Κι η μάσκα της... ράγισε

Κι είναι και καμιά φορά, που το μέσα σου γίνεται τόσο ανυπόμονο κι αρχίζει να κραυγάζει, μη μπορώντας να παραμείνει βουβό άλλο εντός, θαρρείς και νομίζει πως δεν υπάρχει αύριο και σπεύδει να ξεμυτίσει από μέσα σου όπως όπως. Είναι η στιγμή, που η μάσκα γίνεται διάφανη. Τι κι αν εσύ δυσανασχετείς, και προσπαθείς σπασμωδικά...

Read More »

Ζητείται ανιδιοτέλεια (?)

 Κατά καιρούς όλους μάς έχει τριβελίσει το μυαλό αυτό το ζήτημα. "Υπάρχει ανιδιοτέλεια;" "Δεν υπάρχει;" "Έχει χαθεί στις μέρες μας ή όχι;" "Κι αν υπάρχει, πού παρατηρείται και για πόσο;" είναι κάποια απ' τα ερωτήματα, που περνούν απ' το μυαλό μας, σκεπτόμενοι την λέξη <ανιδιοτέλεια>. Είναι κοινά αποδεκτό...

Read More »

Αναμνήσεις με γεύση παιδικότητας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι. Η Ανθούλα. Δεν ήταν πολύ μεγάλη, ίσα που είχε ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο, με κάτι μέρες καθυστέρηση. Ακόμα θυμάται την πρώτη της μέρα εκεί. Καινούριος χώρος, καινούρια παιδιά. Στα παιδικά της μάτια φαινόταν βουνό, κι είχε μια συστολή μέσα της. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω....

Read More »