Σάββατο 27 Απριλίου 2019

Πρόβα μπαλέτου


Προσδιορισμός θέσης σε καθρέφτη
Dèboulès - Developpé - Arabesque
Υπακοή στην υποβολή κινήσεων
Ξανά
Dèboulès - Developpé - Arabesque
Παιδικά κελαηδίσματα
Φτου και βγαίνω
Γέλια, ανεμελιά
Ξανά
Dèboulès - Developpé - Arabesque
Πιο 'κει σβησμένο το δωμάτιο
Δυο μάτια κρυφοκοιτούν από βρόμικο τζάμι
Ξανά
Dèboulès - Devel...
Πέφτω κάτω
Ραγισμένος αγκώνας
Ξανά
Dèboulès - Developpé - Arabesque
Φωνές από λαρύγγια ενήλικα
Ελαφάκι στριμωγμένο σε γωνία
Βρισιές, ξύλο
Ξανά
Dèb...
Πέφτω κάτω
Σπασμένο χέρι
Ξανά
Dèboulès - Developpé - Arabesque
Δάκρυα στάζουν υποδόρια
"Μη", "Σταμάτα", "Μαμά, πού είσαι, μαμά" σχίζουν τον αέρα
Νεκρά πουλιά αθωότητας
Ψυχή λεηλατημένη
Ξανά
Dèboulès - Developpé - Arabesq...
Πέφτω κάτω
Πρόσωπο κομματιασμένο
Ακινησία


 

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 23ο Συμπόσιο Ποίησης,
που διοργανώνει η Αριστέα μας,
έχοντας αυτή την φορά την επιλογή ανάμεσα στις λέξεις:  
θάνατος, πεθαίνω, πεθαμένος και νεκρός.

29 συμμετοχές, 29 μπράβο 
για όσους καταπιάστηκαν μ' αυτό το θέμα,
και ένα μεγαλύτερο στον Γιάννη μας 
που κατάφερε να τραβήξει τα περισσότερα βλέμματα. 


*********
Εδώ, εδώ κι εδώ μπορείτε να διαβάσετε ξανά όλες τις συμμετοχές
κι από εδώ μπορείτε να μεταφερθείτε στην λήξη και την γιορτή μας.

*********

Να πω πως η εκπληκτική φωτογραφία που συνοδεύει την "Πρόβα μπαλέτου" 
είναι στιγμιότυπο από την σειρά Tabula Rasa

Σε ένα απ' τα επεισόδια συμβαίνει ακριβώς αυτό: η κοπέλα εκτελεί τις κινήσεις μπαλέτου μπροστά στον καθρέφτη και πέφτει συνεχώς κάτω σπάζοντας ξανά και ξανά. Πρώτα τον αγκώνα της, μετά όλο της το χέρι μέχρι που πέφτει κάτω και ραγίζει το πρόσωπό της - σπάει σαν πορσελάνινη κούκλα. 

Αυτή η σκηνή μού έκανε μεγάλο κλικ! 
Κι όταν μου κάνει κάτι κλικ, θέλω να το κάνω δικό μου. Κι αυτό γίνεται μόνο όταν βάλεις κάτι από σένα μέσα του. Είναι σαν την άμορφη πλαστελίνη που την παίρνεις στα χέρια σου, την ζεσταίνεις και της δίνεις μορφή. Κάπως έτσι έγινε κι εδώ, λοιπόν. Αυτό το στιγμιότυπο και η θανατερή θεματική αυτού του Συμποσίου με οδήγησε στην κακοποίηση - εδώ στην παιδική, που είναι το βαρύτερο πλήγμα/φορτίο στο πρωτοξεκίνημα της ζωής μας. Κακοποίηση σωματική (σεξουαλική, ξύλο κλπ), κακοποίηση ψυχολογική. Κακοποίηση άμεση, κακοποίηση έμμεση. 
Όλες καταλήγουν στο ίδιο: το ράγισμα των κομματιών μας.

Για κάθε φόνο, για κάθε μετέπειτα αυτοκτονία, για κάθε βλέμμα ενηλίκου μέσα σε ανήλικα μάτια, για κάθε εξέλιξη ζωής με έναν μεγάλο κόμπο, είτε ζώντας με αυτόν (με ό,τι συνεπάγεται) είτε καταβάλλοντας υπέρμετρες δυνάμεις για να τον λύσεις, και για κάθε "για κάθε". 

