Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Κοντσέρτο


Κρόσσια πήρες του φεγγαριού
Και του ήλιου αχτίδες, στο χρώμα του κεχριμπαριού.
Κι έπλεξες σελαγισμό,
Ως σινιάλο ν' ακουμπήσει στου παραθυριού μου τον λογισμό.
Έφτασες στο κατώφλι τής σκέψης μου κι ακούμπησες απαλά,
Σαν πέταλα λουλουδιού π' αγγίζεις σιγά και τρυφερά.
Σαν παιδί εκστατικό με μάτια φωτερά σε ψάχνω,
Για ταξίδι αλαργινό, για τ' άγνωστο, τ' απατηλό, το λάγνο.
Τα χέρια μου πείθω πως είναι τα δικά σου,
Πως σου δίνομαι κι ας είμαι μακριά σου.
Στο πέρασμά τους αρχίζουν να νοτίζουν,
Ν' αφήνουν νότες, το κορμί μου να πορίζουν.
Το σολ να ξεκλειδώνει τις αισθήσεις,
Και του πάθους να ξυπνά τη λαχτάρα για κατακτήσεις.
Το φα να γρηγορεύει την αναπνοή στου πόθου τη ματιά,
Ν' αφήνει το κόκκινο της ηδυπάθειας να τρέχει και να βάφει με βια.
Το λα να γλιστράει με λαγνεία στον λαιμό,
Και να χάνεται σε κοφτές ανάσες π' αποζητούν την κορύφωση, τον λυτρωμό.
Κι όταν οι νότες γυρίζουν σε μένα,
Φτιάχνουν κοντσέρτο για δυο κορμιά, σ' ένα όνειρο κρυμμένα. 



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 12ο Συμπόσιο Ποίησης,
 με υποχρεωτική λέξη το ταξίδι/ταξιδιάρης/ταξιδευτής.

edit. 2019 και το κοντσέρτο ετοιμάζεται για ένα ακόμη ταξίδι, 
στα νερά της Ερωτικής Υμνωδίας.  

Οπότε τα σχόλια ανοίγουν
για όσους επιθυμούν ν' αφήσουν κάποιο σχόλιο. 

Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Φύλαγμα


Κείτομαι
κυρτωμένος δείκτης,
με την άκρη του
αβυσσαλέο κεντρί
- αιώνιος φρουρός,
φυλάττει το παιδί που έχω μες στα σωθικά μου
απ' των ετών το δηλητήριο που στάζει.





Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή για το 11ο Συμπόσιο Ποίησης,
που διοργανώνει η Αριστέα στο η ζωή είναι ωραία.  

25 λέξεις #7



Δάχτυλο ψηλαφεί κοιλότητες,
φωλιές -αποκεχωρηκότων- αισθημάτων. 
Κενό.
Μοναδικό εύρημα 
μια άμορφη, αιχμοειδής μάζα •
ξερνάει μαύρα και πηχτά χνώτα.
Διάγνωση: Κλινήρης συναισθημάτων.
 

 


Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή για τον 7ο γύρο στις 25 λέξεις,
που διοργανώνει πάντοτε άξια η Μαρία Νικολάου απ' το Κείμενο.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

«Ευ αγωνίζεσθαι»


Είναι αλήθεια.
Μεγάλη αλήθεια.
Αμφίθυμη η δήωσις του χρόνου
στην παλαίστρα της ζωης που σε προσμένει.
Μα, αν αύρα ευγενική, επίμονη και λαγαρή φυλάγεις σιγηλά
και την κομίζεις δίχως δισταγμό,
σμιλεύεις τον βράχο με λουλούδι.
Τότε δεν λεηλατείς,
παρά λαβαίνεις το αρίφνητο. 

 
Ήταν η συμμετοχή μου για το 10ο Συμπόσιο Ποίησης.