Στεκόμουν μπροστά απ' τις ζάχαρες και σκεφτόμουν "να μπω στον δρόμο της υγιεινής και να πάρω στέβια, ή να κάνω βουτιά στον βούρκο της ακολασίας και να πάρω την κλασική ζάχαρη;". Κι απ' τις σκέψεις μου με διέκοψες εσύ, ρωτώντας με πού βρίσκονται τα καρύδια. Χάθηκα λίγο με την ξαφνική σου ερώτηση και σου απάντησα "δεν ξέρω!". Μ' ευχαρίστησες ευγενικά κι έκανες να φύγεις. Ξεμάκρυνες λίγα βήματα. Ψιλοέτρεξα να σε προλάβω, για να σου πω πως βρίσκονται μαζί με τα ποτά. Με ξαναευχαρίστησες, κοιτώντας με με μάτια που σπινθηροβολούσαν και χαμογελούσαν. Μου είπες πως τα ήθελες για να φτιάξεις γλυκό. Μου έδειξες την λίστα με τα ψώνια σου και με ρώτησες για 2-3 ακόμα που δεν ήξερες πού βρίσκονταν. Αφού σου απάντησα με ρώτησες το όνομά μου και τι σπουδάζω, κι εσύ μου είπες το δικό σου. Και μετά μου έλεγες για τις σπουδές σου, πού βρίσκεσαι εργασιακά, για την κατάσταση της μαμάς σου και πόσο σοβαρά ήταν. Μέχρι και για γλώσσες μιλήσαμε. Δεν έλειψαν κι οι φιλοσοφο-κοινωνικές κουβέντες. Ούτε η -επί τροχάδην- εξιστόρηση κάποιων δικών σου κομματιών. Κι έφυγες όσο γλυκά άρχισες να μιλάς -ακουμπώντας με και μιλώντας μου σα να με ήξερες. Δίνοντάς μου συμβουλές, προτροπές, να προσέχω κλπ. Και ζήτησες συγνώμη που με καθυστέρησες. Ανταπάντησα ομοίως! Και χαμογέλασα με τον αυθορμητισμό, την ευγένεια και την γλυκύτητά σου. Σ' ευχαριστώ που μ' εμπιστεύτηκες.
Ίσως ξαναβρεθούμε στον διάδρομο με τις ζάχαρες.
Κι ελπίζω τα νέα σου να είναι ευχάριστα!
Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπορούν με τόσα λίγα κι απλά
να σε κάνουν να πετάξεις σα μπαλόνι.
πόση μαγεία κρύβουν αυτές οι απρόσμενες ψυχικές συναντήσεις και πόσο όμορφα το απέδωσες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία που το είπες, Μαράκι μου. Έτσι ακριβώς. Πόση μαγεία κρύβει το απροσδόκητο, που έρχεται να αναταράξει τα νερά σου.
ΔιαγραφήΞεχειλίζει γλυκύτητα και ρομαντισμό ή ανάρτησή σου σήμερα,
ΑπάντησηΔιαγραφήτόση που και η ζάχαρη και η στέβια μοιάζουν απλά υποκατάστατα,
και σε ευχαριστώ για την γλύκα που άφησε στο μυαλό μου...
Καλό σου βράδυ!
Χαίρομαι που μπόρεσα να μεταδώσω κάτι απ' όλο αυτό που ένιωσα -έστω και τόσο δα να 'ταν. Σ' ευχαριστώ πολύ, Ανταίε μου.
Διαγραφήθα μείνω μόνο στη κουβέντα που σου είπε να προσέχεις και συμφωνώ κι εγώ ..να προσέχεις γενικά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο ενθουσιώδης είμαι, άλλο τόσο είμαι κι οπαδός του "ο φόβος φυλάει τα έρμα". Προσέχω... Σ' ευχαριστώ πολύ!!! :))
ΔιαγραφήΑκόμα και σε ένα άχαρο μέρος μπορούν να γίνουν οι πιο απρόσμενες γνωριμίες, οι πιο ουσιαστικές συζητήσεις αρκεί να υπάρχει αυτή η χημεία.. Ανεξήγητο αλλά αληθινό! Σ'ευχαριστούμε που το μοιράστηκες, μας άφησες αυτή τη γλύκα που λέει και ο Ανταίος! Καλό βράδυ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξήγητο, και τόσο μαγικό συνάμα. Και το κλειδάκι αυτού η χημεία, όπως το είπες. Απερίγραπτη η ομορφιά όταν συμβαίνει.
ΔιαγραφήΠοιητικό μου φάνηκε όλο αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσε να είναι Καβαφική σκηνή!
Σε φιλώ γλυκά κορίτσι μου! Ζουζουνιάρικο! ♥
Καβαφική σκηνή, ε; Έχω καβαλήσει ήδη το καλάμι μου κι έρχομαι να σε βρω, για να σου δώσω την πιο δυνατή αγκαλιά.
