Κάθε Χριστούγεννα

Κάθε Χριστούγεννα τίκτω εντός μου  ένα μικρό, στα μέτρα μου θεό.  Για σμύρνα του έχω δυο κόκκους λιβάνι  και για λιβάνι, ψήγματα χρυσό.  Τα αποθέματα, από καιρό σωσμένα.  -άλλωστε τι να του υποσχεθώ;-  Στη σιωπή και λίγο πριν χαράξει,  τρυφερά τον αποθέτω στο κεφαλόσκαλο  ορφανοτροφείου...

Read More »

...σουτ!

« … Σουτ! Αρχίζει το παραμύθι! Όταν τελειώσει, θα ξέρουμε περισσότερα απ΄ ότι τώρα… » Χ.Κ.Άντερσεν …Μια φορά κι έναν καιρό στα χρόνια και στα μέρη μας ήταν μια… βιβλιοθήκη. Παραμονή Χριστουγέννων και η βιβλιοθηκάριος δεν έβλεπε την ώρα να σχολάσει και να γυρίσει στο ζεστό της σπιτικό. Όταν έφτασε η ώρα λοιπόν,...

Read More »

Λογισμοί κι απολογισμοί

                              Εδώ Αθήνα , Μόντρεαλ ακούει;  φου φου, 1,2, 1,2 φου φου    Να ήμουν 5; 6 χρονών; Η συγκυρία έφερε ένα συνομήλικο κορίτσι στη διπλοκατοικία που μέναμε, τότε που ψάχναμε μέτρο το μέτρο τη ζωή, δρόμο το δρόμο...

Read More »

Κάτω απ' το δέντρο της Λυσίππης

Κάποιες στιγμές μάς σημαδεύουν ανεξίτηλα. Εκείνη η βραδιά, μια βραδιά ενός κρύου Δεκεμβρίου, έμελλε να φέρει μια σφραγίδα μαζί της. Προοριζόταν για ένα μικρό, ευκίνητο πλάσμα που μπορούσε να κρύβεται, χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι. Ήταν η Μία! Σε μικρό μέγεθος τότε, που κρυμμένη σε μια γωνιά είδε τον Άγιο Βασίλη να τους...

Read More »

Dance with me

Σ’ αυτή την ιστορία είμαι εγώ. Είσαι κι εσύ. Είμαστε μαζί. Αφηνόμαστε να περιπλανηθούμε παρέα σ’ ό,τι χτίζουμε σε πραγματικό χρόνο, με τη σκέψη που τη μετουσιώνουμε σε λέξεις.  Βλέπουμε και περπατούμε. Περπατούμε; Πράγματι, βλέπουμε τα δύο πόδια μας να συντονίζονται εναλλάξ και το σώμα μας να κινείται υπάκουα λίγο...

Read More »

Μια ευχή

Λατρεμένο συγκατοικάκι, ευτυχώς που υπάρχει κι ετούτος εδώ ο χώρος. Σαν ένα κομμάτι χαρτί, που εναλλάξ περνάει απ’ τα χέρια μας, και σαν άλλο origami αναδιπλώνεται παίρνοντας διάφορες μορφές. Τώρα κρατώ εγώ αυτό το χαρτί. Τσακίζω διαδοχικά τις πλευρές του και φτιάχνω ένα μικρό σπιτάκι που μπορεί να χωρά και τις...

Read More »

ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ

    Με λένε απληστία. Καμία αποκατάσταση δεν μου είναι  αρκετή γιατί απειθώ και αδιαφορώ να τη θαυμάσω.  Να τη χαρώ να μεστώνει και να καρπίζει εύφορα τα δώρα της. Κυνηγώ την επόμενη και σωρεύω  λάβαρα σε  αραχνιασμένα  ράφια στα σκοτεινά  λοφτ της ψυχής μου, τίγκα από δαύτα....

Read More »