24 Days Challenge: 'Τ'
Ο Ταύρος
Σκοτάδι. Ο γρήγορος χτύπος τής καρδιάς μου. Και σκοτάδι. Είμαι κλεισμένος ημέρες ολάκερες μέσα σ' ένα μαύρο κουτί. Φοβάμαι, νιώθω στρεσαρισμένος. Είμαι μόνος μου, αλλά άξαφνα έρχονται άνθρωποι και μ' επισκέπτονται. Δεν έχουν καλές διαθέσεις, όμως. Μου φωνάζουν και με κακομεταχειρίζονται. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο βίαιοι μαζί μου, δεν έκανα κάτι. Κάθομαι στριμωγμένος στη γωνία, χωρίς να επιτίθεμαι, αλλά δεν βλέπω να βοηθάει αυτό. Συνεχίζουν να με τιμωρούν και να με κρατούν νηστικό. Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που με τάισαν. Διψάω. Νιώθω οι δυνάμεις μου να μ' εγκαταλείπουν ημέρα με την ημέρα, και κυρίως να εξαντλούμαι ψυχικά. Είναι πολλοί οι τρόποι που με τιμωρούν, κάθε φορά εφευρίσκουν και νέους τρόπους. Είναι κάτι που με κρατά σε ένα μόνιμο στρες. Με χτυπούν, μου βάζουν υγρές εφημερίδες μες στ' αυτιά, μου βάζουν βαζελίνη στα μάτια, τα ρουθούνια μου είναι γεμάτα βαμβάκι και στα γεννητικά μου όργανα έχουν τοποθετήσει βελόνα. Δεν είμαι επιθετικός, αλλά όλα αυτά με θυμώμουν. Όπως λένε: «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Τουλάχιστον, εδώ ισχύει. Άλλωστε, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Βέβαια, αυτό τους πωρώνει ακόμα πιο πολύ και συνεχίζουν να είναι βάναυσοι.
Μακάρι να τελείωνε το μαρτύριό μου. Δεν αντέχω άλλο. Δεν ξέρω πόσο θα μπορώ να το αντέχω ακόμα. Το ίδιο μονολογώ συνέχεια κλεισμένος εδώ μέσα, και συνέχεια ζω το ίδιο σκηνικό.
Μακάρι να τελείωνε το μαρτύριό μου. Δεν αντέχω άλλο. Δεν ξέρω πόσο θα μπορώ να το αντέχω ακόμα. Το ίδιο μονολογώ συνέχεια κλεισμένος εδώ μέσα, και συνέχεια ζω το ίδιο σκηνικό.
Φως, ΦΩΣ. Μη μου πεις πως τα μαρτύριά μου έλαβαν τέλος; Θα τρέξω! Γρήγορα - πριν προλάβουν να γυρίσουν αυτοί οι κακοί άνθρωποι και με ξαναφυλακίσουν. Πόσο χαίρομαι! Νιώθω τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος, αλλά πρέπει να το κάνω. Πονάω! Τα μάτια μου θολώνουν απ' τη βαζελίνη που μου έχουν βάλει και δεν μπορώ ν' αναπνεύσω καλά με το βαμβάκι μες στη μύτη. Δεν πρέπει να το βάλω κάτω, πρέπει να συνεχίσω. Λίγο ακόμα. Έφτασα! Νιώθω λίγο χαμένος. Είναι ανοιχτός χώρος, αλλά πάλι είναι περιορισμένος. Και γιατί ακούγονται αυτές οι ιαχές; Και τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι με τις κάπες κι αυτοί οι έφιπποι; Έχω αποπροσανατολιστεί. Δεν ξέρω τι να κάνω, αλλά σίγουρα δεν θέλω να γυρίσω πίσω, στο σκοτάδι. Θα τρέξω προς αυτούς με τις κάπες. Είναι έξυπνοι και μου ξεφεύγουν. Προσπαθώ ξανά και ξανά, μα μάταια. Ίσως να προσπαθούσα με τον έφιππο. Ας τρέξω κατά πάνω του. Κρατάει ένα ακόντιο, το οποίο βλέπω να το ρίχνει κατά πάνω μου με δύναμη. Η μεταλλική του άκρη βυθίζεται στη σάρκα μου. Δεν ήταν καλή ιδέα να τρέξω προς αυτόν. Είμαι περισσότερο εξαγριωμένος από πριν. Ας ξαναγυρίσω σ' αυτούς με τις κάπες. Εξακολουθούν να μου ξεφεύγουν, παρόλες τις προσπάθειες που κάνω. Ωπ! Κάποιος που δεν είναι πάνω