Εν ολίγοις, ένα δικό μου γαμώτο, ρε γαμώτο!
Και χαίρομαι που βρέθηκε το Συμπόσιο ως αφορμή για να βγει, τελικά, από μέσα μου. 

********* 
 
Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα, φίλοι μου!





31 σχόλια:

  1. Καλή Ανάσταση!
    Συγκλονιστικό ποίημα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τα διαβάσω και να βαθμολογήσω.
    Καλά να περάσεις τις Άγιες Ημέρες.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη, Ελένη μου. Δεν πειράζει που δεν πρόλαβες να περάσεις - αρκεί ο καλός σου ο λόγος κι ότι το διάβασες και σου άρεσε. :)

      Διαγραφή
  2. Δεν έχω λόγια!!
    Συγκλονιστικό δυνατό ποίημα..

    Είδα πρόσφατα την σειρά και όντως..τα σπάει!
    Καλή Ανάσταση μουσικοσυμπεθέρα μου..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστός Ανέστη, φίλη μου!

      Ναι, η σειρά είναι απίστευτη, κι αυτή η σκηνή μού 'χει μείνει ανεξίτηλη. Δεν γινόταν να μην την αρπάξω και να τη μετατρέψω σε κάτι. Θα έσκαγα! :P

      Τα φιλιά μου & την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  3. Είναι αλήθεια ότι, σαν κάτι κάνει "κλικ" στην καρδιά σου, τότε αυτό που θα γεννηθεί και θα αποτυπωθεί στο χαρτί θα είναι υπέροχο και ξεχωριστό.
    Ομολογώ διάβασα ένα θεατρικό ποίημα δύσκολο! Και ομολογώ προσωπικά ότι για να μπορέσεις να το "ζήσεις" οφείλεις να το διαβάσεις πολλές φορές αλλά και να το στήσεις στον λογισμό σου μόνο του.
    Η Συνύπαρξη με ακόμα πολλά όμορφα δημιουργήματα το κάνει να "κρύβεται" καθώς τα συναισθήματα που βγάζει δεν είναι εύκολα διακριτά και δεν φορτίζουν άμεσα.
    Παρ όλα αυτά αγαπήθηκε, τιμήθηκε αλλά κερδίζει επάξια μια θέση στην καρδιά μας σαν δικό σου δημιούργημα από εκείνα που τολμάς να γεννάς.
    Η δε εικόνα αλήθεια είναι εκπληκτική. Δεν ξέρω τη σειρά Αναστασία μου αλλά η εικόνα είναι ενδεικτική τι ακριβώς διαβάζεις.
    Σε ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτό το όμορφο που δίνει η παρουσία σου δίπλα μας.
    Καλή Ανάσταση κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως οτιδήποτε μας κάνει κλικ, αναπόδραστα, θα βγει και ξεχωριστό. Έτσι γίνεται με ό,τι αγαπήσουμε, Γιάννη μου. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως σώνει και ντε θα είναι το ίδιο για όλους. Αλίμονο εάν αρέσαμε το ίδιο.

      -Να 'σαι καλά που 'σαι εδώ, με τον καλό κι αληθινό σου λόγο, φίλε μου.

