SALUTO

                SALUTO

       

     Mετά από μία εγκάρδια φιλοξενία και θερμή υποδοχή έχω την ανάγκη να φλυαρήσουμε και τώρα και στο μέλλον για όσα μας ενώνουν και για όσα μας χωρίζουν και που θα μας ενώνουν ακόμη πιο πολύ.  Αθεράπευτα ρομαντική, πιστεύω στο Άτομο και στη Συλλογικότητά του. Πιστεύω στην Αγάπη και αξιώνω να υπηρετείται από τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος από αυτή. Σε αυτά  έχει τεράστια δύναμη ο λόγος . Όχι μόνο στα κακά. Την ίδια τεράστια δύναμη έχει και για τα καλά. Υπηρέτρια του χρέους, όποιο, όσο κι αν είναι  και όποτε προκύψει, το χαρακτηριστικό αυτό γεννήθηκε μαζί μου και παρέα θα θαφτούμε. Οι της συνομοτ-αξίας αυτής πνιγόμαστε με το  άδικο, ερωτευόμαστε χωρίς αύριο, παθιαζόμαστε, κραυγάζουμε, διαδηλώνουμε, φωνάζουμε, γελάμε, κλαίμε, σιωπούμε. Και Γράφουμε. Σε μια προσπάθεια αυτοψυχανάλυσης πατάμε rec  και καλλιγραφούμε  το  ολέθριο συναίσθημα της κάθε φοράς. Γράφει όποιος  ακροβατεί αδιάλειπτα ανάμεσα στον ορθολογισμό και το συναίσθημά  του, όποιος προσλαμβάνει, εμποτίζεται  και μεταδίδει ταυτόχρονα. Γράφει, ζωγραφίζει, χορεύει, τραγουδά, συνθέτει, σμιλεύει, ο ακροβάτης ανάμεσα στη Μοίρα και στη Μήτρα Του.  Είναι μεγάλο το βάρος του συναισθηματισμού για να εσωκλειστεί. Ευτυχώς στην καλλιτεχνία ζυγίζει  παραπάνω το έσω και δεν είναι απαραίτητο να είμαστε αναγνωρισμένοι κι επαγγελματίες   σ΄αυτή.                                                                Στις   συγγραφικές απόπειρες αυτής της κοινότητας μόνο τρυφερότητα μπορώ να νιώσω. Είναι μεγαλειώδες χάρισμα η ικανότητα έκφρασης και  επιστέγασμα, η ικανότητα να αφομοιωθεί. Όποια προσπάθεια από τον καθένα μας για έκφραση,  αξίζει χειροκρότημα γιατί βγήκε υπό φορτίο και τέλεσε τον σκοπό της  απελευθερώνοντας, ήταν - δεν ήταν αρεστή.      Σε συμπιεσμένο φάκελο δυο λόγια , αφορμές για σπουδαίες ελπίζω συζητήσεις. Εδώ τελειώνει το τυπικό μέρος μιας πρώτης παρουσίασης του « πούθε κρατάει η σκούφιας της αυτής»  με λόγια που συνηθίζονται  και επιδοκιμασίες ανάλογες συνήθως , ξέρετε , εκεί που όλοι ρίχνουμε μέσα από τα δόντια επιδέξια κρυφά χασμουρητά, - και περνάμε στην ……..

                           Πραγματικότητα. ( ή ουσία; Χμ. ) Στην πραγματική ουσία.

- Το αναστασάκι το συναπάντησα τυχαία στους αχανείς διαδικτυακούς νευρώνες το ΄10 και από την πρώτη στιγμή μιλήσαμε με άνεση χρόνων . Έχει τα μισά μου χρόνια με εσωτερικότητα όμως υπερήλικη και σοφή. Όσο το ζεις τόσο το αγαπάς. Μετά από ( αποτυχημένη) απόπειρα να την κάνω νύφη μου αποφάσισα να την κάνω γιαγιά μου, όπως και της καταχωρήθηκε επίσημα ο τίτλος. ( όσο και να φτάσω πάντα λείπει το παιδικό κάδρο που είχε μέσα και νονά και γιαγιά γιατί από καιρό είναι λειψό).
Δεν ήταν ρίσκο η απόφασή της,  της συγκατοίκησης γιατί ξέρει πως η μία συμπληρώνει την άλλη σαν σε μουσική συμφωνία. Η μία έχει το χαρακτηριστικό στίγμα της νιότης και της αναπόφευκτης αισιοδοξίας. Της ανεπιτήδευτης φρεσκάδας. Η άλλη έχει ένα μόνιμο γαμώτο , μια  ελπίδα ρεαλιστική και βγάζει αυτό το βρασμό με γέλιο ( συχνά πυκνά.) Με την Αναστασία γελάμε και εγκάρδια και πολύ. Έρωτας με την πρώτη ματιά; Μπορείς κι έτσι να το πεις αρκεί να καταγραφτεί στα πρακτικά  ως συμβολική έκφραση ! Αυτά τα δυσεύρετα δεν αλλάζουν στο χρόνο αλλά ομορφαίνουν ακόμη παραπάνω. Είμαι το κάρμα της και είναι η πηγή μου.
        Από την Αναστασία άκουσα την μία από τις δύο ωραιότερες κουβέντες στη ζωή μου και ως γυναίκα προς γυναίκα μετράει αλλιώς:  « Υπάρχεις. Αλλά ακόμη κι αν δεν υπήρχες θα έπρεπε να εφευρεθείς». Αυτή την κουβέντα της, που ποτέ δεν θα ξεχάσω , θέλησα   αρκετές φορές στο μέλλον να την εκτυπώσω και να την τρίψω στα μούτρα κάποιων που αμφισβητούν. Είναι στίγμα, η πινέζα στο χάρτη και δεν το ξέρει.

Δεν ήταν στα σχέδιά μου η προβολή ( καθ΄ότι ασταθής) αλλά με το ……

πες πες πες πες πες
 θα πειστεί κι ο καναπές. 

Έτσι βρέθηκα συστεγαζόμενη και σήμερα τριγυρισμένη από μια γλυκύτατη παρέα που από αυτήν έχω να μάθω πολλά. Είχε δίκιο η μικρή.

-έπρεπε να συμφωνήσω αφού δέχτηκε πρόσφατα να γράψει τον επικήδειό μου ! ( άμα διαφωνούσα και διαφωνούσε;  Α μπα ). Σε κανέναν άλλο δεν δίνω την αποκλειστικότητα  αυτή ._
- κι αφού πήρε κάπου το μάτι μου ότι ήθελε ( η ακαμάτα αλεπού ) οικιακή βοηθό με υπενοικίαση παρακαλώ ! …..

.....και μετά από μιάμιση σελίδα Α4, 

κλείνω το χαιρετισμό μου με ένα αληθινότατο ευχαριστώ που σπρωχτήκατε να μπει μια καρέκλα παραπάνω . Χωράνε ακόμη πολλές !

( και βουρρρ πριν ζητήσει λόγω χώρου τα διπλάσια κοινόχρηστα. Ήτοι όλα. Ξανθιά είμαι αλλά μια βασική αριθμητική την ξέρω ! )


   💗  Καλά συναπαντήματα στα δρώμενα τα διαδικτυακά και της ζωής 💗