Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Βρες το πρόσωπό σου


-«Είστε αναπαυτικά;» ακούστηκε χαμηλόφωνα, αλλά σταθερά η φωνή του.

-«Ναι, ευχαριστώ, αλλά είναι ανάγκη να μείνω έτσι; Να μη βλέπω τίποτα;» είπε αγχωμένη.

-«Αυτή είναι η διαδικασία» απάντησε ήπια. «Και τώρα, παρακαλώ, μετακινήστε τα χέρια στο πρόσωπό σας -για αρκετό καιρό το αποφεύγατε- κι αφήστε τα να περιπλανηθούν, να νιώσουν τα χαρακτηριστικά σας, ακόμη και τις πιο μικρές αυλακωμένες πτυχές σας» συνέχισε να της λέει το ίδιο σταθερά.

Τα χέρια της παρέμειναν κρεμασμένα στα πλαϊνά του κορμιού της, σαν ξεψυχισμένη μαριονέτα που περιμένει να της δώσουν ζωή, τραβώντας τα νήματα, μα τελικά άρχισαν να σαλεύουν. Άρχισαν να σκαρφαλώνουν προς τα ψηλά, αργά και δειλά, μέχρι που τ’ ακροδάχτυλά της άγγιξαν κάτι παράξενο. Δεν ένιωσε τη ζεστασιά τού δέρματός της• δεν ήταν ο εαυτός της, ήταν μια αίσθηση τραχιά. Αντανακλαστικά τα χέρια της πήγαν εμπρός-πίσω μέχρι που κατάλαβε πως πρόκειται για κάτι ξένο, για κάτι που είχε κατακάτσει πάνω της και την κρατούσε αλλοιωμένη. Ανέβασε και το άλλο της χέρι στο πρόσωπό της και διαπίστωσε πως όλο της το κεφάλι ήταν καλυμμένο με μικρές στρώσεις από αυτό το πράμα• μια απλωμένη ομίχλη που έκρυβε το πρόσωπό της. Τρόμαξε!

-«Συνέχισε να έχεις επαφή μαζί τους» της είπε επιτακτικά.

Τα χέρια της συνέχισαν να διατρέχουν το ξένο σώμα, που είχε γίνει πια πετσί της, έως ότου ένιωσε μία άκρια να εξέχει. Πάγωσε στιγμιαία σ’ αυτό το σημείο κι ένιωσε φόβο. Κατάλαβε κι εκείνη πως όλα αυτά δεν αποτελούσαν τίποτε άλλο παρά οδοδείκτες, τοποθετημένους από την ίδια. Μέχρι στιγμής την αποπροσανατόλιζαν, αφού την οδηγούσαν μονάχα σε μέρη που την ευχαριστούσαν, κρατώντας την οικειοθελώς πλανεμένη. Σε οτιδήποτε άλλο; Μπλόκαρε την είσοδο!

-«Είσαι έτοιμη;» βούλιαξε απαλά η φωνή μέσα της.

Πριν ολοκληρώσει ακόμα τη φράση του, άρχισε να τραβάει μία μία τις άκριες που έβρισκε μπροστά της. Άλλες έβγαιναν με δυσκολία κι άλλες πιο εύκολα• ανάλογα τη βαρύτητα της ψευδαίσθησης που τάιζε τον εαυτό της. Η μία μετά την άλλη έπεφταν μπροστά στα πόδια της. Έμεινε μία τελευταία, μία λεπτή στρώση, που τη τράβηξε αποφασιστικά κι έμεινε με το απομεινάρι στο χέρι της.

Ένιωσε το δέρμα της ερεθισμένο, να καίει και να τσούζει.

Τα χέρια της έτρεμαν.

Άνοιξε τα μάτια της. Τον είδε να κάθεται απέναντί της και να της χαμογελάει επαινετικά.

Τώρα πια είχε καταλάβει πως αποζητούσε πλαστές ανατολές, ενώ η αληθινή ανατολή τώρα ξεπρόβαλε μπροστά στα έκθαμβα μάτια της, που έτρεχαν σαν βρύσες.

Τα χείλη της αδυνατούσαν να βγάλουν λέξεις. Τα χέρια της ήταν μονάχα ικανά ν’ αφήσουν τις λέξεις που ήθελε ν’ ακουστούν, που τις έκλεισε σε μία αγκαλιά• σ’ ευχαριστώ που μ’ έκανες να καταλάβω πως έβαλα ενέχυρο ό,τι πολυτιμότερο είχα, εμένα!

-«Στη πεταλούδα, μόνο στην ίδια τη πεταλούδα, οφείλεται η δημιουργία, η αρχή τού γνήσιου ξεκινήματος. Εκείνη χρησιμοποιεί τα φτερά της για να σπάσει το κουκούλι της, για ν’ απελευθερωθεί ως χορεύτρια των αιθέρων» απάντησε, διαβάζοντας τη σημασία τής αγκαλιάς της, κι έκλεισε κι εκείνος τα χέρια του γύρω της.


Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή για το 16ο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις", 
που απαγκιάζει στο mytripsonblog - και που γι' ακόμη μια φορά απολαύσαμε το τι γέννησαν οι λέξεις στον καθένα μας. Συγχαρητήρια σε όλους, λοιπόν, και λίγο παραπάνω στην ακούραστη οικοδέσποινά μας, την Άννα (τη λατρεμένη μου συγκάτοικο) που πρώτευσε και τις Κανελλένια και αριστούλικο που ακολούθησαν και συμπλήρωσαν τη νικητήρια τριάδα. 



26 σχόλια:

  1. πό τις πιο ιδιαίτερες αναρτήσεις, Λυσίππη μου, και τώρα που την ξαναδιαβάζω, φωνάζει "Λυσίππη" από άκρη σε άκρη. Μέσα στο πλήθος των συμμετοχών η φωνή αυτή χάθηκε, και έτσι δεν μπόρεσα να σε βρω. Δεν πειράζει, όμως, σημασία έχει πως την ξεχώρισα και τη θυμόμουν και μετά, άσχετα που δεν της έδωσα βαθμό (έχω πει ήδη στη Μεμαρία να μας δώσει άλλους καμιά εικοσαριά βαθμούς, να έχουμε να δίνουμε).
    Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αυτό το πέπλο μυστηρίου που σκεπάζει τη κάθε συμμετοχή. Το πώς το διασκεδάζω κάθε φορά, δεν λέγεται - ιδίως όταν μου τη φέρνουν πανηγυρικά κι έχω πέσει τόσο έξω. 😆

      Όσο για τους βαθμούς, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει αυτό που είπες, και πολύ σ' ευχαριστώ. 😊

      Διαγραφή
  2. Μπορεί να μην παρακολουθώ το δρώμενο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να εκτιμήσω εκ των υστέρων την υπέροχη γραφή σου, Τριδυμάκι μου!
    Τί όμορφη συμμετοχή!
    Μπράβο σου, υπέροχο πλασματάκι μου! Σε καμαρώνω, να το ξέρεις!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά! Και αγκαλιά! Πελώρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οικειοθελώς πλανεμένοι (!!!) νομίζω ότι όλοι το έχουμε νιώσει.
    Γραφή ξεχωριστή και γεμάτη, μπυ άρεσε πολύ, Λυσίππη μου, μπράβο.
    Καλό βράδυ! 🍁

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, νομίζω πως είναι απ' όλους μας γνώριμη αυτή η αίσθηση, Αλεξάνδρα μου. Αλλά, όταν τα μάτια μας εν τέλει ανοίγουν, τότε καταλαβαίνουμε πως τόσο καιρό απλά δεν βλέπαμε - ήμασταν κουτάβια με κλειστά μάτια. Κι αυτό γιατί έχει υπάρξει αυτό το κλικ μέσα μας. Πόσο δύσκολο να γίνει, ε; Κι επίπονο! Το να ταΐζουμε τον εγωισμό μας είναι πάντοτε πιο εύκολο, βλέπεις.

      Σ' ευχαριστώ θερμά που πέρασες.

      Διαγραφή
  4. Λυσίππη μου για άλλη μια φορά ένα δυνατό σου κείμενο έρχεται για να ταράξει τα νερά!
    Συγχαρητήρια πολλά για την υπέροχη συμμετοχή σου και σε ευχαριστώ πολύ για όλα!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά, Μαρία μου. Ό,τι είπα το εννοώ, να ξέρεις. Το εξαργυρώνεις όποτε θελήσεις. 😘

      Διαγραφή
  5. ααααα πολύ όμορφη συμμετοχή και η σύλληψη της ιδέας, με την αφη και όλα αυτά άκρως ευρηματική
    μου άρεσε επίσης η φωτογραφία (χωρίς κεφάλι) και το κλείσιμο με την παραβολή της πεταλούδας

    συγχαρητήρια

    φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Κικίτσα μου. Η φωτογραφία ήταν κι η αφορμή για να το γράψω. Την είδα, κι αυτό ήταν αρκετό για να ξεχυθεί η ιστορία απνευστί.

      Σε φιλώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Λυσσιπάκι μου
    Είπες πολλά....