σε άλογο κι ούτε κρατάει κάπα. Κρατάει δύο βέργες. Απροστάτευτος μου φαίνεται, ας δοκιμάσω τη τύχη μου μ' εκείνον. Πάλι δεν τα κατάφερα! Νιώθω τη μεταλλική άκρη των βεργών να 'ναι καρφωμένες πάνω μου. Μετά από λίγο κι άλλες βέργες κι άλλες λεπίδες. Πονάω, φοβάμαι και νιώθω απίστευτα κουρασμένος. Πρέπει, όμως, να παλέψω για να επιβιώσω. Αυτό λέει το ένστικτό μου. Συνεχίζω κι άλλο, αλλά αυτοί αποδεικνύονται πάντοτε καλύτεροι από μένα. Μου κατάφεραν ένα σημαντικό πλήγμα. Κι άλλα αίματα. Εξάντληση. Κι άλλο χτύπημα. Αυτή τη φορά στην καρδιά. Δεν μπορώ να παλέψω άλλο. Μου κόβουν την ουρά και τ' αυτιά, για να τα πάρουν ως έπαθλο. Νιώθω πλέον παράξενα ανακουφισμένος ή/και ασφαλής, παρόλο το χάλι μου. Ξέρω πως τώρα δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα περισσότερο. Κλείνω τα μάτια μου και δεν τ' ανοίγω πια.
Οι ταυρομαχίες, ένα βάρβαρο αγώνισμα, είναι βαθιά ριζωμένο στις συνειδήσεις πολλών. Στημένα "παιχνίδια", όπου η νίκη τους βασίζεται σε σημαδεμένα χαρτιά, αφού έχει προηγηθεί η σωματική και ψυχική εξάντληση του ζώου, το οποίο εν τέλει οδηγείται στον θάνατο. Τα έσοδα είναι μεγάλα, με την τοπική οικονομία να στηρίζεται σ' αυτά τα "θεάματα".
Στις 28 Ιουλίου του 2010, το κοινοβούλιο της Καταλονίας ψήφισε την απαγόρευση των ταυρομαχιών στην περιφέρεια, με νόμο που μπήκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2012. Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί των ταυρομαχιών υποστηρίζουν πως δεν πρόκειται για ένα άθλημα, αλλά για μία καλλιτεχνική τελετουργία, με βαθιές ρίζες στην ισπανική παράδοση. Για το λόγο αυτό περισυνέλεξαν 600,000 υπογραφές που παραδόθηκαν στο ισπανικό κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2012, ζητώντας να προστατευτούν οι ταυρομαχίες σαν άϋλη πολιτιστική κληρονομιά.
Οι ταυρομαχίες, ένα βάρβαρο αγώνισμα, είναι βαθιά ριζωμένο στις συνειδήσεις πολλών. Στημένα "παιχνίδια", όπου η νίκη τους βασίζεται σε σημαδεμένα χαρτιά, αφού έχει προηγηθεί η σωματική και ψυχική εξάντληση του ζώου, το οποίο εν τέλει οδηγείται στον θάνατο. Τα έσοδα είναι μεγάλα, με την τοπική οικονομία να στηρίζεται σ' αυτά τα "θεάματα".
Στις 28 Ιουλίου του 2010, το κοινοβούλιο της Καταλονίας ψήφισε την απαγόρευση των ταυρομαχιών στην περιφέρεια, με νόμο που μπήκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2012. Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί των ταυρομαχιών υποστηρίζουν πως δεν πρόκειται για ένα άθλημα, αλλά για μία καλλιτεχνική τελετουργία, με βαθιές ρίζες στην ισπανική παράδοση. Για το λόγο αυτό περισυνέλεξαν 600,000 υπογραφές που παραδόθηκαν στο ισπανικό κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2012, ζητώντας να προστατευτούν οι ταυρομαχίες σαν άϋλη πολιτιστική κληρονομιά.
Αναλυτική περιγραφή τού τελετουργικού των ταυρομαχιών
To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland. Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες πραγματοποίησής τους.
