
Κρόσσια πήρες του φεγγαριού
Και του ήλιου αχτίδες, στο χρώμα του κεχριμπαριού.
Κι έπλεξες σελαγισμό,
Ως σινιάλο ν' ακουμπήσει στου παραθυριού μου τον λογισμό.
Έφτασες στο κατώφλι τής σκέψης μου κι ακούμπησες απαλά,
Σαν πέταλα λουλουδιού π' αγγίζεις σιγά και τρυφερά.
Σαν παιδί εκστατικό με μάτια φωτερά σε ψάχνω,...