Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Εκ του σύνεγγης, ξαδέρφι (Μέρος 2ο)


«Όλοι εσείς οι άρχοντες και οι ιερείς... 
της ρώμης σας, οι κάποιοι
που ένα θεό είχατε, την αναλώσιμη προβιά σας ...
τη σκιά σας μόνο εξευμενίζετε
 με βέβηλες θυσίες
φαύλη η πορεία σας 
- ιεροφάντες λάγνοι -

Τώρα ξέρω.
Με μαχαιριές οι σκέψεις  τέμνουν
 σε κύβους την αλήθεια
τη φωτιά μου σκεπάζω με πάγου στρώσεις άθραυστες.

Δε μου αρμόζει η συμπόνια, 
δε μου επιτρέπω οίκτο.
Τα μιάσματα λάβαρο κρατάω και πορεύομαι ακόμη»



 -Σοβαρά μιλάς; Το τσουτσούνι του άντρα μπαίνει μέσα στο πιπί μας; Από εκεί που κατουράμε δηλαδή;!!!
     
         Η Λία έπαιρνε  εμβρόντητη από τη μεγαλύτερη αδελφή της τα πρώτα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής.
-Ναι, σου λέω! Και πρέπει να κουνιέται, μέσα έξω μέχρι να χύσει μύξες  και να τα αφήσει στην κοιλιά της για να πιάσει παιδί!
- Βλακείες λες. Δε χωράει τίποτα να μπει από εκεί που κάνω τσίσα μου, κούνησε η Λία το κεφάλι της αρνητικά. Με δουλεύεις.

        Λίγο πριν την πρώτη της περίοδο η Λία έπρεπε να ενημερωθεί για την αναπαραγωγή. Όχι για το σεξ, τον έρωτα, την έκρηξη, την ηδονή. Για την αναπαραγωγή ώστε να ξέρει γιατί κάθε μήνα θα αιμορραγεί, να συνηθίσει τη σερβιέτα και να φυλάγεται από τους άντρες. Τα πρακτικά. Τον ρόλο της ενημέρωσης ανέλαβε η μεγάλη κόρη της οικογένειας, παραγγελιά από τη μάνα. «Μίλα στη μικρή, της ζήτησε μια μέρα, εσύ μια χαρά θα της τα πεις.» «Όπως μια χαρά μου τα είπε εμένα η κυρία Ελένη, ε;» θα αντιγύρισε σίγουρα η αδερφή της.
        Ήταν πάνω που ομόρφαινε, μπουμπούκευε, στρογγύλευε, καμπύλιαζε φιδίσια και μεταμορφωνόταν σε θηλυκό. Ένα γλυκό, αξιαγάπητο κοριτσάκι, καλόπιστο και με αφέλειες. 
Αφέλειες στο μετωπάκι, αφέλειες και στο μυαλό. 
        Δεν  ήταν καλλονή και το΄ξερε. Πολύ νωρίς έμαθε όμως πως η ευκολοπιστία της, το στηθάκι που στρογγύλευε, η μέση δαχτυλίδι, τα χειλάκια φουσκωτά και τα αθώα μάτια που άνοιγαν διάπλατα με όλα, ήταν κολασμένος συνδυασμός για τις αντρικές φαντασιώσεις.

-Το σαββατοκύριακο θα έρθουν η θεία με τα ξαδέρφια σου, της είπε η μάνα της το δωδέκατό της καλοκαίρι. Η Λία χάρηκε πολύ. Αγαπούσε τη θεία αλλά τα ξαδέρφια της πήχεις παραπάνω. Της έκαναν πλάκες, την πείραζαν, την κανάκευαν, της έδιναν προσοχή. Και η Λία αγαπούσε τόσο πολύ να την προσέχουν σε έναν τόσο στην κοσμάρα του κόσμο ενηλίκων!
-Πάμε βόλτα με το παπί μου; Ο μεσαίος ξάδερφος κάπου στα 25 του της φαινόταν σταρ.
-Πάμε, αναφώνησε η Λία με ενθουσιασμό.
-Βάλε μαγιό και φύγαμε. Και φύγανε.



        Την πήγε σε ένα έρημο πευκοδάσος πάνω στη θάλασσα. Ακούμπησαν τις πλάτες τους δίπλα δίπλα σε ένα δέντρο κι ένιωθε σπουδαία, σημαντική. Είχαν φύγει αρκετά μακριά για να χαρεί η Λία τη βόλτα με το παπί.

-Ομόρφυνες πολύ, της είπε γλυκά.
-Πφφφ, υπάρχουν και καλύτερες, φύσηξε το τσουλούφι της η Λία.
-Μην το λες, τέτοιο στήθος, πιο όμορφο, αλήθεια δεν έχω ξαναδεί. Κι έχω πάει με πολλές, πίστεψέ με! Αν τραβήξεις στην άκρη το μαγιό σου θα βεβαιωθώ και θα σου πω σίγουρα. Για να δω;
-Όχι!
-Εμένα ντρέπεσαι χαζό; Τον πρώτο σου ξάδερφο; Αν δε σου πω εγώ τότε ποιος θα σου πει;
-ΌΧΙ!
-Είσαι χαζή. Να δω τα βυζάκια σου θέλω μόνο, να τα συγκρίνω με τα άλλα της είπε τραβώντας της το σουτιέν και πριν προλάβει η Λία να αντιδράσει έριξε πάνω της το βάρος όλου του κορμιού του.
-Είσαι πολύ βαρύς !
-Κάτσε πάνω μου τότε να σε χορτάσω με τα μάτια μου, αναθάρρεψε ο ξάδελφος.

