Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΔΑΧΗ (1942)



     Η τελευταία διδαχή (1942)


  • Πεινάω Δάσκαλε.
# Πεινώ κι εγώ μαζί σου.
Την πείνα κάνε τη τροφή για την ψυχή σου.
Να σε ψηλώσω δεν το μπόρεσα
ούτε να σε παχύνω.
Δεν πρόκαμα το Μπόι να υψώσω,
τα Σύρματα ν΄ανοίξω.
Να σ΄ενθαρρύνω.
Συγγνώμη μαθητή μου.
Κοίτα το τρένο πού΄φτασε
ταξίδι να μας πάει.
Σήκω και φόρα το, το μπλε σου το σακάκι
και μην ξεχάσεις το σακί με τ΄αυτοκινητάκι. 


  • Θα΄ναι καλύτερα εκεί;
# Ετούτο δεν το ξέρω. 


  • Συρματοπλέγματα και πάλι;
# Θα παίζουμε μαζί, απ΄όλους φυλαγμένοι. 
  • Για όλα έχεις άποψη ωραιοποιημένη!  
Ρώτα διακόσια εδώ παιδιά αν έτσι τους αρέσει!
Στα γκέτο των Ναζί να ζουν… 
φυτοζωούνε και φοβοζωούν.
Τι μας μαθαίνεις Δάσκαλε με τούτο το ταξίδι; 
Για πού ο πηγαιμός;
Και το Θεριό γιατί σφυρίζει;
Πού πάμε σε ρωτώ! με τούτα τα καλούδια;
Κουράστηκε το χέρι μου το σάκο να κρατάει 
και τα παπούτσια σφίγγουνε, το παντελόνι πέφτει.

# Αδυνατίσαμ΄ όλοι μας, συγχώρεσέ με Chatzkel.
Τον χρόνο πες τον Κλέφτη… 

  • Μα ο Elaijax μας κλέβει τη μπομπότα!
Τότε βαριά ακούστηκε του Γερμανού η μπότα
με σεβασμό χτυπάει προσοχή μπροστά στο Janus Korczak
και σιγομουρμουρίζει στον Γιατρό
τον Δάσκαλο κι Ορφανοτρόφο:
«Αντιστασιακός κι εγώ, μεγάλος θαυμαστής σας.
Ξανασκεφτείτε το καλά στο τρένο να μην μπείτε.
Όλα έχουν ρυθμιστεί.
Τιμήστε το μετάλλιο, φυγέτε από δω πέρα
Και πίσω πάλι στη ζωή ριχτείτε.
Πόσα παιδιά σας λαχταρούν, πόση ελπίδα έχουν!
Γιατρέψτε τα, διδάξτε τα, στο πλάι τους σταθείτε.
Για την Τρεμπλίνκα προορίζονται αυτά,
στρατόπεδο θανάτου. Κι εσείς μαζί, αν ανεβείτε.»
O Γιάνους σιωπηλός τηρεί όσα διδάσκει.
Σφίγγει τη χούφτα του μικρού
και με χαμόγελο πλατύ στο τσούρμο νεύμα κάνει να ανεβούν.
Θανάτου τρένο αναχωρεί.
Ο Κόρτσακ κοίταζε από το κουπέ του έξω
… ώρα που μούχρωνε με μωβ το τελευταίο δείλι.
Φοβότανε κι αυτός, το ίδιο μ΄όλους λυπημένος.
Δεν το κατάλαβε κανείς. 

  • Πονάμε Δάσκαλε
# Πονώ κι εγώ μαζί σας. Πολύ δε θα κρατήσει. 


  • Τα μάτια τσούζουνε, φωνάζανε εκείνα.
# Πολύ δε θα κρατήσει, χαμογέλασε και πάλι.
Ο Αργυρός Σταυρός σε χρόνια βροχή σκουριάζει.