-------------------------------------
To 24 Days Challenge είναι μια ιδέα-πρόκληση του mystickland. Πρωταγωνιστούν 24 γράμματα, 24 λέξεις σε 24 ημέρες. Μόνο που εγώ το υλοποιώ κάπως άναρχα στη σειρά των γραμμάτων και στις ημέρες πραγματοποίησής τους. 
Καταρχήν να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα η ιδέα, όπως την εφαρμόζεις εσύ βέβαια, γιατί ειδικά το να γράφω καθημερινά για κάθε ένα είναι ενάντια στη φύση μου, και κυρίως ενάντια στη φύση του μικρού! χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πήρε το μάτι μου και άλλα γράμματα που έχεις γράψει. και κυρίως ότι αυτό είναι από το 2012 ( έλα μου; χαχα)
Στο κείμενο τώρα. Θεωρώ ιδιαίτερο το ότι άνοιξες το θέμα από αυτή τη πλευρά, και όχι τόσο απλά του ζώου, αλλά το προσέγγισες ως έναν μονόλογο αυτού.
Μου άρεσε πολύ μέσα στην ασχήμια του θέματος. Η εικόνα στο τέλος σε καθηλώνει και σε κάνει να αισθάνεσαι το λιγότερο αισχρός που άλλοι άνθρωποι όπως εσύ φέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο.
Για εκείνους όπως ανέφερες αποτελεί μια κουλτούρα, ωστόσο ποτέ δεν θα καταφέρω να το καταλάβω.
Λυπάμαι και χαίρομαι, χαίρομαι γιατί τουλάχιστον υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πέρα από τα συνηθισμένα, και δίνουν προσοχή και ενδιαφέρον, έστω και με τη σκέψη, σε καταστάσεις και πράγματα που γυρνάμε απλώς το βλέμμα.
Η κακοποίηση των ζώων είναι γεγονός, και δυστυχώς επεκτείνεται σε περισσότερα είδη από αυτά που έχουμε συνηθίσει να προσέχουμε.
Χαίρομαι που το μοιράστηκες. Καλό ξημέρωμα Λυσιππάκι <3
Χαχα! Ναι, απ' το '12-'13 κρατάει αυτή η κολόνια. Αφού έλεγα στην Αριστέα τις προάλλες πως θα γεράσω κι ακόμα θα γράφω για το 24 Days Challenge. Είμαι τραγική, το ξέρω. :P (Πάντως, το λατρεύω αυτό το παιχνίδι-πρόκληση, και θα το πάω όπως μου βγει, δεν θέλω να το κάνω στο πόδι ίσα για να πω πως, οκ, το έκανα!)
ΔιαγραφήΤο χάρηκα πολύ το σχόλιό σου, Νικολέτα μου. Σ' ευχαριστώ! Κοίτα να δεις που όταν το έγραφα, δεν είχα την αίσθηση του μονόλογου. Πράγματι, θα μπορούσες να το πεις κι έτσι. Ένας μονόλογος - κραυγή αγωνίας. Ήθελα να το γράψω έτσι, επειδή πολλές φορές δεν μπορούμε να κατανοήσουμε κάποια πράγματα, δεν μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου. Οπότε είπα πως θα ήταν έξυπνο να (προσπαθήσω να) το γράψω μέσα απ' τα μάτια του ίδιου του ταύρου, να νιώσουμε τα δικά του συναισθήματα χωρίς να μένουμε απλά σ' αυτή την εικόνα που μπορεί να βρεθεί μπροστά μας και σε όσα ακούμε κατά καιρούς. Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο οι ταύροι, οι γάτες, οι σκύλοι... Η ανθρώπινη ράτσα δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο.
Και πάλι σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου, Νικολέτα μου.
Αναστασία, με έκανες και δάκρυσα....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ το διήγημά σου ύμνο πραγματικό και καταγγελτικό απέναντι σε μια κτηνωδία με πολύ αιμοβόρα και χαμηλά ένστικτα.
Ένστικτα που μονάχα ο "αναπτυγμένος" άνθρωπος έχει σε αντίθεση με τα "βάρβαρα" ζώα.
Η Ταύτιση του λόγου σου με τον Ταύρο, μας βάζει στη "θέση" του θύματος. Ωθεί μερικούς να σκεφτούν, που συμμετέχουν, με τι "διασκεδάζουν", με τι επιχαίρονται.
