Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Να σου πω ένα μυστικό



Ε, κορίτσι ψιτ!
Πριν το ηλιοβασίλεμά μου σιμώνω να σου πω.
Είμαι ο κίτρινος σκαντζόχοιρος στην παλιά σου ζωγραφιά 
με ένα αδέξια γραμμένο "κυρία σ'  αγαπάω".
Είμαι αυτός που πριν το ξύπνημά σου 
την πάχνη διώχνω
και στα μονοπάτια φύκια  στρώνω, αστερίες και θαλασσινά φτερά.
Όσες οι γύρες τόση κι η σοφία μου 
σε τροχιά παντοτινά ζεμένος -πότε άρχισε;
-πότε θα τελειώσει;
αλλά σήμερα κορίτσι δεν είμαι το ζητούμενο, δεν ήμουνα ποτέ,
βλέπεις, βλέπω, καταγράφω
σαν στιγμολήπτης χωρίς σενάριο
και συνομωτικά στα κορακίστικα σου λέω μυστικό:
είναι παραπέρα μια παρέα 
στη λύρα  γρατζουνίζει άτεχνα Ξυλούρη
Χρώματα κι αρώματα γυρεύαν όλοι
στο φλάουτο ξομολογιέται τα μέλλοντά της, όσα'ρθούν κι όσα περάσουν.
Πόσο δε φοβούνται, δες! 
Κορίτσια με φούστες μακριές και ξυπόλητο το πέλμα 
πηδάνε με γέλια τις φωτιές
Τα αγόρια φτιάχνουν αυτοσχέδια έπη και φιλούν στο στόμα το όραμα.
Λίγα μα όλα τα παιδιά π΄ακούς λιγάκι παραπέρα 
ξαναρέουν τη Μεσόγειο  με δελφίνια εργολάβους,
μια πατρίδα τόσο μπλε όσο τα μάτια σου, τα μάτια τους. 
 Κάποιοι λίγοι μείναν να μυρίζουν τη μαστίχα 
να τρυγίζουνε το φως.
Κάπου στις φυλλωσιές ανάμεσα  μια αλεπουδίτσα 
θηλάζει τη Ζωή σε έξι στόματα και δεν σε εμπιστεύεται
- το΄ξερες;- 
Γίνε Εσύ η Ελπίδα που τους λείπει 
ερωτεύσου όσα είσαι, όσα ζεις και όσα ξέρεις
- φτάνουνε για αρχή-  
και με τούτα για εφόδια σύρσου στο χορό τους. 
Λίγοι απομείναν. Μην τους χάσεις.
Οι ηλίανθοι με αποδεικνύουν.
Μη νομίζεις κορίτσι, 
κι εγώ αμαθής τον έρωτά τους  πυξίδα είχα πάντα
και το δρόμο δεν τον έχασα ποτέ.
Με τόσα πού΄δα 
με τόσα που ακούω
μέχρι και χαφιέ με είπαν-
 σε τροχιά ζεμένος - πότε άρχισε;
-πότε θα τελειώσει; 
τους νομάδες τούτους τους ονειροπόλους σώνω 
σπέρνοντας στη στράτα τους μολόχες.
Μην τους χάσεις και χαθείς. 
Στο λιόγερμά μου προλαβαίνεις. 
Κάθε μου μέρα στη Μάνα Γη φωλιάζουν λίγα νιάτα  
και με αγάπης πλαστελίνη 
ξαναπλάθουν  την Υδρόγειο. 







  Η συμμετοχή μου στην  αγαπημένη  (3η) φωτο-συγγραφική σκυτάλη της φίλης μας Μαίρης μέσα από τη Γήινη ματιά της, που ακόμη μια φορά μας προκαλεί με το δρώμενό της να βγάλουμε από την πέτρα το ζουμί.
Η συμμετοχή μου είναι αφιερωμένη στο δελφινάκι με την ευχή να ονειρευτούμε πως μια μέρα ξυπνήσαμε και πως ο ήλιος κι η θάλασσα ένωνε κι εμάς και τη Γη μας όλη 💚💛💜. Πόσο κάνει το όνειρο;
Σε ευχαριστώ Μαίρη μου για την ευκαιρία της συμμετοχής.
Φιλιά, αγάπη κι όλα τα παρελκόμενα που κουμπώνουν  σε αυτή την παρέα.





