Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Ερωτήσεις απ' το Positive Girl

Το προσκλητήριο μού έπεσε απ' τα χέρια. Όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν. Εσύ... Τι; Να μη σας τραγουδήσω λίγο Χριστοδουλόπουλο; Όχι;;; Καααλά!! Θα το θυμάμαι αυτό, να ξεύρετε. Σηκώνω το προσκλητήριο, λοιπόν. Ξετυλίγω τη σατέν κορδέλα, που είναι και διπλής όψης. Και σας διαβάζω, απ' το χαρτί -που είναι μεταλλιζέ ζαχαρί με πορώδη υφή-, με στεντόρεια φωνή: Ήρθε η κατάλληλη στιγμή να σε ρωτήσω / και για σένα κι άλλα πράγματα να γνωρίσω. Κι η αποστολέας δεν είναι άλλη απ' την Κατερίνα ~ Positive Thinking Greece. *Εδώ πέφτουν τα ευχαριστήρια, οι αγκαλιές και τα σβουριχτά φιλιά*

Καθαρίζω λάρυγγα και προχωρώ στις ερωτήσεις, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. 






Ποια ταινία σε ταρακούνησε πολύ με τα μηνύματά της;

Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι "Ο άνθρωπος ελέφαντας" (The elephant man), σε σκηνοθεσία του David Lynch. Με άγγιξε βαθύτατα, και πέρασαν μέρες για να εξασθενίσει το αίσθημα που μου προκάλεσε. Δυνατή ταινία & βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Μια ταινία που πραγματεύεται το ποιόν, αντικατροπτίζοντας υπέροχα το ποιος είναι το πραγματικό τέρας, που κατασπαράζει κι εκμεταλλευέται το διαφορετικό, μένοντας στα επιφανειακά κι όχι στα ουσιώδη, μέσα απ' τις αντιφάσεις που υπογραμμίζει η ταινία. Προβληματίζει για την ίδια ουσία τής ύπαρξης.
  

Τι σε εμπνέει περισσότερο;

 Η φύση, γιατί με αναζωογονεί και με ηρεμεί. Κι η παρατήρηση, κυρίως στο κομμάτι τής ανθρώπινης συμπεριφοράς. Υπάρχει τίποτα πιο εκπαιδευτικό από αυτό;


 Ποια πόλη-χώρα ή νησί θα πρότεινες ανεπιφύλακτα σε κάποιον και γιατί;

Θα πω: Βρυξέλλες. Είχα λατρέψει!! Υπέροχα αξιοθέατα να δεις, και πάνω απ' όλα: υπέροχες σοκολάτες να φας!!!!!! Αυτές δεν ήταν σοκολάτες, ήταν αμβροσία!!!!
 

Ποιο τραγούδι σε εκφράζει αυτή την περίοδο;

Ποτέ δεν συνέδεα φάσεις μου με τραγούδια, μα σε χαρές μα σε λύπες. Και θα εκμεταλλευτώ το γεγονός πως δεν μου έρχεται κάποιο που να με εκφράζει, για να τιμήσω το Κατερινούδι. Fever Ray - Keep the streets empty for me > τραγούδι που έμαθα από την ίδια και λάτρεψα, απ' το μπάσιμο κιόλας. The Horrors - I only think of you > που μου έδωσε. Απ' τα πρώτα μας τραγούδια. Δεν υπάρχει φορά που να μην τ' ακούσω, όπως και τα υπόλοιπα, και δεν σε θυμηθώ. :)



Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιδικό παραμύθι;

