Πού να σ' τα λέω, φίλε αναγνώστη. Εκεί που καθόμουν αμέριμνη κι απολάμβανα κομμάτι την απραξία μου, σκάει τηλεφώνημα απ' τη
Μαρίνα, που μου λέει να πάω σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων, καθώς της συνέβη μεγάλη τιμή και με θέλει κοντά της σ' αυτές τις μεγάλες στιγμές που θα ζήσει, φυσικά. Ε, τι να κάνω, να μη πάω; Ε, και πήγα! Όπως ήμουν! Με τη φόρμα και τη παντόφλα! Ήταν πολύ ωραία και λαμπερά. Η Μαρίνα ήταν η γνωστή σε όλους μας Μαρίνα: τελείως ακομπλεξάριστη και προσιτή. Τα περάσαμε ζάχαρη, μη τα πολυλογώ. Δεν πρόφτασα, όμως, να τσουγκρίσω το ποτήρι μου και να κατεβάσω τη πρώτη γουλιά απ' το ποτό μου κι όλα τα φώτα πέσανε πάνω μου, με τη Μαρίνα να 'ρχεται και να με τραβάει απ' το χέρι και να με ανεβάζει (σχεδόν με το ζόρι!) ομπρός στο μικρόφωνο. Πνίγω μια κραυγή και μια γκριμάτσα του στιλ μα-τι-θέλω-εγώ-εδώ-πάνω, γιατί με προλάβανε κι αρχίνησαν να με ζητωκραυγάζουν. «Μπράβο, Λυσίππη» και «Ζήτω, Λυσίππη» και «Θέλουμε να βραβεύσουμε και σένα». Ε, τι να κάνω, βρε παιδιά; Να μη γίνω γνωστή; Οπότε ξεπέρασα αστραπιαίως την αρχική αμηχανία, έσκασα ένα αμυδρό, γοητευτικό χαμόγελο και ψιθύρισα στο κοινό μου «ω, σας ευχαριστώ πολύ!». Κι η συνέχεια ήταν πολύ ωραία, γιατί μετά καλέσανε και τη
Μαίρη. Και, γενικά, έχω μια διαίσθηση ότι θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες συναθροίσεις. Να δείτε που θα βγω αληθινή, αλλά, ησυχάστε, δεν θα σας πω «να, βλέπετε, δεν σας τα έλεγα εγώ;;;;». Όοοχι, δεν θα το πω!
Α! Ξέχασα να σας πω πως με βάλανε να πω και 7 πράγματα για μένα. Τα θυμάμαι όλα απ' έξω, καθίστε να σας τα πω...
- Λίγα λόγια για εμένα: Με λένε Αναστασία. Μπορεί μια σωστή κυρία να μην αφήνεται να αποκαλύψει την ηλικία της, αλλά εγώ, έχοντας δικό μου μπαϊράκι, θα σας αποκαλύψω πως είμαι 25. Οι σπουδές μου είναι στη Πληροφορική.
- Αγαπημένο βιβλίο: Δεν είναι ένα, είναι δύο. Ο μικρός πρίγκιπας και ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Αυτά τα δύο βιβλία είναι σα να κλείνουν όλη τη φιλοσοφία μου για τη ζωή, ή, προσεγγιστικά, το κομμάτι τής καρδιάς (το πρώτο) και το κομμάτι τής λογικής (το δεύτερο).
- Αγαπημένο τραγούδι: Η τελευταία μου εμμονή είναι το Torn του Nathan Lanier.
- Τι με κερδίζει σε κάποιον: Σκεπτόμενη, σε φάσεις-φάσεις, βρήκα ως κοινό στοιχείο σε όσους αγαπώ και ξεχωρίζω ότι με κάνουν να γελώ.
- Ποιο είναι το βασικό συστατικό μου στις ανθρώπινες σχέσεις: Το Α και το Ω μου είναι η εμπιστοσύνη. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει το βάθος που επιζητώ, άρα κι η σχέση μου με τον άλλον δεν αξιολογείται ως βαθιά κι ουσιαστική.
- Είδος αγαπημένων ταινιών: Ασφαλώς οι κοινωνικοδραματικές. Το καλύτερό μου!
- Ένα ρήμα που με αντιπροσωπεύει: Παρατηρώ.
Και τώρα παίρνω το σοβαρό μου ύφος και σας ευχαριστώ τα μάλα που φτάσατε την ανάγνωση μέχρις εδώ (μ' αρέσει που το προεξοφλώ!). Προσπάθησα να δώσω κάτι καινούριο σε όσους με γνωρίζουν ήδη, και να πω και κάποια πιο βασικά για τους καινούριους φίλους (που είναι αρκετοί). Τέτοιες αναρτήσεις είναι ένα κι ένα για να το ρίχνουμε λίγο έξω, να κάνουμε λίγο τα χαζά μας και να γνωριζόμαστε καλύτερα.
Οι κανόνες του παιχνιδιού:
If you are nominated, you’ve been awarded the Versatile Blogger award.
- Thank the person who gave you this award. That’s common courtesy.
- Include a link to their blog. That’s also common courtesy — if you can figure out how to do it.
- Next, select 15 blogs/bloggers that you’ve recently discovered or
follow regularly. ( I would add, pick blogs or bloggers that are
excellent!)
- Nominate those 15 bloggers for the Versatile Blogger Award — you might include a link to this site.
- Finally, tell the person who nominated you 7 things about yourself.
Βλέπω τη λίστα μου και συνειδητοποιώ ότι με προλάβατε κι άντε να βρω άτομο να δώκω πάσα. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν ασχολούνται, οπότε δεν θα ήθελα να τους φέρω σε άβολη θέση προσφέροντάς το. Οπότε λέω να πάω πάσο και να το αφήσω ανοιχτό για όποιον το θελήσει. Ε;