Έκλεισε το βιβλίο και ταξίδεψε στους μαθητές της.
Σκέψεις, εικόνες, αμηχανία, σιωπή.
Ένα χάσμα γέμιζε με τα ανείπωτα.
Η αποσυμπίεση σε παρόντα χρόνο γλυκύτητα απαιτεί.
«Δεν ξέρω αν σε δοκιμασία σκληρή θα έκανα το σωστό για σας.
Δύσκολο δεν είναι να κάνεις το σωστό. Δύσκολο είναι να το ξέρεις.
Αν νέα μάτια αντικρύσουν τα παλιά πεπραγμένα
ίσως Δάσκαλοι αναστηθούν, ίσως Δάσκαλοι ξαναγεννηθούν.»

Ένα κυνικό κουδούνι διαλύει ξάφνου τη Μαγεία.

   Η συμμετοχή μου στο 21ο συμπόσιο ποίησης της πάνγλυκης Αριστέας.



ΓΙΑΝΟΥΣ ΚΟΡΤΣΑΚ ένας ιδιαίτερος πολυσχιδής.

Ψάχναμε με την αγαπημένη μου συναδέλφισσα θεατρικό για τη λήξη της χρονιάς. Μου πρότεινε τον άγνωστο σε εμένα τότε Ματία τον 1ο του Γιάννους Κόρτσακ υπό τη διασκευή της Άλκης Ζέη. Απόλαυση! Κάπως έτσι τυχαία έμαθα γι΄αυτόν τον Τιτάνα Δάσκαλο που ως σήμερα με καθοδηγεί και αέναα με στοχοπροσηλώνει. Και κάθε φορά με καθηλώνει στην ασημαντότητά μου.

Δεν ήταν που σπούδασε όσα χωράει ο νους και η ζωή (γιατρός, δημοσιογράφος, αξιωματικός, εξέχων εκπαιδευτικός, συγγραφέας (πχ "το Δικαίωμα του παιδιού στον σεβασμό"), εκδότης παιδαγωγικών συγγραμάτων, ακτιβιστής). Δεν είναι μόνο που υπήρξε υπηρέτης της ελευθεριακής παιδαγωγικής και άφησε τα ίχνη του στη Μοντεσοριανή σχολή, στους Πεσταλότσι και Πιαζέ. Δεν είναι μόνο που με τη στάση του - έξω από διδακτικά δόγματα - συνέβαλε στη σύνταξη της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΟΗΕ 1989).

Δεν είναι μόνο που αρνήθηκε να κάνει δική του οικογένεια υπηρετώντας το ευρύτερο παιδικό φάσμα. Ούτε είναι που το περισσότερο μέρος της ζωής του το πέρασε Δάσκαλος τριών ορφανοτροφείων που είχαν το δικό τους λαϊκό δικαστήριο για να επιλύουν μόνα τις διαφορές τους και συνέτασσαν μόνα τα εβδομαδιαία τους καθήκοντα με άξονα την ισότητα και το σεβασμό.
  

Δεν είναι μόνο που αρνήθηκε να σώσει τη ζωή του τρεις φορές.

"... Πριν εισβάλουν οι Ναζί στην Πολωνία, ο Janusz Korczak σχεδίαζε να μετακομίσει στην Παλαιστίνη. Εκείνη την εποχή εργαζόταν ως διευθυντής ενός ορφανοτροφείου και δεν μπορούσε να αφήσει μόνα τους τα παιδιά που βρίσκονταν υπό την προστασία του στην Βαρσοβία. Τελικά, αποφάσισε να μείνει μαζί με τα παιδιά και να αντιμετωπίσουν μαζί την δύσκολη κατάσταση που ερχόταν.

Το 1942, όταν οι Ναζί άρχισαν να δολοφονούν Εβραίους που ζούσαν στα γκέτο της Βαρσοβίας, είχε μια δεύτερη ευκαιρία να σώσει την ζωή του. Αλλά όταν του δόθηκε η ευκαιρία να φύγει, αρνήθηκε να την πάρει.

