Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

25η ώρα

Τον ξύπνησε ο ήχος των λέξεων, θαρρείς και ήταν βροντές, εν μέσω καταιγίδας, που τραγουδούσαν την απελπισία και τον πόνο σε λα μινόρε. Καίτοι έβγαιναν με δυσκολία, αθροίζονταν η μία δίπλα στην άλλη με γοργούς ρυθμούς, λες κι η σβελτάδα θα λειτουργούσε καταπραϋντικά, ή απαλλαχτικά τού βάρους.

«Καλώς ήλθατε! Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την τόλμη τής απόφασής σας να κάνετε αυτό το ταξίδι και να συνδράμετε με όποιον τρόπο μπορείτε. Οι εικόνες που θα δείτε θα είναι πολύ σκληρές κι αβάσταχτες, γι' αυτό όποιος επιθυμεί μπορεί να φύγει - κανείς δεν θα σας κατηγορήσει. Όσοι αποφασίσετε να μείνετε, θα σας παρακαλούσα να δράσετε υπεύθυνα κι οργανωμένα υπό τις υποδείξεις των προϊστάμενών σας, για να μην υπάρξει σύγχυση και να κυλήσουν όλα ομαλώς.» ακούστηκαν τα λόγια, που απευθύνονταν στους νεοφερμένους, θυμίζοντάς του τις δικές του στιγμές, όταν ήταν κι αυτός μέσα σ' ένα τέτοιο μικρό κι αλαφιασμένο μπουλούκι. 

Συνειδητοποίησε πως η παρουσία του μετρούσε δύο ολάκερους μήνες εκεί, μη μπορώντας να πιστέψει πώς κατάφερε να αντέξει τόσο πολύ.

Κάθε μέρα δοκίμαζε όρια κι αντοχές. Και κάθε βράδυ, που έπεφτε ξέπνοος στο βρώμικο στρώμα, επέλεγε συνειδητά κι επίμονα το "συνεχίζω", κι ας κατέληγε δυο και τρεις φορές την μέρα να κάνει εμετό απ' όλη την τραγικότητα που έβλεπαν τα μάτια του, κι ας μην μπορούσε να διώξει το αίμα που φώλιαζε στα νύχια του και το κουβαλούσε σε κάθε του στιγμή.

Αναλογίστηκε τι ταμείο είχε κάνει μέχρι τώρα - τι είχε τρυπώσει μέσα του, που αναπόδραστα θα έπαιζε καρέ καρέ, στοιχειώνοντάς τον εφ' όρου ζωής.

Χαλάσματα κι απομεινάρια. Μπόχα να τυραννά τα ρουθούνια! Σκηνές πανικού, γεμάτες ανημπόρια, απελπισία κι οδύνη. Απώλεια. Πόνος σε όλες του τις εκφάνσεις. Σημαδεμένα, σακατεμένα κι ακρωτηριασμένα κορμιά όλων των ηλικιών. Κι όνειδος για τον αποτροπιασμό, την απέχθεια και την φρίκη που μπορεί να σκορπά ανερυθρίαστα το ανθρώπινο είδος στο διάβα του - φέρνοντας ξανά και ξανά στο μυαλό του κείνη την μάνα, που έσφιγγε στον κόρφο το παιδί της, που άφηνε την τελευταία του πνοή, ψελλίζοντας κλαμένη «Ψυχή μου, η μανούλα είναι εδώ. Μη φοβάσαι.»... σταματώντας τους δείκτες τού ρολογιού της - για πάντα. 








Μετέχοντας στο 25th Hour Project

38 σχόλια:

  1. Δεν το κατάλαβα πλήρως :( δεν κατάλαβα δηλαδή τι δουλειά έκανε αυτός ο κύριος :(
    Ωστόσο θα πω ουάου!!! έχεις τόσο δυνατό λόγο!!! νομίζω τον καλύτερο και τον πιο δυνατό που έχω συναντήσεις! Μπράβο σου συνονοματάκι!!!! ;-)
    Πάντα γράφεις υπέροχα και κάθε φορά ξεπερνάς τον εαυτό σου!!!!
    Καλό μήνααααααααα εύχομαι!!!! Πολλά πολλά φιλάκιααααααα!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εθελοντή σε εμπόλεμη ζώνη τον φαντάστηκα, καίτοι στην αρχή ήθελα πρωταγωνιστή δημοσιογράφο που να μαρτυρά ό,τι είδε, αλλά δεν μου έβγαινε όπως ήθελα στην πράξη. Ίσως να είναι και καλύτερο τούτο το concept, καθώς αυτό που έχω στο μυαλό μου σαν 25η ώρα το πιάνει (δικές μας στιγμές + θάνατος -κυριολεκτικός και μεταφορικός). Ευτυχώς, δεν το "έκαψα" με λέξεις που να δηλώνουν τι είχα ακριβώς στο μυαλό μου -εν αγνοία μου, όμως- γιατί είδα ότι μερικοί κεντήσανε (βλ για παράδειγμα την Αριστέα, που το εκτόξευσε με την ματιά της!!!).