ΔιαγραφήΕγώ διάβασα την αρχή της ανάρτησης, και το μυαλό μου πήγε σε μια σκοτεινή.. ε, φωτεινή παρουσία ήθελα να πω! Σκεφτόμουν την Airis, ρε παιδί μου. Σου'χει τύχει, βρε Lysippe μου; Κάθε φορά που είμαι για ψώνια, χαμένη ανάμεσα σε διαδρόμους από γλυκά, ζαχαρωτά και ζάχαρες και τα συναφή, εκεί που κοιτάζω με γουρλωμένα τα μάτια δεξιά-αριστερά σαν 12χρονο παιδάκι.. τσουπ! Πετάγεται η Αριστέα και με μαλώνει! Να δηλαδή στο παρακάτω ένιωσα σαν να πρωταγωνιστούσα εγώ στην σκηνή σου! Χα χα. ---> Στεκόμουν μπροστά απ' τις ζάχαρες και σκεφτόμουν "να μπω στον δρόμο της υγιεινής και να πάρω στέβια, ή να κάνω βουτιά στον βούρκο της ακολασίας και να πάρω την κλασική ζάχαρη;".
Διαγραφήχαχαχαχα!!!! Άπαιχτη, Αγριμιώ!!!
ΔιαγραφήΕντελώς ίδια περίπτωση. Απ' την μια το λευκό αθώο αγγελάκι - Αριστέα να προσπαθεί να με βάλει στον ίσιο δρόμο, κι απ' την άλλη το κοκκινόμαυρο διαβολάκι - Λυσίππη να αντιστέκεται σθεναρά. Πάλι καλά που συνεχίζει να μου μιλάει μετά από τέτοιο "γράψιμο", δηλαδής. Καλό μου, αριστάκι, σμαααακ. ♥
Καρδιές μοιράζω ♥♥♥
ΔιαγραφήΚαι πολύ πολύ κουρασμένη .... :(
Σίγουρα θα ξαναβρεθείτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα είναι στο διάδρομο με τις ζάχαρες αλλά σίγουρα θα έχει μια γλύκα αυτή η συνάντηση.
Να είσαι καλά
Καλώς ήρθες, xristin, με τα γλυκά σου λόγια.
ΔιαγραφήΊσως η Κυρά - Τύχη έχει καμιά μέρα κέφια, κινήσει τα νήματα και μας ξανασυναντήσει. Και θα έχει άλλη γλύκα η συνάντηση, όντως.
Σ' ευχαριστώ πολύ!!
Αχ τέλεια!!! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό...τέλεια!
Σ' ευχαριστώ πολύ, κορίτσι μου. Να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΣτα απρόσμενα μέρη , γίνονται μικρές συναντήσεις που αφήνουν μια διάσταση γλυκιά , μα τόσο γλυκιά στο μυαλό μας . Να σε συντροφεύει για πολύ ακόμα και που ξέρεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Τι όμορφο αυτό που είπες, Νικόλ μου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ!!
αυτο ειναι πραγματικο γεγονος;;; θελω κ εγω!!! ενοιωσα τοση χαρα και μονο διαβαζοντας το!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχομαι ολοψυχα να ξανασυναντηθειτε!!!! :)
φιλακια πολλα! <3
χαχα!! Ναι, πραγματικό. Ξεχείλιζαν όλα αυτά τα συναισθήματα, κι είπα να το γράψω, όπως κι έκανα λίγες ώρες μετά.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Κική μου.
Κι εύχομαι να το ζήσεις κι εσύ. Έχει κάτι αέρινο όλο αυτό.
Λυσίππη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπορούν με τόσα λίγα κι απλά
να σε κάνουν να πετάξεις σα μπαλόνι." Τι γλυκά που ήταν αυτά τα λόγια! Αχ! :)
Πόσο μου αρέσουν αυτές οι συναντήσεις, νιώθεις μια πληρότητα, μια διαφορετικότητα, μια απίστευτη μαγεία!
Γλυκύτατη η ανάρτηση σου!
Φιλάκια..
Είπες τις σωστές λέξεις. Έτσι ακριβώς! Κι είναι συναισθήματα που δεν σου φεύγουν αμέσως, αργούν να ξεθυμάνουν.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια. :))
Σημασία δεν έχει ο τόπος, ο χρόνος, ο τρόπος. Σημασία έχει εκείνη η στιγμή που η επικοινωνία συνειδητοποιεί την ουσία της και βρίσκει τρόπο να το δείξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήταν να ποντάρω, θα έλεγα πως θα ξανασυναντηθείτε. Στην ζωή τίποτα δεν γίνεται τυχαία!
Αγαπημένο Λυσιππάκι να περνάς όμορφα και εύχομαι πάντα οι στιγμές σου να αποτελούν για εσένα έμπνευση!!
Μάκια πολλά.
"Σημασία έχει εκείνη η στιγμή που η επικοινωνία συνειδητοποιεί την ουσία της και βρίσκει τρόπο να το δείξει."
Διαγραφήφςςς!! Τι είπες τώρα, μεγάλη!!
