Το παιχνίδι της Αγάπης

Όπου γάμος και χαρά η Λυσίππω πρώτη. 

Και το προσκλητήριό μου γράφει στο "ΑΠΟ" Hengeo.

Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιώργο μου, για την σκέψη σου να μου το δώσεις.

Οι απαντήσεις μου στις ερωτήσεις του Hengeo...

Αγνάντι της δύσης σε μία παραλία, κοίταγμα του έναστρου ουρανού ή κάτι άλλο;

Στα καλύτερα με πας. Φχαριστώ!

Ένα συνεχές άπληστο ρούφηγμα ουρανού και θάλασσας, για να γεμίσει το είναι μου ομορφιά, με μικρά διαλείμματα κατά την διάρκεια των οποίων τα μάτια κλείνουν, για να αφήσουν το πλαφ πλουφ να με κυριεύσει, να με γαληνέψει και να με ταξιδέψει. Μετά θα με πιάκει ο παλιμπαιδισμός μου και θ' αρχίσω να σκαλίζω την άμμο μέχρι να βαρεθώ. Κατόπιν, θα σηκωθώ και θ' αρχίσω να περπατάω κατά μήκος της παραλίας, μαζεύοντας κοχύλια και  χαζεύοντας/απολαμβάνοντας το κύμα που θα σκάει στα πόδια μου. Ε, και μετά, Ζωρζ, θα σου πω: Κάνα σάντουιτς έφερες; Η θάλασσα μου ανοίγει την όρεξη. :P

Ο έρωτας περνάει από το στομάχι;

Ο Έρωτας είναι αχόρταγος και ζει στην ένταση. Το μυαλό του είναι μαγνητισμένο απ' το είδωλο του άλλου, συνεπώς είναι απασχολημένος με το να "καταβροχθίζει" την ύπαρξη του άλλου, καθετί που τον αφορά. Είναι χορτάτος με άλλα πράγματα, περιττεύει το φαγί.

Ποιο τραγούδι για σένα είναι απόλυτα συνυφασμένο με την αγάπη;

Σε ξένο > Celine Dion - Because you loved me

Σε ελληνικό > Αρλέτα - Τα ήσυχα βράδια  

Μία αγαπημένη συνήθειά σου;

Σε σχέση πάντα με το θέμα μας, έτσι; 
Να παρατηρώ & να ξαφνιάζω -καταλλήλως- σε ανύποπτες στιγμές. 

Συμφωνείς ότι τα ετερώνυμα έλκονται;

 Πιστεύω πως σε βασικά πράγματα θα πρέπει να υπάρχουν κοινά στοιχεία, για να μπορείς να συνυπάρξεις και να συνεχίσεις, όπως: κοσμοθεωρία, αντιλήψεις, αρχές κλπ. Είναι πράγματα που καθορίζουν την σκέψη και την στάση σου. Αν υπάρχουν πολλές διαφορές, δεν ξέρω κατά πόσο μακρύ διαγράφεται το κοινό μέλλον. Κρατώ μικρό καλάθι, αν και ποτέ δεν ξέρεις.

"Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την Αγάπη να ανθεί, όταν αυτή το θέλει"

...μου είπε κάποτε μια Φίλη, στην γιορτή μου, 
κι από τότε δεν το ξεχνώ και το κουβαλάω μέσα μου. 

Ο θελξίνους Εαυτός

24 Days Challenge: 'Θ'

 Ο θελξίνους Εαυτός

Μαύρο πηχτό το σκοτάδι. Κι εγώ καθισμένη κάτω, να ξεκουράσω τα πληγιασμένα μου πόδια. Πότε μουτζουρώνοντας με μια πέτρα άνοστες ζωγραφιές στο χώμα, και πότε να προσπαθώ να ψαύσω νοερώς τα κλαδιά των δέντρων, που υψώνονται αγέρωχα, σαν δαίμονες, ενδυόμενοι τον σκούρο σταχτένιο μανδύα της νυχτιάς. 

Και τότε ακούγεται, σαν κελάρυσμα, η φωνή σου. Το πρόσωπό σου ξεπροβάλλει παιχνιδιάρικο και καταυγαζόμενο πίσω απ' τον κορμό του δέντρου, σωστό κρησφύγετο για τ' αστέρια που κρύφτηκαν πίσω απ' το χαμόγελό σου -αχνό σημάδι ελπίδας, καθιστώντας με το αλγεινό ασπρόμαυρό σου. 

