Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του Καφενέ: Ανεξάλειπτο αντάμωμα



"Σ' ευχαριστώ που ήρθες! Δεν το περίμενα, για να σου πω την αλήθεια. Όχι αφότου δεν σε είδα στην κηδεία τής μητέρας σου. 

Κάθισε, μην στέκεσαι όρθια, σε παρακαλώ.

Δεν πειράζει που ήδη παρήγγειλα, ε; Είπα στον κυρ-Τάκη να συνοδέψει τα καφεδάκια μας και μ' ένα λουκούμι, για να αφήσουν μια αχνή γλύκα σε όσα ειπωθούν. Κι έχω να σου πω πολλά, κορίτσι μου, γι' αυτό μην με διακόψεις! Θέλω να σου πω όλα όσα κρατώ τόσα χρόνια!

Ίσως έπρεπε να σου μιλήσω νωρίτερα, με συγχωρείς, μα θαρρώ πως δεν θα καταλάβαινες. Ο συσσωρευμένος θυμός και το άγουρο της ηλικίας σου δεν θα σε άφηναν να δεις καθαρά. Είναι πυκνός ο ιστός τους, και θέλει προσπάθεια και δύναμη για να καταφέρει κανείς να τον αποδομήσει.

Γεννήθηκες με στερητικά σύνδρομα. Οι γιατροί κι οι νοσοκόμες σε κράτησαν αρκετό καιρό μέχρι να επανέλθεις και ν' αποκτήσεις το βάρος που έπρεπε. Αυτό βόλεψε τη μητέρα σου, που σε άφησε εκεί, πιστεύοντας πως θα είσαι καλύτερα χωρίς αυτή. Πεταλούδα της νύχτας ήταν, μάτια μου. Παραδόθηκε στο γλυκό κάλεσμα - δεν αλλάζεις έτσι εύκολα. Συνέχισε από εκεί που έμεινε πριν σε φέρει στον κόσμο: ν' αφήνει το πατσουλί της μ' ένα θρόισμα στους άντρες. Τόσο όσο για να εξασφαλίζει την δόση της και να χάνεται στην ασφάλεια και την λύτρωση της γλυκιάς παραζάλης. Πώς θα μπορούσε να αναλάβει ένα παιδί αυτή η γυναίκα; Γι' αυτό προτίμησε να σε αφήσει εκεί.

Πατέρας σου οι γιατροί και μάνα σου οι νοσοκόμες, με τα πρώτα χρόνια σου ν' απορροφούν αρκετή  απ' την λευκότητα του νοσοκομείου, κάτι από μυρωδιά οινοπνεύματος και κονιορτό τ' ανθρώπινου πόνου.

Ερχόντουσαν από διάφορους οργανισμούς για να σε δουν, να δουν πώς τα πηγαίνεις, αν τα καταφέρνεις, πώς σ' έχουν εκεί. "Δεν είναι περιβάλλον αυτό για να μεγαλώνει ένα παιδί" ξεστόμιζαν με απογοητευμένο στόμφο κρεμώντας το κεφάλι, φεύγοντας με τη συνείδησή τους καθαρή, αφού είχαν πράξει τα δέοντα.

Κανείς δεν ήθελε ένα παιδί σημαδεμένο... Κάτι που έμαθες καλά αργότερα, που το αντιλήφθηκες από μόνη σου. Βλέπεις, το διαφορετικό πέφτει κομμάτι βαρύ στο ευαίσθητο στομάχι τής κοινωνίας. Το αποβάλλει ταχύρυθμα, οδηγώντας το στην ειρκτή, ενόσω χάνει απ' τις αισθήσεις της - παύει να βλέπει, ν' ακούει, να μιλά. Χάνει κάθε ενδιαφέρον να μάθει το πώς και το γιατί, ν' αφουγκραστεί, να βρει τρόπους.  

Έτσι, πέρασες τα πρώτα σου χρόνια εκεί. Κι αδελφοποιούσες τα υπόλοιπα παιδιά, που τα είχαν μαρκάρει κι αυτά ως παρίες. Παιδιά που ερχόντουσαν κακοποιημένα και μωλωπισμένα. Παιδιά που ξυπνούσαν από εφιάλτες με τρομερά ουρλιαχτά, που προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να γυρίσουν πάλι πίσω.

