 |
| Επιλεγμένη λέξη "Χαμομήλι" |
Σάββατο, 1 Ιουνίου 2019
«Η μέρα μας» όπως λέμε συνωμοτικά μεταξύ μας. Η ημέρα τής βδομάδας που οι ενοχές μου συρρικνώνονται και κρύβονται μες στην ντουλάπα, αφού μπορώ να μείνω σπίτι και να κάνουμε πράγματα μαζί. Πώς φωτίζεται το πρόσωπό σου κείνες τις μέρες, πάντα.
Σε πήρα και πήγαμε να περπατήσουμε. Λατρεύεις να καταγράφεις τα τοπία, τους περαστικούς, τ' αυτοκίνητα... Και μένα μ' αρέσει να καταγράφω εσένα· την έκπληξη που σου αφήνει το καθετί, την έκπληξη και τον ενθουσιασμό που -στον κόσμο των μεγάλων- το χρώμα τους είναι ξεθωριασμένο.
«Μία, δύο, τρεις...» ακούγεται η φωνούλα σου, σαν τιτίβισμα, όσο μετράς τις πλάκες τού πεζοδρομίου, χοροπηδώντας πάνω τους. Και στη σχισμή του φυτρωμένο ένα χαμομήλι. Μια αφανής λεπτομέρεια για μένα, για σένα κάτι άλλο, μεγαλύτερο· σου δίνει χαρά. Κόβεις δυο - τρία απ' τα λουλούδια του και τρέχεις να μου τα δώσεις, με τον σταθερό ενθουσιασμό στη φωνή σου να λέει ένα μακρόσυρτο «μαμάαα» με το «ήλιοι με άσπρες αχτίδες» να το ακολουθεί.
Οι ασπροκίτρινοι ήλιοι σου, γεμάτοι υπενθυμίσεις.
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη 3η φωτο-συγγραφική σκυτάλη,
που διοργανώνει η Μαίρη μας με την Γήινη ματιά της.
Η φωτογραφία κι η επιλεγμένη λέξη είναι απ' τη Μαρία Νικολάου,
στην οποία αφιερώνω και την ανάρτηση.
Νομίζω πως παρόμοια συναισθήματα γεννούν αυτά τα χεράκια
-φορτωμένα λουλούδια-
που τρέχουν στην μανούλα τους, ε, Μαρία; :)
Με τη σειρά μου αφήνω στη Μαρίνα μας αυτή τη φωτογραφία, με την λέξη «ελπίδα».
Νομίζω είναι πολύ σε σένα, Μαρινάκι μου.
Καλή έμπνευση!
Καλημέρα γλυκιά μου με την ..γλυκιά, τρυφερή συμμετοχή ανάλογη με το θέμα και την εικόνα. Το χαμηλό προφίλ του χαμομηλιού, η παρουσία του πάντα στη ζωή μας, η ανάγκη μας να το "φυλάξουμε" στη ζωή μας, όπως ο περίπατος με το παιδί μας, η ικανοποίηση μας από τις ανακαλύψεις του. Φέτος κάποια μέρα μπήκα στο κτήμα και είδαμε μπροστά μας ένα ..άσπροπράσινο χαλί
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα τα λες, αχτιδούλα μου. Έτσι είναι... Ένα ταπεινό λουλουδάκι, που πάει κόντρα και φυτρώνει στις πιο απίθανες σχισμές, δεν μπορεί παρά να είναι αφετηρία πολλών σκέψεων - όπως ακριβώς ένας περίπατος με το παιδί μας, που μας διδάσκει τόσα.
ΔιαγραφήΣε φιλώ πολύ! :)
Πόσο γνώριμος ο περίπατος που περιγράφεις. Πόσο σημαντικές οι λεπτομέρεις φαντάζουν στο παιδί. Κάθε εικόνα είναι σπουδαία για τα παιδιά. Και ναι περιγράφεις υπέροχα, γλαφυρά, μια καθημερινότητα που είναι μαγεία τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ που μου θύμισες μικρά χεράκια που προσφέρουν λουλουδάκια που
φυτρώνουν σε σχισμές...
