Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

«Ένας πίνακας… δυο ιστορίες» #1





«Ένας πίνακας… δυο ιστορίες».  Θέλω να εμπνευστείτε από έναν πίνακα που σε εσάς κάτι λέει, να μας τον συστήσετε με λίγα λόγια για να τον μάθουμε κι εμείς  και να γράψετε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές.
α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.
β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης θα είναι το αντίθετο.. Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα.
Μια ιδέα της Μαριλένας μας


Ο πληγωμένος άγγελος 
 Hugo Simberg
[1903]


Ο πληγωμένος Άγγελος είναι ένας πίνακας τού ζωγράφου Hugo Simberg, φινλανδικής καταγωγής. Αναντίρρητα, είναι ένας πίνακας που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο/ασυγκίνητο, αφού πλουμίζει τον νου με το μυστήριο και την μελαγχολία που τον διέπει. Είναι ένα απ' τα πιο αναγνωρίσιμα έργα τού Simberg, που αναδείχθηκε ως ο εθνικός πίνακας της Φινλανδίας, στην ψηφοφορία που διενεργήθηκε απ' το Ateneum μουσείο τέχνης το 2006. 

Ο ίδιος αρνήθηκε να προσφέρει οποιαδήποτε εξήγηση, προτρέποντας τον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, καίτοι είναι γνωστό πως έπασχε από μηνιγγίτιδα, πράγμα που μπορεί ν' αφήσει ελεύθερη την φαντασία, να υποθέσει και να δει αποτυπωμένα τα κοινά στοιχεία, τα δικά του με αυτά της κεντρικής φιγούρας, κι η ζωγραφική ήταν μια πηγή δύναμης γι' αυτόν, καθόλη τη διάρκεια της αποκατάστασής του.

Είναι ένας πίνακας διττής σημασιολογίας, που επιτρέπει στον καθένα να τον δει διαφορετικά και να του προσδώσει τον δικό του ερμηνευτικό χρωματισμό, την δική του εκδοχή, είτε την φωτεινή κι ελπιδοφόρα είτε την ζοφώδη. Οι ματιές από τη βίγλα; Πολυειδείς, που παραμένουν απλές εικασίες. Θα μπορούσε να υποτεθεί πως η κεντρική φιγούρα ομοιάζει την πληγωμένη αθωότητα των παιδιών, δίνοντας έμφαση στην σουβλερή ματιά τού νεανία, που μεταφέρει τον ανήμπορο άγγελο, λες και κατηγορεί. Ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε πως τα παιδιά αιχμαλώτισαν και πλήγωσαν τον άγγελο, και τον περιφέρουν χλευαστικά. Ή να έχει ένα ιδιαίτερο βάθος, αγγίζοντας θέματα που έχουν να κάνουν με τον φόβο, τον θάνατο και την αποδοχή του κλπ. Βέβαια, θα μπορούσε και να υμνεί την αλληλεγγύη και την αδήριτη ανάγκη τής συνδρομής στον πλησίον μας, που λειτουργεί πάντοτε καταπραϋντικά, αφυπνίζοντας και θυμίζοντάς μας συνάμα πως όπως μπορούμε να πληγωνόμαστε, έτσι μπορούμε και να πληγώσουμε. Ή ότι το σκότος δεν πορεύεται ποτέ μόνο του, ή και αέναα, και πάντα υπάρχει η ελπίδα κι η δυνατότητα της ανατροπής, της Αναγέννησης (βλ το ματσάκι με τα λευκά λουλούδια που κρατάει ο Άγγελος).