Όλα αυτά μπορεί να τα έχεις ξεχάσει, Ελπίδα μου, να μη θες να τα θυμάσαι. Μπορεί ο Μιχάλης με την Έλενα, που ήρθαν έξαφνα, σαν ευλογία, εντέλει στη ζωή σου, να σου τα μισοέσβησαν απ' το θυμητικό, που σε πήραν σπίτι τους και σε μεγάλωσαν όπως θα έπρεπε να μεγαλώνει κάθε παιδί: με ασφάλεια κι ανεκλάλητη  στοργή. Μα η ζωή μάς καλεί να διαπιστώσουμε πως όλα είναι απόρροια επιλογών και κακών επιρροών, και καμιά φορά θα πρέπει να φοράμε τα παπούτσια του άλλου με κατανόηση.

Η μητέρα σου βρέθηκε νεκρή, την σκότωσε ο νταβατζής της. 

Εδώ είναι το ημερολόγιο που διατηρούσε. Ίσως να θέλεις να το διαβάσεις, πάρ' το, και τότε μπορεί να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά, από άλλη σκοπιά, κι ίσως μαλακώσεις, ίσως τη δεις με κάποια συμπάθεια και τη συγχωρήσεις."  




Η συμμετοχή μου στις Ιστορίες του Καφενέ #3

Οι υπόλοιπες εδώ



49 σχόλια:

  1. Αστεράκι μου εσύ!
    Ξέρεις ότι με έλιωσες με την επιλογή σου σου, ε;
    Με πόση ευαισθησία πλησίασες ένα τόσο δύσκολο θέμα!
    Σε ευχαριστώ περιστέρα μου ♥
    Φιλί και αγκαλιές ♥

    (κι άλλο ένα υποψήφιο για σκυταλοδρομία ...λέω εγώ ... μη μου δίνεις σημασία....
    άλλοι είναι κυνηγοί ταλέντων , εγώ είμαι κυνηγός ημιτελών ιστοριών ☺)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυνηγέ μου εσύ! :)
      Εγώ σ' ευχαριστώ για τον υπέροχο γύρο που μας χάρισε η ανήσυχη/αεικίνητη φύση σου, και για τα γλυκά σου λογάκια. ♥

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Λυσιππάκι
    Τέλεια πλησίασες ένα πολύ δύσκολο θέμα
    Συμφωνώ με την Αριστέα πάει πολύ παρακάτω
    η ιστορία σου δίνει λαβές για έμπνευση ....

    φιλάκι ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Ελένη μου.
      Χαίρομαι απίστευτα που βλέπω πως κατάφερα να το εισπράξετε έτσι και δεν το παράκανα. Σε φιλώ πολύ!! :)

      Διαγραφή
  3. Πόσο ήπια και τρυφερά προσέγγισες ένα ευαίσθητο θέμα Λυσιππάκι μου!
    Τόσο, όσο να συγκινήσει και να συναισθανθεί ο αναγνώστης την αγωνία,
    την ταλαιπωρία, μα και την ελπίδα, την αισιοδοξία, χωρίς φλυαρία και υπερβολές,
    αλλά με ισορροπία. Εξαίσιο και καλοδουλεμένο κείμενο!
    Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!
    Φιλάκια πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντοτε απολαυστικά κι ολόγλυκα τα σχόλιά σου, καλή μου Κατερίνα. Και πάντα με κάνουν να χαμογελώ, καθώς οι κεραίες σου δεν ξεφεύγουν ποτέ απ' όσα θέλω να πω. Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ - για όλα!!
      Ανταποδίδω με αγάπη! :))

      Διαγραφή
  4. Να συμπληρώσω πως συμφωνώ κι εγώ με την ιδέα της Αριστέας να πάρει τη σκυτάλη...
    έχει σπουδαία μαγιά...!
    Φιλί❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπςω έγραψε ήδη η Αριστέα, πλησιάσες με πολύ όμορφο τρόπο και δε στο τέλος, ένα πολύ δύσκολο θέμα!
    Υπέροχο και συγκινητικό!
    Μπράβο αγαπημένο Λυσιππάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα πολύ δύσκολο ανθρώπινο θέμα,
    όμως οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας άθελά μας ξαναγυρίζουν στην σκέψη σου, στην σημερινή κοινωνική μοναξιά, αυτή που με το πλαστικό χαμόγελο σου ανοίγει την αγκαλιά της.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ δύσκολο, όντως, κύριε Γαβριήλ.
      Μακάρι να υπάρξει στον κόσμο μας περισσότερη ανθρωπιά και συνειδητοποίηση, καθώς να 'χουμε και κατά νου πως πάντοτε είναι καλύτερο το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Πόσα θα άλλαζαν...
      Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας!