Η φωτογραφία που παραδίδεις θαυμάσια
Καλημέρα Αναστασία μου
Αυτή η έκπληξη, αυτός ο ενθουσιασμός μέσα απ' τα διάπλατα παιδικά μάτια που καταπίνουν αχόρταγα κάθε καρέ. Μακάρι να μπορούσαμε να το διατηρούμε αυτό το πράγμα και στην ενηλικίωσή μας, Αννούλα μου, να μην είχαμε αυτόν τον γκρίζο κορεσμό και το ανικανοποίητο τού θέλω-κάτι-παραπάνω-και-διαφορετικό.
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου!
Πω πω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γύρισες πολλά χρόνια πίσω, σε κάποιες ανάλογες βόλτες που είχα κάνει με το παιδί, όταν ήταν παιδί!
Πόσο τρυφερό κι αγαπησιάρικο κείμενο!
Καλημέρα Λυσίππη!
Νομίζω πως είναι μια φωτογραφία που -αναπόδραστα- μας γυρίζει σε τέτοια βιώματα, είτε ως γονείς είτε ως παιδιά που κουβαλούσαν τα λουλουδάκια με τον ίδιο ενθουσιασμό. :)
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, αρτίστα μου.
Μαγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό μου βγήκε με το σύντομο, μα τόσο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα κείμενό σου
αλεπουτδίτσα μου! Κι ας μην έχω ακούσει τη λέξη. Την έχω νιώσει όμως.
Μου άρεσε. Μου άρεσε τρελά!!!!
Αγαπησιάρικο κείμενο , όπως σοφά προείπε η Αρτίστα μας!
Το κλείσιμο..θεϊκό!
ΣΛ
υγ: Ωραία η σκυτάλη σου....Πολύ ωραία!
Και μένα μου βγήκαν άπειρα χαμόγελα με το σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΑ ρε αριστάκι! <3
Η συμμετοχή σου είναι όλο γλύκα, γεμάτη τρυφερότητα. Μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μπράβο στην Μαρία για την πάσα της, που με καθοδήγησε σ' αυτή την αποτύπωση, ε; Σ' ευχαριστώ πολύ, Δραστήρια. :)
ΔιαγραφήΘα μπορούσε άραγε η φωτεινή ψυχή σου να δώσε κάτι διαφορετικό από αυτές τις όμορφες στιγμές που αφέθηκες να ανασύρεις; Όχι θαρρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί το φως που καίει και ζεσταίνει στην καρδιά σου, έχει τη δική του δύναμη να πλάθει, να δημιουργεί, να παράγει αισθήματα και να τα μεταφέρει σε όλους μας.
Όπως λέει η Αριστέα και όλοι οι φίλοι "αγαπησιάρικο" κείμενο. Μιας γυναίκας σαν εσένα Αναστασία που ξεχειλίζει από αγάπη.
Πολύ όμορφο, τρυφερό και νοσταλγικό.
Όσο για την εικόνα και λέξη σου, κρύβει τη δυναμική εκείνη που ταιριάζει γάντι στην Μαρίνα για να εκφραστεί.
Καλή της επιτυχία.
Αναστασία μου, το θαυμασμό μου πάντα κοντά σου.
Φιλιά πολλά.
Πάντα με κάνεις να κοιτάξω λίγο πάτωμα από ντροπή μ' αυτά τα τόσο κολακευτικά σου σχόλια, Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ εκ βαθέων!
Ποτέ δεν ξεχνώ τι κρύβει η καρδιά σου. Να κοιτάς ψηλά! Ένας ουρανός όμορφος σαν τα μάτια της ψυχής σου. Την καλησπέρα μου.
Διαγραφή❤️❤️❤️
ΔιαγραφήΑπλά υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυσίππη μου, θα φανεί υπερβολικό αλλά το κείμενό σου το διάβασα δακρυσμένη. Και μετά έβαλα για τα καλά τα κλάματα. Ξέρεις γιατί; Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως σε ένιωσα βαθιά μέσα μου. Πολύ όμως. Σε φαντάστηκα με το μικρό από το χέρι... τις πλάκες μετρούσα κι εγώ μικρή και εκείνη η χλόη που φύτρωνε ανάμεσα...ναι ναι τη θυμάμαι ακόμα. Αλλά θυμάμαι έντονα και τη στιγμή που με ξύπνησε η εφηβεία και απ' τη μια στιγμή στην άλλη η χλόη εξαφανίστηκε από τα μάτια μου και έμειναν μόνον οι πλάκες.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως διαβάζοντας και ξεδιπλώνοντας τα αισθήματα που κρύβονται μέσα στο κείμενό σου άκουγα συμπτωματικά το Paradise του Bruce Springsteen.
https://www.youtube.com/watch?v=rcWF7se6EfA&list=RDrcWF7se6EfA&start_radio=1
Σ' αγαπώ πολύ :)
Σ'ευχαριστώ πολύ.
