"Liebster award" discover new blogs!

Η μέρα με βρίσκει αγκαλιά με βραβείο Χ3. Η Ωραιοζήλη, ο Γιώργος και το αγαπημένο ζευγαράκι μας (Αναστασία & Αλέξανδρος) είναι αυτοί που με σκέφτηκαν και με τίμησαν, και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.

Ας πάμε να δούμε τι θέλουν να μάθουν από μένα...

1) Γιατί ξεκινήσατε το blog;  
  
Έλα ντε, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, γιατί ποτέ δεν ήμουν απ' τα άτομα που καθόντουσαν να γράψουν! Η απόφαση ήρθε εντελώς απρογραμμάτιστα, ήταν πολύ της στιγμής κι είχε περισσότερο πειραματικό χαρακτήρα, θα έλεγα. Είχα περιέργεια να δω κατά πόσο θα μπορούσα να το ανανεώνω, καίτοι βαθιά μέσα μου ήμουν πεπεισμένη πως δεν θα τα κατάφερνα. Η δόξα κράτησε πολύ λίγο, καθώς γρήγορα το έκλεισα και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Αργότερα γεννήθηκε το On the Up and Up... Και θα έλεγα πως κι αυτό από μόνο του δημιουργήθηκε, κατά ένα μαγικό τρόπο, δίχως να το πολυζαλίσω. Δεν μπορώ να σ' το εξηγήσω αλλιώς και να σ' το κάνω πιο απτό, φίλε αναγνώστη, μην με περνάς για τρελή. Κι ήρθε κι έμεινε! Ίσως γιατί συνέπεσε με την περίοδο που ο αφιονισμός μου για τον χειρισμό τής γλώσσας φούντωσε περισσότερο (τι ψωνάρα, θε μου!!!), κι ήρθε και κούμπωσε με την θέλησή μου να ψαχτώ λίγο πιο δημιουργικά και να εξελιχθώ. Α! Και να εκφραστώ - γιατί ήμουν και κλειστή, ζωή να 'χω (όχι ότι τώρα έχω καταφέρει να το γυρίσω εντελώς τούμπα, αλλά λέμε τώρα!).

2) Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει; 

Να μαθαίνω. Ό,τι κι αν είναι αυτό (εντάξει, υπερβολές, όχι όοοοο,τι κι αν είναι αυτό, το έπιασες όμως το νόημα). Αλλά, με τον δικό μου ρυθμό. 

Κι οι άνθρωποι που είναι ντυμένοι με ωραιότητα, πολύ.


3) Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο; 

Δίνουν κίνητρο να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος, και, συν τοις άλλοις, σε βοηθούν να δεις κι άλλες οπτικές του Χ ζητήματος, που ίσως να αγνοούσες. 

Και, φυσικά, γνωρίζεσαι και πιθανώς να αναπτύξεις άλλους δεσμούς, πιο προσωπικούς κι ισχυρούς.

4) Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας; 

Δεν έχω συγκεκριμένη θεματολογία, μα συχνά μ' αρέσει να ψηλαφίζω την ανθρώπινη συμπεριφορά και να σκάβω βαθύτερα, προσπαθώντας να κατανοήσω, κι αυτό το βγάζω μέχρι ενός σημείου εδώ. Και πιο πολύ μ' αρέσει να βάζω τα δάχτυλα πάνω σε "ρωγμές", αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον έτσι. Και μαθαίνεις περισσότερα...

5) Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά; 

Δεν έτυχε να γνωριστώ με κανέναν εκ του σύνεγγυς, όχι ακόμα. Αλλά, συναισθήματα φιλίας, εκτίμησης κλπ υπάρχουν. Κι όπως είναι φυσικό, με κάποιους ταιριάζεις περισσότερο - έρχεσαι και νιώθεις κοντύτερα, κι αναπτύσσεις πιο δυνατά συναισθήματα. Κι όταν το "υλικό" είναι αυθεντικό κι υφίσταται εξίσου κι απ' τις δύο πλευρές, τότε οι αποστάσεις, κατά κάποιον τρόπο, μηδενίζονται.

6) Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δύο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο; 
 Να υπάρχει, καταρχάς! :Ρ

Κατά τ' άλλα, ας υπάρχουν όρεξη κι έμπνευση, ώστε να γεμίζουν οι σελίδες με κάτι άξιο να ειπωθεί.

7) Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα; 

Ό,τι με ιντριγκάρει και με παθιάζει το κάνω καλά, το κατακτώ, γιατί το παίρνω ζεστά κι έχω επιμονή κι υπομονή, και το πλευρίζω από κάθε πιθανή γωνία. Θα πω, όμως, αυτό που με γεμίζει: να φοράω στους άλλους χαμόγελα.

8) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας; 

Αναλόγως τον χρόνο και την διάθεσή μου. Μπορεί καθόλου, μπορεί περισσότερο απ' όσο πρέπει (σε συνδυασμό με το να αφιερώνω χρόνο και στους γείτονες, καθώς στο δικό μου ο χρόνος είναι αφιερωμένος μόνο στα απαραίτητα).

9) Πώς γεννιούνται τα post σας; 

Αργά αργά. Πρώτα βρίσκω ένα θέμα, μετά βλέπω έντονα το περίγραμμα και κατόπιν πιο καθαρά τις λεπτομέρειες - κι έτσι αρχίζει η λεκτική πλέξη. Μπορεί να πάρει και μέρες, καθώς ψάχνω πρωτότυπο και διαφορετικό τρόπο να ειπωθεί αυτό που έχω στο μυαλό μου. Κι αν δεν μου αρέσει εν τέλει αυτό που προκύπτει, πάω σε επόμενη ιδέα και φτου κι απ' την αρχή. Κι όλα αυτά σε επίπεδο "κεφάλι", γιατί αν δεν με συναρπάζει αυτό που σκαρφίστηκα, δεν θα κάτσω να μπω καν στον κόπο να του δώσω οπτική ζωή.

Η πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι οποιαδήποτε, σαφώς. 

10) Ευχές για τον αναγνώστη.  

Υγεία, αγάπη, διάθεση κι όμορφους, αληθινούς ανθρώπους στα τριγύρω.

 

Σχωρνάτε με που δεν θα το πασάρω σε άλλους, 

αλλά με το διάβασμα έχω χάσει πάμπολλες απ' τις τελευταίες αναρτήσεις,

και δεν ξέρω ποιος το έχει πάρει, ώστε να το δώσω στους υπόλοιπους. 

Άλλωστε, πάλι τελευταία και λαχανιασμένη γράφω, οπότε οι συνήθεις ύποπτοι, 

που ασχολείστε με αυτά τα παιχνιδάκια, θα το έχετε πάρει. 

Αν όχι, η πρόσκληση είναι... ανοιχτή. 

Φιλιά ολούθε!!

Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα... #2

Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα

Κέλομαί σε Γογγύλα

 

Κέλομαί σε Γογγύλα
Πέφανθι λάβοϊσά μα
Γλακτίν αν σε δηύτε πόθος
αμφιπόταταϊ.
ταν καλάν α γαρ κατάγωγις αύτα
απτόαισ' ιδοϊσαν, εγώ δε χαίρω,
και γαρ αύτα δη τόδε μέμφεταί σοι
Κυπρογένηα.

Σαπφώ (~630 - 570 π.Χ.)

Σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη

Σε φωνάζω Γογγύλα
Φανερώσου πάλι κοντά μου
Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς,
νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν
όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ,
μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.  

Ένα διαμάντι, μ' ένα μαγικό τρίπτυχο: Σαπφώ, Χατζιδάκις & Νταντωνάκη

*********** 

 

Μια ιδέα της Μαρίας Νι 

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, 

να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πώς;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ό,τι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM 

Έγκυρη δημοσκόπηση (10 ελληνικά σημαδο-τράγουδα)

Λίγο η έλειψη έμπνευσης (ακόμα κλωθογυρίζω στο μυαλό μου το nude να φανταστείς, ω ναι!!) κι ότι έχω να κάνω ανάρτηση απ' τα Χριστούγεννα, λίγο η ανάγκη για κάτι πιο ελαφρύ και χαβαλετζίδικο, λίγο που ζήλεψα την σημερινή ανάρτηση της Αριστέας (να, εδώ!)... πολύ θέλει ο άνθρωπος; Δεν άντεξα! Πήρα την πασμίνα μου κι αυτοπροσκαλέστηκα (γιατί όπου γάμος και χαρά η Λυσίππω πρώτη - μην τα ξαναλέμε, μην τα ξαναλέμε!) στο νέο παιχνιδάκι που έσκασε μύτη στην γειτονιά μας, το οποίο μας προσκαλεί να ανασκαλέψουμε την μουσική μας λίστα και να παραθέσουμε δέκα απ' τα ελληνικά τραγούδια που μας έχουν σημαδέψει. Τώρα θα μου πεις, και με το δίκιο σου: "22 χρονώ τι πρόκαμε να σε σημαδέψει"; Θα προσπεράσω αγέρωχα την αγένειά σου, και θ' απαντήσω με ύφος ζεν: "Κάτσε εκεί δα να δεις. Γιατί μπορεί να μην έχω ταραχώδες (ακόμα) παρελθόν (κάτσε να περάσουν καμιά 20ριά χρόνια, και πρώτα ο Θεός, καλά να 'μαστε, εδώ είμαι να σου κάνω λεπτομερή καταγραφή εκ νέου), αλλά έχω την τάση να καταγράφω και να κάνω άπειρες συνδέσεις και ποικίλους συνειρμούς. Ό,τι έχω, θα σου το δώκω, δηλαδής. Τραγούδια που μου μίλησαν, που μου έδωσαν και τα φυλάω σα θησαυρό, τραγούδια που θυμάμαι και χαμογελάω."