Η ιστορία λέει, ότι για μια ακόμη φορά αρνήθηκε να αφήσει τα ορφανά του, όταν όλα κινδύνευαν να μπουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ένας από τους αξιωματικούς των SS αναγνώρισε το συγγραφέα και τον ρώτησε:

– “Εσύ είσαι αυτός που έγραψε το “Βασιλιάς Ματίας Α”; Το διάβασα, όταν ήμουν παιδί. Μπράβο. Μπορείτε να φύγετε.”

– “Τι θα γίνει με τα παιδιά;”

– “Τα παιδιά θα μείνουν εδώ, αλλά εσείς μπορείτε να φύγετε τώρα.”


 – “Κάνετε λάθος δεν μπορώ απλά να φύγω. Δεν είναι όλοι οι άντρες κακοί άνθρωποι.”

Είναι ΚΑΙ που ζύγιζε τα παιδιά του κάθε εβδομάδα και σημείωναν μαζί ύψος και βάρος, είναι που όλα γελούσαν χαρούμενα μη νιώθοντας καμία ορφάνια. 


 

Είναι ΚΑΙ που τα σαββατοκύριακα διασκέδαζαν με τραγούδια κι ακορντεόν.

Είναι ΚΑΙ που στο ύστατο ταξίδι για την μαζική τους εξόντωση ζήτησε από τα 198 του παιδιά να φορέσουν την επίσημή τους στολή και να πάρουν ένα παιχνιδάκι μαζί, το καθένα στον σάκο του.

Είναι αυτός που πείνασε και κρύωνε μαζί τους, ίσως και λίγο παραπάνω.


...Και μια δοξασία (;) τον θέλει, στην αποβάθρα για το τελευταίο τρένο να κρατάει ένα πιτσιρίκο από το χέρι καθ΄όλη την αναμονή.

ΚΑΙ πιο πολύ για την τελευταία του σημείωση στο προσωπικό του ημερολόγιο πριν το θάλαμο αερίων: "γιατί το κάνω αυτό; για να νιώσουν μια στάλα λιγότερο φόβο. Γι΄αυτό το κάνω".

Με την απολύτως φτωχή ποιητική μου έκφραση προσπάθησα να αποδώσω όσο πιστότερα μπορούσα αυτό τον Δάσκαλο, Γιατρό κι Ορφανοτρόφο τις δυο τελευταίες μέρες της ζωής του - κάπως, όσο, γιατί οι παιδαγωγικές μας σχολές τον παρέκαμπταν πάντα και δυστυχώς τον αγνοούμε. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπ/σης η Ιστορία αναφέρει τους άπαντες ρευματοποιούς σύντομα και ξερά με δυο λεζάντες και με το ζόρι.

Αριστέα σε ευχαριστώ που με τον διαγωνισμό σου με έκανες να τον ξαναθυμηθώ! Έπαιζα ανάμεσα σε δασκάλα της Κέλερ και κρυφό σχολειό. Κέρδισε επάξια ο Γιάνους. Τον χρειάζεται πίσω η εποχή μας. Χρειαζόμουν μια επανάληψή του κι εγώ.

Όλους σας ευχαριστώ. 
-αννετά...κι

38 σχόλια:

  1. Αννέτα μου αυτό σου το ποίημα ήταν ένας υπέροχος ύμνος για έναν υπέροχο, μεγαλειώδη Άνθρωπο! Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε μια τέτοια προσωπικότητα!
    Πραγματικά το απόλαυσα και είναι κρίμα που τέτοιοι άνθρωποι είναι τόσο λίγοι και πολλοί μένουν αφανείς! Συγχαρητήρια κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όπως το λες είναι, αφανείς...
      Να΄σαι καλά Μαίρη:)
      μπράβο μεγάλο και σε εσένα, χαίρομαι να σε διαβάζω

      Διαγραφή
  2. Και χαίρομαι που έγραψες αυτό το ποίημα για να γνωρίσουμε κι εμείς αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο πάνω από όλα. Και ίσως κατορθώσεις έτσι να μας στοχοπροσηλώνει κι εμάς.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου. Από τις επιλογές μου
    Καλό Σ/Κο να περάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και χαίρομαι που είμαστε μαζί και μαζί ξεσηκωνόμαστε για το κάτι τις παραπάνω!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Άννα

