And the Oscar goes to...

 

Lysippe for "On the Up and Up"

*Χειροκροτήματα, ουρλιαχτά... κακό μεγάλο*

Αστραπιαίο ζουμ στην φάτσα μου. Εκφράσεις απροσδόκητου και πλατύ χαμόγελο, ως αρμόζει της περίστασης. Ματς μουτς με τους ανθρώπους που πλαισιώνουν το τραπέζι μου, και ροβόλημα, με μεγάλη προσοχή, για να μη γίνω ένα με το πάτωμα και ρεζιλευτώ, στο βήμα, να παραλάβω το πολυπόθητο αγαλματάκι.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη μαμά μου, τον μπαμπά μου, τον Κύριο ημών που είχε έμπνευση όταν με σκάρωνε... και την Μαρία Π. απ' το Μια Αναπνοή, που μου χάρισε αυτό το βραβείο. 

---------

Read More »

Τ' αστέρι της Μελίνας

Ο Δημητρός άνοιξε την τηλεόραση, έβαλε το dvd στη συσκευή κι ανέβασε την ένταση της τηλεόρασης, κατευθυνόμενος προς την πολυθρόνα. Ήταν χαρούμενος, γιατί, επιτέλους, βρήκε διαθέσιμο αντίτυπο της αγαπημένης του κωμωδίας. Δύο φορές είχε πάει στο video club της γειτονιάς του, αλλά και τις δύο φορές βγήκε απογοητευμένος. Η τρίτη φορά του χαμογέλασε. Το είχε και τόσο ανάγκη. Να γελάσει, να ξεφύγει λίγο απ' την ρουτίνα και τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η ταινία είχε ξεκινήσει. Τα τρανταχτά γέλια τού Δημητρού αντηχούσαν μες στο σπίτι. Έφταναν ως την κουζίνα, όπου τον άκουγε η Αγλαΐα, καθώς πηγαινοερχόταν στο εσωτερικό της κουζίνας, αποτελειώνοντας τις δουλειές που της είχαν απομείνει. Άκουγε τα γέλια του κι είχε ένα πλατύ πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Γιατί βλέπεις, αν ο άνθρωπός σου είναι χαρούμενος, χαίρεσαι κι εσύ. Μέχρι και τα μουστάκια σου χαμογελούν!

Read More »

Βγες με ένα κορίτσι που δε διαβάζει

Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club. Όπου και να την βρεις φρόντισε να είναι με το χαμόγελο στα χείλη και σιγουρέψου ότι αυτό γίνεται πλατύτερο όταν η παρέα της στρέφει αλλού την προσοχή της. Στην πορεία, απασχόλησε την με ελαφριά κουβεντούλα, διάλεξε «πεσιματικές» ατάκες χαμογελώντας αμυδρά και με νόημα. Και ενώ η νύχτα μπαίνει για τα καλά οδήγησε την στην πόρτα της εξόδου. Μην δώσεις σημασία στην όποια αβάσταχτη κούραση μπορεί προς στιγμήν να σε λυγίζει. Φίλησε την κάτω από την τρεμάμενη λάμψη της λάμπας του δρόμου ενώ βρέχει, όπως έχεις δει στις ταινίες, υποκρινόμενος ωστόσο ότι η σκηνή δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη σημασία. Πήγαινε την στο διαμέρισμα σου και απάλλαξε τον εαυτό σου από τον ψυχαναγκασμό του «κάνω έρωτα». Απλά πήδηξε την.

Read More »

Ξεκλειδώνοντας το μπαούλο των αναμνήσεων

Είμαι απ' τα τυχερά παιδιά, απ' αυτά που τα παιδικά τους χρόνια μοσχοβολούν την ελευθερία και την αναζωογόνηση της φύσης. Βλέπεις, η γιαγιά κι ο παππούς κατοικούν σε χωριουδάκι, κι οι εξορμήσεις μου εκεί ήταν πυκνές.

Οι κάτοικοι λιγοστοί πια. Είναι τόσο αραιοκατοικημένος τόπος, θαρρείς και δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα από άνθρωπο, αφού ούτε λόγος για πάσης φύσεως μαγαζιά, ανέσεις και πολυτέλειες. Εσύ κι ο Θεός!

Δεν ξέρω, σαν πιο μεγάλη πια, αν θα άντεχα αυτή την πλήρη απομόνωση απ' τα εγκόσμια. Παρότι λατρεύω την φύση κι, εκ φύσεως, είμαι μοναχικός άνθρωπος, που πολλές φορές αποζητά -κι έχει ανάγκη- λίγες στιγμές με τον εαυτό του. Αλλά, σαν παιδάκι το είχα λατρέψει. Πού θα έβρισκα καλύτερα;!

Read More »