      Διαγραφή
  7. Μπράβο για το θέμα που διάλεξες και για τον τρόπο που το έγραψες.
    Είναι από τα θέματα που μπροστά τους η κοινωνία μας κλείνει τα μάτια.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εντάξει, τι να πω εγώ τώρα... Έχω συγκινηθεί, όχι μόνο από την έκβαση της ιστορίας, αλλά κι από τον τρόπο που ξέρεις να μας "παγιδεύεις" γλυκά, αλλά η ιστορία έτσι κι αλλιώς, είναι δια χειρός αγα-πονίου-κουμπαρονίου, συνεπώς, πως θα μπορούσε να μην με συγκινήσει και να με συγκλονίσει;... Φιλιά πολλά αγα-πόνι αστερόνι μου ! ❤️❤️

    Υ.Γ Μόνο σκυτάλη; Και πρωτάθλημα μη σου πω ! ❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι συγκινούμαι από σένα, πάντα. Δεν έχω λόγια, παρά μόνο μια μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά. Κουμπαρονάκι μου!!! ♥♥♥

      Διαγραφή
  9. Τριδυμάρα μου, τί να σχολιάσω? Δεν έχω λόγια! (Και ξέρεις πως δεν μου συμβαίνει συχνά αυτό!)
    Τόσο ιδιαίτερο θέμα, τόσο υπέροχη η προσέγγισή σου... 1000 μπράβο, αστεράκι μου!
    Δηλώνω παντοτινή σου ακόλουθος!
    (Είχε και το λουκουμάκι μέσα η ιστορία! Ευχαριστώ για την αναφορά!)
    Σε φιλώ πολύύύύύ-πολύύύύύύύύ!
    Καλό ξημέρωμα!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :))) Ωραία, εξασφάλισα γλυκάδα και χαρά εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν (αφού δηλώνεις παντοτινή μου ακόλουθος - γιέεειιι). Τριδυμολουκουμάκι μου, χίλια ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου και τα χαμόγελα που μου χάρισες. ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ back, ματάκια μου. <3

      Διαγραφή
  10. Δεν έχω λόγια... Διάλεξες ένα πολύ δύσκολο θέμα και το άγγιξες με τέτοιο τρόπο που βάζει τον αναγνώστη σε σκέψεις... Πολλά πολλά μπράβο θα πω!!!
    Φεύγοντας κρατάω τη φράση "όλα είναι απόρροια σωστών και λάθος επιλογών" και, όπως λες κι εσύ στο κείμενο σου, δε πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Καμιά φορά πρέπει να μπαίνουμε στη θέση του άλλου...
    Σε φιλώ!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ραϊλάκι μου!!! :))
      Σ' ευχαριστώ θερμά για το όμορφο σχόλιό σου.
      Ναι, έτσι είναι. Παρότι είναι ένα δύσκολο και πολυσύνθετο θέμα, ένα γενναίο κομμάτι αφορά τις επιλογές μας - αδιαμφισβήτητα.
      Στη θέση του άλλου, θα έπρεπε να προσπαθούμε να μπούμε, γενικώς και ειδικώς. Θα καταλαβαίναμε πολλά, θα μαθαίναμε πολλά. Μετά; Πάει κατά περίπτωση...

      Διαγραφή
  11. οοοο μια ευαισθητοποιημενη καφεδιαστη ιστορια! υπεροχη! εθιξες το θεμα με ενα ιδιαιτερα προσωπικο σου τροπο! δηλωνω εντυπωσιασμενη!
    φιλακια πολλα! καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας σου μια τεράστια πληγή!
    Φεύγει άραγε ποτέ αυτός ο θυμός της εγκατάλειψης ;
    Μπορούν να γιατρευτούν ποτέ οι πληγές που ανοίγουν στις παιδικές ψυχές ;
    Όχι Λυσσιπάκι μου, μπορεί ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο, να κατευνάζει τα ‘’γιατί’’ μα τίποτα δεν τελειώνει.
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου… τόσο ανθρώπινο το θέμα της ιστορίας σου και δυστυχώς τόσο αληθινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Λεβινάκι μου. Ναι, είναι ένα απ' τα θέματα που καίνε και προβληματίζουν πολύ. Σ' αυτή τη γνώμη συγκλίνω κι εγώ... Τα σημάδια δεν φεύγουν τόσο εύκολα, πόσο μάλλον δε όταν είναι τέτοιας έκτασης και τόσο βαρυσήμαντα - έρθουν δεν έρθουν οι απαντήσεις που γυρεύουμε, η δυσκολία παραμένει. Θαρρώ πως πάντα κάτι μένει, όσο σχολαστικά κι αν καταπιαστούμε να το δουλέψουμε μέσα μας, κι από καιρού εις καιρόν η σκέψη αναπόδραστα θα πιάνει παρελθοντικές συχνότητες, συννεφιάζοντάς μας. Σκληρή δοκιμασία, και το μέλλον τού "πρωταγωνιστή" αμφίβολο.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου και το σχόλιό σου.
      Σε φιλώ!!

      Διαγραφή
    2. Επανέρχομαι Λυσιππάκι μου για έναν και μόνο λόγο… γιατί ‘’καταλαβαινόμαστε’’…. Βλέπεις λοιπόν ότι τα σημάδια δεν φεύγουν κι ας έχουν πάει στο χρονοντούλαπο της θύμησης…
      Ωστόσο θα διαφωνήσω σε κάτι… για το μέλλον του πρωταγωνιστή.
      Είμαστε οι πρωταγωνιστές της ζωής μας κι όσο κι αν την αφήσαμε έρμαιο των καταστάσεων φτάνει η ώρα που την αρπάζουμε από τα μαλλιά.
      Θέλει πολύ δουλειά το γνωρίζω… θέλει και δύναμη, θέλει και αυτογνωσία των δυνατοτήτων μας. Αλλά γίνεται καλή μου … Δια πυρός και σιδήρου από κάθε άποψη αλλά… Δεν θα με τρελάνετε Εσείς, Εγώ θα Σας Τρελάνω… υιοθέτησέ το για κάθε "φάντασμα" που επιβουλεύεται την ψυχική σου ηρεμία … δουλεύει !

      Σε φιλώ γλυκά :)

      Διαγραφή
    3. Τώρα είδα Λυσσίπη μου πως έχω γράψει με δυο διαφορετικές εκδοχές το όνομά σου!!
      Διαλέχτε κόσμε !! :))))

      Διαγραφή
    4. Λάθος δικό μου που δεν συνέχισα την σκέψη μου, γιατί δεν διαφωνούμε καθόλου στο ουσιώδες. Το ερωτηματικό τού αμφίβολου το έβαλα μόνο για τις δύο όψεις του νομίσματος που αντικρίζουμε έξω, καθώς δεν μπορούν; δεν θέλουν; όλοι να περάσουν αυτό το κακοτράχαλο μονοπάτι κι αφήνονται να βυθίζονται σε μαύρες τρύπες. Γι' αυτόν τον λόγο και μόνο. Το πλέον σίγουρο είναι πως, αν θέλουμε, μπορούμε πολλά να καταφέρουμε. Αποφασιστικότητα και σήκωμα μανικιών θέλει.
      Συμφωνώ απολύτως μαζί σου.

      Δεν σου κρύβω πως δεν χόρταινα το μήνυμά σου από χθες που το διάβασα. Και σ' ευχαριστώ για την συμβουλή. Θα την θυμάμαι κάθε φορά που ο ωροδείκτης θα δείχνει δύσκολη-ώρα. :))

      Ps. Γυρίζω και στα δύο, μην ανησυχείς! :D

      Διαγραφή
  13. Τι τρυφερή ιστορία!
    Τα παιδικά και όχι μόνο τραύματα πάντα μένουν στην ψυχή του ανθρώπου.
    Ωραία τα νοήματα που μας έδωσες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, έτσι είναι. Και το πιο αβάσταχτο είναι όταν αυτά σερβίρονται σε παιδικές ψυχές, κηλιδώνοντάς τες, με όποιες συνέπειες σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, καθώς αυτά τα παιδιά είναι το αύριο της κοινωνίας - για να το πάμε κομμάτι και πιο πέρα. Το βρίσκω τρομακτικό, το δίχως άλλο... Και για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι στα χοντρά, ε; Γιατί λάθη όλοι κάνουμε, ουδείς αλάθευτος.

      Σ' ευχαριστώ πολύ, Λάουρα! :)

      Διαγραφή
  14. Η γλυκόλαλη καρδερίνα, δεν μπορεί να σου τραγουδήσει, γιατί έμεινε ...άφωνη!!!!
    Τι να πω;;
    Υπέροχη έμπνευση, προσέγγιση με μεγάλο σεβασμό στο θέμα, καταπληκτικό το συνολικό αποτέλεσμα και συναίσθημα που αποκομίζει ο αναγνώστης!
    Φιλιά από την άναυδη καρδερίνα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινώ μου!!! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόση γλύκα πήρα απ' το μήνυμά σου... Απ' τα τόσο γλυκά κι υπέροχα λόγια σου κι απ' το γεγονός πως ήρθες σαν "γλυκόλαλη καρδερίνα". Μ' έκανες να χαμογελάσω πλατιά.
      Σ' ευχαριστώ εκ βαθέων!

      Διαγραφή
  15. Πόνος, πληγές, δύσκολες καταστάσεις που προσεγγίζονται δύσκολα και οδυνηρά,μας έκανες θεατές ενός δράματος που είναι καθημερινό δυστυχώς και παίζεται δίπλα μας...
    τόλμησες και άγγιξες με λεπτότητα και σεβασμό ένα τόσο αιχμηρό θέμα....Μπράβο σου, ομολογώ ότι έγώ δεν θα το τολμούσα....με συγκλόνισε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου, μόνο ευγνωμοσύνη για την γενναιοδωρία σου.
      Χίλια ευχαριστώ... Με τιμάς & με συγκινείς!

      Διαγραφή
  16. Αμφιβάλλω αν ο πόνος της εγκατάλειψης, γιατί πιστεύω πως περισσότερο πόνος, παρά θυμός είναι γιατρεύεται ποτέ...
    Γεννάμε δηλαδή ένα παιδί, το παρατάμε (οι λόγοι αδιάφοροι, μια και η ουσία παραμένει) και ζητάμε να μας κατανοήσει κιόλας....ε όχι...αυτό μόνο θράσος δείχνει και πόσο εαυτούληδες είναι κάποιοι...σκληρή ξεσκληρή η ζωή, ας αναλαμβάνει ο καθείς τις ευθύνες του, πόσο μάλλον ένας γονιός που δεν υπήρξε και ποτέ γονιός...
    Ναι, πιστεύω ακράδαντα και θα το φωνάζω όσο μπορώ, πως μόνο ο γονιός οφείλει στο παιδί...χώρια που γονιός είναι μόνο εκείνος που μεγαλώνει το παιδί, όχι κάποιος τυχαίος που το γέννησε κατά λάθος!
    Δηλαδή και να το παρατάς και να ζητάς να σε καταλάβει είναι πέρα από κάθε όριο...και δείχνει μόνο εγωισμό!
    Όπως κατάλαβες, είναι ένα θέμα που με νευριάζει το πόσο επιτρέπεται στον οποιονδήποτε να παίζει με τις ψυχές των άλλων, ειδικά όταν αυτοί οι άλλοι είναι παιδιά που πέρασαν τα πάνδεινα εξαιτίας τους...κι έρχονται ξανά στη ζωή τους, πάνω που κάποιοι άλλοι πάλεψαν με αγάπη να κλείσουν πληγές, να τις ξύνουν από την αρχή... δεν τους ενδιαφέρει το παιδί λοιπόν και η ψυχική του ισορροπία, αλλά ο εαυτός τους μέχρι το τέλος!
    Σηκώνει πολλή συζήτηση όλο αυτό, αλλά η ιστορία σου, είναι εξαιρετική και δοσμένη με αξιοπρέπεια!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως έχεις δίκιο στο κεντράρισμα της λέξης. Την ώρα που το έγραφα θεώρησα πως πιο δυνατή λέξη είναι ο θυμός, γιατί περικλείει πολλά συναισθήματα - μεταξύ αυτών, θαρρώ, και: πίκρα, λύπη, πληγές κλπ Λεπτομέρειες, όμως. Πάμε στο ουσιώδες...