      Διαγραφή
  3. Εντυπωσιάστηκα, και από το ποίημα, και, ακόμα περισσότερο, από την ιστορία που έκρυβε από πίσω! Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας καλός δάσκαλος είναι τεράστιο κεφάλαιο, όπου κι αν βρίσκεται.
    Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι Πίππη μου, οι ιστορίες από πίσω είναι η μαγιά!
      Να απολαμβάνεις και εσύ το Νοέμβρη σου

      Διαγραφή
  4. Δεν πήγα από το Συμπόσιο αυτή τη φορά, γιατί μου έπεσαν κάτι δουλειές μαζεμένες και δεν πρόκανα.
    Τη λες και συγκλονιστική τη συμμετοχή σου! Εύγε!
    Καλό Σαββατοκύριακο Αννετά..κι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το σχόλιό σου με τιμά γλυκιά αρτίστα του βωβού. Ελπίζω να σε μάθω μέσα από τη γραφή σου και να συμπορευτούμε. Σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
  5. Ποσώς τον ένοιαζε η ποίηση τον Γιάνους. Ή μπορούμε να το πούμε ανάποδα. Ο Δάσκαλος αυτός ήταν ποίηση. Όταν κρατούσε στο χέρι του ένα άλλο, μικρότερο χέρι, εκεί στην αποβάθρα του τρένου. Όταν γέμισε ένα σάκκο παιχνίδια μέσα στον πόλεμο, όπως βάζεις μάσκα σε ένα πεθαμένο. Όταν όλες του οι σπουδές τον οδήγησαν στη μόνη γνώση που είναι η ανοιχτή αγκαλιά στους μαθητές του, στους μαθητές του που θα μέναν ορφανοί αν δεν τον είχαν.
    Είναι ύψιστη ποίηση η θυσία του - όχι για μεγάλη ιδέα, για λίγη, όση, παρηγοριά στους μικρούς συνοδοιπόρους του (ψέματα είπα πριν: αυτή ήταν η μεγάλη ιδέα)

    Του πρόσφερες, Αννετά...κι, ένα από τα ταξίδια που δεν πρόλαβε να κάνει. Μια σημερινή τάξη να κάνει το μάθημά του. ΚΙ εμείς, ι μαθητές του, σ' ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

    Τέλος. Διαφημίσεις:
    https://www.politeianet.gr/books/9786180308822-korczak-janus-metaichmio-to-dikaioma-tou-paidiou-ston-sebasmo-274342

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, αφού πέρασα κι από τη δική σου θετική κριτική μου βγήκε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. Ουφ !
      Τάξη Διονύση δεν υπάρχει χωρίς μαθητές γι΄αυτό και σας ευχαριστώ όλους που είσαστε εδώ :)

      Διαγραφή
  6. Εντυπωσιακό το ποίημα σου Αννέτα μου και γι' αυτό του έδωσα και τους τρεις βαθμούς μου. Με κέρδισε από τη πρώτη κιόλας ανάγνωση.
    Να είμαστε καλά να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας εύχομαι. Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω Μαρίνα μου και με συγκινείς. Ναι, να ανταμώνουμε με το ροκ του μέλλοντός μας όπως λέει κι ο Σαββόπουλος, σε ευχαριστώ :)

      Διαγραφή
  7. Μπράβο για την επιλογή του "ήρωά" σου (κυριολεκτικά ηρωική ψυχή) και ευχαριστώ που μας έδωσες ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα. Ελπίζω να μας γίνεις παράδειγμα και να ανατρέχουμε συχνά σε τέτοιους ανθρώπους. Να μην ξεχνιούνται, αυτό είναι το ζητούμενο.
    Να'σαι καλά Αννετάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεχνιέται ό,τι θέλουμε εμείς να ξεχαστεί Μαρία μου. Κι αν δεν έχουμε τίποτα νέο να πούμε, σκαλίζουμε τα "συρτάρια" μας και βρίσκουμε θησαυρούς . Έχεις την αμέριστη συμπάθεια και σεβασμό μου.
      Φιλιά !