Δεν θυμάμαι τίτλο. Αλλά, θυμάμαι ότι ήταν στο top ζήτησης, όταν ήμουν πιτσιρίκι. Το ζητούσαμε (=εγώ κι η αδερφή μου, καθότι δίδυμες --για τους καινούριους!!) πάρα πολύ συχνά. Επίσης, δεν θυμάμαι όλο το story. Σκόρπια τμήματα θυμάμαι μόνο, με χαρακτηριστικό: ένα βασιλόπουλο (?) καθισμένο σε έναν δράκο, να πάει να σώσει μια κοπέλα, η οποία ή που ήταν κι αυτή γαλαζοαίματη ή που ήταν κοινή θνητή, που ήντονε αιχμάλωτη. Ο δράκος, κατά το ταξίδι, ζητούσε φλασκί με νερό και κομμάτι κρέατος, για να παίρνει δυνάμεις. Στον γυρισμό, όμως, το βασιλόπουλο -σε κάποια φάση- ξεμένει από κρέας, και κόβει κομμάτι απ' το πόδι του. Ο δράκος, όμως, το καταλαβαίνει κι απλώς το βάζει στο στόμα του και του το δίνει πίσω όταν φτάνουν σώοι κι αβλαβείς. Και σ' αυτά, κλατάρει η μνήμη μου.

Τα Χριστούγεννα έκανα νύξη στην μαμά μου, λέγοντάς της "θυμάσαι που...". Και μου είπε ότι της το έλεγε ο παππούς μου όταν ήταν κοριτσάκι. :))
 

Αν δεν έχεις κάνει κάτι extreme, τι θα ήθελες να τολμήσεις;

 Να ντυθώ σαν άλλη rock star, με την ανάλογη κουπ, να βγάλω τ' απωθημένα μου, να δω ότι είμαι σαν ανάποδο γαμώτο, και να μου φύγει αυτή η ιδέα απ' την κεφάλα διαπαντός.


Ένας νέος blogger ζητάει την συμβουλή σου. Τι θα του έλεγες;   

Να είναι αληθινός, με ό,τι συνεπάγεται.  
 

Αν είχες την επιλογή να γυρίσεις πίσω στον χρόνο, σε ποια εποχή θα προτιμούσες να ζήσεις; 

Ευκολάκι. Έχω μια λατρεία στο αλλοτινό, οπότε δεν θα έχανα ευκαιρία να χωθώ σε ένα φόρεμα εποχής και να έχω τα μαλλιά μου θεσπέσια φτιαγμένα, και να μετακινούμαι με άμαξα. Φφφςςς, ζούπερ γουάου σου λέω!!

-Αν η μηχανή του χρόνου έχει βλάβη και δεν μπορεί να με μεταφέρει τόσο πίσω, συμβιβάζομαι και σε λίγες δεκαετίες πίσω. Να λικνίζομαι στους ρυθμούς του σέικ και του μπλουζ (βερμούτ να πιω, ή είναι μπλιαχ;).  


Ποια θεωρείς πως είναι μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις στην ανθρωπότητα;

Αναντίρρητα το να μπορούμε να δίνουμε ένα νικητήριο χαστούκι στις ασθένειες. Αλλιώς, θα υποφέραμε και θα πεθαίναμε σα τα μυρμήγκια, για πλάκα. 
 

Αν σου πρότειναν να γράψεις την βιογραφία ενός ανθρώπου, ποιον θα επέλεγες και γιατί;

Θα έγραφα την βιογραφία κάποιου που έχει περάσει από χίλια κύματα, συνεχίζοντας να χαμογελά, να παλεύει, να πιστεύει στα ιδανικά του... παραμένοντας βαθιά ανθρώπινος.


Αν κάποτε το "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία"  ήταν το σύνθημα, τώρα ποιο πιστεύεις πως αντιπροσωπεύει την εποχή μας;    

Παραμένει το ίδιο επίκαιρο και σήμερα, φρονώ. 

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ο ιαβέρειος αντίπαλος

 24 Days Challenge: 'Ι'

Ένιωθα καθημερινά την σουβλερή της ματιά, το εξεταστικό της βλέμμα, και μου προκαλούσε άγχος μετά εφίδρωσης. Με ακολουθούσε και με παρακολουθούσε ανελλιπώς.

