Το ανασάλεμα της Αλλαγής

Στο θέατρο σκιών ξανά  
το ντέφι τραγουδά.  
 Η αρκούδα χορεύει στον ρυθμό,  
 στης απελπισιάς τον βρυχηθμό.   
Για τα φιλιά που δόθηκαν σε βατράχους,  
της πατρίδας δήθεν υποτακτικούς και διανεμητές τού άχθους. 
Γι' αυτά που είπαν κι έταξαν 
αλλά στο τέλος μαζί μας έπαιξαν.  
 Τώρα το άχτι γίνεται τάμα 
στων αγγέλων με κομμένα φτερά το τάγμα.  
Πικραμένοι, ντροπαλοί και οργισμένοι  
το χέρι σηκώνουν με παλάμη ανοιγμένη,   
κραυγάζοντας "λευτεριά, ω, λευτεριά στης Αλλαγής την ανασαιμιά".

/*  Η δική μου συμμετοχή σε ένα ακόμη εξαίρετο Συμπόσιο Ποίησης, το 6ο κατά σειρά. 

Καταρχάς, χίλια μπράβο στην Αριστέα μας, τον στυλοβάτη του Συμποσίου, και κατόπιν στις παλιές καραβάνες που το στηρίζουν, στους πρωτοεμφανιζόμενους, στην λαμπερή νικήτρια (γεια σου, ρε κουμπαρόνι!!!), όπως και στην Κατερίνα (Koko), που ήταν η τυχερή της κλήρωσης (πάντα καλότυχη, Κατερίνα μου!!). 

Και φυσικά σε όλους όσοι ήθελαν απλώς να διαβάσουν.  */