      Διαγραφή
  8. Αννέτα μου !
    όχι απλά ένα ποίημα που ξεχώρισε, που συγκίνησε, που προκάλεσε τόσα συναισθήματα. Αλλά και μια πραγματική κοινωνική διδαχή που συνοδεύει ιστορικά στοιχεία τα οποία οφείλουμε να επαναφέρουμε σε πρώτη προβολή γιατί ο φασισμός αναβιώνει με ύπουλο τρόπο.
    Αγάπησα το ποίημα αυτό γιατί, πέραν της ιστορικής του αναφοράς, με κέρδισε σαν αυτούσιο δημιούργημα. Με κέρδισε απ την αρχή και το αγάπησα με όλα μου τα αισθήματα.
    Βλέπω με χαρά την φιλολογική σου συγκρότηση και την σέβομαι απόλυτα σαν τρόπο έκφρασης.
    Τα συγχαρητήριά μου καλή μου φίλη και εύχομαι πάντα ανάλογες δημιουργίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κι εγώ Γιάννη τι να πω για τον " ήχο της σιωπής " σου; (λάθος μου που το σχολιάζω εδώ αλλά δεν είδα να το ανέβασες αν και το έψαξα.) Ήταν μια υπέροχη και γεμάτη τρυφερότητα έκπληξη αυτή σου η συμμετοχή ! ( και λέει ότι δεν έχει την ποίηση, αν είναι δυνατόν ! )
      Ο φασισμός αναβιώνει μέσα από την ασύδοτη δημοκρατία. Οξύμωρο , ε; Αν είναι ασύδοτη, τότε δεν είναι δημοκρατία. Κι αυτή υπήρξε πράγματι; 7 αιώνες είναι πολύς καιρός...
      Σε ευχαριστώ, θα βρισκόμαστε !

      Διαγραφή
  9. Καλέ, και ωραία θέματα διαλέγεις, και τα αισθάνομαι τόσο πολύ, και πολύ ωραία τα λες. Δεν είναι ν' απορείς πως σε ανύποπτη στιγμή, θα πετάξω τάχα μου ανέμελα και δήθεν χάρη κουβέντας "και δεν μου λες, αλήθεια, λατρεμένε μου συγκάτοικε, πού φυλάς τα γραφτά σου;" και μετά, όταν θα λείπεις, θα κάνω ένα ωραιότατο ξεφύλλισμα στο τετραδιάκι κι όποιο μπανίσω θα το οικειοποιηθώ πάραυτα. Σε επόμενο Συμπόσιο, θα σου πω "πωωω, έστειλα μια ασύλληπτη συμμετοχή στην Αριστέα. Κάτσε να σου πω, αλλά δεν θα με ψηφίσεις, ε; Να παίζουμε και τίμια". Και, γραμμή γραμμή, θα σου διαβάζω το φοβερό και τρομερό δημιούργημά μου. Κι εσύ θα μείνεις άφωνη, επειδή, κοίτα τώρα σύμπτωση, έχεις γράψει ακριβώς το ίδιο, και θα συγκινηθώ βαθύτατα για τη τόσο βαθιά κι ουσιαστική επικοινωνία μας. (Κι αφού κερδίσω, θα είναι τόση η χαρά μου, που ξεκίνα από τώρα να σκέφτεσαι τι να σου πάρω και πού να σε πάω!)