Αντανάκλαση ~ Πεθαίνεις πάντα δυο φορές

Όταν ήμουν μπόμπιρας κατοικούσα μέσα σ’ ένα περίκλειστο, ευτυχισμένο όνειρο. Στο θαλπερό κέλυφος του οίκου μου, πλάι στη γενέθλια μήτρα, δεν σκιαζόμουν κανέναν, δεν θλιβόμουν καθόλου, δεν νοιαζόμουν για τίποτα, κι όλοι μ’ αγκάλιαζαν, με φιλούσαν, μου γλυκοτραγουδούσαν – ω, τι ευλογημένα, αλησμόνητα χρόνια! Αλλά κάποια Δευτέρα, εντελώς απροσδόκητα, άνοιξαν την πόρτα και με μόνο εφόδιο μια τσάντα που περιείχε ένα τετράδιο ιχνογραφίας κι ένα κουτί κηρομπογιές, μ’ έδιωξαν για πάντα από τ’ όνειρο. Για την ακρίβεια, μ’ έστειλαν στο νηπιαγωγείο. Θυμάμαι πεντακάθαρα εκείνες τις σκοτεινές φθινοπωριάτικες μέρες. Ο ουρανός είχε κατέβει χαμηλά, έκανε παγωνιά κι έβρεχε ολημερίς, λες κι ο καιρός ήθελε να μου τονίσει τι σήμαινε η παρθενική μου είσοδος στον έξω κόσμο. Η νηπιαγωγός με τοποθέτησε δίπλα στο παράθυρο της αίθουσας, το οποίο σχεδόν το κάλυπτε μια πορτοκαλιά, το μοναδικό δέντρο του προαυλίου. Τις τρεις πρώτες μέρες παρατηρούσα διαρκώς κάποιον σπουργίτη που είχε φωλιάσει τουρτουρίζοντας στα φυλλώματά της, για να προστατευτεί απ’ τη νεροποντή. Προφανώς είχα ταυτιστεί μαζί του. Την τέταρτη, ενώ κοιτούσα το τρεμάμενο πουλί αντί να ζωγραφίζω έναν χαμογελαστό ήλιο, η νηπιαγωγός με ζύγωσε σαν γάτα και μου άστραψε εν ψυχρώ μια γερή ανάποδη στο πρόσωπο – ήμουν μόλις πέντε χρονώ. Το χείλος μου σχίστηκε από το δακτυλίδι της και το αίμα στάλαζε στο ανοιχτό τετράδιο ιχνογραφίας. Δεν έβγαλα μιλιά, ούτε καν μόρφασα. Παρέμεινα σιωπηλά ανέκφραστος στη θέση μου, διότι απλούστατα είχα πεθάνει ακαριαία, για να ξαναγεννηθώ επιτόπου ένας καινούργιος, ολότελα διαφορετικός άνθρωπος. Πήρα μηχανικά τη μαύρη κηρομπογιά και σχεδίασα στο ματωμένο χαρτί ένα σταυρό, γράφοντας από κάτω φαρδιά πλατιά τ’ όνομά μου, καθώς γνώριζα ήδη γραφή. Το ίδιο βράδυ κατασκεύασα την πρώτη σφεντόνα μου. Και το επόμενο πρωί πήγα κρυφά, στο διάλειμμα, και σκότωσα τον σπουργίτη πάνω στην πορτοκαλιά. Έκτοτε, σε κάθε τσάντα μου, κουβαλούσα ανελλιπώς αρχικά μια σφεντόνα, αργότερα έναν πτυσσόμενο σουγιά, ώσπου στο τέλος μεταμορφώθηκα ο ίδιος σε καλοτροχισμένη λεπίδα. Τον μαύρο σταυρό με τα παιδικά μου αίματα τον φύλαξα και τον έχω έως σήμερα αναρτημένο πάνω από το κρεβάτι μου. Είναι ο ένας από τους δύο προσωπικούς μου σταυρούς. Ο άλλος, λευκός, μαρμάρινος, με σκαλισμένο τ’ όνομά μου (αφού έτσι λεγόταν κι ο παππούς μου), με αναμένει στο οικογενειακό μου μνήμα, στο Α’ Νεκροταφείο Πατρών.

Πεθαίνεις πάντα δυο φορές: μία, όταν για πρώτη φορά εισέρχεσαι στον κόσμο, κι άλλη μία, όταν για πρωτόστερνη φορά εξέρχεσαι απ’ τη ζωή.

Φίλιππος Φίλιας

 Δεν μπορούσα ν' αντισταθώ και να γράψω κάτι δικό μου.
Απ' τη στιγμή που μου μπήκε η ιδέα να δουλέψω μ' αυτόν τον πίνακα, 
αυτό το κειμενάκι γυρίζει συνεχώς στο μυαλό μου.



Παραμορφωτικός καθρέφτης ~ Εγώ, το Άλφα

 Εγώ, το Άλφα...