      Ναι, πιστεύω ακράδαντα και θα το φωνάζω όσο μπορώ, πως μόνο ο γονιός οφείλει στο παιδί...χώρια που γονιός είναι μόνο εκείνος που μεγαλώνει το παιδί, όχι κάποιος τυχαίος που το γέννησε κατά λάθος!

      Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αυτής της γνώμης είμαι κι εγώ. Καίτοι, πιστεύω πως και το παιδί έχει μια κάποια οφειλή απέναντι στους γονείς του, μέχρι ενός σημείου - αν και μόνο αν, έχουν ξηγηθεί σπαθί. Κατά τ' άλλα, θέλω και προσπαθώ να είμαι κάπου στη μέση, καθότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πρέπει να αξιολογείται έτσι, χωρίς να σημαίνει ότι δίνω a priori άφεση, ή με πονά λιγότερο. Είναι απ' τα πολύπλοκα θέματα... Και δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Τυγχάνω απ' τα παιδιά που έχουν γονιό-φάντασμα στη ζωή τους.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για το πολύ γόνιμο σχόλιό σου, και για τα καλά σου λόγια. Φιλάκια πολλά, Μαρία μου! :)

      Διαγραφή
  17. Άνοιξες πολλά μέτωπα με την ιστορία σου Λυσσίπη μου. Είναι απ' τις ιστορίες που δεν έχουν σωστό-λάθος, είναι όλοι οι ήρωες τραγικοί θύτες και θύματα ταυτόχρονα. Καθηλωτική και συγκινητική ως το τέλος. Και συμφωνώ με την Αριστέα, ίσως να άξιζε το ενδιαφέρον να δώσει ο καθένας τη δική του συνέχεια και διάσταση. Είναι ένα θέμα που πονάει πολύ.
    Φιλιά γλυκά Λυσσίπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως και να το πιάσεις τσουρουφλάει αυτό το θέμα, ναι.
      Πόσο δίκιο έχεις...

      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιό σου, Μαρία μου, να 'σαι καλά.
      Φιλιά πολλά και γλυκά κι από μένα!! :))

      Διαγραφή
  18. Εν τω μεταξύ προχθές μου έλεγες ότι δεν έχεις έμπνευση... βρε θα σε σκοτώσω, μακάρι τέτοια έμπνευση να "μην είχα" ούτε εγώ αχαχαχαχαχα!
    Δυνατό θέμα! Δε θα τολμούσα ποτέ να αγγίξω κάτι τέτοιο, είναι βαθύ και πρέπει να το χειριστείς με το γάντι... Είσαι μοναδική, το παρουσιάσες με απόλυτο σεβασμό και διακριτικότητα.
    Υποκλίνομαι!
    Πολλά γλυκά φιλιά κι αγκαλιές!
    Καλό βράδυ Λυσιππάκι μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα!!! Την επόμενη μέρα μου ήρθε και το έγραψα, και μονολογούσα "μ' αρέσει που της έλεγα της κοπέλας ότι δεν έχω έμπνευση, θα νομίζει ότι την κοροϊδεύω". :P Γούριιιι μου, έμπνευσήηη μου.

      Πολλά πολλά ευχαριστώ για όλα, κοπελούδα μου.
      Φιλάκια πολλά & αγαπησιάρικα!! ♥

      Διαγραφή
  19. Γι'αυτό σ'αγαπώ! ;)
    Φιλάκι και αγκαλίτσα και πολλά συγχαρητήρια για αυτό που έγραψες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με λιώνεις, μουσικοσυμπεθεράκι μου!! :)
      Χίλια ευχαριστώ!!!!! ♥♥

      Όμως, οφείλω να πω πως άστραψε και βρόντηξε και στο positive blog. Θεματάρα έπιασες κι εσύ. Έχω ενθουσιαστεί με τις ματιές και τα θέματα που βάλανε όλοι στο τραπέζι σ' αυτόν τον γύρο. Ο καλύτερος έβερ.

      Διαγραφή
  20. Είσαι το ταλεντάκι μου και το ξέρεις.
    Τι προσεγμένα διάλεξες τις λέξεις για να αγγίξεις το συναίσθημα και την έμπνευση που χρειάζονταν για ένα τέτοιο θέμα, μια ιστορία σαν και αυτή.
    Αν κάποιον δεν τον άγγιξες μάλλον είναι αναίσθητος.
    Δάκρυσα, αλήθεια...
    Φιλί γλυκό για καλό μήνα! Σμουτς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λέξη λέξη τις κρατώ, Μαρινάκι μου. Σ' ευχαριστώ τόσο πολύ...

      Ολάνθιστο μήνα να έχεις!! :))

      Διαγραφή
  21. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως γράφεις γενικώς και πως σκέφτεσαι, γιατί έχω λίγο διάστημα που παρακολουθώ το blog σου και δεν έχω διαβάσει πολλά από σένα. Αρχικά να σου πω ότι με εντυπωσίασε το θέμα σου. Είναι μια ανοιχτή πληγή της κοινωνίας από όποια μεριά και "παράταξη" αν το πιάσεις. Με εντυπωσίασε επίσης η διακριτικότητα, ο σεβασμός και η ταπείνωση με την οποία ανέπτυξες την ιστορία σου και ο επίλογός σου δεν αφήνει περιθώρια για κατάκριση και αυτό επίσης είναι σπουδαίο. Θα συμφωνήσω με Αριστέα, υπέροχη ιστορία για συνέχεια.......
    Καλό μήνα Λυσίππη, εύχομαι ότι καλύτερο :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σου απαντήσω εγώ τώρα;; Δεν βρίσκω λέξεις αντάξιες για το ολάνθιστο μπουκέτο που μου άφησες. Ένα ταπεινό και ειλικρινές ευχαριστώ θα σου αφήσω μόνο, για τα υπέροχα & γλυκά σου λόγια και για το χαμόγελο που μου έδωσες. Έτσι να είναι κι ο μήνας σου! :))

      Διαγραφή
  22. Τόση ανάγκη να αγαπήσουμε και να συγχωρήσουμε τους γονείς μας...ότι κι αν έχουν κάνει!
    Γράφεις τόσο ωραία που με βάζεις μέσα στην ιστορία, σαν να βρισκόμουν στο δίπλα τραπεζάκι :)
    Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, και πρώτα για εμάς τους ίδιους, για να ηρεμήσει, ει δυνατόν, η τρικυμία μέσα μας. Τώρα, για τα περαιτέρω (όσον αφορά τη συναναστροφή μας μαζί τους κλπ), όπως νιώθει ο καθένας στην Χ δική του περίπτωση, καίτοι σε αρκετές περιπτώσεις θα έπρεπε να ισχύει "αναλόγως τι θα βγάλει το ζύγι", όσο σκληρό κι αν ακούγεται.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά σου λογάκια, Ωραιοζήλη μου. Να είσαι καλά!! :))

      Διαγραφή
  23. Μπράβο Λύσιππη! Είναι πολύ σπουδαίο να θυμόμαστε πως δεν γεννιούνται όλα τα παιδιά με προνόμια και δεν είναι είναι όλες οι μάνες φτιαγμένες για μητέρες. Να το θυμόμαστε γιατί εξιδανικεύουμε πολύ κάποιες έννοιες όπως οικογένεια, μητρότητα κλπ. Οικογένεια είναι μόνο οι άνθρωποι που δίνουν αγάπη, κανένας άλλος! Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διάβασα το σχόλιο σου μ' ένα χαμόγελο, κουνώντας -συγχρόνως- καταφατικά το κεφάλι, σε κάθε σου πρόταση. Έτσι είναι, Χριστίνα μου. Και σ' ευχαριστώ πολύ που ακούστηκε κι αυτό το πολύ σημαντικό κομμάτι ατόφια.

      Καλό υπόλοιπο σαβ/κου! :))

      Διαγραφή