Γλυκά φιλιά από μένα
Τι ωραία και πετυχημένη συνωμοσία ήταν το να συμπέσει η ανάγνωση μ' αυτό το τραγούδι, πραγματικά. Όσο για το σχόλιό σου, ήταν πραγματικό δώρο, Μαρία μου. Με συγκίνησες, και χαίρομαι πολύ που το ένιωσες/νιώσατε έτσι. Μου έδιωξες λίγο τις "ενοχές" που έγραψα τόσο λιτά και σύντομα σ' αυτή τη σκυτάλη (βλ καταραμένη έλλειψη χρόνου).
ΔιαγραφήΣου στέλνω νοερή αγκαλιά!
Πολύ όμορφη και τρυφερή συμμετοχή, με ταξίδεψε στα χρόνια που ήμουν εγώ παιδί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα απολαμβάνω αυτά που γράφεις, Λυσίππη μου.
Φιλάκια πολλά
Αχ, κι εμένα πρώτα εκεί με πήγε η φωτογραφία τής Μαρίας μας, Πίπη μου. Θυμάμαι πεντακάθαρα τις επισκέψεις στο χωριό, που πηγαίναμε (εγώ, η αδερφή κι η γιαγιά μου) περίπατο και φτιάχναμε μπουκετάκια, τα οποία τα δίναμε -με ανείπωτη χαρά- τρέχοντας στη μαμά μόλις γυρίζαμε σπίτι. Μα σαν γονείς, μα σαν παιδιά βιώνεται στο έπακρο αυτή η φωτογραφία και γεμίζει χαμόγελα και γλύκα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. :)
Μια υπέροχη τρυφερή σκηνή από μυριάδες που χρωματίζονται από την παιδική παρουσία, φαινομενικά ασήμαντες, μα υπερβολικά σημαντικές για την μάνα για το παιδί για τα αισθήματα που μοιράζονται! Μοναδικός ο τρόπος της περιγραφής σου που με άγγιξε βαθιά! Περιέγραψες ένα διαμάντι μέσα στην οχλοβοή ενός σκληρού κόσμου! Σ' ευχαριστώ μάτια μου για την τρυφερή συμμετοχή σου! Όσον αφορά την εικόνα που διάλεξες περιμένω με αγωνία να δω την έμπνευση! Πολλά φιλιά καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Περιέγραψες ένα διαμάντι μέσα στην οχλοβοή ενός σκληρού κόσμου!"
ΔιαγραφήΠέτυχες διάνα, τιγρίτσα μου! Αυτό ακριβώς το συναίσθημα ήθελα να δώσω μ' αυτή την μικρή αποτύπωση της σκηνής. Αυτό το συναίσθημα που ξέρω πως ένιωσε κι η Μαρία τραβώντας αυτή τη φωτογραφία. :)
Εγώ ευχαριστώ για το ταξίδι και τα συναισθήματα που κλείνει κάθε σκυτάλη που δημιουργείς, κι ας ξεκινάει με μουρμούρα και πανικό απ' τη μεριά μου. χαχαχα
Φιλιά, baby! <3
Ακριβώς! Η ευτυχία σε μια χούφτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για την αφιέρωση!
Δεν θα μπορούσε να μην γίνει αφιέρωση, Μαρία μου. Είναι πρωτίστως ότι πάντα δίνεις δική σου φωτογραφία, κι έπειτα όλα τα συναισθήματα που νιώθεις σαν νέα μανούλα. Δυνατό combo, οπότε ήταν μονόδρομος το ν' αναλυθεί η φωτογραφία σ' αυτές τις λέξεις και να σου δοθούν.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για την τόσο τρυφερή πάσα. :)
Ένα τόσο ντελικάτο αγριολούλουδο και ένα τρυφερό χεράκι με μάγεψαν στο κείμενό σου όπως και αυτή η πρόταση "μαμαααά ήλιοι με άσπρες αχτίδες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία και η πάσα στην Μαρίνα.