Πάμε στο... ψητό, όμως, γιατί μιλάω τόση ώρα. Όχι τίποτις άλλο, αλλά θα βαρεθείς, θα φύγεις σα λαγός και μετά θ' ακούω μόνη μου τα τραγούδια.

Με ανάκατη και χωρίς ειρμό σειρά...


1. Πυξ Λαξ - Δεν σε ξέρει κανείς: Για την μουσική του, τους στίχους του, το ύφος του... για τα πάντα του. Για κείνο τον συνειρμό και το χαμόγελο της διαπίστωσης ότι υπάρχει κάποιος, έστω κι ένας, που σε ξέρει... και σε ξέρει πραγματικά, περισσότερο από άλλους που είναι (τάχα μου) κοντά σου.

2. Γιάννης Μηλιώκας - Για το καλό μου: Γιατί απλώς τσακίζει.

3. Ανδριάνα Μπάμπαλη - Μια ευχή: Για την ευχή που βγήκε -ανέλπιστα- αληθινή, στίχο στίχο!

4. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πριν το τέλος: Τραγούδι-κοινός_τόπος με μια ψυχή, που εσαεί -όταν θα το ακούω- θα χαμογελάω και θα γεμίζω γλύκα.

5. Χρήστος Δάντης - Το παλιό μου παλτό: Ομοίως με το παραπάνω, κι ιδίως για τον τελευταίο του στίχο και το σχόλιο που συνόδευε το τραγουδάκι τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του '10. Ναι, ακόμα το θυμάμαι. :)

6. Νατάσα Μποφίλιου - Καραβάκια: Απ' το ίδιο (πολύτιμο) άτομο κι αυτό. Απ' την αρχή αρχή που ξεκινήσαμε να διαγράφουμε κοινή πορεία. Θες η σύνδεση με τη φίλη μου κι όλα τα σημαίνοντα, θες ότι κι από μόνο του είναι απερίγραπτο... κάθε φορά που το βάζω συγκινούμαι απέραντα.

7. Μάριος Φραγκούλης - Τον εαυτό του παιδί: Η κρυψώνα της ψυχής.

8. Χάρις Αλεξίου - Μεγάλωσα: Μεγάλη Χαρούλα. Θες για τις αλήθειες του, θες για υπενθύμιση/αφύπνιση είναι μακράν αγαπημένο.

9. Στέλλα Γεωργιάδου - Τώρα μου μιλάει: Ε, δεν μπορούσα να τ' αφήσω απ' έξω. Το κόλλημα των παιδικών μου χρόνων. Όχι μόνο στηνόμουν αποχαυνωμένα μπροστά στην tv και περίμενα με αδημονία πότε (επιτέλους!) θα το παίξουν, αλλά το τραγουδούσα κι ολημερίς. Μέχρι και στο μπαλκόνι. Ακόμα με πετυχαίνουν γειτόνοι και μου λένε "θυμάαασαι τότε που...". Πάντα χαμογελάω ηλιθιωδώς όποτε το σκέφτομαι ή το ακούω.  :P

10. Νίκος Καρβέλας - Ασπιρίνη: Σ' αυτό η χάρη μου ξεχνούσε ντροπές και το τραγουδούσε και σε κοινό. Έξι χρονώ στο νηπιαγωγείο. Και δώσ' του τα γέλια η κυρία Έφη (καλή της ώρα όπου και να 'ναι!).

That's all folks.

Φυσικά η λίστα έχει τον ατελείωτο, 

και περιλαμβάνει τραγούδια απ' όλα τα είδη 

 (γιατί το κάθε είδος έχει την δική του χάρη). 

Εδώ μπήκαν αυτά που μου ήρθαν πρώτα πρώτα στο μυαλό

 και μετράνε λίγο περισσότερο, όσο να πεις. 

Όποιος θέλει αυτοπροσκαλείται, εννοείται.