       Η Λία έκανε να καθίσει πάνω του αλλά όχι για να δρέψει επαίνους. Φραστικούς και σωματικούς. Ανεβαίνοντας πάνω του και πριν ακόμη τον καβαλήσει το έβαλε στα πόδια με ζιγκ ζαγκ στο πευκοδάσος σαν φυλακισμένο  τσιτάχ τσίρκου για την ελευθερία του. Έτρεξε δαιμονισμένα με τα παντοφλάκια τα πλαστικά στην ανελέητη ζέστη να της καίει τα σωθικά. Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα το πήρε περπατητό μέσα από χωματόδρομους και στενά, αρκεί να μην την έβρισκε στην άσφαλτο. Ήθελε να σκεφτεί. Τώρα ήξερε πως ήταν ξεκάθαρη σεξουαλική η συμπεριφορά του ξαδέρφου της που τόσο ως τώρα αγαπούσε η αφελής! Βασικά είχε μόνο δυο πράγματα να σκεφτεί: 

  •  να το καλύψει για την ώρα. Όλοι θα τους περίμεναν για φαϊ με τα κρασιά και τις μπύρες στο τραπέζι
  • να εμπλουτίσει την κατηγορία των Άλλων, των όχι σαν τον πατέρα της.  Ήξερε ήδη ότι η κατηγορία θα μάκραινε σε πλήθος και ανδροειδή. Πρόσθεσε σε αυτή και τον πρώτο της ξάδελφο.

       Όταν τα απογευματάκια έβγαινε για ποδήλατο πλάι στη θάλασσα, σε αρκετά αυτοκίνητα με μεσήλικα ζευγάρια μέσα, αναβόσβηναν τους προβολείς οι οδηγοί και οι γυναίκες δίπλα τους δεν έπαιρναν μυρωδιά. Τα φώτα και η Λία. Αυτοί και η Λία. (Μάλλον δεν είναι καλό πράγμα ο γάμος, της καρφωνόταν στο μυαλό, τούβλο το τουβλάκι, οι πιο πολλοί  λιγουρεύονταν κοριτσάκια, τι έρωτες και κουραφέξαλα μου λένε τώρα;)
        Δεν έκλαψε στην επιστροφή. Δυνατή σαν ταυράκι, ατίθαση σαν κρι κρι και πρώιμα, πολύ πρώιμα λογική.

      Αυτή τη φορά δεν θα το έλεγε πουθενά. Είχε χιλιόμετρα μπροστά της να ζυγίσει καθαρά, αλήθεια, τι θα έλεγε η μάνα της στην αδερφή της την ίδια για το γιο της; Και θα γινόταν πιστευτή η Λία ή ο λόγος του δωδεκάχρονου θα ήταν ενάντια στο λόγο του (θιγμένου βέβαια) 25χρονου ξάδερφου; 
       Θα της το έλεγε αργότερα, μετά από χρόνια. Όταν και η ίδια θα ήξερε να μιλήσει στο φρουρό που νόμιζε πως είχε αλλά ποτέ δεν είχε τελικά. Της το είπε κάποτε, συνειδητοποιημένη γυναίκα. «Ξέρεις, ο ανιψούλης σου μου ρίχτηκε. Στα δώδεκά μου. Χυδαιότατα και ξεδιάντροπα. Ζώο αρσενικό. Χειρίσου το όπως νομίζεις» της είπε λιτά.
       Οι σχέσεις τους δε χάλασαν ποτέ. Γεγονός.
       «Στηρίζεσαι στα πόδια σου μόνο Λία. Από τους άλλους μην περιμένεις, μη ζητάς. Μιλάς μόνο όταν θα είσαι έτοιμη. Καλείσαι να γίνεις ετοιμόλογη, έξυπνη και αποστομωτική και τότε μόνο θα μιλάς.» Γεγονός κι αυτό.

-Χαθήκαμε και γύρισα με τα πόδια, είπε η Λία στους συγγενείς δυο ώρες μετά. 

       Στους γάμους, τις γιορτές, τις κηδείες και βαφτίσεις του μιλούσε ευγενικά, λιγόλογα και τυπικά. Σκλήραινε. Ήταν το πρώτο βήμα για να βάλει τα πράγματα κάποτε στη θέση τους η ίδια. 