      Για τα υπόλοιπα τι να πω, που έχω πάρει το χρώμα της παπαρούνας;; χαχα Πολύ πολύ σ' ευχαριστώ, ματάκια μου!!!

      Διαγραφή
  2. Νομίζω ότι εκεί όλα παίζονται! Εκεί θα αναμετρηθούμε με τα πεπραγμένα μας επί γης.
    Κατάλαβα καλά;
    Κάνε ένα νεύμα να ξέρω ότι το έπιασα ...

    υπέροχη περιστέρα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα και μακάρι με λιγότερες φρικαλεότητες!

    Μεγειά και τη νέα εμφάνιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι, αλλά πού! :(

      Ευχαριστώωω!! Ήθελα κάτι πιο απλό. Και μ' αυτό εδώ κόλλησα (καίτοι ήθελα άλλο, αλλά δεν είχε reply button - έσκασα!)... και χρωματικώς κι επειδή μου βγάζει κάτι γλυκούλι και ζεστούλι. χιχι

      Διαγραφή
  4. Πω πω...αλλαγές βλέπω και σε σένα...μεγειά, μεγειά...!
    Αρκετά δυνατό το κείμενο σου...οι λέξεις αγγίζουν όποιον τις διαβάζει....
    Μια απ'τις φράσεις που με κάναν να σκεφτώ πολλά: " Κι όνειδος για τον αποτροπιασμό, την απέχθεια και την φρίκη που μπορεί να σκορπά ανερυθρίαστα το ανθρώπινο είδος στο διάβα του"
    Καλό σου μήνα κοριτσάκι....να είσαι πάντα καλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να αρέσουν και σ' εσάς το ίδιο. :)

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Ωραιοζήλη μου. Καλό μήνα και σε σένα, με πολλά χαμόγελα.

      Διαγραφή
  5. Υποκλινομαι ξανα στην πενα σου μικρο γλυκο μου κοριτσι!!!
    Καλο μηνα !!!
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η 25η ώρα σου δυνατή και η φρίκη που σταματά τους δείκτες των ρολογιών τόσο πολύ κοντά μας...
    Μπράβο σου!
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απαλύνει την ψυχή ενός παιδιού
    η αγκαλιά της μάνας; φοβάμαι πως τα φίδια
    διαρκώς θα εκκολάπτονται...

    φιλί (σπουδαία η γραφή σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ εύστοχο το σχόλιό σου, Ελένη μου - σε γενικότερο επίπεδο κι όχι μόνο για την ιστοριούλα μου. Δυστυχώς, η αγκαλιά - κρυψώνα, όση ασφάλεια κι αν νομίζουμε ότι μας παρέχει, κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα απαλύνει ή να τα εξαφανίσει. Γι' αυτό και κάποιοι καταδικάζονται -τόσο άδικα- να ζήσουν πρόωρα την τελευταία τους αγκαλιά.

      -Όσον αφορά την ιστοριούλα... Αν πιαστούμε απ' το γεγονός πως η ακοή είναι η τελευταία που χάνεται κατά το φευγιό μας κι ότι μια μάνα εκπληρώνει το "είμαι εδώ" της μέχρι και την τελευταία στιγμή... ε, όσο να πεις είναι κάτι.

      -Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια! :))

      Διαγραφή
  8. Μ' αρέσει η ιστορία σου γιατί παίρνει τις διαστάσεις που ο καθένας από μας της δίνει. Αφήνει ελεύθερη τη φαντασία και δεν εγκλωβίζεται σε προσωπικά σου συμπεράσματα.
    Χάρηκα πολύ που βρέθηκα στα μέρη σου και είμαι βέβαιη πως θα μοιραστούμε όμορφες συγκινήσεις!
    Τα φιλιά μου και τις ευχές μου για καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να φανταστείς πως δεν το είχα καθόλου προσχεδιασμένο. :]

      Κι εγώ χάρηκα πολύ γι' αυτό το συναπάντημα (γιατί θα χαίρομαι την δημιουργική σου πλευρά, το ήθος και την ποιότητά σου κι εκ του πλησίον πλέον). Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου και τις ευχές σου. Φιλιά - Να έχεις μια όμορφη μέρα.

      Διαγραφή
  9. Γροθιά στο στομάχι, το εξαιρετικό σου κείμενο Λυσίππη μου!
    Και όταν βλέπει κανείς τη φρίκη που υπάρχει σχεδόν παντού στο πλανήτη μας, εύχεται ο Αύγουστος να φέρει επιτέλους γαλήνη στους πληγωμένους και σύνεση στους άκαρδους...