      Διαγραφή
  4. Σαν τώρα θυμάμαι που με έναν καφέ παρέα στρώθηκα να διαβάσω 29 συμμετοχές. Φτάνοντας στην 13η, την πρόβα μπαλέτου που με ταρακούνησε από τον πρώτο στίχο, ήξερα ήδη. Θα είχε το 3 μου. Είχα μείνει στήλη άλατος για τα ηχηρά χαστούκια του στους ενήλικες που θέλουν το "καλό" - πόσο σχετικό, ε; του παιδιού πάντα. Ηχηρά χαστούκια σε εμάς που χαστουκίζουμε την αθωότητα. Που στρατολογούμε, ρομποτοποιούμε και κομποστοποιούμε τελικά την αγνότητα με συνετή φροντίδα για την ένταξή τους στον δικό μας κόσμο. Πρόωρα. Πιάνο, γαλλικά και μπαλέτο, βιολί και γερμανικά, λογοτεχνία και καράτε, πρωταθλητισμό, γιατί όχι;
    -Μάθε την πιρουέτα, κι άλλο στις μύτες. Μην κλαις! Φέρε μετάλλιο, ασκήσου, μάθε, εξασκήσου! Φέρε την πρωτιά, φέρε και το πτυχίο και το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Τιιι; μόνο ένα; Της κυρά Τασίας ο γιος..., πονάς; φουσκάλες; ράγισες; είσαι εκτός; αδιαφορώ! Δεν ακούς; Πώς τολμάς; Πώς τολμάς να μην είσαι εντός! Συνέχισε! Σε χτυπάω για να πειθαρχείς! Το παιδί και το σκυλί, όπως τα μάθεις λένε!
    Η πρόβα μπαλέτου ήταν για μένα γροθιά στις ευαισθησίες μου για την μονοψήφια ηλικία, αυτή την τόσο επίπλαστη που βιάζουμε και παραβιάζουμε αδιάκοπα για να κάνουμε τα παιδιά σαν.. τα μούτρα μας.
    ...όμως από παιδί κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Εσύ τώρα ρε Αναστασάκι, πόσο τρελό παιδί μπορείς να είσαι; Ξέρεις τι έγραψες; ένα ασύλληπτο αριστούργημα για την πρόωρη κατακρεούργηση των παιδιών μας από τους μίζερους εαυτούς μας!
    Ευφάνταστη, πρωτότυπη, αφοπλιστικά ώριμη, έκανες μέσα μου τη διαφορά από την πρώτη ανάγνωση χωρίς αυτό να υποτιμά τους συμποσιούχους μας που η πλειοψξφία πέρασε σε στίχο το θάνατο βιωματικά. Βίωμα είναι.
    Ονειρεύτηκα 1ο το 13 για την ευρηματικότητα, τη συμπύκνωση, τη ρεαλιστικότητά του ( καλά, καλά Γιάννη, μη βαράς, κι εσύ τα΄σπασες :) ). Ο Θάνατος της παιδικότητας από καταβολής κόσμου και με την ανοχή του. Τα έκτροπα που με τη σειρά τους φέρνουν άλλα έκτροπα.
    Σε θαυμάζω. Σε επιτάσσω εδώ και τώρα πίσω! :)
    Α! και το μολυβάκι μην ξεχάσεις!Πόσο περήφανη με έκανες!
    ( και παραμιλώντας ακόμη... "άκου κει το νιάνιαρο, ντεμπουλέ, ωγκρατέν, ντεμπουρδουκλέ, αραμπέσκ. Κι ύστερα λέω πως μιλάω και γαλλικά! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τα γελαστικά σου διανθίσματα κι αυτό το «τι κρίμα που δεν θα 'σαι εσύ» (ακόμα το σκέφτομαι και γελάω!!!!) άντε να σου απαντήσω σοβαρά. Λοιπόν, το χάρηκα πάρα πολύ αυτό το αναλυτικό, χορταστικό σου σχόλιο. Κακοποίηση δεν είναι ΚΑΙ αυτό; Πόσο αλήθεια! Χαίρομαι και σ' ευχαριστώ που επισημαίνεις κι αυτή την πτυχή, ενώ εμένα μου 'χε διαφύγει την ώρα που το έγραφα. Τι σόι alter ego μου είσαι; Έτσι, πρέπει να με συμπληρώνεις! Μπράβο σου!

      Διαγραφή
    2. Να ...βαρέσω Αννέτα μου για ποιο λόγο; δεν υπάρχει ο παραμικρός τέτοιος λόγος καλή μου.

      Διαγραφή
  5. Είναι μάθημα το πόσα πολλά μπορούν να πουν τόσο λίγες λέξεις.

    Και βέβαια πόσος πόνος χωράει στις μονοψήφιες, όπως λέει η Αννέτα, ηλικίες. Μόλις χτες, λίγο πριν διαβάσω τη δυνατή σου κατασκευή σκεφτόμουνα κάτι κοντινό σ' αυτό που αναφέρει η Αννέτα. Το πώς στην Ελλάδα έχουμε συνυφασμένο, κάτι σα λογική και απαραίτητη, σαν sine qua non προϋπόθεση τον πόνο και το βάσανο για τη γνώση και τη μάθηση. Επιστέγασμα μιας σε εντελώς λανθασμένη πορεία στοιχισμένης εκπαίδευσης οι πανελλαδικές: πρέπει να θυσιάσεις, πρέπει να μάθεις στο πετσί σου τον ανταγωνισμό, πρέπει να χρίσεις χρήσιμο το άχρηστο, σημαντικό το ασήμαντο και κυρίως πρέπει να χάσεις ζωή, έρωτα, ομορφιά, σχέσεις, αγάπη για .. για τι; Για να σπουδάσεις αυτό που θέλεις να σπουδάσεις.

    Ξέρω είμαι αστεία σοβαρός και εκτός θέματος, αλλά τι να κάνω τώρα που εκεί πήγε το μυαλό μου; Σ' έναν άλλο βιασμό της προσωπικότητας των παιδιών, θεσμοθετημένο, επίσημο, με την αποδοχή του κοινωνικού σώματος κλπκλπ. Ένα μπράβο στην Αναστασία ήθελα μόνο να πω.

    Ε;

    Αναστασία;;!! Μα βέβαια! Να μας ζήσει το υπεροχότερο αρνάκι μας! Οπότε: μ' ένα εντυπωσιακό rond de jambe en l'air προσγειώνομαι, εύχομαι και χαιρετώ!

    ΥΓ. Ε, ρε τι άνεση μας δίνει το ηλεκτρονικό σχόλιο! Μέχρι και rond de jambe κάνουμε! Με το ζόρι να καταλήξω στο κομμάτιασμα της φωτογραφίας το πάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου εκτός θέματος δεν είσαι, Διονύση μου. Κακοποίηση είναι κι αυτό, κι ας μην προέρχεται απ' το οικογενειακό, ή λίγο πιο ευρύτερο περίγυρο. Καλά κάνεις και το θέτεις mettre sur le tapis... ουπς!... με συγχωρείς, παρασύρθηκα απ' την γαλλική ευφράδεια που έχει ξεχυθεί μες στον χώρο... Καλά κάνεις και το θέτεις επί τάπητος ήθελα να γράψω.

      Τώρα, που έκανες κοτζάμου rond de jambe en l'air για να μου ευχηθείς, και κόντεψες να γίνεις θρυψαλάκια, πώς να σου πω ότι δεν γιόρταζα, καρντιά μου; Γιορτάζω τ' όνομά μου στις 22/12. Αλλά, οι ευχές είναι ευχές, γι' αυτό τις κρατώ και σ' ευχαριστώ με βαθιά υπόκλιση ισορροπώντας στις μύτες των ποδιών μου (με κίνδυνο να ουρλιάξω από αιφνίδια κράμπα, το αγύμναστο ον, που θέλει και τέτοια καμώματα!).

      Διαγραφή
  6. Χρόνια πολλά!
    Ήταν η πρώτη μου επιλογή, οπότε τι να πω!
    Με συγκλόνισε στην πρώτη ανάγνωση και με έκανε να βουρκώσω. Αυτό τα λέει όλα...
    Το θέμα του με αγγίζει βαθύτατα κι έχω αναφερθεί πολλές φορές σε κάθε τέτοιου είδους κακοποίηση, ειδικά θεωρώ θηριώδες να κακοποιεί κάποιος τα παιδιά με οποιονδήποτε τρόπο!
    Συγχαρητήρια για τη γραφή σου!
    Τη σειρά δεν τη γνωρίζω, όμως για μένα μετρά αυτό που διάβασα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη, Γλαύκη μου!

      Η αλήθεια είναι πως περίμενα πώς και πώς την δική σου ανταπόκριση, και λόγω επαγγέλματος. Χάρηκα πολύ που είδα ότι το έβαλες πρώτο πρώτο στην λίστα σου, κι ακόμα παραπάνω μ' αυτό σου το σχόλιο. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

      Διαγραφή
  7. Συγκλονιστική όπως πάντα, με ιδιαίτερο θέμα και γλώσσα που ραγίζει καρδιές. Αναστασάκι μου, μαζί με τα θερμά συγχαρητήριά μου, στέλνω κι ένα γλυκό φιλί για την γιορτή σου και χίλιες ευχές. Να είσαι καλά και να καταγράφεις αυτά τα εύστοχα "γαμώτο" σου. Τα έχουμε ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι ένας απ' τους λόγους που χαίρομαι την παρεούλα μας, Κανελλένια μου: το μαζί που προσφέρεται κι αγκαλιάζει το κάθε γαμώτο μου, γαμώτο σου, του καθενός μας, και ηρεμεί (κάπως) το μέσα μας. Μεγάλο πράμα!

      Σ' ευχαριστώ, κι ελπίζω να ξεκουράστηκες λίγο, μ' αυτή τη μικρή ανάπαυλα των ημερών, απ' το τρέξιμο που 'χεις ρίξει τον τελευταίο καιρό, που είναι για καλό λόγο όμως - και πάντα το τρέξιμό σου να 'ναι για χαρά.

      ΥΓ. Γιορτάζω στις 22/12 αλλά σ' ευχαριστώ πολύ για την σκέψη, ούτως ή άλλως. :)

      Διαγραφή
  8. Απίθανο κείμενο Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς ο Κύριος, Νατάσσα μου.
      Να 'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ! :)

      Διαγραφή
  9. Αχ, αυτή η πρόβα μπαλέτου, ήταν πρόβα-μαχαιριά!
    Πόνος, θλίψη, θάνατος στις αθώες ψυχούλες, από κάθε αυταρχικό γονιό! Κάθε εγωιστή γονιό!

    Αυτά τα "νεκρά πουλιά αθωότητας" έδωσαν το στίγμα σου, μια άλλη θανατερή πλευρά!
    Οι παιδαγωγοί το έπιασαν με τη μία, χωρίς να θέλω να υπονοήσω τίποτα για όσους δεν ξεχώρισαν τη συμμετοχή σου αλεπουδίτσα μου! Απλά κοιτάζοντας τα άριστα που πήρες ...Γλαύκη και Αννέτα, παιδαγωγοί μέσα και έξω, έπιασαν στον αέρα τη μυρωδιά της παιδικής κακοποίησης. Ίσως για αυτό το αγάπησα τρελά! Γιατί χρειαζόταν μία ταύτιση, χρειαζόταν να ουρλιάξεις! Κι εγώ ούρλιαξα!
    Ήταν γροθιά (όπως λέει και το Αννετάκι) μαχαιριά, κλωτσιά στο καλάμι, όλα αυτά χωρίς αίμα, ένιωθες όμως όλη τη βία που ασκείται στις παιδικές ψυχούλες για να δώσουν στους γονείς την τελειότητα που ζητάει ο εγωισμός τους!
    Όσα και να γράψω θα είναι λίγα!
    Από τις πιο δυνατές στιγμές, ματάκια μου γλυκά!

    Σε ευχαριστώ!




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας (σωστός) παιδαγωγός είναι επόμενο να το νιώσει πολύ διαφορετικά, τη στιγμή που περνάνε τόσα και τόσα παιδιά απ' τα χέρια του με κάθε πιθανό ιστορικό, αριστάκι μου - και δεν είναι καθόλου προσβλητικό αυτό για τους υπόλοιπους. Νομίζω πως το κατανοούμε όλοι, και δεν πήρε κανείς μας μ' αρνητική χροιά το σχόλιό σου.

      Σ' ευχαριστώ που τ' αγάπησες και το χάρηκες τόσο, και που ήσουν η αφορμή για να γεννηθεί. ΣΛ, baby!

      Διαγραφή
  10. Τι όμορφα συνδυάζεις και δένεις τις λέξεις με τις κινήσεις του μπαλέτου.Εσείς που μεταχειρίζεστε έτσι απλά τους στίχους λες και είναι ανάσες που βγαίνουν από τα στήθη σας.Χριστός Ανέστη φίλη μου στο σπιτικό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον έτυχε και πέτυχε, αχτιδούλα μου. Ούτε κι εγώ ξέρω πώς τα κατάφερα και βγήκε έτσι. Άντε, σε καμιά δεκαριά Συμπόσια πάλι να εμπνευστώ ξανά κάτι αντίστοιχο. χαχαχα

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.

      Διαγραφή
  11. Μεταλλική λεπίδα ο λόγος σου Αναστασία (; - έβγαλα error) Λυσσίπη μου.
    Μου το έκανες εικόνα εφιαλτική, ζοφερή, δυνατό φως στα μάτια που δεν μπορώ με τίποτα να αποφύγω.
    Πέτυχες να μεταδόσεις στο ακέραιο τις σκέψεις τα συναισθήματα και τον προβληματισμό σου που συμμερίζομαι απόλυτα.
    Χρόνια σου Πολλά και καλά Αναστασία μου :)
    Xριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία, Αναστασία. Γυρνάω και σ' αυτό, εκτός απ' το Λυσίππη. :)

      Χαίρομαι πολύ που τα κατάφερα, Μαρία μου, και σ' ευχαριστώ που έκατσες δίπλα και αφουγκράστηκες το γαμώτο μου.

      Αληθώς ο Κύριος. Ελπίζω να τα πέρασες όμορφα και να ξεκουράστηκες κομμάτι, όσο μπορεί να ξεκουραστεί μια νοικοκυρά αυτές τις μέρες, δηλαδή. Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή
  12. αχμμμ είπες πλαστελίνη την πίανεις την ζεσταίνεις φτιαχνεις κάτι και του δίνεις πνοή από την πνοή σου...
    Πέρασα τα σχόλια διαβάζοντας τα διαγωνίως, από όσο κατάλαβα κάνεις δεν έκανε την ερώτηση άρα θα την κάνω εγώ. Αναστασία ως παιδί έχεις κακοποιηθεί? Κατάφερες να το ξεπεράσεις, εννοώ να μην σπάσεις όπως στην φωτογραφία
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας πούμε πως δεν μεγάλωσα και στο καλύτερο περιβάλλον - δεν θα ήθελα να πω περισσότερα εδώ, με συγχωρείς, Μάνια μου. Και, φυσικά, σπας σε κομματάκια, όταν ζεις κάποια πράγματα, καθώς σε επηρεάζουν σε πολλά. Ακόμα με την logo είμαι ανά χείρας και παλεύω. Αλλού τα κατάφερα, αλλού προσπαθώ ακόμα. Όσο για την απογοήτευση και την πίκρα, δεν ξέρω εάν ξεθυμαίνει ολότελα. Είναι αυτό το γαμώτο που θα τα ήθελες αλλιώς.

      Φιλιάααα, Μόντρεαλ.🌹

      Διαγραφή
  13. Δυστυχώς ακινησία δεν θα έπρεπε να υπάρχει ποτέ, όταν μιλάμε για πουλιά αθωότητας. Γιατί γι' αυτή την ακινησία ευθύνεται ο κόσμος, που ποτέ δεν κάνει κάτι περισσότερο από έναν σχολιασμό.
    Πολύ δυνατό το ποίημα σου, αν και θα ήθελα να ξημερώσουμε σε έναν κόσμο που το νόημα των στίχων του, να είναι ένας παράλογος φόβος κι όχι μια συχνή πραγματικότητα.
    Να είσαι πάντα καλά, να δημιουργείς κορίτσι όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "...αν και θα ήθελα να ξημερώσουμε σε έναν κόσμο που το νόημα των στίχων του, να είναι ένας παράλογος φόβος κι όχι μια συχνή πραγματικότητα". Αυτό ακριβώς! Όπως και πολύ σωστά αναφέρεις και την ατομική μας ευθύνη σε εικόνες που εκτυλίσσονται μπροστά μας αλλά εμείς σιωπούμε - κι ας μην ξεχνάμε την ασυδοσία που έρχεται δίχως προφύλαξη και την τυφλή υπακοή σε πρέπει της κοινωνίας περί τεκνοποίησης. Ένα μεγάλο μερίδιο πέφτει σ' αυτές τις κατηγορίες, από ανθρώπους που δεν ήταν έτοιμοι ή/και δεν θα ήθελαν στην πραγματικότητα τον ρόλο τού γονιού.

      Διαγραφή
  14. Ωραίο. Δύσκολο.
    Απέδωσες αυτό που κουβαλούσες μέσα σου όπως είπες.
    Το έκανες με ωραιο τρόπο.
    Μου άρεσε.
    Η επιλογή της φωτό ΠΑΡΑ πολύ καλή.
    Η σειρά μετά από όσα είδα και στο IMDb μπαίνει στα υπόψιν να δώ.

    (Στη βαθμολογία δεν πήρα μέρος ούτε συμμετείχα. Το έμαθα αργά. Ίσως όλοι νόμιζαν ότι το ήξερα ή δεν με θυμήθηκαν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιώργο. Ναι, τη σειρά πρέπει να την δεις οπωσδήποτε. Αυτή η σκηνή είναι ένα μικρό κομμάτι για το πώς είναι· ολόκληρη η σειρά έχει μια περίεργη σφραγίδα, που εμένα πάντα μ' ενθουσιάζει αυτό το στιλ. Πιστεύω πως θα την ευχαριστηθείς - είναι γιομάτη ανατροπές.

      (Α! Εγώ νόμιζα πως το ήξερες. Να μπαίνεις στις ομάδες του fb, εκεί βάζουν πολλοί φίλοι νέες αναρτήσεις, οπότε ενημερώνεσαι. Αλλά, χοντρικά, είναι τρεις φίλες που είναι με αυτά τα δρώμενα: η Αριστέα με το Συμπόσιο, η me maria με το Παίζοντας με τις λέξεις και η Μαρία Νικολάου με τα χαϊκού, τις 25 λέξεις, το Φωτογραφίζειν και άλλα καλέσματα που είναι ανοιχτά. Βάλτες στο μπλογκ σου για σιγουριά, για να μην χάνεις τα τρέχοντα!)

      Διαγραφή