Σεξ το ενορμητικόν (Μέρος 1ο)

«Διαφεύγοντα και διαφυγόντα εκ του μορφώματος
σε ελευθέρα διάταξη,
αρχέγονα εγκεφαλικά κύτταρα
στο νυν και αεί του οίστρου.
Δαίμονες με υποδόριες τις λευκές κραυγές.
Έμμεσα σε τάισα χορτάρι. »

````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

«Ναι. Σίγουρα έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Αλλά δε γεννήθηκα και με οδηγίες χρήσης. Τι είμαι λοιπόν;»  αναρωτήθηκε η Λία σουρώνοντας το ρόφημα με κίστο και πράσινο τσάι. Ήταν ένα από εκείνα τα βροχερά απογεύματα Κυριακής που τα κάνουμε όλα και απομένει λίγη δόση περισυλλογής. Αναπόφευκτης περισυλλογής. Μια ζωή αντιφάσεις . Τα πρωινά δηλητηρίαζε το σώμα της με πολλά τσιγάρα, τοξικότητα και καφέ. Απογοήτευση.  Και τα βράδια επανόρθωνε με αντιοξειδωτικά . Ελπίδα. Τι ήταν λοιπόν; Πες το με μια φράση!  προκάλεσε τον εαυτό της  σε ένα από τα  αγαπημένα της νοητικά παιχνίδια. Σίγουρα ήταν και θα είναι συλλέκτης στιγμών. Φανατικός συλλέκτης στιγμών.

 –  Συλλέκτης στιγμών; Γιατί;  ξαναπροκάλεσε  ανικανοποίητο το alter ego.

 –  Φοβάμαι την αμνησία.

 –  Κατέγραψέ  την. 

Καλοκαίρι του 1978

      Θα΄ταν δε θα΄ταν η Λία 8 χρονών όταν ανέβηκε λίγα σπίτια πιο πάνω να βρει τη Μάγδα. Ο αυγουστιάτικος ήλιος επέβαλε σορτσάκι και φανελάκια στο ασχημάτιστο ακόμη σώμα.

-Καλημέρα κυρ Θόδωρε! Χαμογέλασε στον παππού της φίλης της  που καθόταν στη βεράντα νωχελικά. Είναι η Μάγδα εδώ να παίξουμε;

- Δεν ξέρω πού είναι παιδί μου, την κυρά Θοδώρα ρώτα στην κουζίνα.
      Ναι, ο παππούς και η γιαγιά της φίλης της είχαν το ίδιο όνομα. Τρύπωσε στην κουζίνα που η κυρά Θοδώρα στα γνωστά της μαύρα και με τη  μαντήλα στο κεφάλι μαγείρευε όπως πάντα.

– Καλημέρα κυρά Θοδώρα. Πού είναι η Μάγδα;  
- Δεν ξύπνησε ακόμη κορίτσι μου, σε καμιά ώρα έλα πάλι.
      Πώς τους θυμάται η Λία 50 χρόνια μετά; Ασπρομάλλης παππούς, καμπουριασμένη και μαυροντυμένη γιαγιά  με μια γκριζόμαυρη  μαντήλα με λαχούρια, στα μάτια της τότε ήταν πολύ γέροι. Σήμερα υπολογίζει να΄ταν κάπου στα πενήντα κάτι τους.
-Φεύγω κυρ Θόδωρε, θα ξανάρθω πάλι, είπε ευγενικά η Λία και με σεβασμό.
- Μη βιάζεσαι παιδί μου, κάτσε να μου κάνεις παρέα. Να, έλα κάτσε στα πόδια μου και χτύπησε την παλάμη πάνω στο άσπρο του μπούτι. Κάτσε να σε χαρώ! Θα σου πάρω και παγωτό το απόγευμα.
Η Λία μόλις το άκουσε αυτό ένιωσε άβολα. Δίστασε και, όχι, δεν ήταν καθόλου το παγωτό. Δεν ήθελε  με γέρους πολλά πολλά! Υπάκουη όμως όπως ήταν είπε να κάτσει στα πόδια του μισό λεπτό και μετά να φύγει τρέχοντας. Βόλεψε το άγουρο κορμάκι της πάνω στα πόδια του εύκολα. Όσο βάρος έχει το φτερό. Την έλουσε μια απροσδιόριστη αγωνία χωρίς εξηγήσεις. Αν έβγαινε η κυρα Θοδώρα έξω; Ο παππούς με το χέρι του άρχισε να χαϊδεύει  το πλευρό της κι από κει το  στέρνο της με το ανύπαρκτο, αγορίστικο στήθος. Η Λία λούστηκε από  μια καταιγίδα ιδρώτα που δεν ήξερε να εξηγήσει. Έκανε να σηκωθεί αλλά ο παππούς την κράτησε σθεναρά πάνω  του. Στον παιδικό μηρό  της ένιωσε ένα σκληρό εξόγκωμα ανάμεσα στα πόδια του. Τι ήταν αυτό; Τρόμαξε και δεν ήξερε γιατί. Ο παππούς τώρα είχε και τις δυο του τραχιές παλάμες πάνω στις ρόγες της τάχα μου τρυφερά κι έκανε να τις βάλει μέσα από το μπλουζάκι. Η μικρή πανικοβλήθηκε, δεν ήθελε να την πιάνουν γέροι. Σίγουρα δεν έπρεπε να βγει η κυρά Θοδώρα έξω. Τρόμαξε και δεν ήξερε γιατί.
-Μη φοβάσαι κοριτσάκι μου, και τη Μάγδα έτσι την παίρνω στα πόδια μου κι όλο  την κανακεύω. Τα χέρια του τώρα ταξίδευαν τα άτριχα πόδια του κοριτσιού και πάνω στο σορτσάκι της. Αυτό ήταν!  Η μικρή πετάχτηκε και τρεχάλα έφτασε στο σπίτι της με την αγωνία να της ανακατεύει άρυθμα την αναπνοή.

       Όταν έφυγε το λαχάνιασμα είπε στη μαμά της πως ο κυρ Θόδωρος, ο παππούς της Μάγδας την ανάγκασε να κάτσει στα πόδια του και τη χάιδευε κι αυτό δεν ήθελε ποτέ, ποτέ, ποτέ να ξανασυμβεί! –Με ακούς μαμά; Ποτέ! Δε θα ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί! Να πας να του το πεις!
       Η Λία φτιάχνει ένα δεύτερο ρόφημα και ανοίγει αποφασιστικά ένα word στην επιφάνεια εργασίας της. Θα καταγράψει. Για τον εαυτό της σίγουρα. Ίσως έτσι με τακτοποιημένες αναμνήσεις αυτοπροσδιοριζόταν. Σίγουρα όμως θα ήταν πολύτιμο να ανατρέχει στις μνήμες της όταν ο εγκέφαλός της σε κάποια χρόνια θα αρνιόταν να δουλέψει γι΄αυτό.
      Δεν έμαθε ποτέ αν η μάνα της έκανε τότε κάτι . Ορισμένα πράγματα τη δεκαετία του ΄70 δε συζητιούνταν. Ειδικά στις μικρές καλοκαιρινές γειτονιές της εξοχής. Η Λία έκοψε κάθε επαφή με τη φίλη της τη Μάγδα. Όταν αυτή ερχόταν, η Λία κρυβόταν ή το΄σκαγε από την πίσω πορτούλα. Τα δυο κορίτσια χάθηκαν οριστικά τα χρόνια του γυμνασίου, ο κυρ Θόδωρος πέθανε στην εφηβεία της κι όταν η Λία το έμαθε αυτό, αδιαφόρησε παγερά.  Η ιστορία  αυτή έμεινε στο ραφάκι της αχρείαστη. Δεν είχε ιδέα για το σεξ αλλά το ένστικτό της τότε κατέταξε τους άντρες σε δυο κατηγορίες:  άντρες σαν το μπαμπά της κι άντρες που δεν ήταν σαν κι αυτόν. Άλλοι.  Προτιμούσε άντρες σαν το μπαμπά της κι αυτό σφραγίστηκε τότε στα οχτώ της χρόνια.

Συνεχίζεται…

         Είναι το ποδαρικό μου σε ένα δρώμενο που θέλω κι ελπίζω να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του κεκαλυμμένου καθωσπρεπισμού. Είμαστε άνθρωποι, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό και ο έρωτας μας ορίζει σε μεγαλύτερο μέρος από όσο θέλουμε να δείχνουμε. Γιατί; αφού χωρίς τον έρωτα δεν υφίσταται ζωή. Ο έρωτας είναι αδυναμία; όχι! Ο έρωτας είναι η δύναμη ! Το Φως, το Νερό, ο Αέρας, η Γη συντελούν στη δημιουργία του, για τη δημιουργία με τη σειρά του , των πάντων. Είναι η Ζωή. Μιλάμε για τη Ζωή λοιπόν εδώ. Με τόλμη και θάρρος περιγράφουμε τη μια από τις δυο  φυσικές δυνάμεις  που δεν πατάξαμε ποτέ, αυτή και το χρόνο.
         Καλή επιτυχία Λυσίππη, Γιάννη στην Ερωτική Υμνωδία, με πολλές, πάρα πολλές συμμετοχές που θα σπάσουν τα ταμεία! Κάθε μια στη δική της γλώσσα γραμμένη και με τα δικά της νοήματα θα αποδώσει με τον τρόπο της μια τεράστια κι ανεξάντλητη φύση, τη φύση μας!
         Καλώς μας ήρθες κι εσύ Αφροδίτης Ερωτική Υμνωδία κι ας σε ξεχνάμε 9.000 χρόνια μετά. Όλοι μας όμως σου βγάζουμε το καπέλο. Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, λέμε. Και για το βήχα, άντε και βγήκε και το νέο phytobisolvon, για τον έρωτα όμως; Τι διάλα, τζάμπα έγραψε καμιά δεκαριά βιβλία ο Irvin Yalom και μελέτησε χιλιάδες υποχείρια του έρωτα στα ντιβάνια του;
         Η δική μου ηρωίδα, μάλλον θα αναφερθεί σπονδυλωτά σε όλα τα βασικά ερωτικά μονοπάτια που την διαμόρφωσαν από τα πρώτα οιστρογόνα  ως τη λεωφόρο της εμμηνόπαυσης και αρκετά μετά. Όρεξη να΄χουμε και σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα μη μας τύχει κι όλα γίνονται!

Loveάκια,♥ loveάκια ♥ και loveάκια πολλά ♥