Με το σεξ δεν είχε θέμα, ανυπομονούσε κιόλας να ερωτευτεί! Το αποφάσιζε κάθε μα κάθε μεσημέρι που κλειδωνόταν στην τουαλέτα και τρίβοντας το ροδαλό μπουμπούκι της κλειτορίδας της ξεσπούσε σε ανελέητους σπασμούς. Σεξ θα έκανε. Θα ερωτευόταν σίγουρα. Αλλά θα έφευγε εγκαίρως πριν καταντήσει σιωπηλή συνοδηγός δίπλα σε μεσήλικα που θα αναβόσβηνε τα φώτα σε κάθε ποδήλατο με κορίτσι στη σέλα. Γεγονός.










 Η Λία ανάβει ένα τσιγάρο κι ακουμπάει την πλάτη στην πολυθρόνα του γραφείου της.
Αlter ego: Τα σκεφτόσουν αυτά για χρόνια; Ξέρω πώς όχι.
Λία: Όχι, δεν τα σκεφτόμουν. Σπάνια, σποραδικά και τυχαία. Ούτε καν επέτρεψα να με επηρεάσουν
Alter ego: Τα σκέφτεσαι σήμερα. Στα δώδεκά σου ήδη και πολλά έμαθες και κατέληξες στο είδος άντρα που θα σε έλκυε στην ώρα του. Τα απώθησες κυρά Λία αλλά σε διαμόρφωσαν τότε για τα μετά. Σε επηρέασαν.
Λία: Mαλακισμένο, σκάσε! Δε θέλω και δε γουστάρω να με ερμηνεύω. Ό,τι είμαι, είμαι!



…η σεξουαλική αθωότητα είναι πάντοτε ανύποπτη, συμπλήρωσε η μέσα της σοφία. Της Λία.

 

Συνεχίζεται…                                                                          

                              --------------------------------------------------------------------------------------------------                               

                                                                 

 




Ερωτικής Υμνωδίας (;) μέρος 2ον, κυνικό. Ύμνος στη χαμένη αθωότητα. Αν ο έρωτας αποδίδεται στο σεξ με χίλιες δυο εκφράσεις, μόνο η μία είναι η άδολη, η ομορφότερη από όλες. Η λατρεία, η από καρδιάς βγαλμένη.



38 σχόλια:

  1. Μάλιστα !
    Να Αννέτα μου που πήραμε στο κατόπι το διάβα της Λίας στη ζωή. Με ιδιαίτερη νοσταλγία και συγκίνηση. Αλλά, δυστυχώς, και με αγανάκτηση.
    Αχ αυτά τα "ανδροειδή" ! αυτά τα κατά φύσιν "άντρες" αλλά τα κατά συναισθήματα "σκουπίδια". Στο κατόπι της ! κάτι σαν τις ύαινες να τρυγήσουν τα πρώτα της όνειρα. Να γδάρουν τις προσδοκίες της και να λερώσουν τα πρώτα της όνειρα.
    Παρακολούθησα με έντονη μελαγχολία τη διαδρομή της. Στις σοκαριστικές απογοητεύσεις της. Ο μεγάλος ξάδελφος..... να ένα πρώτο αποκούμπι που έγινε χίλια δυο κομμάτια μέσα της. Να προστεθεί ένας ακόμα στη σειρά εκείνων που βίασαν την ψυχή της πρώτα και ύστερα το κορμί της.
    Για να δούμε ποιος άλλος έχει σειρά.

    Αννέτα μου, μου αρέσει η γραφή σου, ο λόγος σου. Αυτή η πίκρα που βγαίνει μέσα από τα γεγονότα. Αλλά και ο σχολιασμός σου σαν αφηγήτρια. Και αυτός υπέροχος. Είναι στιγμές που σε κάνει να σφίγγεις τα χέρια σου δυνατά και να κλείνεις τα μάτια.

    Αφήνομαι στη δημιουργία σου, που ακολουθεί μια Ερωτική Υμνωδία συνδυάζοντας τον έρωτα ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι του.
    Πόσο όμορφα το κάνεις.

    Και σου έρχεται ο θλιβερός αναστεναγμός. Λία ! γιατί καρδιά μου να ζήσεις τα πρώτα φτερουγίσματα του έρωτα έτσι ; γιατί ;

    Περιμένω τη συνέχεια Αννέτα μου. Κλείνω το "εξώφυλλο" εδώ της μέχρι τώρα αφήγησης και βγαίνω στον κρύο Βοριά να πάρω τις ανάσες μου.

    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δυνατοί και πολύ ρεαλιστικοί οι χαρακτηρισμοί σου Γιάννη "τα κατά φύσιν "άντρες" αλλά τα κατά συναισθήματα "σκουπίδια". Στο κατόπι της ! κάτι σαν τις ύαινες να τρυγήσουν τα πρώτα της όνειρα" και χαμογελώ που μιλάς στη Λία σα να΄ναι ολοζώντανο πλάσμα μπροστά σου! Κι εσύ από την άλλη ευαίσθητος, τρυφερός, ευγενικός δεν τα πολυαντέχεις αυτά :)
      Συμβαίνουν όμως. Κι έχουν να κάνουν με τη σεξουαλική ανθρώπινη φύση, η πρωτογεννής και η μεταβαλλόμενη. Ανδρών και γυναικών.
      ( Δε φταίω εγώ, η μούρλα μου με την ψυχολογία φταίει που βγαίνουμε εκτός θέματος και εκτός εαυτού! - γέλια εδώ-
      Αν πέτυχα τέτοια προβολή στον αναγνώστη είναι η ανταμοιβή για μένα.
      Πολλά φιλιά !