Παραδίδω τη φωτό μου στην Anna Flo με την ελπίδα πώς  θα έχει κάτι να της πει, κάτι να μοιραστούνε με τη λέξη  "αγκαλιά".


                                   


57 σχόλια:

  1. Τι όμορφη καλημέρα βρήκα Αννέτα μου. Χρώματα, αρώματα κι αυτόν τον κίτρινο σκαντζόχοιρο που σαν μας λιαζει στεγνώνουν οι πληγές και ξεθωριαζουν οι έννοιες. Πόσο μα πόσο το απόλαυσα. Συγχαρητήρια για την εξαιρετική γραφή σου μα και πολλά μπραβο στην ηθικό αυτουργό 🌷
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι, ήταν μια καλή μέρα με τα χρώματα τα αρώματα να μου κάνουνε καμώματα κι αν πάλι ήμουνα παιδί θα το πήγαινα όλο ξανά από την αρχή!! :)
      Φιλάκια σταυ !

      Διαγραφή
  2. Θα σταθώ στο τελευταίο .
    και με αγάπης πλαστελίνη ξαναπλάθουν την Υδρόγειο!
    Μα πού το σκέφτηκες! και μακάρι να γινόταν!
    Υπέροχη συμμετοχή Αννετάκι μου.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και εγώ αυτό λέω Ρούλα μου, μακάρι να γινόταν αλλά πόσο κάνει το όνειρο ;
      Σε φιλώ κι εγώ και σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
  3. "ερωτεύσου όσα είσαι, όσα ζεις και όσα ξέρεις"
    Άπειρα likes Αννετάκι μου, για τη γραφή σου!
    Ερωτευμένη δηλώνω με την πένα σου!
    Και φεύγω αναρωτώμενη κι εγώ...πόσο κάνει το όνειρο;
    Φιλάκια πολλά!

    υγ: δεν σας προλαβαίνω!
    Πόσο γρήγορα πάει τούτη η σκυτάλη;
    Θέλω να αγιάσω (να απομονωθώ ☺) και δεν με αφήνετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ( απομακρυσμένη, απομακρυσμένη αλλά όλο εδώ τριγυρίζει )
      Πόσο κάνει το όνειρο Αριστέα; ποιος θα μας πει ;

      Διαγραφή
  4. Ενθουσιάστηκα με την όμορφη συμμετοχή σου, Αννετάκι μου. Πολύ λυρικός ο στίχος σου, γεμάτος εικόνες. Μπράβο, φίλη μου. Και είμαι βέβαιη ότι η φωτογραφία με την αγκαλιά θα δώσει υπέροχη έμπνευση στη φίλη μας Άννα. Πολλά πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτόν τον κίτρινο σκαντζόχοιρό σου, αννετά...κι μου, ζητώ την άδειά σου να τον κοινοποιήσω στο προφίλ μου στο fb. Ταιριάζει τόσο με το προφίλ μου!!!
    Μπορώ???????
    Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια !!!!!!!!!!!!!!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ κορίτσι μου...
      -κι εγώ πώς θα σε βρω να τον καμαρώσουμε μαζί; Κάνε μου αν θέλεις αίτημα :)

      Διαγραφή
    2. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα λίγο αλλά νομίζω πως σε βρήκα. Ευελπιστώ δηλαδή να σε βρήκα. Περιμένω την αποδοχή και το κοινοποιώ μετά!!! Σ' ευχαριστώ :)