    ΥΓ1. Συγκλονιστική συμμετοχή, η οποία -εκτός των άλλων- δείχνει πως δεν είσαι Δάσκαλος εάν δεν το κουβαλάς πρώτα μέσα σου. Σε δεύτερη φάση, με έκανε να χαμογελάσω, καθώς σε ξέρω και γι'αυτό γνωρίζω πως αυτή σου η στοχοπροσήλωση σε κάνει έναν άλλο Άννους (κατά το Γιάνους, ε;) - και πριν καν το παρακολουθήσετε με τη Μπετούλα. Είναι αυτό που έλεγα πριν: είναι να το έχεις πρώτα μέσα σου. Τότε, κάνεις πολλά και βγαίνει εντελώς φυσικά, κι ο "μαθητής" βλέπει με τα μάτια τής ψυχής του. Κι ό,τι δουν αυτά τα μάτια, μένει αλησμόνητο.

    ΥΓ2. Ακόνιζε μολύβι. Άνοιξε το παίζοντας με τις λέξεις, κι ανυπομονώ για το τι θα μας τρατάρεις. 🤩

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχαχα αναστασάκι μου! Αφού μου έκλεψες την καρδιά πάρε και τα λεφτά, πάρε και τα κλειδιά, πάρε και τα γραφτά μου!! ( στα αζήτητα είναι ) :)
      .....

      υγ 2. Ακόνισε κι εσύ μολύβι. Πιο αχταρμάς λέξεις στη λεξεολαχειοφόρο δε γινόταν !!

      Διαγραφή
  10. Συγκλονιστικό το ποίημα σου Αννέτα. Το ξεχώρισα αμέσως.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπράβο, ρε φιλενάδα! Διαβάζω ώρα... συγκινούμαι, σκέφτομαι, θυμώνω...
    Κι ελπίζω όσο μοιραζόμαστε έτσι!
    Και δεν είναι μόνο το θέμα και το νόημα της συμμετοχής σου που με συνεπήραν, είναι και η πένα.

    Αννέτα μου, για μια ακόμη φορά: χαίρομαι που blogοβρεθήκαμε.
    😍😍😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το ξέρεις ότι χαίρομαι κι εγώ Αλεξάνδρα μου !! :)
      έχουμε να μάθουμε πολλά ο ένας στον άλλο και το κάνουμε όμορφα !

      Διαγραφή
  12. Η οικοδέσποινα περνάει τελευταία για την εντύπωση ☺

    Κρατάω από τα σχόλια πιο πάνω του Διονύση το "ο Δάσκαλος αυτός ήταν Ποίηση" και της Αναστασίας μας το "δεν είσαι Δάσκαλος εάν δεν το κουβαλάς πρώτα μέσα σου" γιατί πραγματικά με άγγιξαν. Όπως με άγγιξες κι εσύ Αννετάκι μου γλυκό, με την επιλογή σου, τους στίχους και τον τρόπο που παρουσίασες τον ίδιο τον Κόρτσακ!
    Πιάστηκα αδιάβαστη, αλλά πόσο χαίρομαι που βρέθηκες στο δρόμο μου να με γεμίσεις τόσα συναισθήματα και γνώση!
    Και δεν σου κρύβω πώς δάκρυσα διαβάζοντας ξανά τη βιογραφία του Αγίου Κόρτσακ!
    Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ποιος ευχαριστεί ποιον!... στην ουσία Αριστέα μας, όλοι φοράμε τα καλά μας για να τιμήσουμε τον φιλόξενο οικοδεσπότη, εσένα δηλαδή. Να μη σε ευχαριστούμε με τον καλύτερό μας εαυτό;
      φιλιά πολλά !

      Διαγραφή
  13. Απάντηση σε Αριστάκι: Η φίλη της οικοδέσποινας, περνά μετά την οικοδέσποινα για να πάρει τα απομεινάρια των φωτογραφικών φλας! :-p