      Διαγραφή
  2. Έχουν ανάψει τα λαμπάκια μου και περιμένω "γκαζωμένη" τη συνέχεια.
    Θυμωμένη με τους πάσης φύσεως "ξαδερφοθείους" που έχουν πάρει στο λαιμό τους πολλά παιδιά.
    Έξαλλη με τη μικρή κοινωνία που συγκαλύπτει και ουσιαστικά συναινεί στην κακοποίηση.
    Αννέτα μου, δεν θα το έλεγα Ερωτική Υμνωδία, αλλά Κοινωνική Κτηνωδία. Που δυστυχώς περιγράφει την πραγματικότητα. Περιμένω τη συνέχεια και σε συγχαίρω απ' την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να άκουγες τα γέλια μου Μαρία. Δεν φτάσανε αλήθεια μέχρι τη γειτονιά σου; Η φράση " Έχουν ανάψει τα λαμπάκια μου και περιμένω "γκαζωμένη" τη συνέχεια." θεϊκή! Ατάκα μεγάλη!
      Η συγκάλυψη είναι χαρακτηριστικό της κοινωνίας. Όλων των ειδών τα απόβλητα, οργανικά, ανόργανα και ανθρώπινα τα συγκαλύπτουμε. Τα σκεπάζουμε στις προσωπικές μας χωματερές.
      Σε όλα συμφωνούμε.

      - διαπραγματεύεσαι την Ερωτική Τραγωδία; Εδώ τη Μακεδονία κατοχυρώσαμε. Την ερωτική όμως μη μου την πάρεις γιατί αυτή διαμορφώνει την κοινωνική ευρύτερη ταυτότητα.
      Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και που είσαι όσα είσαι !
      Φιλιά θερμά :)

      Διαγραφή
  3. Τέλεια, όταν ήμουν αχμμ σχεδόν στα 11 βοήθησα τον πρώτο μου ξάδελφο (τέσσερα χρόνια διαφορά) να κάνει πρόβες να μάθει να φιλά, γιατί είχε το πρώτο του ραντεβού και θα γινόνταν ρεζίλι χαχαχαχαχαχα Μια χαρά πήγε στο ραντεβού :)
    Στα χρόνια που πέρασαν από τότε το θυμόμασταν πλακώναμε τα γέλια !!!
    Τι τραβούν και αυτά τα κακόμοιρα τα αγόρια στην εφηβία, να θεριεύει να σκληραίνει, να μην μπορούν να κατουρήσουν και όλα γύρω να είναι απαγορεύμένα χαχαχα τι λέω ε?

    Εχω αρχίσει να φαντάζομαι την ιστορία της Λίας, άλλα άχνα τσιμουδιά... λέω να της κάνω παρέα μέχρι το τέλος
    Φιλί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάνια μου!
      ( να εξομολογηθώ κι εγώ και μην το πεις πουθενά, ε; ότι με έκοβε κρύος ιδρώτας ένα μήνα πριν το πρώτο φιλϊ και η μόνη διαθέσιμη για επίδειξη ήταν μια συμμαθήτρια και την έβαζα με το στανιό να κάνει πρόβες στο χέρι της, στους τοίχους και τζάμια (!) και στο δικό μου χέρι, μόνο πάνω μου δε ζήτησα πρακτική! Άστα. Εσύ τουλάχιστον μεταλαμπάδευσες τη γνώση στο σωστό φύλο τουλάχιστον. Εγώ τι να έκανα, ε; πήγα ημιμαθής και μαρτύρησα... το κάνω καλά;;;; )
      Έχεις δίκιο και για τα αγόρια και με τσιγκλάς τώρα να γράψω επεισόδιο με τη Λία να ασκεί μπούλιν με τη σειρά της, έτσι, για το δίκαιο του πράγματος στην τελική!
      Μου έλειψες Μάνια, εσύ και πηγαίο σου, το αυθόρμητό σου!! Να σε βλέπουμε πιο συχνά!
      Φιλί, φιλί, φιλί :)