Θα την χαρακτήριζε κανείς αντιπαθητική, μ' αυτά τα μονίμως ξινισμένα μούτρα. Σου προκαλούσε αποστροφή!  

Όλο απαιτήσεις και παρατηρήσεις, εκφραζόμενες μέσα απ' το ανικανοποίητο ύφος της, με μια φωνή ειρωνικά κακόηχη και τσιριχτή, σαν ξεκούρδιστη κιθάρα. Παρόλο που ήμουν σωστή, κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες κι ήμουν συνεπής, δεν άκουσα ποτέ γλυκιά κουβέντα. 

Δεν έχανε ευκαιρία να μου κλείνει τον δρόμο, να μου βάζει τρικλοποδιές, να με εξευτελίζει και να σνομπάρει τις προσπάθειές μου. 

Κατείχε μια υποχθόνια πειθώ, που με υπνώτιζε. Με είχε πείσει για την ανικανότητά μου, είχα χάσει κάθε αυτοσεβασμό, αυτοπεποίθηση και πίστη στις ικανότητές μου και το Είναι μου. Είχα πέσει στον ιστό της, και το μυαλό μου, μεθυσμένο, έπεφτε στην παγίδα τής συνεχούς σύγκρισης με τους άλλους, που -με μαθηματική ακρίβεια- κατέληγε σε έναν καταιγισμό αρνητικών σκέψεων. Καταβαράθρωνα τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τις επιθυμίες μου, τις προσπάθειές μου... την ίδια μου την ύπαρξη. Συμβιβαζόμουν με τα λίγα και τα ανάξια, επαναλαμβάνοντας στον ίδιο μου τον εαυτό πως "μόνο αυτά μου πρέπουν". 

Οι προσπάθειές της να με αλλοτριώσει ήταν συνεχείς κι αδιάκοπες, αφού ήμουν στην αιχμαλωσία της. Με είχε μεταβάλει σε μαριονέτα της. Σε έναν στρατιώτη που εκτελούσε τις επιθυμίες της, σα να ήταν δικές του. 

Ένας ψίθυρος, μα πολύβουος, μου υπεδείκνυε ασταμάτητα να μέμφομαι, να χλευάζω, να κουτσομπολεύω, να περιγελώ, και να μειώνω τους άλλους και τις προσπάθειες αυτών. Να τους ζηλεύω, να επιρρίπτω ευθύνες μόνο σ' αυτούς. Να τους εκμεταλλεύομαι και να τους χαλιναγωγώ.

Και να σκεφθείτε πως μόνο εμένα έχει ως συντροφιά, μα αυτό δεν την φρενάρει απ' το να μου σκιάζει την χαρά, να μου εξαφανίζει το χαμόγελο απ' τα χείλη και να ξεσπά σε χάχανα, βλέποντάς με σκυφτή κι ηττημένη. Γνωρίζει την αδυναμία μου, την δειλία μου και την παθητική μου στάση, και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, το κάθαρμα. Κι εγώ, η αφελής, δεν παύω να ελπίζω στη συμφιλίωση και στο νέο ξεκίνημα, και της φέρομαι με τον πιο ανθρώπινο τρόπο. Αλλά, μου ανταποδίδει με περιφρόνηση, με τον πιο σκληρό και πανούργο τρόπο. 

Βράδυ! Πάλι εδώ, ο σατανάς! Μόνο που αυτή την φορά δεν μπόρεσε να μου ξεγλιστρήσει. Την στρίμωξα στην γωνία, πιάνοντας και σφίγγοντας τον λαιμό της, για να την ακινητοποιήσω. Με μια κίνηση τής έβγαλα την μάσκα. Πάγωσα αντικρίζοντας το είδωλό μου!



Ο ιαβέρειος αντίπαλος 


Εμπνεόμενη απ' την ανάρτηση της Αριστέας


-----------------
 
To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland. Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες πραγματοποίησής τους.