      Διαγραφή
  6. Τι ωραία συμμετοχή! Τόσο γεμάτη χρώματα και αρώματα και νοήματα και αισιοδοξία και ελπίδα!!
    Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι θα απολάμβανα ξανά τη γραφή σου...Συγχαρητήρια. Η Σκυτάλη μας πετάει και....σε ταχύτητα!
    Σκέψου ότι σ'αυτήν τη Σκυτάλη είπα να μην δηλώσω από τους πρώτους να πάρει κανένα μήνα ως ότου έλθει η σειρά μου, αλλά με κάνετε να αισθάνομαι ότι είμαι η δεύτερη στη συμμετοχή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!χααχααα τι να πω για τις εμπνεύσεις σας; Φοβερές και το άγχος μου αρκετό
    Ευχαριστώ για τη φώτο, μου αρέσει. Κάτι θα κάνω θα δεις και θα μου πεις!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη μασάς Αννούλα. Το΄χεις. Μακάρι η φωτό μου να σου "λέει κάτι", είναι τόσο ανοιχτή σε ερμηνείες και αποδώσεις, κυριολεκτικές, μεταφορικές, όλο το γήπεδο δικό σου είναι! Καλή έμπνευση να έχεις :)

      Διαγραφή
  7. Ευχάριστο στο διάβασμα, νιώθεις σα να ονειρεύτηκες κάτι όμορφο, σα να διάβασες ένα ωραίο βιβλίο, σαν να είδες ένα ωραίο πίνακα.
    Καλογραμμένο, σε ξεκουράζει, σαν να έκανες ένα ωραιο μπάνιο.
    Μου άρεσε !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι πολύ γλυκούλης Gip. Να είσαι καλά για τα όμορφά σου λόγια

      Διαγραφή
  8. Γίνε η ελπίδα! Και πόσο όμορφος και συγκινητικός ο επίλογος!
    😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω; γεμάτη χαμόγελα σήμερα από όλους σας είμαι.
      Φιλιά γλυκά !

      Διαγραφή
  9. Βρε Αννέτα !
    ποταμός έτσι ; δεν ξέρω... με έχεις αφήσει άφωνο ! με την έννοια ότι βλέπω, με μεγάλη μου χαρά αλλά και συγκίνηση, έναν οργασμό έμπνευσης και έκφρασης.
    Και η μία διαδέχεται την άλλη.
    Τι να πω τώρα εγώ μπροστά σε αυτό σου το αφήγημα, αυτόν τον πανέμορφο μονόλογο που διάβασα.
    Αννέτα μου, έχεις το δικό σου ξεχωριστό στυλ γραφής. Συγκινεί, συναρπάζει.
    Τούτο σου εδώ το νιώθω εγώ σαν ποίημα Αννέτα. Ναι, σαν ποίημα. Ένας ποταμός σκέψεων που νιώθω να χάνομαι μέσα εκεί. Είναι, πως το λέμε, σαν περπατάς σε ένα λιβάδι και ξαφνικά μπαίνεις μέσα σε απέραντα χωράφια γεμάτα λουλούδια και ευωδιές. Και δεν ξέρεις ποιο χρώμα ή ποιο άρωμα να σταχυολογίσεις πρώτο. Να το νιώσεις, να το απολαύσεις. Γιατί όλα έρχονται τόσο μαζί.
    Έτσι μένω στα λόγια σου, στις σκέψεις σου και αφήνομαι να παραστέκω εκεί κοντά κοιτώντας σαν χαμένος τις εικόνες σου.
    Πόσο γέμισα ομορφιά !
    Σε ευχαριστούμε.

    Η Εικόνα που παραδίνεις ως σκυτάλη στην Άννα μαρτυρά αγάπη και τρυφερότητα. Να της ευχηθώ καλή έμπνευση.