      Διαγραφή
  4. Πολύ καλό μέχρι τώρα. Πικρά Αληθινό. Φριχτά, ανελέητα ειλικρινό. Πόσοι εξάδελφοι, πόσοι θείοι, πόση μούχλα σε ακόμα παιδικά ονειρα. Να τα βρωμίσουν. Να τα χαλάσουν.
    Είναι οι περισσότεροι άνδρες έτσι ; Όχι. Όμως όπως συμβαίνει συχνά, μία μειοψηφία δίνει την εικόνα. Οι γενικεύσεις αναπόφευκτες. "όλοι οι άνδρες έτσι", "Όλες οι γυναίκες αλλιώς"...
    Ιδίως στην εποχή μας που συχνά οι μειοψηφίες δεν δίνουν μόνο μία εικόνα αλλά διαμορφώνουν περισσότερα, ανησυχητικά περισσότερα. Δίνουν το βήμα για να παρελάσει ένα μέλλον που φοβάμαι δεν θα είναι σε όλα φωτεινό.
    Μου άρεσει το διήγημα σου. Γράφεις με ένα ιδιαίτερο τρόπο, δικό σου. Δείχνεις - μέχρι τώρα - ευαισθησία, πίκρα, συγκρατημένη οργή. Ρεαλιστική η αφήγηση, τα λες όλα με το όνομα τους με γνήσιο τρόπο, χωρίς να το παίζεις "δήθεν" αντισυμβατική που είναι της μόδας. Και έχεις μία μαεστρία στη σύνταξη ενός δικού σου τρόπου να αφηγείσαι.
    Να δούμε τι θα περάσει η Λία στην συνέχεια, και τι θα της αφήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φίλε Gip σε ευχαριστώ θερμά για τους σου δυνατούς χαρακτηρισμούς στην αρχή. Είναι οι σκέψεις μου με άλλες λέξεις.
      Δεν είναι όμως και τόσο μικρή μειοψηφία δεδομένου ότι πολλά περιστατικά ελαφρέων βαρών δεν καταμετρούνται. Των βαρέων βαρών καταγεγραμμένα καταμετρούνται ως μη αμελητέα μειονότητα στο 20% (!!)
      https://antikleidi.com/2019/01/30/1-stis-5-gunaikes-sexoualiki-bia/
      Οι Λίες είναι αρκετές γιατί είναι και οι θύτες αντίστοιχα αρκετοί. Και άντρες θύματα υπάρχουν. Δεν είναι ο έρωτας πάντα σε ένα ροζ συννεφάκι ή δεν είναι για πάντα. Τότε ξεμυτίζουν οι νοσηρές, οι απωθημένες μορφές από το υποσυνείδητο και στο σκοτάδι.
      Εμψυχώνεις όμορφα. Να είσαι καλά ! :)

      Διαγραφή
  5. Και τρίτο μέρος; Ανυπομονώ! Θα σου γράψω στο τέλος συνολικά αλλά πρώτο μέρος και δεύτερο, εξαιρετικά! Θέλω να δω που θα καταλήξουμε.

    Καλημερα σε ολους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αα Κική μου δε φταίω εγώ, αφού δώσανε 12 μήνες διάρκεια οι διοργανωτές :p
      Θα καταλήξουμε. Πάντα καταλήγουμε. Κατά κάποιο τρόπο τη Λία την καταλήγετε εσείς. Είναι μια ώριμη γυναίκα με πολλές εμπειρίες. Επιλέγουμε σταδιακά τι θέλουμε να μας πει. Θαυμάσιο;
      Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, τα φιλιά μου ! :)

      Διαγραφή
  6. Εξαιρετικό κείμενο!
    Λατρεύω τη γραφή σου, στο έχω πει Αννέτα μου;
    Χτυπιέμαι κάτω με σπασμούς καθώς σε διαβάζω!
    Ναι, μέχρι στιγμής μόνο υμνωδία δεν είναι, αλλά σκέφτομαι
    σε ένα παράλληλο σύμπαν τι ωραία θα ήταν τα κείμενα αυτά
    (μαζί με το προηγούμενο κι όσα φαντάζομαι θα ακολουθήσουν)
    να διαβάζονταν σε σχολειά, στα πλαίσια σεξουαλικής αγωγής!
    Η ερωτική υμνωδία έρχεται δια της παράλειψης....

    Εύγε!!!


    ps: Το συγκατοικάκι είναι κάπου παραδίπλα και χαμογελάει...
    Ευτυχισμένο ε; ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είπες τώρα! " η ερωτική υμνωδία έρχεται δια της παράλειψης..."!
      Οι απώλειες δεν μπορεί παρά να επιφέρουν και το κέρδος γιατί το κέρδος αυτό είναι: συσσωρευμένες απώλειες.
      Σεξουαλική αγωγή... μεγάλη κουβέντα. Το κράτος δεν μας αδειοδότησε ποτέ εν λευκώ με την ψυχή και την καρδιά μας. Όποιος παιδαγωγός ξεπερνά τα όρια της βιολογικής προσέγγισης παίζει με το ρίσκο αλλόφρονων γονέων.

      ps: το συγκατοικάκι λες; το συγκατοικάκι μου; αυτό πάντα γελάει :). Η μασκώτ μας ! ♥

      Διαγραφή
    2. Από κάτω της κάνω μούτρα κι εδώ να πω ότι δεν κουνάω ρούπι; ότι δεν γίνεται να μην χαμογελάω με αυτά που γράφει και μ' αυτά που της λέτε; Οπότε δεν θα πω τίποτα... παρά μόνο σε σένα, αριστάκι μου, κι εντελώς εμπιστευτικά, ε; Να μην της πεις τίποτα! :)

      Διαγραφή
  7. Να, αυτά δεν μπορώ...
    Να γράφεις "συνεχίζεται" και να περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια.
    Να μου ανέβει και καμιά πίεση από την αγωνία, να έχουμε άλλα, μέρες που είναι!
    Αλλά κι αυτό το κορίτσι, βρε παιδί μου, ποια μοίρα το μοίρανε και τραβάει όλους τους παιδεραστάς;
    Άτυχο πλάσμα, άτυχο...
    Μάλιστα.
    Και τώρα πάω να κάνω υπομονή για το επόμενο κεφάλαιο.
    Μήπως γίνεται την επόμενη φορά να μας δώσεις δυο-τρία μαζεμένα, γιατί είναι ωραία έτσι όπως τα γράφεις;
    Λέω εγώ τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εε δε μπορώ να μη γελάσω αρτίστα ( αρτίστα και ξερό ψωμί !!)