Κουράστηκα να τρέχω ξοπίσω απ' τις μέρες μ' ένα μισοφαγωμένο παπούτσι, σου λέω. Κι εσύ, ευθύς αμέσως, μου μιλάς για μέρες φωτεινές του παρελθόντος, του τώρα και γι' αυτές που έπονται, μπολιάζοντας μέσα μου την φιλοδοξία και τις λαμπερες επιθυμίες, που επιφέρουν έκρηξη σχεδίων... αντίδοτο στην λέπρα της παράδοσης, που σ' αφήνει κινούμενο κουρέλι. 

Χαμογελάω από αμηχανία, κι αρχίζω να σκαρφαλώνω στα δέντρα, για να χαζέψω τον στρατηλάτη Φεγγάρι και την διασκορπισμένη στρατιά των Αστεριών του, φύλακες χαμένοι μέσα στον χρόνο. Εσύ φοβάσαι μην χτυπήσω, μα δεν με σταματάς. Πώς να με σταματήσεις, άλλωστε; Με βλέπεις να παλεύω, να προσπαθώ και να φτάνω στο ψηλότερο κλαδί, νικώντας τους φόβους μου, παρόλο που από μέσα σου το βάφτισες εύκολο, λίγο κι εφησυχαστικό. 

Άντε και στις πραγματικές νίκες, ψελλίζω, σα να έχω διαβάσει την σκέψη σου, γνωρίζοντας κατά βάθος πως για να φτάσεις σ' αυτές, πρέπει να διαβείς την ατραπό των Αλλαγών. Κι αυτό πραγματοποιείται αισίως μόνο όταν είσαι αποφασισμένος να ενδώσεις και να τις θρέψεις μ' ένα κομμάτι από σένα. 

Είναι μια ακριβοπληρωμένη απάτη, που η γυαλάδα της θαμπώνει το βλέμμα, το να πιστεύεις ότι δεν θα πληρώσεις το αντίστοιχο αντίτιμο, παρά θα αρκέσει το να αλλάξεις όλα τα υπόλοιπα, όταν δεν μπορείς ή δειλιάζεις να αλλάξεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα θέσφατο, που πάντα εκπληρώνεται και βγαίνει αληθινό, αφήνοντάς σε μετέωρο στην αρχή του ταμπλό του παιχνιδιού. Τούτη την φορά, θα παίξεις σωστά την ζαριά;  

---------------

To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland. Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες πραγματοποίησής τους.  

Το crescendo των λέξεων

Θα ΄θελα να 'χα έναν άγγελο

να κάθεται στην άφωτη πλευρά του φεγγαριού

καιροφυλακτώντας για τους δραπέτες της μέγγενης του πόνου

και να τους δροσίζει με κρυστάλλινες σταγόνες.

Θα 'θελα να 'χα έναν δράκο

που με το πύρινο άνθος του θα σακατεύει την αναλγησία

και θ' αφήνει τα χέρια της κατάφορτα με ματωμένα άστρα

τρεμοπαίζοντας την αδήριτη ανάγκη της αίσθησης της υπαρξιακής αναγέννησης.

Θα 'θελα να 'χα μια νεράιδα

να ξεθωριάζει τις σκιές

να επουλώνει τις πληγές

και να σβήνει τον λεκέ της σήψης απ' τις ψυχές.

/* Άλλο ένα παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" έφτασε επιτυχώς στο τέλος του, το 5ο του 2ου κύκλου. Μας ταξίδεψε μοναδικά και μας έδωσε τόσες όμορφες, έξυπνες κι εμνευσμένες συμμετοχές, βασισμένες στις πέντε λέξεις (τις κοκκινισμένες!!) που επιλέχθησαν απ' την Αριστέα, που στάθηκαν αφορμή για να διαμορφωθεί αυτός ο λεκτικός ιστός, πάνω σε λουλούδια πλεγμένος. 

 

Φλώρα μου, ήσουν άψογη οικοδέσποινα, 

και σου αξίζει κάθε μπράβο για την παρουσία και τον χρόνο σου!! 

Σ' ευχαριστούμε για όλα!! */