Οι Μαινάδες μ' εκστατική μανία
οίνο δώσαν στην Πυθία,
και τα άναρθρα λόγια σε έμμετρο χρησμό
μπερδέψαν των μύθων τη γνώρα στο μυαλό.
Έτσι, η Ήρα αρχίζει να μοιράζει κεραυνούς
και του έαρος ο Βορέας αποφάσιζε τους ορισμούς.
Η σύριγξ γεννούσε μια σαγήνη, μια μαγεία
που η φρούρηση του Κέρβερου έπαυε να έχει σημασία.
Οι Κενταύροι γίνανε θαμώνες στα υπόγεια του Άδη
κι απολάμβαναν την Μέδουσα να άδει,
ενώ στις παρυφές των δασών ο Ποσειδώνας εθεάθη
κραδαίνοντας την τρίαινα για των Νυμφών τα πάθη.
Κι απ' την Τροία κλέβουνε τον Πάρη μια βραδιά
κι έμεινε η Πηνελόπη όπως όπως την Ελένη να βοηθά,
ως έμπειρη που 'χει χρόνια στα στήθη τον σεβντά
και στον λαβύρινθο της Κρήτης την βρίσκανε μεθυσμένη να γυρνά.
Δεν προφταίνω να σ' αφήσω άλλα κουτσομπολιά
άγρια των Μοιρών είν' η ματιά,
αυτές θένε να σου ξετυλίξουν την υπόλοιπη κλωστή
για να δεις μέχρι πού θα φτάσει η παράνοια αυτή.
/* Η δική μου συμμετοχή στου Συμποσίου τη γιορτή, το 7ο κατά σειρά.
Χίλια μπράβο στην Αριστέα μας, τον στυλοβάτη του Συμποσίου Ποίησης, και κατόπιν σε όσους είναι κομμάτι,
με οποιονδήποτε τρόπο, σ' αυτή τη γιορτή και την στηρίζουν. */