      Άτυχο; Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο άτυχη είναι ως μειονότητα γιατί είναι ανησυχητική μειονότητα πληθυσμιακά όπως αναφέρω και παραπάνω στο φίλο Gip με ένα άρθρο που στατιστικοποιεί τα (επίσημα μόνο) περιστατικά.

      Κομματάκια με έκανες με την υπομονή. Υπόσχομαι ένα χορταστικό τρίτο μέρος!! :)

      Διαγραφή
    2. Α, καλή μου αρτίστα... Νομίζεις πως εγώ δεν σε πρόλαβα, να ζητήσω τις συνέχειες για να μην περιμένω την επόμενη διανομή τού περιοδικού; Ποιος ζει με την αγωνία; Ποιος αρκείται σε μία ανάρτηση; Αλλά ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ και δεν μου έδωσε ούτε μισή σελίδα. Θα σου την κανόνιζα αλλά τι να σου κάμω που δεν υπάρχει το Χαμόγελο του Συγκάτοικου, να με πάρουν, να με ψάχνει και να κλαίει για το τι συγκατοικάρα έχασε, και να χιλιομετανιώνει μετά που δεν μου έδωσε και το φινάλε για να είμαι πλήρης και χορτάτη και να κάτσω στ' αυγά μου, στο διαδικτυακό μας σπιτικό.

      Διαγραφή
    3. το ποιο;;.... το Χαμόγελο του Συγκάτοικου;; χαχαχααχα έγραψες πάλι συγκατοικάκι!!

      Διαγραφή
  8. Διαβάζω και ελπίζω διαβάζοντας πως θα δει μια άσπρη μέρα η Λία γιατί άντε, θα έρθω από 'κει και θα περιλάβω τη μαμά της. Πού το αφήνεις κυρά μου το κορίτσι σου στην αδελφή και την ξαδέλφη;
    Μ' έχεις αρπάξει απ' την καρδιά και με σέρνεις πάνω στο κρύο πλακόστρωτο Αννετά...κι και έχουμε ακόμα Φεβρουάριο.
    Λυπήσου με... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπορώ να μη χαμογελάσω Μαράκι στο τελευταίο σου σχόλιο; Θα τα ζεστάνουμε , θα τα φτιάξουμε όλα με τον καιρό, θα τα εξισορροπήσουμε, άλλωστε εμείς δεν είμαστε οι δημιουργοί;
    Σε φιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αννέτα μου, τρεις φορές ήρθα κι έφυγα (τι ψέματα να πω;)
    Πάω να γραψω και σβήνω... να μιλήσω και σωπαίνω... ας είναι

    Κατάρα σε όλες εκείνες της βδελυρές ψυχές κι αρρωστημένα μυαλά και σάρκες που μολύνουν με το ύφος του, την έλλειψη ήθους τους και τα ρυπαρά τους χέρια (ή οποιοδήποτε άλλο μέλος τους) μια σάρκα και μια ψυχή αθώα που περιμένει απλά να ανθίσει.
    Αυτά...

    Είσαι εξαιρετική, το ξέρεις ε;
    Αγγίζεις ευαίσθητες χορδές και πονάει!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πολλές φορές η σιωπή λέει περισσότερα από τα πολλά τα λόγια.
      Καλή άνοιξη, καλό μήνα Σταυρούλα μου!

      Διαγραφή
  11. Μπονζούρ.
    Είμαστε σίγουροι ότι δεν κατέληξε "σιωπηλή συνοδηγός δίπλα σε μεσήλικα που θα αναβόσβηνε τα φώτα σε κάθε ποδήλατο με κορίτσι στη σέλα"; (bien dicho, που λεν κι οι ισπανοί - τρέχα στο μεταφραστή.. :-) )