    Καλή συνέχεια Αννέτα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκά τα λόγια σου όσο γλυκό πλάσμα είσαι και εσύ.
      Καλή μας συνέχεια :)

      Διαγραφή
  10. Αγαπητή Αννέτα , δεύτερη συνεχόμενη φορά που παραλαμβάνεις από μένα
    όπως και τη προηγούμενη έτσι και τώρα
    δε ξέρω αν δυσκολεύτηκες , αλλά χαίρομαι που είχες ωραίες εμπνεύσεις από τις φωτογραφίες που διάλεξα
    εύχομαι να το απόλαυσες -που όπως κατάλαβα από το ωραίο κείμενο σου , το απόλαυσες
    Μου άρεσε πολλά η έμπνευση που είχες από τη φωτο που σου διάλεξα
    Μου άρεσε πολλά το κείμενο σου
    Και που αναφέρεις και τον Ξυλούρη και τα δελφίνια

    Ευχαριστώ για την αφιέρωση στο τέλος - πολύ ωραία αυτά που αναφέρεις στην συγκίνηση σου


    πολύ χαριτωμένα τα μικρά γατάκια που παίζουν αγκαλιά
    καλή έμπνευση και στην Αννα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν γινόταν να μην σου το αφιερώσω ένα και μοναδικό μας δελφινάκι!
      Τα φιλιά και την αγάπη μου

      Διαγραφή
    2. ουπς , τωρά επρόσεξα , ότι αντί να γράψω στην αφιέρωση σου έγραψα στην συγκίνηση σου
      φιλούθκια κυπριακά με αγάπη

      Διαγραφή
  11. Στέκομαι στο διάλογο του ήλιου μ'ένα κορίτσι. Ήδη μια τόσο ευφάνταστη βάση. Και ναι,έχει δικαίωμα ο Ήλιος στη συμβουλή, στην ελπίδα, στο όραμα - ξέρει απ' αυτά αυτός. Και μέσα στο κορίτσι ένα αύριο που σπαρταράει. Και που διεκδικεί τη θέση του.
    Και μεις, οι στερημένοι θεατές και αναγνώστες, να προσδενόμαστε στο άρμα, να μας πιάνει η μέθεξη και να παρακαλάμε κάπως κάτι να γίνει και μια αχτίνα αλήθειας να λάμψει.

    Ευαισθησία και όνειρο.Πού κρυβόντουσαν, βρε αννετά...κι, μέσα στη φωτογραφία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ποιος είναι ο ήλιος, ποιος είναι θεατής;
    Α ρε Διονύση πάλι συντονίστηκες θαυμαστά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γίνε Εσύ η Ελπίδα που τους λείπει
    ερωτεύσου όσα είσαι, όσα ζεις και όσα ξέρεις
    - φτάνουνε για αρχή-
    Δεν γινοταν να μην αρχισω το σχολιο μου με αυτα τα λογια Αννετα-κι μου που ειναι γεματα ποιηση και ομορφια..!!
    Τα συγχαρητηρια μου απο καρδιας για την τοσο ομορφη συμμετοχη σου καθε προταση της είναι και ενα ωραιο ξαφνιασμα..απο μια εξ ισου ομορφη εικονα..απο το Δελφινακι..αλλά και η δικη σου εικονα για την Αννα μας ειναι γεματη τρυφεροτητα.. τρελαθηκα με την αγκαλιτσα τους
    Καλα να περνας οτι και να κανεις Αννετακι μου φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτά μου λέτε και με σκλαβώνετε, το ευχαριστώ μου είναι λίγο τελικά...
      Να είσαι καλά! :)

      Διαγραφή
  14. Μας παρέσυρες στο διάβα των στίχων σου, μας μύρωσες με αρώματα, μας πότισες λυρισμό και μας άνοιξες την πόρτα του ονείρου! Σ' ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συμμετοχή σου!Υπέροχη! Καλή επιτυχία στην Άννα με την επιλεγμένη φωτογραφία από σένα! Πολλά φιλιά!