    ΑΦιλάκια καρδιάς και καλό μήνα να έχουμε όλοι μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω πάψει να ελπίζω σ' αυτή τη "σύνεση". Όσο υπάρχουν συμφέροντα στη μέση, που μπαίνουν πάνω απ' όλους και απ' όλα, τούτη η πλάση ποτέ δεν θα γνωρίσει ειρήνη και γαλήνη, θα συνεχίσει να φλέγεται. Συμφιλιώθηκα πια με την ιδέα πως το κακό δεν θα πάψει να συντροφεύει/κυνηγάει το καλό, θα συνυπάρχουν εις το διηνεκές.

      Καλό, γλυκό και τρυφερό μήνα, Στεφανία μου. Να είσαι καλά - σ' ευχαριστώ για τα πάντα όμορφα και γλυκά μηνύματα που αφήνεις στην πόρτα μου.

      Διαγραφή
    2. "Το κακό είναι ισχυρό, αλλά το καλό πιο ανθεκτικό"... αυτός είναι ο λόγος που ο πλανήτης εξακολουθεί και αντέχει... έτσι και εμείς!
      ΑΦ! :)

      Διαγραφή
    3. Πολύ μ' άρεσε αυτό που είπες! :))

      Διαγραφή
  10. Συγκλονιστική η τελευταία παράγραφος. Όμως αν αγγίζει το θέμα που υποψιάζομαι και μου έρχεται στο μυαλό, δε θέλω να σχολιάσω...
    Το κακό πάντα υπήρχε... υπάρχει ... και θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί απλούστατα αυτή είναι η φύση του κόσμου. Δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Φαίνομαι σκληρός, αλλά αλήθεια δεν μπορούμε, ούτε εσύ, ούτε εγώ, να σταματήσουμε τη φρίκη που υφίσταται η ανθρωπότητα. Αυτό που μπορούμε με πολύ καλή διάθεση να κάνουμε, είναι να ομορφαίνουμε λιγάκι τις μέρες των ανθρώπων που είναι κοντά μας... κι αυτό είναι ήδη τεράστιο βήμα!
    Από την άλλη, ίσως να έχω βγάλει και λάθος συμπεράσματα... ;-)
    Φιλιά! έχεις πολύ ωραίο όνομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι καλά που έχω και τον Αλέξανδρο και μου λέει πέντε πράματα, αλλιώς...μαύρα μεσάνυχτα έχω!
      Νομίζω τώρα πως κατάλαβα :D

      Διαγραφή
    2. Απ' το σχόλιό σου, Αλέξανδρε, κατάλαβα πως με κατάλαβες στον υπερθετικό βαθμό. Πόλεμος, έτσι; Και δεν σε βρίσκω καθόλου σκληρό. Η αλήθεια είναι από μόνη της αδιάντροπα ειλικρινής, και πρέπει να είναι. Και το point αυτό ακριβώς είναι: δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, αλλά μπορούμε, όπως πολύ σωστά και όμορφα είπες κι εσύ ο ίδιος, να ομορφαίνουμε τις ζωές αυτών που μας πλαισιώνουν. Άλλωστε, το να εμπνέεις με την στάση σου είναι το καλυτερότερο μάθημα, καθόσον τα λόγια συμπλέουν αρμονικά με τις πράξεις στο υπέροχο φόντο του Είναι.

      @Nastenka

      χαχαχα!!! Μόλις είδα το σχόλιο του Αλέξανδρου, κατάλαβα ότι θα σου λύθηκαν οι απορίες. Υπό άλλες περιπτώσεις, θα είχα απαντήσει από χθες στα μηνύματα, μα το άργησα γιατί ήθελα να δω τι εισέπραξαν και οι υπόλοιποι. Συγνώμη που σ' άφησα στο σκότος και το έρεβος. :P

      Διαγραφή
  11. Ουοοοοπςς!Γλίστρησα στο παρκέ του λάμινέιτ μάνα μου!!! Ξες τι με θύμισες τώρα?
    Simplicity is the ultimate sophistication που λέγαμε και στο χωριό μας!
    Για το κείμενο σου τώρα τι να πω: εξελίσσεσαι επικίνδυνα σε μέτρ του είδους...αν ήμουν στη θέση σου θα είχαν ήδη πάρει τα μυαλά μου αέρα και θα μοίραζα αβίαστα αυτόγραφα παντού...
    #μουλειψες#ελπίζωναεισαικαλα#σοκολατοφιλουρεςμεαεραΧαλκιδικής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα!! Μα πώς μου φτιάχνεις πάντα το κέφι, άτιμο cookie. :)))

      Εεεε, αφού εγκρίνεις κι εσύ, πάει κι ετελείωσε > το simplicity μου τα σπάει, θερίζει λέμε!!! Miss you too, λουλουζάκι μου. Κοίτα να περνάς ποοολύ καλά, ντάτσει; ♥

      Ευχαριστώωω και σε φιλώωω!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  12. οοο εξαιρετικη συμμετοχη!
    μπραβο!!!
    επισης μεγια και το ανανεωμενο σου μπλοκ!