    Δεν ξέρω πώς χτίζονται οι αντιστάσεις. Ή, ίσως, έχω μια ιδέα, αλλά βλέπω ότι οι πρακτικές οικοδόμησης που υπάρχουν δεν είναι και τόσο σίγουρες.
    Κι όσο δεν είναι σίγουρες θα βαδίζουμε στη ζωίλα μας και, αναγκαστικά, στην υποκρισία μας ότι εμείς απέχουμε από τη ζωίλα μας.
    Τι λέει,π.χ, ο ξάδερφος; Σε μια άλλη ιστορία, ας αφηγηθεί το περιστατικό στην παρέα του. Εξάπτει. Εξάπτει αυτόν, τους φίλους του, όσους είναι ίδιοι μ' αυτόν κι όσους δεν είναι. Το απαγορευμένο, το στηθάκι, η "κατάκτηση" και η η έστω στιγμιαία δρέψη του καρπού, το συμπλήρωμα της ιστορίας στο μυαλό του καθενός, οι άναρχες εικόνες απ' όλα αυτά που η φαντασία ζωντάνεψε.. Το μέσα ζώο ξυπνητό κι αγριεμένο απειλεί να κατασπαράξει. Πείνα. Κι εδώ δεν είναι μαγειρική, "χοιρινό με δαμάσκηνα και σος μάνγκο". Εδώ το χοιρινό γίνεται ξανά γουρούνι και τρώγεται ωμό.

    Θέλω να πω, τα βάζουμε με τέρατα.Και πιο πολύ στην ιστορία μου άρεσε η (μέχρι στιγμής, έστω,) διαχείριση της Λίας, ο χωρίς κραυγές τρόπος που το έβαλε μέσα της και το άφησε να αναπτυχθεί - στοιχείο του εαυτού της όπως τόσα άλλα, τραυματικά ή απογειωτικά.

    Και τώρα, ο κριτικός τέχνης Διονύσης Μάνεσης, αναφωνεί: Ολοζώντανη η αφήγησή σου, Αννετά..κιο, γράφεις καλά και να που αυτοσυλλαμβάνομαι να περιμένω την επόμενη δόση μου.

    Καλό πρωί, καλά χαδάκια πα' τον ήλιο

    ΥΓ. Η φαντασίωση μου: Καθώς θα ισορροπώ αβέβαιος στο ποδήλατο, μια ομορφούλα να μου αναβοσβήσει τα φώτα. Στη θέση του συνοδηγού ένας τύπος κάτι θα βρίζει, για άλλα, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η ομορφούλα κι ο ποδηλάτης ..
    ..Καλά, καλά.. Το παρακάνω!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ε να, κάτι τέτοια υστερόγραφα βάζεις και άντε να ισορροπήσω μετά από τα γέλια και να στρωθώ να γράψω !!

      Διαγραφή
  12. Διάβασα το πρώτο μέρος και το δεύτερο μέρος μαζί και ειλικρινά νιώθω να φουντώνω από θυμό και αηδία!
    Καταπιάστηκες με τα δύσκολα!
    Παιδεραστία και στα δυο, ενώ στο δεύτερο γίνεται και αιμομιξία.. Λογικό θα μου πεις, αφού οι θύτες συνήθως είναι γνωστοί και συγγενείς του θύματος...
    Η γραφή σου εξαιρετικά ζωντανή και ρεαλιστική...γι' αυτό και μεταδίδει όσα προανέφερα!
    Ηρεμώ κι ελπίζω η Λία να μην πέσει σε εγκληματικά χέρια ξανά..αν και σε βλέπω αποφασισμένη να περιγράψεις κι άλλες άσχημες και άρρωστες καταστάσεις που θα μπορούσε να συναντήσει ένα κορίτσι!
    Καλή συνέχεια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σεξουαλικές υποτροπιάσεις Μαρία μου, γεννάνε σε όλους μας θυμό, άρα υπάρχουν ! - εδώ, τώρα, τότε, δίπλα μας παντού. Γιατί να θυμώναμε αλλιώς! ...
      Σε ευχαριστώ πολύ πού πέρασες, ολόγλυκα φιλιά ! :)

      Διαγραφή
  13. Τώρα σε είδα Κυρά μου!! Ωραιότατη η γραφή σου κυλά άνετα και τραβά τον αναγνώστη εκεί στην παραλία και νιώθει την γρήγορη ανάσα της Λίας από το τρέξιμο αλλά και τη γρήγορη ανάσα του ξαδέλφου που μόνο αηδία προκαλεί. Πόσα θυματα υπήρξαν και υπάρχουν και πόσα δεν το έχουν διαχειριστεί σωστά!!! Περιμένοντας τη συνέχεια πάω να γραφτώ στο νιους λετερ να παίρνω είδηση τις εγγραφές σου!
    Φιλί γλυκό και καλό μήνα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλί γλυκό και από μένα Αννούλα μου !
      Σε ευχαριστούμε που είσαι εδώ :)

      Διαγραφή
  14. Δευτέρα, 4 Μαρτίου 2019

    Άλλη μια μέρα που ξύπνησα, έβαλα τις παντόφλες μου κι έτρεξα, πριν καν χτενιστώ ακόμα ακόμα, στο ταχυδρομικό μου κουτί. Τίποτα ακόμα απ' το περιοδικό με την αγαπημένη μου στήλη, απ' την οποία περιμένω την τρίτη συνέχεια. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη! Ελπίζω αύριο... Μέχρι τότε ας ξαναδιαβάσω το δεύτερο μέρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ, Λυσίππη, ελπίζουμε να ισχύει το γνωστό, πως το καλό πράμα αργεί.. :-)

      Διαγραφή
    2. Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019
      σας γράφω από υπολογιστή που ήρθε χτες σπίτι μετά από 4ήμερη παραμονή σε νοσοκομείο υπολογιστών (βλ. φορμάτ), μου κάνει χίλια δυο χουνέρια καθώς ζητάει ό,τι αυτονόητα υπήρχε, έχω να περάσω επισκέψεις από μπλογκς που γράφουν, έχασα επεισόδια, έχω και εσάς που γκρινιάζετε , ναι, Λυσίππη εσύ και ο Διονύσης που ναι μεν δείχνει φαινομενικά υπομονή αλλά όλο εδώ τριγυρνάει, περιμένει άραγε κάτι;
      Θα γράψω! ( σίγουρα δε θα χρεωθώ τέλη επί-πλέουσας γραφής;)

      Διαγραφή
    3. Φυσικά και περιμένει κι ο Διονύσης, υπομονετικά, το τρίτο χορταστικό μέρος. Εάν θυμάμαι καλά, έτσι το χαρακτήρισες. Ελπίζουμε αμφότεροι, Διονύσης + αφεντιά μου, ότι έχουμε την ίδια ορολογία, άρα και να περιμένουμε τετρασέλιδη αφήγηση. Αυτό, μάλιστα, το λες χορταστικό. Ε, Διονύση; Πες κι εσύ (υποστήριξέ με, καλέ μου φίλε)!

      (Τέλη θα χρεωθείς εάν πέσεις κάτω από τέσσερις σελίδες!)

      Διαγραφή
    4. Ε, τώρα, με υπολογιστή που πετάει (σπίθες, από τη χαρά του κλπ) τι είναι οι 4 σελιδούλες; Κι ύστερα.. χωρίς επίλογο;Να μην πιάσει κι αυτός κάτι;

      Πάω,πάω. Θα μας βρίση, Λυσσιπάκι, δεν τη γλιτώνουμε. Πάω να πάρω το ποδήλατο. Πού ξέρεις..

      Διαγραφή
    5. Καλά που είσαι κι εσύ εδώ γύρω, βρε Διονύση, και με ξεστραβώνεις. Έλα ντε, τι τέσσερις λέω. ΠΕΝΤΕ σελίδες, τουλάχιστον, με τον επίλογο. Πολύ σωστά τα λες! (χαχαχα) Και τώρα πάμε να φύγουμε φουλαριστοί, γιατί, όντως, δεν το γλιτώνουμε... Θα μας πάρει στο κυνήγι με κάνα σκουπόξυλο και πού μας πονεί και πού μας σφάζει.

      Πάντως, μεταξύ μας, ειδοποιήθηκα απ' το... κοντρόλ κι επιβεβαιώθηκε πως η συνέχεια είναι χορταστική και θα προσφέρει εκπλήξεις. Χαλάλι η αναμονή! :)

      Διαγραφή
  15. Όχι συνεχίζεται... δεν το δέχομαι το μαρτύριο! Αν και με βολεύει, γιατί δίχως ίντερνετ και διαβάζοντας από το κινητό, δεν είμαι για... πολλά κεφάλαια!
    Λοιπόν, η γραφή αναδεικνύει μοναδικά το θέμα. Και το θένα το χειρίζεσαι μοναδικά. Φτιάχνεις εικόνες, βλέπεις όλες τις πλευρές, χωρίς να μας κουράζεις.
    Αφήνω φιλιά, καλημέρες και θαυμασμό ατελείωτο! 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σε ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου. Πάντα μας αρέσουν οι ενδοβουτιές και η χαρτογράφηση στα νερά τους.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Mετα απο τοση ωρα που βρισκομαι εδω διαβαζοντας και το κειμενο σου Λυσιππε μου και τα σχόλια των φιλων... τι να προσθεσω που δεν εχει ειπωθει; με λιγα λογια..
    Λατρευω οσους κοιαζουν και λενε ή γραφουν την αληθεια καταματα..!!
    Και εννοείτε θα περιμενω και εγω την συνέχεια..μαζι με όλους..!!
    Να περνας καλα με οτι κανεις και να εχεις ενα ομορφο τριημερο με τους αγαπημενους σου ..φιλακιααα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ εκείνους λατρεύω, Ρούλα μου. :)

      Μόνο που όλο το εγχείρημα τούτης της αφήγησης ανήκει δικαιωματικά στο συγκατοικάκι μου, την Άννα. Αλλά η συγκατοίκηση είναι δια του δύο, οπότε... μήπως να πάρω κι εγώ λίγα απ' τα εύσημα που της δίνετε απλόχερα όλοι σας; χαχαχα

      Φιλάκια πολλά, Ρούλα μου.
      Καλό τριήμερο και σε εσάς, να περάσετε καλά!

      Διαγραφή
    2. όχι Λυσιππάκι μου ( και σου ρίχνω σπρωξιά), τίποτα δε μοιραζόμαστε εδώ, δικά μου τα εύσημα, δικές μου και οι μνείες. Νταξ;;;
      Ρούλα μου έρχεται και το επόμενο τεύχος, με τιμάς, σε ευχαριστώ ! :)

      Διαγραφή