Τέτοιες στιγμές έρχονται για να μας θυμίζουν πάντα πως στα πιο απλά κρύβεται όλη η ομορφιά. Έτσι δεν είναι, Ελένη μου;
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ θερμά! :)
Γεμάτο γλυκές υπενθυμίσεις το "χαμομηλάκι" σου, Αναστασία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι καταπληκτική φωτογραφία που δίνεις στην Μαρίνα!
Φιλί γλυκό...
Η φωτογραφία φωνάζει Μαρίνα. Είμαι σίγουρη πως θα την περιποιηθεί δεόντως. χεχε
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλά, Κανελλένια μου! :)
Αρχικά, θέλω να πω πως η φωτογραφία είναι υπέροχη, καταπληκτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά το πόσο ιδιαίτερα έδεσες κείμενο με εικόνα!
Μοσχομύρισαν χαμομηλάκια οι λέξεις σου!!!
Καλό βράδυ σου εύχομαι
Γεια σου, ψαροματάκι.
ΔιαγραφήΝαι, η φωτογραφία από μόνη της βγάζει τόση γλύκα κι όμορφα συναισθήματα. Θαρρώ πως μόνο η σκηνή μάνας - παιδιού θα μπορούσε να σταθεί επάξια πλάι της.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα και το όμορφο σχόλιό σου. :)
Αχ πόσο μ'αρέσουν αυτά τα μικρά βεγγαλικά κείμενα..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο φίλη μου μπράβο!
Αφού μου διώξατε όλοι σας (με τα υπέροχα σχόλιά σας) την ενοχή τού πω-πω-έγραψα-τόσα-λίγα-σ'αυτή-τη-σκυτάλη, μπορώ να πω πως το ίδιο νιώθω κι εγώ, φίλη μου. <3
ΔιαγραφήΔεν περίμενα τίποτε λιγότερο από εσένα, Λύσιππή μου. Ένα άκρως γλυκό κείμενο που γεννά υπέροχες εικόνες. Η φωτογραφία είναι ό,τι πρέπει για τη Μαρίνα μας. Πολλά φιλιά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πλατύ χαμόγελο όλο δικό σου, Μία μου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ!
Πολύ τρυφερό, πολύ όμορφο κείμενο στοχευμένο στη λεπτομέρεια που χάνει η ματιά μας, μέσα στην καθημερινότητα και στη σημασία που τα παιδιά δίνουν σ' αυτή! Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή Λϋσιππη! Μου άρεσε πολύ, όπως μου άρεσε και η φωτογραφία της Μαρίας που σου έδωσε έμπνευση και εκείνη που διάλεξες για τη Μαρίνα!! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
Μαρίνα
Ναι, τα παιδιά θα 'ναι πάντα πηγή μάθησης και υπενθύμισης, Μαρίνα μου. Κι ευτυχώς που βρίσκεται πάντα κάποιος (κι ας μην είναι απαραίτητα το παιδί (μας)) να μας μαθαίνει απ' την αρχή τα χρώματα και το πώς να κοιτάμε σωστά.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για το σχόλιο! Να 'σαι καλά!
Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν πήγα ποτέ χαμομηλάκια στη μητέρα μου. Μια δυο αποτυχημένες προσπάθειες έκανα να φτιάξω μαγιάτικο στεφάνι με ό,τι περιήχε το οικοσύστημα (μαζί με τα ζωντανά) και χαμομηλάκι προφανώς αλλά λόγω πολυγώνου σχήματος και του μαρασμού λίγες ώρες μετά, παράτησα το σπορ. Ωστόσο το κρεμούσε η γλυκιά μου στην εξώπορτα με επιφωνήματα θαυμασμού κι επβραβεύσεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο πίσω μας πήγες αναστασούλα μου, σε πόσο τρυφερά και δοτικά χρόνια! Πόσο συναίσθημα αναβλύζεις μέσα από τον Ενεστώτα σου στον δικό μας Παρακείμενο! Πόση αγάπη μπορείς να έχεις μέσα σου ώστε να τη σκιαγραφείς όπως κανείς μας;
Ναι, τα μικρά είναι που κάνουν τη διαφορά, είναι αυτά που μένουν :)
Λάτρεψα το χαμομηλάκι μέσα στο πολύχρωμο μπουκέτο της σκυτάλης μας!