Σ' ευχαριστώ πάντα για τα υπέροχα λόγια σου!!
Υπάρχουν φορές που σε πολύ συνηθισμένα και καθημερινά μέρη, γίνονται οι ωραιότερες ανθρώπινες επαφές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη περιγραφή μιας τέτοιας στιγμής. Να είσαι καλά Lysippe. Έχω την αίσθηση ότι θα τα ξαναπείτε.
Καλό απόγευμα.
Και το ακόμη πιο όμορφο είναι ότι σε βρίσκουν απροετοίμαστο, εκεί που δεν το περιμένεις κι είσαι απορροφημένος με κάτι άλλο. Σε ξαφνιάζει όλο αυτό. Πόση ομορφιά κουβαλά το αυθόρμητο, ε;; Και πόσο πιο όμορφη θα γινόταν η καθημερινότητά μας αν ανοιγόμασταν λίγο πιο εύκολα και γινόμασταν πιο ανθρώπινοι & φιλικοί, αν χαμογελούσαμε λίγο περισσότερο κλπ.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, καλή μου Selcouth. :))
κινητόοο.. γιατί δε ζήτησες το κινητόοοο.. Έστω το facebook.. οχουυυυ.. να κάτι τέτοια γίνονται και με εκνευρίζουν! Αν και νομίζω πως θα ξαναβρεθείτε! Δε μπορεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα!!!
ΔιαγραφήΝτράπηκα -δεν τα έχω και πολύ αυτά!! Ήταν και μεγαλύτερή μου -εγώ μόλις 21. Αν ήταν στην ηλικία μου ίσως ξεπερνούσα τις ντροπές μου.
Αχ, τελικά το "παντρολόγημα" που έκαμα με εσάς τσι δυο σε καλό μας βγήκε!
Διαγραφή(Χα χα χα. Εγώ το'πιασα.. για τους άλλους δεν ξέρω!)
Θα με στρώσει το θαλασσάκι, το βλέπω πολύ αποφασισμένο.
ΔιαγραφήΓεια σου, Αγριμιώ, με τα προξενιά σου!! :-P
αχαχαχαχα
ΔιαγραφήΤελικά ο αυθορμητισμός στη ζωή μας είναι η ζάχαρή της... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχομαι να ξανασυναντηθείτε και να.... ♥
Ναι είμαι! Αθεράπευτα ρομαντική το ξέρω...χιχιχι
Φιλί γλυκό στεβιανό...! :)
υ.γ. Εγώ έχω τη δική μου σοδειά στέβιας φέτος με μόλις ένα φυτό... ;)
Αν ευχόσουν την επόμενη να ήταν σερνικό στην ηλικία μου, θα το εκτιμούσα περισσότερο. χαχαχα
Διαγραφή(Τι; Έγινα πολύ ρηχή; :P)
ΥΓ. Εγώ εν τέλει κατρακύλησα στον βούρκο της ακολασίας, παίρνοντας την κλασική ζάχαρη. Αδιόρθωτη γλυκατζού, παιδί μου.
Πολύ γλυκιά ανάρτηση! Όντως μερικές φορές τα απλά μετράνε σε αυτή τη ζωή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια!
Εκεί είναι η ομορφιά, κι εμείς την προσπερνάμε για τα πιο αστραφτερά.
Διαγραφή-Καλή σου μέρα, Hengeo. :))
Εμ, πες το μου ντε πως είναι αυτός ο σωστός διάδρομος τελικά κι εγώ νόμιζα πως ήταν ο άλλος με τα ρύζια, μαμώ την ατυχία μου μέσα!!! Αχαχα! Σε φιλώ γλυκά κι αποφάσισα: κουμπάρες θα λεγόμαστε, είχες τόσο δίκιο τελικά! :
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Σε έβαλα στο blogroll μου, γιατί σε έχανα τελευταίως, κουμπαράκι μου! :)
ΔιαγραφήΝαι, αγαπημένη μου κουμπάρα (πάλι καλά που συμφωνήσαμε, γιατί μου ήντονε πολύ δύσκολο ν' αλλάξω στα πίσω πίσω!!). Στις ζάχαρες γίνονται όλες οι γλυκές οι συναντήσεις. Κάθεσαι 2-3 λεπτά μπροστά τους καιιιι... ΤΟΜΠΟΛΑ!!!!
ΔιαγραφήΦιλώ σε πολύ!! :))
Αχ... πόσο αλήθεια αυτό... Κάποιες φορές εκεί που δεν το περιμένεις, σε ένα αδιάφορο περιβάλλον, κάνεις τις πιο όμορφες και ενδιαφέρουσες γνωριμίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να το ξαναβρείς αυτό το άτομο που σε χαροποίησε τόσο η επαφή μαζί του!
Πολλά γλυκά φιλάκια, μικρό μου ♥ ♥ ♥
Πράγματι. Κι είναι τόσο γλυκό το ξάφνιασμα!!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, χαρά μου!!!