    Αννέτα, συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου! Ειλικρινά, νομίζω πως πρέπει να πω πολλά "ευχαριστώ" που δεν επέλεξες την -ας μου επιτραπεί η λέξη- "ασφάλεια" της Κέλερ και έτσι μου "γνώρισες" τον Κορτσακ! Να είσαι καλά, κορίτσι μου!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η ... σιγουριά της Κέλερ λες ε; Ναι θα ήταν πιο ασφαλής επιλογή και σε ελεύθερο στίχο πιο δυνατή. Το κρυφό σχολειό από την άλλη στο σύνολό του, πλην εξαιρέσεων, είναι υπερτιμημένο.Μια φλασιά ήταν ο Κόρτσακ. Προσωπικό πείραμα και ρίσκο ήταν το έμμετρο και η κατά τόπους ρίμα που δεν κατέχω ντιπ στην πράξη. Εννοιολογικά, μορφολογικά στάθηκε αξιοπρεπώς νομίζω. Και σε ένα και σε δύο μόνο να εντυπώθηκε, είναι κέρδος. Αυτό με χαροποιεί και με χαροποιείτε και εσείς!

      υγ. περάστε όσες φορές θέλετε και με όποια σειρά θέλετε. Με τη Λυσίππη πολυθρόνες, ποπ κορν και σειρά. Απόλαυση !! :)

      Διαγραφή
  14. Πω πω τι να πω;;; Εμένα προσωπικά με συγκλονίζει που με υπέροχο τρόπο έγραψες για τον Δάσκαλο που δεν τον είχα καθόλου ακούσει !!
    Ηρωας αφανής σαν τόσους άλλους ακόμα !! Υπέροχοι στίχοι γεμάτοι ψυχή !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. σε ευχαριστώ γλυκιά μου άγνωστη Νικόλ. Η αξία διαδίδεται το ίδιο εύκολα με την απαξία. Κάτι καλό πιστεύω καταφέραμε που τον "εκθέσαμε" στο μικρό μας αυτό μουσείο.
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ό,τι έχει να κάνει με τον Ναζισμό με ανατριχιάζει. Αυτός ο πόλεμος δυστυχώς δεν τελείωσε ποτέ... Αν και δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω το συμπόσιο η ανάρτηση σου με συγκλόνισε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχεις απόλυτο δίκιο Χριστίνα μου, δεν τέλειωσε ποτέ. Μορφή μόνο αλλάζει.
      Σε ευχαριστώ που πέρασες από εδώ!

      Διαγραφή
  17. Αννετα-κι μου σε ευχαριστουμε που με το ποιημα σου και την ιστορια αυτου το φωτεινου δασκάλου..(δεν τον ήξερα..) μας εδωσες ενα πολύ μικρό δείγμα τι τραβούσαν τότε απο τους ναζιστες εκατομμυρια ανθρωποι..!!
    Σε ευχαριστουμε που μας τον συστησες.. μεσα απο την ποιηση σου και το βιογραφικο του..τετοιες μορφες πρεπει ο κοσμος να μην τις ξεχνα..
    Μπραβο για την ομορφη συμμετοχή σου Αννετα-κι μου ...φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κάτι ακούστηκε, κάτι έμεινε, κάτι θα διαδοθεί. Αυτό έχει σημασία Ρούλα μου, η προσπάθεια.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αννετάκι μου, η συμμετοχή σου είναι τουλάχιστον συγκλονιστική. Ένας αληθινός φόρος τιμής στον αφανή ήρωα. Μπράβο σου, φίλη μου. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μπράβο και σε εσένα Mia, το autumn σου μου άρεσε πολύ. Να΄μαστε καλά και να δημιουργούμε.
    Πολλά φιλιά και σε εσένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έμαθα για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο και δάσκαλο μέσα από το ποίημά σου!
    Ένα ποίημα γεμάτο ευαισθησία που συγκλόνισε και συγκίνησε αφάνταστα!
    Πολλά πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. και η δική μου χαρά πολλαπλή και προσαυξημένη αν καταφέρνω να περνάω μηνύματα ανθρωπιάς σε ένα κόσμο που στερεύει από αξίες.
    Υπάρχει ο λόγος ( τους) και ο αντίλογος (μας) . Η διαφθορά ( τους) και η αντίδραση (μας). Έστω και στο χαρτί.
    Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία για τα ζεστά σου λόγια, να είσαι πάντα καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή