24 Days Challenge: 'Θ'
Ο θελξίνους Εαυτός
Μαύρο πηχτό το σκοτάδι. Κι εγώ καθισμένη κάτω, να ξεκουράσω τα πληγιασμένα μου πόδια. Πότε μουτζουρώνοντας με μια πέτρα άνοστες ζωγραφιές στο χώμα, και πότε να προσπαθώ να ψαύσω νοερώς τα κλαδιά των δέντρων, που υψώνονται αγέρωχα, σαν δαίμονες, ενδυόμενοι τον σκούρο σταχτένιο μανδύα της νυχτιάς.
Και τότε ακούγεται, σαν κελάρυσμα, η φωνή σου. Το πρόσωπό σου ξεπροβάλλει παιχνιδιάρικο και καταυγαζόμενο πίσω απ' τον κορμό του δέντρου, σωστό κρησφύγετο για τ' αστέρια που κρύφτηκαν πίσω απ' το χαμόγελό σου -αχνό σημάδι ελπίδας, καθιστώντας με το αλγεινό ασπρόμαυρό σου.
Και τότε ακούγεται, σαν κελάρυσμα, η φωνή σου. Το πρόσωπό σου ξεπροβάλλει παιχνιδιάρικο και καταυγαζόμενο πίσω απ' τον κορμό του δέντρου, σωστό κρησφύγετο για τ' αστέρια που κρύφτηκαν πίσω απ' το χαμόγελό σου -αχνό σημάδι ελπίδας, καθιστώντας με το αλγεινό ασπρόμαυρό σου.
Κουράστηκα να τρέχω ξοπίσω απ' τις μέρες μ' ένα μισοφαγωμένο παπούτσι, σου λέω. Κι εσύ, ευθύς αμέσως, μου μιλάς για μέρες φωτεινές του παρελθόντος, του τώρα και γι' αυτές που έπονται, μπολιάζοντας μέσα μου την φιλοδοξία και τις λαμπερες επιθυμίες, που επιφέρουν έκρηξη σχεδίων... αντίδοτο στην λέπρα της παράδοσης, που σ' αφήνει κινούμενο κουρέλι.
Χαμογελάω από αμηχανία, κι αρχίζω να σκαρφαλώνω στα δέντρα, για να χαζέψω τον στρατηλάτη Φεγγάρι και την διασκορπισμένη στρατιά των Αστεριών του, φύλακες χαμένοι μέσα στον χρόνο. Εσύ φοβάσαι μην χτυπήσω, μα δεν με σταματάς. Πώς να με σταματήσεις, άλλωστε; Με βλέπεις να παλεύω, να προσπαθώ και να φτάνω στο ψηλότερο κλαδί, νικώντας τους φόβους μου, παρόλο που από μέσα σου το βάφτισες εύκολο, λίγο κι εφησυχαστικό.
Άντε και στις πραγματικές νίκες, ψελλίζω, σα να έχω διαβάσει την σκέψη σου, γνωρίζοντας κατά βάθος πως για να φτάσεις σ' αυτές, πρέπει να διαβείς την ατραπό των Αλλαγών. Κι αυτό πραγματοποιείται αισίως μόνο όταν είσαι αποφασισμένος να ενδώσεις και να τις θρέψεις μ' ένα κομμάτι από σένα.
Είναι μια ακριβοπληρωμένη απάτη, που η γυαλάδα της θαμπώνει το βλέμμα, το να πιστεύεις ότι δεν θα πληρώσεις το αντίστοιχο αντίτιμο, παρά θα αρκέσει το να αλλάξεις όλα τα υπόλοιπα, όταν δεν μπορείς ή δειλιάζεις να αλλάξεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα θέσφατο, που πάντα εκπληρώνεται και βγαίνει αληθινό, αφήνοντάς σε μετέωρο στην αρχή του ταμπλό του παιχνιδιού. Τούτη την φορά, θα παίξεις σωστά την ζαριά;
To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland.
Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το
υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες
πραγματοποίησής τους.
Άντε και στις πραγματικές νίκες, ψελλίζω, σα να έχω διαβάσει την σκέψη σου, γνωρίζοντας κατά βάθος πως για να φτάσεις σ' αυτές, πρέπει να διαβείς την ατραπό των Αλλαγών. Κι αυτό πραγματοποιείται αισίως μόνο όταν είσαι αποφασισμένος να ενδώσεις και να τις θρέψεις μ' ένα κομμάτι από σένα.
Είναι μια ακριβοπληρωμένη απάτη, που η γυαλάδα της θαμπώνει το βλέμμα, το να πιστεύεις ότι δεν θα πληρώσεις το αντίστοιχο αντίτιμο, παρά θα αρκέσει το να αλλάξεις όλα τα υπόλοιπα, όταν δεν μπορείς ή δειλιάζεις να αλλάξεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα θέσφατο, που πάντα εκπληρώνεται και βγαίνει αληθινό, αφήνοντάς σε μετέωρο στην αρχή του ταμπλό του παιχνιδιού. Τούτη την φορά, θα παίξεις σωστά την ζαριά;
---------------
To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland.
Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το
υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες
πραγματοποίησής τους. 
Νομίζω ότι η απουσία σου έκανε ΤΕΡΑΣΤΙΟ καλό μικρό μου πόνι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανήλθες δυναμικά και το απόλαυσα!:)))
Αφήνω τα θαυμασμό μου και ένα ζεστό φιλί.
Δεν μπορώ περισσότερα γιατί σήμερα λειτουργεί το δεξί ( ημισφαίριο ) και κάνει τα τρελά του !
Μάκια!
Η αλήθεια είναι πως το απόλαυσα κι εγώ πολύ καθώς το έγραφα. Είχα τόσες μέρες να γράψω κάτι, μου είχε λείψει. Τι να πω για τα καλά σου λόγια; Σ' ευχαριστώ και σ' αγαπώ!! Καλή βδομάδα, χαρά μου!!!
ΔιαγραφήΈλααααα ρε 'συυυυυυ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψες ολόκληρο post για εμένα??? Δεν έπρεπεεεεεεεεε!!!!
Μόνο μία σημείωση: Εγώ θα σε πρόσεχα!!!
;-)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, τρελούτσικό μου πλασματάκι!!!
Υπέροχο κείμενο!
Όπου σε πετυχαίνω γελάω. χαχα Είσαι χάρμα, λουκουμάκι μου.
ΔιαγραφήΠολύ σ' ευχαριστώ, μάτια μου, για όλα. Να είσαι καλά.
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά κι από μένα!! :))
Καλή βδομάδα!!!
Ω Λυσίπη μου!!! Είναι αυτό που λέμε έγραψε ο καλλιτέχνης!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγευτικό, ρεαλιστικό και τόσο όμορφα διδαχτικό άνευ κουνήματος του δείκτη!!!
Εξαίσιο καρδούλα μου!!! Μπράβο!!
Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα να χεις!!
Πόσο σ' ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου, Μαριλένα μου. Δεν έχω λόγια. Να είσαι καλά. Σε φιλώ & σου εύχομαι να έχεις μια υπέροχη και χαμογελαστή βδομάδα.
ΔιαγραφήΠαρά λίγο και θα είχα χάσει τη μπάλα, αφού διάβασα αντί για: "μουτζουρώνοντας με μια πέτρα"........."μουτζώνοντας με μια πέτρα"!!!!!!!!.......αχαχαχα!!....και μετά δεν έβγαζα κανένα συμπέρασμα, αλλά ευτυχώς η ξανθή, το πήρα αλλιώς και κατάλαβα ότι το γλυκοκουμπαρόνι μου, για άλλη μια φορά ζωγράφισε! Αστεράκι μου εσύ, δεν κάθεσαι καθόλου βλέπω! Όταν δεν διαβάζεις, γράφεις και μάλιστα αριστουργήματα! Φιλιά πολλάαααααα λέμε!! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσα να το κάνω κι αυτό. Αμέ. χαχαχα
ΔιαγραφήΌταν το έγραφα ήξερα ότι θα το σχολιάσεις. Δεν ήξερα πώς, αλλά ήξερα ότι θα το σχολιάσεις, γι' αυτό και δεν έβαλα πχ ξερόκλαδο. Έπαιξα μπαμπέσικα. :)))
Μωρέ εσείς πιστεύετε περισσότερο αυτά που γράφω. Πώς γίνεται; :P
Δεν ξέρω αν είναι αριστουργήματα, αλλά μου δίνει μεγάλη χαρά και συγκίνηση να βλέπω ότι σας αρέσουν και τα αγκαλιάζετε με τόση αγάπη. Τα λόγια σας πάντα γλυκαίνουν. Στάζετε σοκολάτα στην ψυχή μου λέμε. Σλλλλουρπ!!!
Μάκια πολλά, κουμπαρονάκι μου. Καλή βδομάδα, κι ελπίζω να είσαι ακόμη καλύτερα σήμερα.
Φοβερό κείμενο...έχει δίκιο η Αριστέα, επανήλθες δυναμικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!
Μαρία μου, με τιμάς κι εσύ πολύ μ' αυτά που γράφεις. Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ. Να είσαι καλά!! Καλή βδομάδα να 'χεις!!!!
ΔιαγραφήΌμορφο κείμενο! Οι φίλοι δεν σε σταματάνε, σε ενθαρρύνουν ακόμα και αν ανέβεις ένα μικρό κλαδάκι. Σπουδαίο πράγμα να ξέρει κανείς τον εαυτό του, λυπηρό όμως όταν διακυρήτει κάποιος την αυτογνωσία προσπαθώντας απλώς να ξεφύγει από τον δικό του εαυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έλειψαν τα σχόλια και η παρουσία σου..
Καλή εβδομάδα και καλά να περνας! :)
Η αλήθεια είναι πως όλο το κείμενο περιστρέφεται γύρω απ' το ίδιο το άτομο. Δεν ήθελα να μπλέξω φίλους (που, ναι, είναι πάρα πολύ σημαντική κι η δική τους παρουσία), καθότι το μεγαλύτερο μερίδιο το φέρουμε εμείς. Από εμάς ξεκινούν όλα, και σ' εμάς καταλήγουν. Ήθελα να καταδείξω την αναγκαιότητα του να βρίσκει κανείς την δύναμη να προχωρά, στηριζόμενος στα δικά του πόδια, παρά το τέλμα στο οποίο νομίζει πως βρίσκεται κι έχοντας την πεποίθηση πώς όλα έχουν τελειώσει. Και φυσικά αυτά που υπογραμμίζεις είναι τα κύρια συστατικά για να μπορέσεις να σε pushάρεις. Η ειλικρίνεια κι η αντικειμενικότητα στον εαυτό μας μόνο καλό μπορούν να μας κάνουν. Πώς αλλιώς θα πράξουμε καλύτερα; Όχι, πάντως, με παραμύθιασμα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, τις παρατηρήσεις και τα καλά σου λόγια, Γιώργο μου. Και μένα μου λείψατε πολύ. Αλλά, δεν μπορούσα κι αλλιώς. Έδινα σε κοντινές μέρες κι έπρεπε να στρωθώ. Μετά όλες οι μελέτες μου είναι στην οθόνη, δεν τα έχω τυπωμένα, οπότε, στα διαλείμματά μου, δεν μπορούσα να συνεχίσω στην οθόνη. Σκέτη ζαλάδα θα ήταν.
Καλή βδομάδα, με χαμόγελο.
Τα φιλιά μου!!
Μην το ψάχνεις, απλά ξεκίνησα με αφορμή το κείμενό σου και πήγα σε άλλα πράγματα που ήταν στο μυαλό μου μετά από κάποια συμβάντα των τελευταίων ημερών..
ΔιαγραφήΕννοείται η εξεταστική και το διάβασμα προέχουν!
Καληνύχτα!
Ω, δεν τίθεται θέμα. Μην ανησυχείς. Μ' αρέσει ν' ακούω σκέψεις, σχετικές ή και αυτές που είναι απόρροια αφορμής.
ΔιαγραφήΕύχομαι την θετικότερη κατάληξη σ' αυτά που σ' απασχολούν.
Αναστασια μου καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω;;
Δηλωνω θαυμασμο!!!
Μπραβο μπραβο μπραβο!!
Φιλακια πολλα!
Κική μου, σ' ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τα γλυκά σου λόγια.
ΔιαγραφήΚαλή βδομάδα να 'χεις. Φιλάκια πολλά back. :))
Κάπου μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, εκεί ακροβατούν τα κείμενα σου Λυσίππη, και αυτό ειδικά είναι χαρακτηριστικό. "Κουράστηκα να τρέχω ξοπίσω απ' τις μέρες μ' ένα μισοφαγωμένο παπούτσι" < πολύ όμορφη φράση, σε ένα όμορφο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι πιο όμορφο θα μπορούσαν να μου πουν. :))
ΔιαγραφήΠολύ σ' ευχαριστώ, Κούνελε!!!
Καλημέρα Λυσίππη μου :) Πανέμορφο το κείμενο σου, πραγματικά με ταξίδεψε σε νέα μέρη, νέα συναισθήματα. Σου εύχομαι να ΄σαι πάντα καλά και, όποιες αλλαγές κάνεις στη ζωή σου, να τη μετατρεψουν στο πιο γλυκό, το πιο απερίγραπτο παραμύθι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ! Να 'χεις μια υπέροχη μέρα :)
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που σου άρεσε το κειμενάκι μου και σε μετέφερε σε άλλο κόσμο, σ' αυτόν που κατοικούν όμορφα συναισθήματα, φίλη μου. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα τιμητικά σου λόγια και για την υπέροχη ευχή σου, που την ανταποδίδω το ίδιο εγκάρδια.
ΔιαγραφήΝα έχεις ένα γλυκό βραδάκι.
Υποκλίνομαι μπρος στην πένα σου Αμαζόνα μου!Ονειροπολώ και ταξιδεύω κάθε που σε διαβάζω!Ότι άλλο και να πω είναι λίγο.Να γράφεις πιο συχνά θέλουμε κι άλλο!Μεγάλη αγκαλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουρκουμπίνι μου, με σκλαβώνεις!!! Πόσα ευχαριστώ να σου πω;;; Ηχηρότατο σμουάτς!!!! ♥♥
Διαγραφή...τούτη τη φορά το έπαιξες τέλεια το ζάρι σου... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήMην αφήσεις κανέναν μα ΚΑΝΕΝΑΝ να μειώσει την κατάκτηση εκείνου του πιο ψηλού κλαδιού στο δέντρο... αν το κάνει θα είναι από ζήλια...
Εδώ εγώ πιστή από τα λίγα μπλογκ που πλέον έχω χρόνο να επισκέπτομαι πέρασα να αφήσω μια γλυκιά καλημέρα και ένα μεγάλο φιλί!
:)
Το πρωί διάβασα το μήνυμά σου. Μου μετέδωσες το πιο πλατύ και λαμπερό χαμόγελο, και με γλύκανες άμετρα πολύ.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και σε φιλώ!!!!!!!!!
Για σένα. Ξέρεις το γιατί, γκοφρετούλα μου. :)
https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1/1146637_207415646084797_1955630322_n.jpg
Μα τι "ζαριά" είναι αυτή Lysippe μου! Έδειξες με καταπληκτικό τρόπο την ανάγκη να είμαστε δυνατοί στα δύσκολα και με αυτοπεποίθηση να προχωρήσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα κείμενο απίθανα δομημένο, καλαίσθητο που σου αφήνει εύφορη σκέψη και γόνιμο προβληματισμό! Εξαίσιο, πραγματικά!
Να είσαι καλά κοπέλα μου και καλή Τσικνοπέμπτη! Τα φιλιά μου!:))
Κατερίνα μου, πόσο σ' ευχαριστώ πάντοτε για τα υπέροχα και ζεστά σου λόγια. Ναι, έτσι είναι. Είναι επιτακτική ανάγκη να βρίσκουμε τρόπο να στεκόμαστε δυνατοί και να προχωρούμε, και κυρίως στεκούμενοι στα δικά μας πόδια. Δεν πρέπει να περιμένουμε οι γύρω μας να λειτουργήσουν σα πατερίτσες. Κι όχι επειδή αυτοί οι περιβόητοι "κάποιοι" μπορεί να μην υπάρχουν ή να μην είναι διατιθεμένοι να παίξουν αυτό τον ρόλο, μα επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις η πάσα είναι μόνο δική μας -και την αξιοποιούμε μόνο όταν αποφασίσουμε να την τραβήξουμε απ' τα μαλλιά.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ και πάλι, γλυκιά μου Κατερίνα.
Να περάσεις όμορφα ό,τι και να κάνεις.
Φιλάκια πολλά!!!! ^_^