    Και δεν ξέρω αν το προσέξατε.... αλλά στην εβδομάδα που είχα περιθώριο εγώ έχουμε παίξει τέσσερις.... Καλά πανικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εμείς σε ευχαριστούμε Μαίρη και να αξιωθούμε να βρεθούμε κάποτε όσοι μπορούμε παρέα γιατί σου χρωστάμε πολλά κεράσματα!
    - το είδα κι εγώ , πάει μόνο του αυτή τη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο μαγικός κίτρινος σκαντζόχοιρος, ο άτακτος ευτυχώς, που το έσκασε από τη ζωγραφιά ήρθε και ζευγάρωσε με την δική μου πορτοκαλί λαμπρίτσα και έφτιαξαν μια ανατολή μέσα μου!

    Είναι κάποια κείμενα που πιάνουν το ρυθμό μου.
    Δεν είναι η κάθε εικόνα, που μου φτιάχνουν χωριστά, ούτε οι συμβολισμοί που μιλούν απευθείας στο συγγραφέα.
    Είναι εκείνο το ρυάκι που γίνεται χείμαρρος και με φτάνει στη θάλασσα. Γιαυτό το ρυθμό μιλάω. Το ρυθμό του dna μου, της έλικας που με ανεβάζει στροβιλιστά σε ένα ανώτερο στάδιο συναισθηματισμού, φαντασίας και έμπνευσης.
    Αυτό το κείμενο το βρήκα απόψε εδώ αννετά…κι και σ’ ευχαριστώ πολύ γιαυτό.
    Συγχαρητήρια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τις φορές λοιπόν που αναρωτιόμαστε αν το αυθόρμητο σχόλιο είναι πιο εύηχο από τη σμιλεμένη ανάρτηση. Και ναι, συμβαίνει τώρα :)
      Κι αυτή η ... αλληλοστήριξη να πω; έχει άλλη, σπάνια ομορφιά.
      Πάω να το ξαναδιαβάσω Μαρία ! :)

      Διαγραφή
  17. Εκτός από τη συμμετοχή σου θαυμάζω και τα πλούσια σχόλια των αναγνωστών. Τι στο καλό μόνο εγώ βαριέμαι να γράφω; Anyway Μπράβο και πάλι Αννετάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εντυπωσίασε και εμένα αυτό Χριστίνα μου και αυτό το μέρος των σχολίων και της αλληλεπίδρασης μου άρεσε πιο πολύ από τη συμμετοχή την ίδια!
      Θα γράψεις κι εσύ ( κάτι δικό σου εννοώ, όχι σχόλια :) )
      Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαγική η συμμετοχή σου Άννα μου!
    Μας γέμισες χρώματα κι αρώματα..παράλληλα με τόσα δυνατά μηνύματα!

    Σε φιλώ καλή συνέχεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω Κατερίνα μου πως και οι δυο μας γράψαμε για τον ιδεατό μας κόσμο, όπως θέλουμε να είναι και όχι όπως είναι και θα γίνει. Με τα δικά της λόγια η κάθε μια. Με τη δική της ανησυχία, πρόταση και λύση.
      Σε φιλώ κι εγώ! ... λείπεις

      Διαγραφή
  20. "Ε, κορίτσι ψιτ!..."
    Άφησες πάλι το προσωπικό σου χνάρι στο παιχνίδι μας.
    Υπέροχο Αννετάκι μου!
    Κι η φωτογραφία που διάλεξες, εξαιρετική!
    Καλή συνέχεια στην Αννούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Για να κλίνουμε λοιπόν τη ρηματική φράση :
    - εγώ αφήνω το προσωπικό μου χνάρι
    - εσύ αφήνεις το προσωπικό σου χνάρι
    -αυτός/ αυτή αφήνει το προσωπικό του χνάρι
    -εμείς αφήνουμε ... κπλ. ( όχι κλπ αλλά και πάει λέγοντας το κπλ)
    Αν αυτό δεν είναι μια γεμάτη αλληλεπιδράσεις παρέα τότε τι είναι ;
    Πόσα μοιραστήκαμε και πόσα έχουμε ακόμα... Σε ευχαριστώ.