    καλημερα! καλη εβδομαδα να εχεις! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Κικίτσα μου, για τα καλά σου λόγια.
      Η αλήθεια είναι πως έψαχνα ευκαιρία ν' αλλάξω το προηγούμενο template. Βρήκα αυτό τυχαία κι ερωτεύτηκα την απλότητα και το ζεστό του χρωματάκι. Ελπίζω να σας αρέσει κι εσάς. :))

      Καλημερούδια πολλά & γλυκά!!!

      Διαγραφή
  13. κάθε φορά,που πεθαίνει ένα παιδί και μάλιστα με τον τρόπο που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες οι δείκτες των ρολογιών της ανθρωπότητας σταματάνε ή μάλλον πάνε προς τα πίσω.προς τα πίσω πάμε αυτές τις ημέρες.ο 21ος αιώνας είναι μεσαίωνας και το αίμα των αθώων ρέει άφθονο.Πότε θα σταματήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζούμε σ' έναν παραλογισμό. Κι αυτή η κατρακύλα είναι δίχως τέλος, γιατί μονίμως κάτι συμφεροντολογικό θα ξεφυτρώνει και θα υπάρχουν οι ανάλογες συνέπειες (και πάντα θα τις επωμίζονται και θα τις υποφέρουν αυτοί που δεν φταίνε!!). Πες με κυνική, πες με απαισιόδοξη... αλλά έχω πάψει να ελπίζω αυτή την πολυπόθητη αλλαγή. Είναι μια ουτοπία!

      Διαγραφή
    2. Δεν θα πάψω να ελπίζω, όμως, στους ανθρώπους-φαναράκια, τα κλωνάρια λησμονιάς μας, που θα ξορκίζουν λιγάκι το έρεβος που μας περικλείει.

      Διαγραφή
  14. 25η ώρα και με θέμα που ταιριάζει. Γιατί ίσως θα έπρεπε να πάρουμε μια ώρα παραπάνω απ' την κανονική διάρκεια της ημέρας και να κάνουμε ένα review. Να δούμε όλη αυτή η εξέλιξη, η εξάρτηση μας απ' την τεχνολογία και την εικόνα μας, τι μας προσφέρουν τελικά. Και ίσως τότε αν σταθούμε έξω απ την ζώνη ασφαλείας μας και ρίξουμε μια ματιά σφαιρικά τον κόσμο να καταλάβουμε πως η εξουσία και η κατάχρηση της είναι μια ψευδαίσθηση που συνήθως αποζητά το ίδιο τίμημα, την ανθρώπινη ζωή.
    Κι αν είναι διατεθειμένος να φτιάξεις την δύναμη σου πάνω σε νεκρά κορμιά δεν μπορεί νεκρός θα 'σαι κι εσύ και αποζητάς τον θάνατο.
    Ταλεντάκι μου κάθε φορά με ξαφνιάζεις κι ακόμα πιο ευχάριστα με τον λόγο σου και τον τρόπο σκέψης σου.
    Σε γλυκοφιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κεντάς, φιληνάδα. Σχόλιο για ανάρτηση ήταν αυτό. :))
      Κι εγώ σε γλυκοφιλώ, και σ' ευχαριστώ για την γλυκάδα σου.

      Διαγραφή
  15. Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτα, σε αυτά τα κείμενα απλά δεν χρειάζονται λόγια!

    Καλό μήνα κι από εδώ.. με υπέροχες αναρτήσεις.
    (ღ˘⌣˘ღ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλό μήνα να χεις Λυσιππάκι μου! Τραγικό γιατί είναι τόσο αληθινό.
    Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει, πάει και τέλειωσε.. Αφού ούτε καν αυτές οι σκηνές δεν είναι αρκετές για να πάψει η φρίκη. Το μεγάλο ψάρι καταβροχθίζει το μικρό..
    Αχ η γραφή σου!!
    Σε φιλώ κοπελάκι μου!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα οι ίδιες σκηνές στο προσκήνιο, δεν θα πάψει να συμβαίνει αυτό. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχουν και οι άλλες, οι τελείως διαφορετικές απ' αυτές - μα σε μεγάλο εύρος, μα σε μικρότερο... αλλά το ίδιο σημαντικές κι αναγκαίες.

      Καλό μήνα και σε σένα, αμοράκι μου.
      Συγνώμη που καθυστέρησα να σου απαντήσω.
      Σε γλυκοφιλώ!!!

      Διαγραφή