Εκ του σύνεγγης, ξαδέρφι (Μέρος 2ο)

«Όλοι εσείς οι άρχοντες και οι ιερείς... 

της ρώμης σας, οι κάποιοι
που ένα θεό είχατε, την αναλώσιμη προβιά σας ...
τη σκιά σας μόνο εξευμενίζετε

 με βέβηλες θυσίες
φαύλη η πορεία σας 

- ιεροφάντες λάγνοι -

Τώρα ξέρω.
Με μαχαιριές οι σκέψεις  τέμνουν

 σε κύβους την αλήθεια
τη φωτιά μου σκεπάζω με πάγου στρώσεις άθραυστες.
Δε μου αρμόζει η συμπόνια, 

δε μου επιτρέπω οίκτο.
Τα μιάσματα λάβαρο κρατάω και πορεύομαι ακόμη»

 -Σοβαρά μιλάς; Το τσουτσούνι του άντρα μπαίνει μέσα στο πιπί μας; Από εκεί που κατουράμε δηλαδή;!!!

     
         Η Λία έπαιρνε  εμβρόντητη από τη μεγαλύτερη αδελφή της τα πρώτα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής.

-Ναι, σου λέω! Και πρέπει να κουνιέται, μέσα έξω μέχρι να χύσει μύξες  και να τα αφήσει στην κοιλιά της για να πιάσει παιδί!
- Βλακείες λες. Δε χωράει τίποτα να μπει από εκεί που κάνω τσίσα μου, κούνησε η Λία το κεφάλι της αρνητικά. Με δουλεύεις.

        Λίγο πριν την πρώτη της περίοδο η Λία έπρεπε να ενημερωθεί για την αναπαραγωγή. Όχι για το σεξ, τον έρωτα, την έκρηξη, την ηδονή. Για την αναπαραγωγή ώστε να ξέρει γιατί κάθε μήνα θα αιμορραγεί, να συνηθίσει τη σερβιέτα και να φυλάγεται από τους άντρες. Τα πρακτικά. Τον ρόλο της ενημέρωσης ανέλαβε η μεγάλη κόρη της οικογένειας, παραγγελιά από τη μάνα. «Μίλα στη μικρή, της ζήτησε μια μέρα, εσύ μια χαρά θα της τα πεις.» «Όπως μια χαρά μου τα είπε εμένα η κυρία Ελένη, ε;» θα αντιγύρισε σίγουρα η αδερφή της.
        Ήταν πάνω που ομόρφαινε, μπουμπούκευε, στρογγύλευε, καμπύλιαζε φιδίσια και μεταμορφωνόταν σε θηλυκό. Ένα γλυκό, αξιαγάπητο κοριτσάκι, καλόπιστο και με αφέλειες. 

Αφέλειες στο μετωπάκι, αφέλειες και στο μυαλό. 

        Δεν  ήταν καλλονή και το΄ξερε. Πολύ νωρίς έμαθε όμως πως η ευκολοπιστία της, το στηθάκι που στρογγύλευε, η μέση δαχτυλίδι, τα χειλάκια φουσκωτά και τα αθώα μάτια που άνοιγαν διάπλατα με όλα, ήταν κολασμένος συνδυασμός για τις αντρικές φαντασιώσεις.

-Το σαββατοκύριακο θα έρθουν η θεία με τα ξαδέρφια σου, της είπε η μάνα της το δωδέκατό της καλοκαίρι. Η Λία χάρηκε πολύ. Αγαπούσε τη θεία αλλά τα ξαδέρφια της πήχεις παραπάνω. Της έκαναν πλάκες, την πείραζαν, την κανάκευαν, της έδιναν προσοχή. Και η Λία αγαπούσε τόσο πολύ να την προσέχουν σε έναν τόσο στην κοσμάρα του κόσμο ενηλίκων!
-Πάμε βόλτα με το παπί μου; Ο μεσαίος ξάδερφος κάπου στα 25 του της φαινόταν σταρ.
-Πάμε, αναφώνησε η Λία με ενθουσιασμό.
-Βάλε μαγιό και φύγαμε. Και φύγανε.

        Την πήγε σε ένα έρημο πευκοδάσος πάνω στη θάλασσα. Ακούμπησαν τις πλάτες τους δίπλα δίπλα σε ένα δέντρο κι ένιωθε σπουδαία, σημαντική. Είχαν φύγει αρκετά μακριά για να χαρεί η Λία τη βόλτα με το παπί.

-Ομόρφυνες πολύ, της είπε γλυκά.
-Πφφφ, υπάρχουν και καλύτερες, φύσηξε το τσουλούφι της η Λία.
-Μην το λες, τέτοιο στήθος, πιο όμορφο, αλήθεια δεν έχω ξαναδεί. Κι έχω πάει με πολλές, πίστεψέ με! Αν τραβήξεις στην άκρη το μαγιό σου θα βεβαιωθώ και θα σου πω σίγουρα. Για να δω;

-Όχι!
-Εμένα ντρέπεσαι χαζό; Τον πρώτο σου ξάδερφο; Αν δε σου πω εγώ τότε ποιος θα σου πει;

-ΌΧΙ!

-Είσαι χαζή. Να δω τα βυζάκια σου θέλω μόνο, να τα συγκρίνω με τα άλλα της είπε τραβώντας της το σουτιέν και πριν προλάβει η Λία να αντιδράσει έριξε πάνω της το βάρος όλου του κορμιού του.
-Είσαι πολύ βαρύς !

-Κάτσε πάνω μου τότε να σε χορτάσω με τα μάτια μου, αναθάρρεψε ο ξάδελφος.

       Η Λία έκανε να καθίσει πάνω του αλλά όχι για να δρέψει επαίνους. Φραστικούς και σωματικούς. Ανεβαίνοντας πάνω του και πριν ακόμη τον καβαλήσει το έβαλε στα πόδια με ζιγκ ζαγκ στο πευκοδάσος σαν φυλακισμένο  τσιτάχ τσίρκου για την ελευθερία του. Έτρεξε δαιμονισμένα με τα παντοφλάκια τα πλαστικά στην ανελέητη ζέστη να της καίει τα σωθικά. Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα το πήρε περπατητό μέσα από χωματόδρομους και στενά, αρκεί να μην την έβρισκε στην άσφαλτο. Ήθελε να σκεφτεί. Τώρα ήξερε πως ήταν ξεκάθαρη σεξουαλική η συμπεριφορά του ξαδέρφου της που τόσο ως τώρα αγαπούσε η αφελής! Βασικά είχε μόνο δυο πράγματα να σκεφτεί: 

•  να το καλύψει για την ώρα. Όλοι θα τους περίμεναν για φαϊ με τα κρασιά και τις μπύρες στο τραπέζι
• να εμπλουτίσει την κατηγορία των Άλλων, των όχι σαν τον πατέρα της.  Ήξερε ήδη ότι η κατηγορία θα μάκραινε σε πλήθος και ανδροειδή. Πρόσθεσε σε αυτή και τον πρώτο της ξάδελφο.

       Όταν τα απογευματάκια έβγαινε για ποδήλατο πλάι στη θάλασσα, σε αρκετά αυτοκίνητα με μεσήλικα ζευγάρια μέσα, αναβόσβηναν τους προβολείς οι οδηγοί και οι γυναίκες δίπλα τους δεν έπαιρναν μυρωδιά. Τα φώτα και η Λία. Αυτοί και η Λία. (Μάλλον δεν είναι καλό πράγμα ο γάμος, της καρφωνόταν στο μυαλό, τούβλο το τουβλάκι, οι πιο πολλοί  λιγουρεύονταν κοριτσάκια, τι έρωτες και κουραφέξαλα μου λένε τώρα;)

        Δεν έκλαψε στην επιστροφή. Δυνατή σαν ταυράκι, ατίθαση σαν κρι κρι και πρώιμα, πολύ πρώιμα λογική.

      Αυτή τη φορά δεν θα το έλεγε πουθενά. Είχε χιλιόμετρα μπροστά της να ζυγίσει καθαρά, αλήθεια, τι θα έλεγε η μάνα της στην αδερφή της την ίδια για το γιο της; Και θα γινόταν πιστευτή η Λία ή ο λόγος του δωδεκάχρονου θα ήταν ενάντια στο λόγο του (θιγμένου βέβαια) 25χρονου ξάδερφου; 

       Θα της το έλεγε αργότερα, μετά από χρόνια. Όταν και η ίδια θα ήξερε να μιλήσει στο φρουρό που νόμιζε πως είχε αλλά ποτέ δεν είχε τελικά. Της το είπε κάποτε, συνειδητοποιημένη γυναίκα. «Ξέρεις, ο ανιψούλης σου μου ρίχτηκε. Στα δώδεκά μου. Χυδαιότατα και ξεδιάντροπα. Ζώο αρσενικό. Χειρίσου το όπως νομίζεις» της είπε λιτά.

       Οι σχέσεις τους δε χάλασαν ποτέ. Γεγονός.

       «Στηρίζεσαι στα πόδια σου μόνο Λία. Από τους άλλους μην περιμένεις, μη ζητάς. Μιλάς μόνο όταν θα είσαι έτοιμη. Καλείσαι να γίνεις ετοιμόλογη, έξυπνη και αποστομωτική και τότε μόνο θα μιλάς.» Γεγονός κι αυτό.

-Χαθήκαμε και γύρισα με τα πόδια, είπε η Λία στους συγγενείς δυο ώρες μετά. 

       Στους γάμους, τις γιορτές, τις κηδείες και βαφτίσεις του μιλούσε ευγενικά, λιγόλογα και τυπικά. Σκλήραινε. Ήταν το πρώτο βήμα για να βάλει τα πράγματα κάποτε στη θέση τους η ίδια. 

Με το σεξ δεν είχε θέμα, ανυπομονούσε κιόλας να ερωτευτεί! Το αποφάσιζε κάθε μα κάθε μεσημέρι που κλειδωνόταν στην τουαλέτα και τρίβοντας το ροδαλό μπουμπούκι της κλειτορίδας της ξεσπούσε σε ανελέητους σπασμούς. Σεξ θα έκανε. Θα ερωτευόταν σίγουρα. Αλλά θα έφευγε εγκαίρως πριν καταντήσει σιωπηλή συνοδηγός δίπλα σε μεσήλικα που θα αναβόσβηνε τα φώτα σε κάθε ποδήλατο με κορίτσι στη σέλα. Γεγονός.

 Η Λία ανάβει ένα τσιγάρο κι ακουμπάει την πλάτη στην πολυθρόνα του γραφείου της.

Αlter ego: Τα σκεφτόσουν αυτά για χρόνια; Ξέρω πώς όχι.
Λία: Όχι, δεν τα σκεφτόμουν. Σπάνια, σποραδικά και τυχαία. Ούτε καν επέτρεψα να με επηρεάσουν

Alter ego: Τα σκέφτεσαι σήμερα. Στα δώδεκά σου ήδη και πολλά έμαθες και κατέληξες στο είδος άντρα που θα σε έλκυε στην ώρα του. Τα απώθησες κυρά Λία αλλά σε διαμόρφωσαν τότε για τα μετά. Σε επηρέασαν.

Λία: Mαλακισμένο, σκάσε! Δε θέλω και δε γουστάρω να με ερμηνεύω. Ό,τι είμαι, είμαι!

…η σεξουαλική αθωότητα είναι πάντοτε ανύποπτη, συμπλήρωσε η μέσα της σοφία. Της Λία.

 

Συνεχίζεται…                                                                          

                              --------------------------------------------------------------------------------------------------                               

                                                                 

 

Ερωτικής Υμνωδίας (;) μέρος 2ον, κυνικό. Ύμνος στη χαμένη αθωότητα. Αν ο έρωτας αποδίδεται στο σεξ με χίλιες δυο εκφράσεις, μόνο η μία είναι η άδολη, η ομορφότερη από όλες. Η λατρεία, η από καρδιάς βγαλμένη.