    Υπέροχο και το ανανεωμένο σου λουκ! Φιλιά πολλά πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πώς γίνεται να διαβάζω τα όσα γράφεις, να ξαναγυρίζω στη φωτογραφία και, όντως, να φαντάζει διαφορετικά; Μέχρι πριν τζίφος! Μονοδιάστατη, στείρα... Μάλλον δεν είναι τυχαίο, βλέπεις! Τα βλέπει όλα τούτα και τα τρυγεί μια ψυχή που μπορεί να βλέπει κίτρινους σκαντζόχοιρους, και μ' ένα κομμάτι πλαστελίνη μπορεί να ξαναπλάθει την Υδρόγειο - με πίστη πως μπορεί ν' αλλάξει πραγματικά, και με την πίστη της αυτή να γίνεται, να πλάθεται ξανά σε μια καλύτερη βερσιόν, επειδή τα χεράκια της δεν έμειναν αμέτοχα.

    -Α ρε αννούλικο! Συνέχισε να μας κερνάς γενναίες δόσεις απ' το μέσα σου. Το χρειαζόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  23. Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
    Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο ήξερα
    πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
    του ήλιου το φως.
    Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
    μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
    μες από σένα – πλησιάζουν τα πράγματα,
    γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα –
    τώρα
    μπορώ
    ν’ αρθρώσω την τάξη του σ’ ένα μου ποίημα.
    Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
    σ’ ευθείες το φως.
    "Ο Άνθρωπος, ο Κόσμος και η Ποίηση" (Ν. Βρεττάκου)

    αφού ο άνθρωπος είναι ηλιοκεντρικός; να τον αλλάξουμε δε γίνεται :)
    Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ, πάντα με τα καλύτερά σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Νιώθω σαν το παγωτό που κρατάει το ''ψιτ κορίτσι'' και που λιώνει/λερώνει το χαρτί με τη ζωγραφιά. Με μάγεψε ο σκαντζόχοιρος κίτρινος ήλιος σου, μαζί με όλες τις υπόλοιπες εικόνες.

    (παγωτό από το άγχος)!!!
    Πρώτη φορά στο δρώμενο, ούτε μου πέρασε από το μυαλό πως γράφετε τόσο σπουδαία κείμενα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. κι εγώ το είχα, συμμετέχω μόλις δεύτερη φορά ( άγνωστα εδάφη βλέπεις!)
    Έχει όμως το χαρακτηριστικό αυτό το δρώμενο της ήρεμης δημιουργίας. Μόνοι μας φυσάει μας με τη φωτό και το χαρτί μας. Ελεύθεροι από κανόνες και χωρίς συναγωνισμό. Πάντα κάτι όμορφο βγαίνει.
    Το άγχος είναι μέχρι να παραλάβουμε τη φωτό μας ( θα τη "διαβάσουμε;" θα μας κάνει κλικ; θα μας εμπνεύσει;)
    Και τις δυο φορές άφησα μια μέρα τη φωτό να μου μιλήσει. Να μου πει τα δικά της, όχι εεγώ τα δικά μου. Ε, λοιπόν όλη μέρα λέει δεκάδες διαφορετικά σε εντολή. Σύγχυση. Αφού σου πει τα χίλια μύρια την επόμενη μέρα ένα επικρατεί, αυτό που έμεινε πιο έντονα και ρέει μόνο του.
    Προεξοφλώ ότι θα σε χαρούμε γιατί θα είσαι μόνο εσύ και ο εαυτός σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το ξαναδιαβάζω και συμπληρώνω ( με ύφος ειδήμονα Φιλήμονα :p )
      Μη "βιάσεις" τη φωτό σου. Άσε τη να σε " βιάσει" αυτή ! Φιλιά και σε ευχαριστώ που πέρασες από εδώ!