Ζάρωσα περηφάνια και κορμί,
μαδώντας τα ακανθοειδή πέταλα τού εγωισμού,
για να ακροπατώ πάνω σε τσακισμένα κορμιά
και να ραίνω με δροσοσταλιές ελπίδας τις τσαλακωμένες ψυχές.

Στον αυλό να φυσάω τον κουρνιαχτό
-με χείλη που καίνε-
σκορπώντας ως τις εσχατιές τις αντάρες των καιρών
και τα πάθια των ανθρώπων.

Ήλιο να κερνάω τις ξερακιανές καρδιές
να γενεί στον κόρφο τους μελτέμι μεταξένιο,
μια ανάσα, ένα μουρμούρισμα στοργής
να ξεθωριάσουν οι σκιές.

Εγώ, το Άλφα.
Κι εσύ, ο Άνθρωπος.





Η ανάρτηση αφιερώνεται στο αμοράκι - Μαριλενάκι, 
ξέρει αυτή :)



Συμμετέχουν


30 σχόλια:

  1. Όμορφα όλα όσα μας έβαλες!

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ♥♥ Ηρθα πετώντας όχι τρέχοντας!!! Λυσιππάκι μου έγραψες και ζωγράφισες!!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την συμμετοχή σου στην πρόσκληση!! Δεν έχω λόγια!! Μου έκανες γνωστό ένα κείμενο του Φίλιππου Φίλια που δεν τον ξέρω κιόλας κι είναι εκπληκτικό!!! Μπράβο του!!! Λάτρεψα τον παραμορφωτικό σου με χίλια!! Είσαι το άλφα, πάει και τελείωσε!!! Δεν τον γνώριζα τον πίνακα κι έχει όντως πολύ ψωμί!! Γι αυτό σε αγαπώ!!! ♥
    Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο που τόσο πολύτιμος σου είναι και το ξέρω καλό μου!!! Είμαι κατενθουσιασμένη!!! Να περνάς υπέροχα ταλέντο μου!! :)))
    Μάκια αμοράκι γλυκό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πιο γλυκιά διοργανώτρια, ή αλλιώς: ο χείμαρρος γλύκας!! ♥
      Τι να σου απαντήσω εγώ τώρα; Με σκλαβώνεις!!!!!!!
      Πολύ σ' ευχαριστώ για όλα, μα πολύ.

      (Μη σ' απασχολεί, καλιέ. Τούτο το διάστημα στο μόνο που είμαι απασχολημένη είναι να προσδιορίσω τον ήχο που κάνουν τα παγάκια, καθώς ανακατεύω με το καλαμάκι. Διακοπές γαρ - απ' τις 4/7 οε οε.)

      Διαγραφή
  3. Τι έκπληξη: Δεν γνώριζα ούτε τον πίνακα ούτε το κείμενο κι ενθουσιάστηκα και με τα δύο!
    Τόσο συγκεκριμένο πίνακα που να φωνάζει τόσες ιστορίες νομίζω δεν έχω ξαναδεί, σε καθηλώνει.
    Η αντανάκλαση μου άρεσε πολύ και θα συμφωνήσω απόλυτα για το ότι πεθαίνουμε αυτές τις δυο φορές.
    Η γραφή σου πολύ μου πάει! Αλλά με συγκίνησε το θέμα...
    Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είναι απ' τους πίνακες που μπορεί να σου μιλήσει με ποικίλες φωνές - ένα απ' τα στοιχεία που λάτρεψα, και με παρακίνησε στην επιλογή που είχα να κάνω. :)

      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Καλό καλοκαίρι -και σε σένα- κι ει δυνατόν ξεκούραστο & χαλαρό.

      Διαγραφή
  4. Τι να πρωτοσχολιάσω... Πόσο αγαπώ τις αναρτήσεις σου το ξέρεις, αλλά εδώ έκανες τρομερή δουλειά!!!
    Θέλω μια μέρα να με πιάσεις και να με ταράξεις με όλα αυτά! Δε θα χορταίνω να σε ακούω!!! (μετά τις 30 Ιουλίου εε; χαχαχαχαχα)
    Φιλάκια πολλά πολλά γλυκό μου, σ' αγαπώ πολύ ❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις πόσο πολύ θα το ήθελα αυτό, αλλά είναι που δεν θα μπορείς μετά τις 30/7, γιατί θα είσαι ρεζερβέ με οργανική χημεία. χαχαχα (πόσο είχα γελάσει ΚΑΙ με την απάντησή σου, δεν λέγεται!!!)

      Σ' ευχαριστώ πολύ, ματάκια μου, για τα υπέροχα λόγια σου. Κι εγώ σ' αγαπώ πολύ (κι ένας ακόμη λόγος είναι ότι έχεις συναισθηματική αξία εδώ μέσα ως το πρώτο μου ενεργό μέλος, και το ότι σε ξαναβλέπω να τριγυρνοβολάς ξανά εδώ μου δίνει απέραντη χαρά). Σμααατς!!!!

      Διαγραφή
    2. Χαχαχαχα, ρεεε.... στις 30 τελειώνω την εξεταστική, είναι κυριολεκτικό το ότι θα πέσω σε θερινή νάρκη αχαχαχαχα! Αλλά και να μην έπεφτα, υπήρχε περίπτωση να διαβάσω οργανική?? αφού σε ένα μάθημα ήμουν μπούφος στο σχολείο, κι αυτό ήταν η χημεία!!! και έτσι για την καταδίκη μου, έπεσα σε χημικό που με ιεροεξετάζει! :Ρ

      Όχι, όχι, σοβαρά, γράφε εσύ, και θα τα διαβάζω εγώ! Αλλιώς άμα έρθεις καμιά βόλτα από τα μέρη μας, θα σε πάρω σπίτι, να μου παραδίδεις μαθήματα κατ' οίκον ❤

      Διαγραφή
    3. Πεθαίνω να την δω αυτή την στιγμή, μα την αλήθεια!!
      Α ρε Αλέξανδρε!!! χαχαχα

      Γλυκό μου αγγελούδι, με έλιωσες.
      Θα υπάρξει και μέρος βου, παραγγελιά του Μαριλενακίου μας! Αφιερωμένο και στα δυο σας θα 'ναι.

      Διαγραφή
  5. Απαπα! Κάθε φορά και καλύτερη, κάθε φορά και συγκλονιστικότερη!
    Αχ αγαπάκι μου τι δύναμη έχει η γραφή σου;
    Μα πιο πολύ θαυμάζω αυτό το μυαλουδάκι που δεν σταματά να σκέφτεται σπουδαία!
    Φιλιά ολούθε! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με λιώωωνεις τώωωλα!!! ♥ :)
      Σ' ευχαριστώ πλυ πλυ, καρδούλα μου.

      Διαγραφή
  6. Α και κάτι ακόμα: αγνοούσα πίνακα και ζωγράφο! Απαράδεκτο για μένα ! :((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαράδεκτο ξε-απαράδεκτο, να με σχωρνάς, αλλά πολύ χαίρομαι που ήμουν εγώ η αφορμή για να γνωριστείτε τα δυο σας. :D

      Διαγραφή
  7. Εσύ το Άλφα, αν εξαιρέσουμε πως δουλεύεις με χρονοκαθυστέρηση, μας συναρπάζεις και μας σκλαβώνεις όσο δεν παίρνει αγα-πόνι μου!!! Έλα, τώρα ξεκίνα να γράφεις: "τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα"!!!!!!! Αχαχαχαχαχαχα! (Γελάω μόνη μου, ελπίζω να συμμερίζεσαι το "χιούμορ" μου!) Μάκια πολλά πολλά πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις παρέα στον γέλωτα, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μην γελάσω μ' αυτό το σχόλιο. Με πέθανες!!! χαχαχα

      Μώρ' ψέματα λες; Σάματις δεν με ξέρω νομίζεις; Για να μην πω ότι όλος ο ντουνιάς θα το έχει πάρει πρέφα. Αλλά στα μαθητικά τα χρόνια είχα κάνει την καλύτερη δουλειά. Ούτε δηλώσεις συμμετοχής ούτε τίποτα. Μουλωχτό τρούπωμα ενώ έκλεινες την πόρτα! :D :P

      -Με σκλαβώνεις κι εσύ, πουλακίδα μου!! Τόσο που κάνεις να ανθίζει στα χείλη μου το χαμόγελο τού Μπόζο, που λέει και μια φιληνάδα μου. :))

      Διαγραφή
  8. Lysippe μου,
    μια ακόμα ανάρτηση - αριστούργημα!
    Τον πίνακα δεν τον γνώριζα οπότε θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για την επιλογή σου! Μου έβγαλε πολλά και διαφόρου τύπου συναισθήματα.. Η ανάλυση του μου άρεσε ιδιαίτερα!
    Υπέροχα και τα κείμενα που το συνδύασες! Εύχομαι πάντα να έχεις τόσο ωραίες εμπνεύσεις!
    Φιλάκια και καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι που ήμουν η αφορμή για να γνωρίσετε αυτόν τον υπέροχο πίνακα, π ό σ ο χαίρομαι. :))

      -Σ' ευχαριστώ για την γλυκύτητα, που κάθε φορά μου ενσταλάζεις, περιστεράκι μου.