Μια αρένα, που δεν διαφέρει καθόλου από εκείνες τις Ρωμαϊκές των αρχαϊκών χρόνων.
Θέλω να αναδείξω το κείμενό σου και θα το κάνω όπου μπορώ.
Με συγκλόνισες και σε ευχαριστώ ολόψυχα.
Ακριβώς αυτό ήταν το κίνητρό μου, Γιάννη μου. Σ' ευχαριστώ για τη διεισδυτική σου ματιά. Ποτέ μου δεν θα καταφέρω να κατανοήσω τέτοιες "κουλτούρες" και "διασκεδάσεις" που είναι βαμμένες με αίμα και δεινοπάθεια. Μονάχα αποστροφή!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ και για τη κοινοποίησή σου.
Κατάλαβες, γιατί ήθελα να γράψεις ξανά εδώ; Ίσως ήταν άκομψο και εγωιστικό εκ μέρους μου, να στο λέω κάθε τόσο, αλλά μου έλειπε η "φωνή" κι η "ματιά" σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ, γι' αυτό το γράμμα θα μπορούσαν να γράψουν για χίλια δύο άλλα, εσύ όμως στάθηκες σε κάτι ιδιαίτερο και το απέδωσες εξαιρετικά.
Με εξοργίζει προσωπικά να φέρονται έτσι σε ζώα. Σέβομαι απόλυτα την κουλτούρα του καθενός, αλλά από 'κει και πέρα, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες γραμμές. Το να κακοποιείται ένα ζώο και στο τέλος να οδηγείται σε θάνατο, για εμένα δεν είναι θέαμα. Είναι απλά απάνθρωπο.
Μπράβο σου Λυσιππάκι μου, που καταπιάστηκες με ένα τέτοιο θέμα. Για την πένα σου δεν μιλώ, πάντα της είχα αδυναμία.
Ματς μουτς!
Αχ, Μαρινάκι μου. <3
ΔιαγραφήΝα ξέρεις πως ποτέ δεν θεωρώ ενοχλητικό κι άκομψο κάτι που ο άλλος το κάνει με τη καλή του τη καρδιά. Ξέρω πολύ καλά πώς το εννοούσες και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να σου έχω γι' αυτό.
Κι εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω πώς μπορεί να είναι κομμάτι κουλτούρας ο βασανισμός ενός ζώου. Ποια είναι η χαρά; Η διασκέδαση; Κάτι που δεν εμμένει μονάχα στον ταύρο, αλλά πάει και στα υπόλοιπα ζώα μέχρι τον ίδιο μας τον συνάνθρωπο.
Και πάλι σ' ευχαριστώ! <3
Επιασες ένα θέμα , ένα βάρβαρο ΄έθιμο Λυσσιπάκι μου που το γνωρίζω καλά . Εζησα πολλά χρόνια στην Νότια Αμερική και μόνο μια φορά παρακολούθησα ταυρομαχία στα πλαίσια μελέτης στο Πανεπιστήμιο που σπούδαζα!! Η φωνή σου μέσα από την ψυχή του ταύρου πραγματικά μεταφέρει όλα τα βάσανα των toro bravo (θυμωμένος ταύρος) που πέφτουν στην αρένα ανά έξι με πρόσταγμα να γίνει σόου και να θανατωθούν !! Οι ταυρομάχοι σε μετάφραση του matadorδηλαδή του δολοφόνου βασανίζουν αφάνταστα τα ζώα , το πλήθος ζητωκραυγάζει , θέλει αίμα ...Παρά τις προσπάθειες τελευταία μόνο στην Καταλωνία μετά το 2012 περιορίστηκαν οι ταυρομαχίες !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο να έχεις και να γράφεις , έχει δίκιο η Μαρίνα
Εκείνο που ξέχασα να γράψω και πολλοί αγνοούν είναι ότι μετά τη θανάτωση του ζώου , το κρέας του πωλείται κανονικά
ΔιαγραφήΛυπάμαι για την αναθύμηση αυτής της εικόνας, Νικόλ μου. Νομίζω πως δεν μπορούν να ξεχαστούν εύκολα τέτοιες εικόνες. Ακόμα θυμάμαι απ' τα παιδικάτα μου πώς έσφαζαν κότες και κατσίκια, όχι να παρακολουθήσω απ' την αρχή μέχρι το τέλος ένα τέτοιο "σόου". Θα ήταν σοκαριστική εμπειρία, φαντάζομαι.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Πολύτιμο, αφού εσύ το 'χεις ζήσει από κοντά - κι ελπίζω να το μετέφερα όσο καλύτερα γίνεται, μιας και για μένα είναι κάτι ξένο (μέσα απ' αυτά τα links συγκέντρωσα πληροφορίες). Καλά έκανες και συμπλήρωσες με το τελευταίο σου σχόλιο. Κι εγώ δεν το ήξερα αυτό, κι ίσως θα έπρεπε να το είχα προσθέσει στη κυρίως ανάρτηση για όσους δεν μπουν στις παραπομπές.
