"Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. / Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου."
Κάθε φορά που τυχαίνει να διαβάσω, ή σκέφτομαι, αυτή τη φράση, ξεπηδάει στο μυαλό μου το εξής "άντε να βρεις τον δρόμο για την Ιθάκη με τόσα χρόνια Μύκονο".
Αναλογίζομαι την αδήριτη ανάγκη τής ύπαρξης κάποιας Ιθάκης, μιας οποιασδήποτε, αλλά με την έννοια της σημαδούρας, που δεν σε αφήνει να παρεκκλίσεις και να χαθείς, που σου δίνει το κίνητρο να συνεχίσεις να βαδίζεις, να μη μένεις στάσιμος κι αδρανής. Είναι ο προορισμός - στόχος (κι είναι στο χέρι μας ποια χροιά θ' αποκτήσουν: της σημαντικότητας ή μη), που γράφει το μονοπάτι με το μελάνι τού πείσματος, και γι' αυτό πιστεύω πως είναι πολλές οι Ιθάκες τής ζωής, αυτές οι πολυποίκιλες μικρές κατακτήσεις, κι ουχί μία - και στο δικό μου το μυαλό όλες αυτές οι "Ιθάκες" είναι μικροί και μεγάλοι κύκλοι, ευρισκόμενοι μέσα σε κάποιον μεγαλύτερο, τον επονομαζόμενο ΙΘΑΚΗ.
Στο μεταξύ κάπου χαθήκαμε, κάπου αλλοτριωθήκαμε, κάπου χάσαμε το μέτρο και την καθαρή/αντικειμενική ματιά. Κι αντί ν' αντλούμε το πείσμα μέσα από αυτές τις μικρές Ιθάκες μας, φτάσαμε στο άλλο άκρο.
Ποιος κάνει μια ανάπαυλα απ' τον φρενήρη ρυθμό του αέναου κυνηγιού, για να καθίσει τον εαυτό του, να τον κανακέψει με μια φράση - χάδι "εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι" "τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα" που να περικλύει όλη του την ειλικρίνεια, και να νιώσει ευγνωμοσύνη για όλα όσα συνέλεξε άχρι τούδε, με μουσική υπόκρουση την ευχαρίστηση και την ηρεμία; Λίγοι, φρονώ.
Είμαστε πολύπλοκα όντα, με πολύπλοκο ψυχισμό. Κι αναντίρρητα είμαστε φιλόδοξοι, όλο θέλουμε... και πόσα χίλια δυο άλλα (μεταξύ αυτών οι καλοθελητές, που θα σπεύσουν να κατηγορήσουν, να κολλήσουν ταμπέλες με τόση ευκολία και να μειώσουν, για να κερδίσουν λίγο μπόι - όλα αυτά που μας αφήνουν παρακαταθήκη και μας δηλητηριάζουν/πλανεύουν το μυαλό), που δεν μας επιτρέπουν να ξωκείλουμε και να αποβιβαστούμε απ' το τρένο, που τρέχει με ιλιγγιώδεις κι ασταμάτητους ρυθμούς, που δεν μας επιτρέπουν να πάρουμε τα μάτια μας απ' το "θα" και να αντικρίσουμε την ομορφιά του "τώρα", παρά υπάρχει μια ατελεύτητη μανία για το μάζεμα κοινών γυαλιών - γυαλιστερών χαντρών, που δεν έχουν καμία πραγματική αξία. Η μόνη τους αξία έγκειται στο ότι ξέρουν και μπορούν να παραπλανήσουν το μάτι, έτσι όπως λειτουργούν... καλειδοσκοπικά.
Και η πραγματική Ιθάκη; Πάει περίπατο στην Χώρα της Λήθης. Γιατί ανάθεμα κι αν καταλάβαμε πως ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ν' αφήσουμε δεν είναι λεφτά, σπίτια και παιδιά, αλλά οι ιδέες μας, που μπορούν να πλάσουν την άμορφη συλλογική μάζα, είτε όμορφα με αριστοτεχνικό τρόπο είτε το αντίθετο. Κι όλο αυτό άκοπα, πλάθοντας μόνο την μάζα τού εαυτού μας. Παίρνοντας και μαλακώνοντας λιγάκι τις γωνίες, μωρέ. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους μετά από αυτό.
Να δεις μετά πώς θα έχει "εκπαιδευτεί" και θα καταλαβαίνει κανείς "η Ιθάκες τι σημαίνουν".
.jpg)
Κάθε φορά που τυχαίνει να διαβάσω, ή σκέφτομαι, αυτή τη φράση, ξεπηδάει στο μυαλό μου το εξής "άντε να βρεις τον δρόμο για την Ιθάκη με τόσα χρόνια Μύκονο".
Αναλογίζομαι την αδήριτη ανάγκη τής ύπαρξης κάποιας Ιθάκης, μιας οποιασδήποτε, αλλά με την έννοια της σημαδούρας, που δεν σε αφήνει να παρεκκλίσεις και να χαθείς, που σου δίνει το κίνητρο να συνεχίσεις να βαδίζεις, να μη μένεις στάσιμος κι αδρανής. Είναι ο προορισμός - στόχος (κι είναι στο χέρι μας ποια χροιά θ' αποκτήσουν: της σημαντικότητας ή μη), που γράφει το μονοπάτι με το μελάνι τού πείσματος, και γι' αυτό πιστεύω πως είναι πολλές οι Ιθάκες τής ζωής, αυτές οι πολυποίκιλες μικρές κατακτήσεις, κι ουχί μία - και στο δικό μου το μυαλό όλες αυτές οι "Ιθάκες" είναι μικροί και μεγάλοι κύκλοι, ευρισκόμενοι μέσα σε κάποιον μεγαλύτερο, τον επονομαζόμενο ΙΘΑΚΗ.
Στο μεταξύ κάπου χαθήκαμε, κάπου αλλοτριωθήκαμε, κάπου χάσαμε το μέτρο και την καθαρή/αντικειμενική ματιά. Κι αντί ν' αντλούμε το πείσμα μέσα από αυτές τις μικρές Ιθάκες μας, φτάσαμε στο άλλο άκρο.
Ποιος κάνει μια ανάπαυλα απ' τον φρενήρη ρυθμό του αέναου κυνηγιού, για να καθίσει τον εαυτό του, να τον κανακέψει με μια φράση - χάδι "εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι" "τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα" που να περικλύει όλη του την ειλικρίνεια, και να νιώσει ευγνωμοσύνη για όλα όσα συνέλεξε άχρι τούδε, με μουσική υπόκρουση την ευχαρίστηση και την ηρεμία; Λίγοι, φρονώ.
Είμαστε πολύπλοκα όντα, με πολύπλοκο ψυχισμό. Κι αναντίρρητα είμαστε φιλόδοξοι, όλο θέλουμε... και πόσα χίλια δυο άλλα (μεταξύ αυτών οι καλοθελητές, που θα σπεύσουν να κατηγορήσουν, να κολλήσουν ταμπέλες με τόση ευκολία και να μειώσουν, για να κερδίσουν λίγο μπόι - όλα αυτά που μας αφήνουν παρακαταθήκη και μας δηλητηριάζουν/πλανεύουν το μυαλό), που δεν μας επιτρέπουν να ξωκείλουμε και να αποβιβαστούμε απ' το τρένο, που τρέχει με ιλιγγιώδεις κι ασταμάτητους ρυθμούς, που δεν μας επιτρέπουν να πάρουμε τα μάτια μας απ' το "θα" και να αντικρίσουμε την ομορφιά του "τώρα", παρά υπάρχει μια ατελεύτητη μανία για το μάζεμα κοινών γυαλιών - γυαλιστερών χαντρών, που δεν έχουν καμία πραγματική αξία. Η μόνη τους αξία έγκειται στο ότι ξέρουν και μπορούν να παραπλανήσουν το μάτι, έτσι όπως λειτουργούν... καλειδοσκοπικά.
Και η πραγματική Ιθάκη; Πάει περίπατο στην Χώρα της Λήθης. Γιατί ανάθεμα κι αν καταλάβαμε πως ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ν' αφήσουμε δεν είναι λεφτά, σπίτια και παιδιά, αλλά οι ιδέες μας, που μπορούν να πλάσουν την άμορφη συλλογική μάζα, είτε όμορφα με αριστοτεχνικό τρόπο είτε το αντίθετο. Κι όλο αυτό άκοπα, πλάθοντας μόνο την μάζα τού εαυτού μας. Παίρνοντας και μαλακώνοντας λιγάκι τις γωνίες, μωρέ. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους μετά από αυτό.
Να δεις μετά πώς θα έχει "εκπαιδευτεί" και θα καταλαβαίνει κανείς "η Ιθάκες τι σημαίνουν".
Απλώς κάποιες αδέσποτες σκέψεις
Χαιρετίζω το μπλογκικό μου παρεάκι..!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/v/t34.0-12/10510385_10204230390908128_384987734_n.jpg?oh=ca04f7c55b6be65a88a102f55f5df48c&oe=53B8D9F8&__gda__=1404616361_795df5cbcb5b0badb5c42ed4f4ea15ce
Οι "απλώς κάποιες αδέσποτες σκέψεις" σου, μόνο αδέσποτες δε είναι: "αλλά οι ιδέες μας, που μπορούν να πλάσουν την άμορφη συλλογική μάζα, είτε όμορφα με αριστοτεχνικό τρόπο είτε το αντίθετο"... Είμαι ένα υπερήφανο πλάσμα, γιατί έχω ένα τόσο σπουδαίο αγα-πόνι :))) Σήμερα σε σκεφτόμουν μικρό μου αγα-πόνι !! Μάκια άπειρα και να μου είσαι καλά! Πήρα μια καρδιά και φεύγω ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ τέτοια του λες του (αγα)πονιού και θα βγάλει φτερούγες στην πλάτη, να πετάξει μέχρις εκεί και να σε πνίξει στα φιλιά. ♥
Διαγραφήνα ξερες ποσο συμφωνω μαζι σου κοπελα μου!!! με εξεφρασες απολυτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλακια πολλα πολλα!
Πολύ χαίρομαι που συμφωνούμε, Κικίτσα μου.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά κι από μένα!!
Καλώς το μου το καραμελένιο!!! Καλό μήνα καρδούλα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν πολύ οι σκέψεις σου!! Αμέτρητες φορές έχω κάνει παρόμοιες και φαντάζομαι κι άλλοι!! Κάποιες αναζητήσεις είναι κοινός τόπος τελικά και πανανθρώπινος. Καμιά φορά εκτιμώ το ταξίδι περισσότερο από τον προορισμό. Ισως γιατί διαπιστώνω ότι αυτά που θέλω τελικά δεν είναι αυτά που χρειάζομαι. Και δεν μιλάω για τα υλικά αποκτήματα, αυτά παρέρχονται.. Αλλά καμιά φορά επίτηδες κωλυσιεργώ για την Ιθάκη κι ας είναι δυο βήματα κάποιες φορές.. Το ταξίδι!! Μας έλειψες Λυσιππάκι!!! Να σαι καλά κοπέλα μου!!
Μάκια και καλό σ-κ να χεις!!!
Αμοράκι μου εσύ!! ♥
ΔιαγραφήΚαλό μήνα και καλό σαβ/κο, χαρά μου.
Δυστυχώς, αν δεν εκτιμήσουμε το ταξίδι, δουλειά δεν γίνεται. Αυτοί οι μικροί/μεγάλοι σταθμοί είναι όλη η ουσία - η μισή διαδρομή, αν θες... που αποδεικνύεται να είναι κι η πιο ουσιώδης, γιατί εκεί γίνεται όλη η δουλίτσα/προετοιμασία, για να είναι έτοιμος κανείς να γευτεί τον καρπό του προορισμού. Ο οποίος (καρπός) θα έχει όλη την γεύση των σταθμών μας, και τρώγοντάς τον ίσως μας περάσει απ' το μυαλό η φευγαλέα σκέψη πως η Ιθάκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά όλοι οι σταθμοί μαζεμένοι. :)
Πόσο μα πόσο συμφωνώ μουσικοσυμπεθερούλα μου..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να είσαι καλά.. καλό σαββατοκύριακο φιλιά!!
Αυτό έλειπε δα. Αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε. :D
ΔιαγραφήΜάκια πολλά, ομορφιά μου.
Πολύ σωστά αναφέρεις γλυκό μου Lysippaki μόνο οι ιδέες μας μένουν, αλλά βλέπεις το χρώμα του χρήματος φεγγοβολά εφήμερα μεν επικίνδυνα δε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σκεπτόμενοι άνθρωποι δυστυχώς ανήκουν στην μειοψηφία!
Πολύ σωστοί προβλημστισμοί με απόλυτα δομημένη σκέψη!
Να έχεις μια όμορφη βραδιά! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))
Δυστυχώς, είμαστε πολύ εγωιστές, για να μπορέσουμε να δούμε και πέρα απ' την μύτη μας, Κατερίνα μου. Κι οι επιπτώσεις: ποικίλες και πολυεπίπεδες.
ΔιαγραφήΑνταποδίδω θερμότατα, γλυκιά μου φίλη!! :))
Εξαιρετικό κείμενο Λυσίππη. Μπράβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος έχει ξεχάσει το νόημα της Ιθάκης. Δε θέτει στόχους, με προορισμό το νησί αυτό, μα πλανιέται δω κι εκεί, άσκοπα σχεδόν, θέτοντας αναπληρωματικούς "σκοπούς"-βραχονησίδες. Και οι βραχονησίδες έτσι μετατρέπονται σε εξωτικά νησιά στα μάτια του. Αλλά και το παράδειγμα της Μυκόνου είναι χαρακτηριστικό.
Τα είπες όλα σε μόλις τέσσερις σειρές!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Κούνελε!!
Ενδιαφέρουσες και όμορφες οι σκέψεις σου.. Και εγώ πιστεύω ότι στη ζωή υπάρχει κάτι παραπάνω από το να τρέχεις δίχως σκοπό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως όλα έχουν ένα σκοπό σε τούτη την πλάση. Κι ας μην γίνεται αντιληπτό φαινομενικά. "Και εγώ πιστεύω ότι στη ζωή υπάρχει κάτι παραπάνω από το να τρέχεις δίχως σκοπό" ακόμη κι αυτό κρύβει ένα σκοπό, αν το καλοσκεφτούμε -> κρύβει το τάισμα του αχαλίνωτου εγωισμού μας, και μόνο αυτού.
ΔιαγραφήΝα σου ευχηθώ και για τα γενέθλιά σου, Γιώργο. Φαντάζομαι πως ήδη θα τα έχεις γιορτάσει, γιατί όταν μιλούσαμε μου είχες πει ότι τα είχες σε λίγες μέρες. Πολύχρονος και πάντα φωτεινός (μέσα - έξω) σου εύχομαι.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου Αναστασία μου, ό,τι επιθυμείς να το έχεις και καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, να 'σαι καλά. :))
ΔιαγραφήΕμενα η Ιθακη μου φαινεται πολυ μακρινη παντωε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δενε χω το κουραγιο να μαζεψω τα μπογαλακια μου και να παω..
ισως φταιει η ασφλαεια που αισθανομαι εδω που βρισκομαι.
Καλο μηνα κοριτσι μου γλυκο.
We missed you
Αν πάρουμε το οτιδήποτε μονοκοπανιά, ως άθλο θα το αντιληφθούμε και θα πελαγώσουμε. Γι' αυτό μη μασάς. Baby steps, και θα δεις πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε όταν το θέλουμε.
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά, κοριτσάρα μου!
Καλώς την! Καιρό είχαμε να σε δούμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όντως στο τέλος να καταλάβουμε "η Ιθάκες τι σημαίνουν".
Μέχρι τότε ας αρχίσουμε να ξαναψάχνουμε τον δρόμο...γιατί νομίζω κάπου τον έχω χάσει....!
Να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο :)
Ήμουν σε φάση και mood εξεταστικής. Από χθες είμαι επισήμως σε διακοπές. οεο
ΔιαγραφήΕύχομαι να τον βρεις, όποιος κι αν είναι για σένα.
Μόνο έτσι νιώθουμε πλήρεις!
Σε φιλώ πολύ!! :)
Σε διάβασα κι εχθές βράδυ αλλά ήμουν πολύ κουρασμένη για να βάλω το μυαλό μου να σκεφτεί... Φοβερό το κείμενο σου, Λυσιππάκι μου! Οι σκέψεις σου κι οι λέξεις σου με άφησαν άφωνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ξέρεις... Οι περισσότεροι δεν έχουν καν ένα όνειρο στη ζωή τους... κι απλά περιφέρονται άνευ σκοπού... Μόνο μέσα από τον προορισμό, αισθάνεσαι την επιτυχία και την ευτυχία της ολοκλήρωσης.
Το θέμα είναι... όταν σταθείς για μια στιγμούλα να κανακέψεις τον εαυτό σου και πεις "Εντάξει, τα έχω καταφέρει καλά μέχρι τώρα", να μην καλομάθεις... Όχι, πιστεύω ότι δεν πρέπει να μας επιβραβεύουμε, πρέπει μόνο να κοιτάζουμε πίσω και να βλέπουμε πόσο μακριά έχουμε φτάσει και να παίρνουμε φόρα για μπροστά. Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται μόνο το 1% των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του, άμα το σκεφτείς αυτό δε θα χρειαστεί να επιβραβευτείς, πάμε για τα παραπάνω!!!! ;-)
Φιλάκια πολλά γλυκό μου κορίτσι! Καλά αποτελέσματα εύχομαι! Και καλή ξεκούραση! Καλές διακοπούλες!!! ♥ ♥ ♥
Ναι, έχεις δίκιο. Μπορούμε πολύ εύκολα να καλομάθουμε και να επαναπαυθούμε στις έως τώρα δάφνες μας και να μείνουμε στάσιμοι. Κι ίσως φορές φορές να πέφτουμε σ' αυτή την παγίδα, είτε γι' αυτόν τον λόγο, είτε λόγω κούρασης, είτε για οτιδήποτε άλλο. Αλλά, δεν ξέρω. Απ' την άλλη, θεωρώ σημαντικό αυτό το διαλειμματάκι... της ανασκόπησης (που έθιξες κι εσύ!) και της επιβράβευσης. Αφενός γιατί γεμίζεις μπαταρίες, αφετέρου γιατί κρατάς ισορροπίες κι εκτιμάς. Βέβαια, δεν είναι κι ο κανόνας, καθώς -οτιδήποτε σ' αυτή την πλάση- έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός και δεν πρέπει να γενικεύουμε. Ένας πχ. δυναμικός και προσγειωμένος χαρακτήρας μπορεί να μην έχει ανάγκη για κάτι τέτοιο, ή απλώς να αφιερώσει πολύ λιγότερο χρόνο εν συγκρίσει με έναν πιο αδύναμο χαρακτήρα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το πέρασμά σου και τις ευχούλες σου, συνονοματάκι μου. Ανταποδίδω με όλη μου την θέρμη. Γερά και με τσαμπουκά στην εξεταστική σου. Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!
Καλές είναι οι Ιθάκες μα θέλουμε αλήθεια να γυρίσουμε εκεί; Κι αν ναι, γιατί; Έχουμε τόσα πολλά να γνωρίσουμε και να μεταδώσουμε. Ίσως να γυρνάμε που και που μα μόνο για να ξεκουραστούμε. Κι όταν θα γυρίσουμε για μόνιμα θα είναι μόνο γιατί δε θα έχουμε τίποτα άλλο να πάρουμε, τίποτα και να δώσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ουράνης έγραφε "Τι; Πάλι να γυρίσουμε στη βαρετήν Ιθάκη,/ στις μίζερες έγνοιες μας και τις φτηνές χαρές μας".
Απόλαυσα την ανάρτησή σου τόοοοοσο πολύ!!!
Αυτές τις Ιθάκες τις έχω σαν απλούς σταθμούς στη ζωή μας - που μας δίνουν την ευκαιρία να πάρουμε και συνάμα να δουλέψουμε πολλά πράματα, μα και να ανασυγκροτηθούμε αναλογιζόμενοι τι έχει μαζέψει το σακούλι μας μέχρι τούδε. Δεν ξέρω αν είμαι υπέρ το δέον ουρανοβάμων, αλλά πιστεύω πως η Ιθάκη ουδεμία σχέση έχει με την εγωιστική - γεμάτη γκλίτερ Ιθάκη, που έχουν οι πλείστοι βαφτίσει ως Ιθάκη, ως προορισμό... αποδίδοντας/ταυτίζοντας την χροιά της ακόμα και σε πρόσωπα κλπ Και το άσχημο δεν είναι ο δανεισμός, αλλά η κυριολεξία που μπορεί να κρύβεται από πίσω.
ΔιαγραφήΚίσσιζ, γκεεερλ!!! Μις γιου!! :)))
♥ Θα έρθω από το σπίτι ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκια!
♥ Σε περιμένω ♥
ΔιαγραφήΜάκια!
Κρατώ πάντα το λόγο μου...
ΔιαγραφήΚι ενώ τα ματάκια μου κλείνουν ( διακοσμούσα μπουκάλια και ποτήρια )
έκανα στάση στην Ιθάκη σου γιατί είναι από τα πρώτα ποιήματα που αγάπησα και έβαλα βαθιά μέσα μου από μικρούλα. Για αυτό και δεν συμπάθησα Μυκόνους αγαπάκι μου.
Ναι ...συμφωνούμε όλοι ότι το σύνολο είναι μακριά από τέτοια ταξίδια εσωτερικά και γι αυτό πάμε και κατά διαόλου...Χαίρομαι όμως γιατί δεν είναι όλοι. Χαίρομαι γιατί αρκετοί κρατούν αγνές προθέσεις σε όλη τη διαδρομή και δεν βιάζονται για το στόχο, αλλά για το ταξίδι... Που φυσικά για τον καθένα μας είναι μοναδικό!
Να'σαι καλά καρδούλα να μας ταΐζεις προβληματισμούς !
Θα τα λέμε σε διάφορα λιμάνια εμείς ♥
Αχ, καραβοκύρισσά μου!! ♥
ΔιαγραφήΕβίβα, στους "δεν είναι όλοι". Σ' αυτούς που είναι το δικό μας μη με λησμόνει, που ξορκίζει την οχληρή φαυλότητα που μας περιβάλλει.
Η ενδοσκόπηση σου πολύτιμη και ζουμερή!! Χάσαμε το μέτρο και ψάχνουμε τα χιλιοστά !!! Τι ορίσαμε ως Ιθάκη άραγε !!!!Σημασία έχει ο προορισμός και όχι το ταξίδι ; Δεν είναι για όλους ο ίδιος προορισμός η Ιθάκη του με ότι χρωματίζει και κουβαλά στην ψυχή!!! Φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμένοι στη μετάφραση και σε ποικίλα αδέσποτα ερωτηματικά, δυστυχώς.
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου, Νικολίτσα μου!! ^_^
Χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατί όλο αυτό το ταξίδι το βλέπω και από μια άλλη σκοπιά, μάλλον λόγο ηλικίας, (δυο γάμοι, τρία μεγάλα παιδιά και εγγόνια), αισθάνομαι πως είμαι πια πιο κοντά στο τέλος...και αυτό με χαροποιεί, γιατί μέχρι στιγμής η ζωή με δίδαξε, με πολύ πόνο, πως είναι μια αλυσίδα από μικρές καθημερινές στιγμές που αν δεν τις ζήσουμε με όλο μας το είναι, δεν επιστρέφουν!
Δεν βάζω στόχους, γιατί οι στόχοι, τα όνειρα, οι ελπίδες σε αποπροσανατολίζουν από αυτό που πρέπει ν' αντιμετωπίσεις τώρα!
"Ευλογημένος όποιος δεν προσδοκά, δεν θα απογοητευτεί ποτέ", είπε και ο Βούδας και ο Χριστός!
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! :)
Ένα μπαράζ μεγάλων αληθειών το μήνυμά σου, Στεφανία μου. Έτσι είναι, πράγματι. Το καθετί μπορεί να λειτουργήσει σαν μαχαίρι, το οποίο μπορεί -ανά πάσα στιγμή- να γυρίσει και να κοιτάξει προς εμάς τους ίδιους.
Διαγραφή-Μακάριος όποιος μπορέσει και πει την κουβέντα "χαίρομαι".
Να είσαι καλά, Στεφανία μου.
Πολύ σ' ευχαριστώ!
Lysippe welcome back κορίτσι!!!μας έλειψαν τα όμορφα κείμενά σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρεις κάτι;Εσύ έχεις ήδη αρχίσει,να αφήνεις ιδέες πίσω σου!Αυτά είναι που μένουν,έχεις τόσο δίκιο.Οι άνθρωποι,που αποτελούν έμπνευση είναι αυτοί,που στη ζωή τους άφησαν σ' εμάς ως παρακαταθήκη έστω και λίγα δείγματα του υψηλού τους πνεύματος.
Όσο για την Ιθάκη είναι σίγουρα διαφορετική για τον καθένα και τελικά δεν είναι ανάγκη να φτάνουμε κιόλας πάντα σ' αυτή!Η διαδρομή μπορεί μερικές φορές τόσο απολαυστική!
Τα φιλιά μου!!
Ω, μα όλοι αφήνουμε τις ιδέες μας στο διάβα μας. Μέρα με τη μέρα. 24 ώρες το 24ώρο. Αν μπορούσαν όλοι να αναλογιστούν το βάρος της ευθύνης που φέρουν στο κάθε τους αλισβερίσι, θα τρόμαζαν, καθότι δεν είμαστε τίποτε άλλο από μία αλυσίδα δράσεων - αντιδράσεων. Λίγο να προσέχαμε... πόσο διαφορετική θα ήταν η καθημερινότητά μας.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, κοριτσάρα μου - Και μένα μου λείψατε πολύ!!
Καλό καλοκαιράκι να έχεις, καλή ξεκούραση.
Φιλιάααα!! :))