      Διαγραφή
  9. Εσύ το αδιαμφισβήτητο Άλφα, μας άφησες με ανοιχτό το στόμα...λάτρεψα τον παραμορφωτικό σου καθρέπτη, όσο και την αντανάκλαση με το κείμενο του Φίλιππου Φίλια...κι ο πίνακας που διάλεξες πραγματικά δέχεται πολλές ερμηνείες!
    Χίλια μπράβο!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο πολύ σ' ευχαριστώ, Μαράκι μου, για τα υπέροχα λόγια σου!!!
      Να είσαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή
  10. Mα τι εγραψες κοριτσι μου;
    Ενα μπραβο ειναι μηδαμινο!
    Τι να πω! Ειλικρινα δεν εχω λογια!
    Συγχαρητηρια!

    * Μηπως θελεις να συμμετασχεις και στο παιχνιδι της αγαπης; ;)http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/05/blog-post_27.html

    φιλακια πολλα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν έχω λόγια που αγκαλιάσατε τόσο ζεστά την αναρτησούλα μου - μα τον Τουτάτη. Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ, Κικίτσα μου.

      -Φυσικά και θα συμμετάσχω. :)

      Διαγραφή
  11. Δεν γνωριζα τιποτα εχω να πω.. ουτε τον πινακα ουτε τον ζωγραφο,
    Χαιρομαι πολυ μικρο μου που τα γνωρισα μεσω εσενα.
    Τα παρουσιασες ολα τοσο ομορφα!
    Πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έγινα πιο πλούσια απόψε... Μου γνώρισες ένα ζωγράφο που δεν ήξερα και απόλαυσα την ανάλυσή σου αλλά και τον παραμορφωτικό πίνακα.
    Να έχεις επιτυχία με ότι καταπιάνεσαι.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το μελίρρυτο σχόλιό σου, Άννα μου. Και για κείνες τις στιγμές της απόλαυσης, αποκομίζω το πιο πλατύ πλατύ χαμόγελο. Να είσαι καλά. Καλό σου-κου. :)

      Διαγραφή
  13. Είσαι μεγάλο ταλέντο! το έχεις ρε παιδί μου! και δεν ξέρεις καν πόσο δύσκολα το λέω αυτό σε κάποιον...
    Αξιοποίησε το ταλέντο σου, γιατί μπορείς να κάνεις θαύματα άμα ασχοληθείς πιο επαγγελματικά με τα συγγραφικά.
    Φιλιά με ΠΟΛΛΗ εκτίμηση!
    Καλό βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω πω, Αλέξανδρε! Με τιμούν αφάνταστα τα λόγια σου, και σ' ευχαριστώ από καρδιάς. Και το ότι το λες δύσκολα, το κάνει ακόμη πολυτιμότερο για μένα.

      Φιλιά πολλά - και το ίδιο εκτιμησάτα! :D
      Καλό σαβ/κο να έχετε!!!!

      Διαγραφή
  14. Συγκλονιστικό ολόκληρο το αφιέρωμα! Δεν ήξερα τον πίνακα ούτε το κείμενο
    κι έκανα βουτιά στη γνώση, πόσο σ' ευχαριστώ Lysippaki μου!
    Είσαι Αξιόλογη, Αυθεντική κι Αριστουργηματική εσύ ο Άνθρωπος,
    πάντα μας εκπλήσσεις!
    Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!
    Τα φιλιά μου! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ότι δεν το ξέρατε και σας το γνώρισα, είναι το καλύτερο δώρο για μένα. Πραγματικά, πόσο πολύ το χάρηκα.

      Με σκλαβώνεις!!! :))) *αγκαλίτσα*

      Διαγραφή