Έχω ανατριχιάσει! Και δεν είναι η μοναδική φορά που σιχαίνομαι την ανθρώπινη ράτσα. Το έχω πάθει όταν βάφουν κόκκινη τη θάλασσα με τη δολοφονία των φαλαινών, των δελφινιών, όταν κυνηγούν παράνομα ελέφαντες και τους αφήνουν να πεθάνουν, όταν κυνηγούν φώκιες και σκοτώνουν τα μωρά για χόμπυ και μπορώ να σου αραδιάσω πολλά. Δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από τα ζώα και τη φύση. Και η ντροπή μου χτυπάει κόκκινο. Δεν σεβόμαστε ούτε τους εαυτούς μας πως περιμένουμε να σεβαστούμε τα άλλα πλάσματα; Άσε με νευρίασα πάλι! Φιλιά πολλά πριν πω τίποτα που θα το μετανιώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς! Η μανία μας δεν γνωρίζει ταύρους, φώκιες, δελφίνια, γάτες, σκύλους... τίποτα δεν μένει όρθιο μπροστά στον άνθρωπο. Τρώμε μέχρι τις ίδιες μας τις σάρκες, πώς θα γλίτωναν τα υπόλοιπα;
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου, Μαίρη μου.
Διάβασα με οδύνη κάθε σου γραμμή.Η αγάπη μου για τα ζώα..το πάθος μου μάλλον με κάνει να πονάω.Δυστυχώς όταν ήμουν μικρή σε ένα ταξίδι με τους γονείς μου στην Ισπανία βρέθηκα για λίγο σε τέτοιο...σφαγείο μα ευτυχώς οι γονείς μου σηκώθηκαν και φύγαμε στη πρώτη κι όλας "παράσταση". Σε διαβεβαιώ ότι είναι ένα φρικτό θέμα , απερίγραπτο ακόμα και όταν το δεις. Σκοτώνουν 3 ταύρους σε κάθε" παράσταση", μία άνανδρη και γελοία επίδειξη ανδρισμού.Κάθε φορά που διαβάζω ότι ταύρος σκότωσε ταυρομάχο ( ας με συγχωρέσει ο Θεός) χαίρομαι αφάνταστα και του λέω ,ένα μπράβο ταύρε καλά του έκανες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες στον χώρο μου, Γεωργία. :)
ΔιαγραφήΠραγματικά, δεν θέλω να ξέρω πώς είναι η εμπειρία τού να το παρακολουθείς σε πραγματικό χρόνο. Διάβασα πληροφορίες και είδα κάποια βιντεάκια (που δεν δείχνουν το τέλος), για να μπορέσω να γράψω αυτή την ανάρτηση, να μπω στη θέση τού ταύρου και να το εξιστορήσω (όσο μπορώ) μέσα απ' τα δικά του μάτια, και πάλι το βρήκα απίστευτα ενοχλητικό ψυχολογικά - πόσο μάλλον δε να το παρακολουθείς live κιόλας. Δεν θα μπορέσω να καταλάβω ποτέ τι σόι ευχαρίστηση αντλούν από τέτοια "θεάματα". Και, φυσικά, συμπεριλαμβάνω κάθε ζωάκι που δυστυχεί απ' τα χέρια μας (από γάτες και σκύλους μέχρι και τα ζώα που είναι υπό άθλιες συνθήκες και μεταχείριση μέχρι να οδηγηθούν στη σφαγή για να βρεθούν στο πιάτο μας). Αίσχος και ντροπή, τίποτε άλλο.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
(ακόμα δεν έχω καταφέρει να σε διαβάσω... το παλεύω να σας φέρω όλου βόλτα ♥)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί; Γιατί μου το έκανες αυτό;
ΔιαγραφήΘέλω ένα χάδι εκεί που με τσίμπησες και κλαίω!
(οι γελοίοι!)
Φιλάκια τσουπίτσα μου !
Ξέχασα: ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ! ♥
Μάκια, να το παρηγορήσω το αριστάκι μου. ♥
ΔιαγραφήΠήρα ένα φιρμάνι απ' το ΜΠΛΟΓΚΟ-ΚΕΠ ότι άνοιξες (επιτέλους) το χώρο σου Αναστασία μου. Τη χαρά διαδέχθηκε η λύπη και ο θυμός. Τόσο δυνατός ο μονόλογός σου! Πόσο ζωώδη ένστικτα έχουν αυτοί οι "άνθρωποι"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και συντηρείται ένα ολόκληρο κύκλωμα απ' αυτήν την υποτιθέμενη τελετουργία, κι αν ήταν δυνατόν θα θανάτωναν κι ανθρώπους για να το κάνουν πιο κερδοφόρο. Σαν τις παλιές αρένες με τα λιοντάρια. Κρίμα για το λαό αυτό, που κουβαλάει ιστορία και ...πολιτισμό.
Καλώς σε βρίσκω και πάλι Αναστασία μου!
Ω, και κάτι που λειτουργεί επαρκώς κι άμεσα στη καθημερινότητα της καθυστέρησης που ζούμε. Εύγε στο ΜΠΛΟΓΚΟ-ΚΕΠ, να θυμηθώ να μεταβώ στη σελίδα τους και ν' αφήσω αξιολόγηση με τις καλύτερες εντυπώσεις μου για την εξυπηρέτησή τους. :D
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλά, Κανελλένια μου, κι εγώ χαίρομαι πολύ που σας ξαναβρίσκω.
Για το σχόλιό σου στο θέμα τής ανάρτησης, κουνώ καταφατικά και θλιμμένα το κεφάλι μου. Έτσι, ακριβώς! Θα έλεγα, όμως, πως κι ανθρώπους θανατώνουν - παρότι κατάλαβα το πνεύμα σου. Human trafficking, εμπόριο οργάνων είναι μερικά απ' αυτά που χρησιμοποιούν για τη "θανάτωση" ανθρώπων, που διαφοροποιείται κατά περίσταση, έχοντας ως σκοπό την εκμετάλλευση και το κέρδος. Μπορεί να μην είναι αρένα, όπως στους ταύρους ή της ρωμαϊκής εποχής, αλλά δεν παύει να είναι κι αυτό μια αρένα κατάφορτη με αίμα (κυριολεκτικά ή/και μεταφορικά). Μόνο θλίψη, δυστυχώς!
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. ♥
Περιμένω τις ευχαριστίες σου!
ΔιαγραφήΕδώ ...μπλογκο-ΚΕΠ περικαλώ :-ρ
Α, το 'κανες στ' αλήθεια, ε; Κι εγώ που νόμιζα πως το 'πε επειδή είναι το inside joke μας... Πέντε αστεράκια κι άριστες εντυπώσεις στα σχόλια, ΜΠΛΟΓΚΟ-ΚΕΠ μου. Σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, πας και τρομάζεις να εξυπηρετηθείς. Εδώ είμαστε πολύ μπροστά by far κι ακόμη παραπέρα: ενεργούν πριν ακόμη το ζητήσουμε. χαχαχα
Διαγραφή(Είσαι όνειρο!)
Υποκλίνομαι σε αυτή τη γραφή, Λυσίππη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν σίγουρη πως η πένα σου σε αυτή τη σειρά που κρατά από το 12-13 θα ήταν το κάτι άλλο!
Σκέφτομαι τον μονόλογο του Ταύρου και με παραπέμπει σε τόσα άλλα που γίνονται γύρω μας σε τούτη τη γη.. άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου..
Ανυπομονώ για τη συνέχεια της σειράς..
Φιλί γλυκό!
Έτσι, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας κρίκος απ' τη συνολική αλυσίδα των όσων άσχημων μπορούμε να κάνουμε εμείς, οι άνθρωποι.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Παλομίτσα μου. Η αλήθεια είναι πως τ' αγαπώ αυτό το παιχνίδι, και περιμένω κι εγώ με αγωνία πώς θα μου μιλήσουν τα υπόλοιπα γράμματα. Τα εξερευνούμε παρέα. :)