Εγώ, απ' την άλλη, δεν πρόλαβα να το "βαρεθώ", γιατί το είχα βαρεθεί εκ των προτέρων. Η δουλειά μου άρχιζε και τελείωνε στο μάζεμα των λουλουδιών, και τα λουλούδια γίνονταν στεφάνι απ' τα χέρια τής γιαγιάς - δεν ασχολούμουν ποτέ, όμως, με δαύτο μετά. Κατά τ' άλλα, δεν θυμάμαι κι εγώ εάν έχω μαζέψει χαμομήλι, γιατί... δεν μπορώ να το ξεχωρίσω απ' τη μαργαρίτα μέχρι σήμερα.
ΔιαγραφήΟπότε ο διάλογος πάει συνήθως κάπως έτσι, με διάφορες παραλλαγές κάθε φορά...
Εγώ: Κοίτα, τι ωραίες μαργαρίτες.
Μαμά: Χαμομήλι είναι, δεν είναι μαργαρίτες.
Εγώ: Όχι (με πείσμα), μαργαρίτες είναι.
Μαμά: Χαμομήλι είναι. Η μαργαρίτα είναι μεγαλύτερη - όταν τη δούμε, θα σ' την δείξω. Και μην το πεις παραέξω, γιατί θα σε κοροϊδεύουν.
Ενώ η παπαρούνα, φίλη μου, είναι τίμια. Μία και μοναδική και κατακόκκινη, μπαμ κάνει από μακριά και σε κάνει να χαμογελάς. Όχι να σε προβληματίζει για το εάν είναι χαμομήλι ή μαργαρίτα. :P
ΥΓ. ❤️
Ένα τρυφερό, υπέροχο ημερολογιακό κείμενο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκυτάλη μας εμπλουτίζεται τόσο αναπάντεχα ευχάριστα!!!
Το "έζησα" διαβάζοντάς το γιατί το ζω σχεδόν καθημερινά με το 4+ εγγονάκι μου μα, ωστόσο, ποτέ δεν σκέφτηκα να γράψω κάτι γι' αυτές τις τρυφερές μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές!!! Κάθε μια τέτοια στιγμή, τόσο ίδια και συνάμα τόσο διαφορετική!!!
Σ΄ευχαριστούμε για την συμμετοχή σου, Lysippe!!!
Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!!!
Βρε Ζωή, βρε Ζωή, αλήθεια, πώς γίνεται ν' 'αφησα τις γιαγιάδες και τους παππούδες στην απ' έξω; Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο. Μέσα κι εσείς, γρήγορα γρήγορα, λοιπόν.
Διαγραφή-Η σκέψη για την ημερολογιακή ανάρτηση είναι απ' τη σκέψη πως, εάν γίνω ποτέ μαμά, νομίζω πως θα ήθελα να δημιουργήσω ένα τέτοιο μικρό λεπτομερειακό λεύκωμα της ζωής της (κόρη θα ήθελα!). Ξέρεις, με όλα αυτά τα μικρά αλλά τόσο μεγάλα. Οι πρώτες λέξεις, τα πρώτα βήματα, αστείες στιγμές, στιγμές που σε γεμίζουν περηφάνια και συγκίνηση και πόσα ακόμα. Είναι ωραίο να υπάρχει για όταν μεγαλώσει, να μπορέσει να βρει τα κομμάτια του παζλ που δεν θυμάται και να τα βάλει στη σωστή θέση, στην ευρύτερη εικόνα.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το όμορφο σχόλιο. Φιλιά στο 4+ εγγονάκι που σε κάνει να το ζεις καθημερινά. :)
Μου έβαλες ενα τόοοοσο τεραστιο χαμογελο στα χείλη μου Λυσσιπη μου με την απαντηση σου στο Αννετακι .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγραψες ενα τοσο τρυφερο κειμενο μικρη μου..!!! νομιζω οτι θα γινεις πολύ τρυφερη μανουλα.. και ναι δεν υπαρχει πιο ωραιο θεαμα με ενα παιδι που προσφέρει χαμομιλακια στην μαμα .. βαφτιζοντας τα μαργαριτες..τι ωραια σκυταλη!!! και η εικονα που παραδινεις στην Μαρινα μας.. υπεροχη.. σιγουρα θα την εμπνευσει όμορφα... απλα παλι τρεχω να προλαβω Λυσσιπακι μου..να εισαι καλα και να περνας ακομα καλύτερα.. φιλακιαααα!!