    Σε φιλω και σ' αγαπώ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ταυτίστηκα από την αρχή με αυτό το κείμενο Λυσιππάκι. Κάτι που όλοι έχουμε τις παρωπίδες μας, κάτι που όταν τις βγάζουμε βλέπουμε τη λάθος οπτική μας , κάτι που το ζω τελευταία, κάτι που αυτές οι αναθεματισμένες γάζες δύσκολα και σπάνια ξετυλίγονται, κάτι που ένας άνθρωπος μας βοηθά να δούμε τα παραπετάσματα που βάζουμε οι ίδιοι στα μάτια μας, κάτι που η αλήθεια από κάτω τσούζει και καίει και είχες το 3 μου. Χαίρομαι που ήσουν εσύ, εκπλήσσομαι πάντα με την ωριμότητά σου και με ξαφνιάζεις ( όμορφα) που δεν σε εντοπίζω στα δρώμενα. Μπράβο για την πολυποικιλότητά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ότι δεν με εντοπίζεις, παρόλο που με ξέρεις τόσο καλά, είναι μεγάλο δωράκι. (Και τι γέλιο κάααανω! χαχα)

      Ευχαριστώ, νουφαράκι μου!

      Διαγραφή
  8. Αναστασία μου,
    βαρβάτη συμμετοχή. Πολύ δυνατή δημιουργία. Φαντασία, εκφραστικότητα. Δύσκολο θέμα, γεμάτο μυστήριο ατμόσφαιρα. Ένα αφήγημα φαντασίας με έμπνευση που ξεχωρίζει. Πολύ γλυκό.
    Μπράβο καρδιά μου για μια ακόμα δουλειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψοφάω για μυστήριο κι αυτό το "παράξενο” feeling, Γιάννη μου. Δεν χορταίνω να το διαβάζω και να το υπηρετώ (όσο πιο καλά μπορώ). Σ' ευχαριστώ για τη παρατηρητικότητά σου - λέει πολλά.

      Διαγραφή
  9. Ωραία η συμμετοχή σου! Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον εμείς θα πρέπει να σε καλωσορίσουμε στη ρούγα μας, Ειρήνη, καθώς βλέπω είσαι νέα παρουσία στο blogging. Καλή αρχή και καλώς μας ήρθες, λοιπόν. 🙂

      Διαγραφή
  10. Ένα άκρως ψυχαναλυτικό κείμενο, απ' αυτά που θέλουν πολλές αναγνώσεις για να φτάσεις στο μεδούλι και στην ουσία τους.
    Πώς το λέει η Αννέτα; "πολυποικιλότητα"... Εγώ το λέω άνεση να κινείσαι σε διαφορετικές ατραπούς σκέψης. Τα συγχαρητήριά μου ευαίσθητο και ταλαντούχο Λυσιππάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για το "αυτοκολλητάκι" που μ' έκανε να χαμογελάσω πλατιά, Κανελλένια μου. Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  11. Μια ιδιαίτερη συμμετοχή, από ένα ξεχωριστό κορίτσι. Μου άρεσε για ακόμα μια φορά η γραφή σου, αλλά λάτρεψα και το τρόπο που χρησιμοποίησες τις λέξεις.
    Εύχομαι πάντα σε τόσο όμορφες εμπνεύσεις Λυσιππάκι!
    Καλό Σαββατόβραδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'ναι και τόσο αβίαστες, ε (βλ είδα τη φωτογραφία κι άρχισαν οι λέξεις να τρέχουν μόνες τους!); Να μη κουράζομαι. χαχα

      Σ' ευχαριστώ για τα τόσο γλυκά σου σχόλια, Μαρινάκι μου. Να 'σαι καλά.

      Διαγραφή
  12. Υπέροχο κείμενο αγαπητή, και καλογραμμένο, με βάθος απροσμέτρητο όπως όλα όσα γράφεις! Συγκινητικό και μου άρεσε πολύ! Τα ταίριαξες όλα με τον μοναδικό σου τρόπο μαιμουδίτσα μου! Πολλά φιλιά και σου μαζεύω μπανάνες να το ξέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ααχ, γι' αυτό σ' έχω μες στη καρδιά μου, επειδή ξέρεις τι μ' αρέσει και φροντίζεις να μου το δώκεις απλόχερα. χαχα (Αλήθεια είναι, ψοφάω για μπανάνες!! Μάλλον μαϊμού και σε προηγούμενη ζωή, δεν εξηγείται αλλιώς!)

      Μου έλειψες, να ξέρεις! 😘
      Φιλιά πολλά, και σ' ευχαριστώ για τα δωρίσματα του λόγου σου.

      Διαγραφή
  13. Ιδιαίτερο κείμενο. Διαβάζοντάς το λες και παρακολουθούσα τρέιλερ ταινίας επιστημονικής φαντασίας με ψυχολογικές προεκτάσεις. Υπέροχη γραφή πραγματικά. Συγχαρητήρια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τέτοιο σχόλιο νομίζω πως κερδίζεις επάξια τρατάρισμα γλυκό κυδωνάκι. Και φρεσκότατο, ε; Τώρα, το απόγευμα το έφτιαξα. Σ' ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα μου. :)

      Διαγραφή