24 Days Challenge: 'Ν'
(Νυχτολούλουδο)
Κόσμος πάει κι έρχεται, τίποτα δε μένει,
μοίρα αναπόδραστη, μαύρη ειμαρμένη.
Ποιος με σκοτώνει την ανατολή και δεν το έχω ακόμα μάθει;
Ποιο το δικό του άλλοθι και ποια τα δικά μου λάθη;
Ψάχνω μέσα μου τ' αποτυπώματά του,
κάποιο ίχνος καταδικαστέο για τα καμώματά του.
Μα δεν προφταίνω, σιωπή και κάρναξη πέφτει μονομιάς
υπό τον αχό της φεγγαρίσιας ανασαιμιάς.
Η καρδιά πλατεία κι οι φλέβες δρόμοι,
γι' άλλη μια φορά τέρμα το "κλέφτες κι αστυνόμοι".
Το συνήθισα, έτσι ήταν πάντα
οι μέρες μου νεκρές κι οι βραδιές μου μπάντα.
Πανηγύρι υπαίθριο κάθε που βραδιάζει,
που το χρώμα τ' άλικο το εξαφανίζει, και παύει να με νοιάζει.
Τ' άρωμα με μεθάει, ομοιάζει με γλυκό κρασί και μουσική,
με κάνει να λικνίζομαι νοερώς στην λευκή αστερωτή σκηνή
...ώσπου ο δράστης ξαναγυρίσει, και το έργο παιχτεί απ' την αρχή.
Στα παιδικά μου βράδια που μοσχοβολούν νυχτολούλουδο
-----------------

ημέρες πραγματοποίησής τους.