Το ίδιο χαμόγελο μού φόρεσες κι εσύ με το δικό σου σχόλιο, Ρούλα μου. Είσαι τρομερή! Όταν την παρέλαβα αγχώθηκα, να πω την αλήθεια, αλλά γρήγορα μου έφυγε το άγχος, καθώς αυτό -νομίζω- έπρεπε να γραφτεί για ν' αποδώσει πλήρως το νόημα/συναίσθημα της φωτογραφίας. Είμαι σίγουρη πως κι απ' τη Μαρίνα μας θα διαβάσουμε υπέροχα πράγματα. Η φωτγραφία είναι τόσο εκείνη, θα της είναι παιχνιδάκι.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά, κι ευχές για ένα όμορφο ξεκίνημα βδομάδας.
Εντάξει νομίζω δε θα μπορούσες να αποτυπώσεις καλύτερα το πνεύμα της Μαρίας. Αχ αυτή η ανεμελιά τι ωραία που είναι ε; Πολύ πολύ όμορφο Λύσσιπή μου. Η συμπύκνωση της ευτυχίας. Περίπατος, λουλούδια, παιδιά. Τα φιλιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό νομίζω κι εγώ, Χριστίνα μου, και πιο πολύ με ώθησε το ότι είναι τραβηγμένη απ' την ίδια με το παιδάκι της. Ε, ήταν μονόδρομος!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ πολύ! :)
Κι εγώ στην κατηγορία των γιαγιάδων βρίσκομαι κι απολαμβάνω τις βόλτες και τις ατάκες από τα κορίτσια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτηση σου με έκανε να χσμογελασω και να θυμηθώ στιγμές με τα παιδιά μου και με τα εγγόνια μου τωρα.
Αυτή η σκυτάλη έχει τόσο ωραία κείμενα!
Η εικόνα σου για την Μαρίνα , υπόσχεται πολλά.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Μα πώς σας ξέχασα, Ρένα μου; Το ίδιο έγραφα πιο πάνω και στην Ανέσπερη. Γιαγιάδες και παππούδες for the win.
ΔιαγραφήΤα παιδικά μας χρόνια, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας... πόσες εικόνες και πόσες αναμνήσεις γεμίζουμε. Και ναι, κι ατάκες πολλές! Να 'σαι γερή και να γεύεσαι για ποοοολύ καιρό ακόμα τι εστί ευτυχία.
Τα φιλιά μου!!
Πώς χώρεσες τόσες εικόνες και τόσα συναισθήματα, σε ένα μικρό κείμενο, μόνο εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Λυσιππάκι γλυκό.
Και σε ευχαριστώ και για την όμορφη εικόνα! Ελπίζω να ανταποκριθώ στα πλαίσια που της αξίζει!
Καλή Κυριακή :)
Η αλήθεια είναι πως λόγω ανωτέρας βίας βγήκε έτσι κούτσικο (βλ έλλειψη χρόνου), αλλά μάλλον πέτυχε και δεν έτυχε. Πολύ χαίρομαι που σας άρεσε και σας άγγιξε, μάλλον, για να το πω καλύτερα, που αντάμα συναισθανθήκαμε την φωτογραφία τής Μαρίας μας.
ΔιαγραφήΣειρά σου τώρα, να σε χαρούμε. Και νομίζω πως δεν σε δυσκόλεψα πολύ, ε; Φωτογραφία και λέξη φωνάζουν Μαρίνα! Καλή έμπνευση, κοριτσάρα μου. Σε φιλώ πολύ!
Τι θαύμα είναι τα παιδιά μας ότι και να δουν είναι υπέροχο στα μάτια τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, κάπως έτσι είναι, Νατάσα. :)
ΔιαγραφήΞεχειλίζει γλύκα το κείμενό σου Αναστασία μου και με γύρισε νοσταλγικά σε εποχές που κρατώντας ένα παιδικό χεράκι απαντούσα σε χιλιάδες ερωτήσεις, έλυνα απορίες, εξηγούσα.....μέχρι και την λεπτή μοσχοβολιά του ταπεινού χαμομηλιού ανέσυρε η μνήμη....πόσες θύμησες ξύπνησε το αγαπησιάρικο κείμενό σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία μου, πολύ χαίρομαι που ήμουν η αφορμή να ξαναγυρίσεις λίγο πίσω, να κάτσεις σε μια γωνίτσα και να τα "δεις" απ' την αρχή. Σ' ευχαριστώ πολύ! :)
Διαγραφή