      Διαγραφή
  26. Συναισθήματα, εικόνες και πόσα ακόμα, έκρυβε ο λυρικός σου λόγος.
    Μπράβο Αννέτα μου για την πολύ ζωντανή σου συμμετοχή!
    Η εικόνα που έδωσες για την Άννα μας καθώς κι η λέξη, είμαι σίγουρη θα οδηγήσουν σε κάτι πανέμορφο.
    Σε φιλώ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. προσπαθούμε μαρινάκι! Το κατά δύναμη :)
      Σε ευχαριστώ, την αγάπη μου

      Διαγραφή
  27. Ασε με άσε με όλο σε δουλειές με βάζει αυτός ο σκαντζόχοιρος! Κάνε αυτό κάνε εκείνο πέρα δώθε στην κούνια της ζωής χαχαχαχα
    Ωραία πέρα στην κούνια σου :)
    Να σαι καλά καλοτάξιδη η σκυτάλη εύχομαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειδικά εσύ Μάνια με τα σποράκια σου, έχεις δει κι έχεις δει σκατντζόχοιρους, ε; Γράφουν, ζωγραφίζουν , σου χαρίζουν απλόχερα τον κόσμο τους όλο :)
      Πώς είναι η άνοιξη εκεί; να την χαρείτε όσο πάει !

      Διαγραφή
    2. ποια άνοιξη??... τηλεγράφημα είναι η άνοιξη εδώ, πως έρχεται το καλοκαίρι χαχαχαχα
      Τα σποράκια ξελιγώνουν !!!!! Δεν μπορούν να δεχθούν πως η στολή του τσολιά έχει μόνο κόκκινο και γεμίζουν την φουστανέλα με ένα σωρό χρώματα και σχέδια ... άσε για την φούντα στο τσαρούχι σα πλαστικό τεράστιο λουλούδι σε σαγιονάρα !!!

      Διαγραφή
  28. Καταπληκτικο το κειμενο σου γραμμενο πολυ ομορφα και με πολλα μηνυματα!!!!συγχαρητηρια!!!Να εισαι παντα καλα και να γραφεις υπέροχα για να μαθαινουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. "...Γίνε Εσύ η Ελπίδα που τους λείπει..." Τι όμορφο να ξεκινά έτσι η μέρα και η εβδομάδα μας, Αννέτα! Υπέροχο κείμενο που μεταδίδει αισιοδοξία και ζωγραφίζει χαμόγελα παντού!
    Μπράβο σου!
    Καλή εβδομάδα
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Να΄σαι καλά Μαρινάκι κι εσύ και το e-periodiko που μας στεγάζει.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΝΝΕΤΑ!!!!!💕💕💕💕💕💕💕💕

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και κεφαλαία και καρδούλες και λόγια επαινετικά... χόρτασε η ψυχή μου Μαρία, να είσαι πάντα καλά !

      Διαγραφή
  32. Πολύ την χάρηκα την υπέροχη συμμετοχή σου, κάθε στίχος, κάθε λέξη εκπέμπουν φως και αισιοδοξία γιά να καταλήξουν τόσο ευεργετικά και λυτρωτικά στο..
    .".Κάθε μου μέρα στη Μάνα Γη φωλιάζουν λίγα νιάτα
    και με αγάπης πλαστελίνη
    ξαναπλάθουν την Υδρόγειο."

    Τόσο υπέροχο, τόσο ελπιδοφόρο, τόσο αισιόδοξο !!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το αγάπησα αυτό το τοσοδούλικο έγχρωμο φακό στη γκρίζα προβιά μας... Κλαυδία μου σε ευχαριστώ από την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  33. Την απόλαυσα πραγματικά τη συμμετοχή σου!
    Και μου άρεσαν πολύ και η φωτογραφία και η λέξη που διάλεξες για την Άννα!
    Συγχαρητήρια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. τι άλλο σημαντικότερο πέρα από χαμόγελο πλατύ στον καλό σου λόγο;
    Τα φιλιά και την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή