Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ




    Με λένε απληστία. Καμία αποκατάσταση δεν μου είναι  αρκετή γιατί απειθώ και αδιαφορώ να τη θαυμάσω.  Να τη χαρώ να μεστώνει και να καρπίζει εύφορα τα δώρα της. Κυνηγώ την επόμενη και σωρεύω  λάβαρα σε  αραχνιασμένα  ράφια στα σκοτεινά  λοφτ της ψυχής μου, τίγκα από δαύτα.
    Με λένε αχαριστία γιατί ο ήλιος  δε μου αρκεί. Όσο άπλετα και να  αναδειχτώ  στη σκηνή του θεάτρου μου, στέκομαι πάντα μπροστά   στην κόκκινη  δέσμη του λέιζερ δείκτη για να εντυπωθώ άφθαρτα,  αθάνατα  και να αναπαράγομαι από το επιλεγμένο μου κοινό . Ανικανοποίητα φτιάχνω, λέω, ενεργώ, σιωπώ  και απραγώ κατά περίσταση για να έχω το χειροκρότημα και του τελευταίου θεατή στην πλατεία της ζωής μου.
    Με λένε χαροποιό γιατί απαλύνω  λύνοντας τους γόρδιους κόμπους των ανθρώπων μου αν και το κάνω για την προσωπική μου δημοσκόπηση στη μοναδική μου υπεροχή.
    Με λένε καλοσύνη αλλά μόνο εγώ ξέρω ότι έτσι εξαγοράζω μια ακόμη πιθαμή στον παράδεισο το γήινο και τον επερχόμενο. Δε με λένε ευτυχία γιατί μόνο την ύλη έχω αυτοσκοπό. Εμπεριέχω φόβο, ταμπού και καμουφλαρισμένα συμπλέγματα.
    Με λένε εγωισμό γιατί δεν ανταγωνίζομαι παρά μόνο εμένα.
    Με λένε θλίψη, πορεύουσα, υποτροπιάζουσα  και καλπάζουσα μέσα στο  ανάκτορο του λαβύρινθού μου.
    Με λένε συνείδηση και σαν  είδηση σε εκπομπή, ασελγώ στο υποσυνείδητο των θυτών και βιαστών μου. Με λένε υποκρισία γιατί απαντώ μόνο όσα  με προωθούν  στο παιχνίδι.
    Με λένε αντίδραση για τα δόντια που σφίγγω και χαμογελώ στους φίλους που με εξαργύρωσαν, για όλα μου τα ψυχικά στριπτίζ , για όλα τα τατουάζ που με σοδόμισαν.   Απάτησα, απατήθηκα και τζόγαρα συνειδητά και ασυνείδητα με αόριστα και αμφίβολα κέρδη.
    Με λένε θυμό γιατί η γλώσσα της νιότης μου έγινε μιας πεντάρας λόγια και ολάκερη η προσφορά μου, ένοχη και αθώα, βορά για καλοταϊσμένα στομάχια, παχιά χαλιά, ρεφενέδες και ελίτ πανηγύρια ψευδοαγωνιστών.
    Με λένε άνθρωπο και ανάμεσα στις κλειδώσεις και αρθρώσεις μου κυκλοφορεί η βεβαιότητα του αναλώσιμου, της προσκαιρότητας και της νοσηρής μου ασχήμιας. Με αποστεώνει  η ζωή που, χωρίς να καταλάβω, ξεθύμανε το άρωμά μου. Παραλύω στην εξέλιξη και την πρόοδό μου , στη μεταμόρφωσή μου. Δεν έχω ευγνωμοσύνη για όσα είχα κι όσα  απομένουν γιατί δεν έχω καν γνώμονα. Τυφλά ήρθα, ψηλαφιστά βαδίζω, τοίχο τοίχο  προχωράω. 
   Φοβάμαι που γερνάω και δεν ξέρω να ζω. Να ζω όπως θέλω.
(πώς θέλω αλήθεια;)
   Να γίνομαι ό,τι θέλω. Να αγαπάω όποιον θέλω και για όσο έχω. Δεν υπάρχει χρόνος να ξαναγεννηθώ. 


- η συμμετοχή μου στο 17ο δρώμενο των 5 λέξεων της ακούραστης Μemarias στο mytripssonblog - 


Με αφορμή τους μύθους του Πλάτωνα ( το κέρινο εκμαγείο της ψυχής" και τους "αλυσοδεμένους" του σπηλαίου) η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ αναφέρεται στον παρακμασμένο άνθρωπο. Αυτόν που, ενώ γεννιέται αθώος, φθίνει και φθείρεται στη μετάβασή του στον κόσμο των ενηλίκων. Ο εκπληκτικός Πλάτωνας θεωρεί ότι η Ψυχή πεθαίνει και ξαναγεννιέται συνεχώς. Έτσι περιπλανώμενη στο χρόνο και ενσαρκώνοντας πλήθος ζωές, γνωρίζει ήδη. Γνωρίζει την Ιδέα και την Αρετή. Έχει γεννηθεί τόσες φορές που έχει την ανάμνηση της Γνώσης στην κάθε του  γέννηση. Κάθε όμως φορά που εισέρχεται σε σώμα μωρού και με τα χαρακτηριστικά του Αγαθού ( αθώο, αγνό και άδολο) να προϋπάρχουν, με τον καιρό ξεχνά και φτιάχνει αντίγραφά τους. Κάκιστα αντίγραφα πλείστες φορές. Ίσως παράδοξο για μας αλλά για τον Πλάτωνα, το παιδί γνωρίζει ήδη ( το " μανθάνειν" ) και μεγαλώνοντας μεταβιβάζεται στο " λησμονείν". 
   Η Αλήθεια μας ωστόσο, αν και καμουφλάρεται συνήθως καλά, δεν κρύβεται από τον εαυτό μας. Κάποτε το φαίνεσθαι ταυτίζεται με το γίγνεσθαι κι αυτά τα δυο μαζί συνθέτουν το προσωπικό μας Είναι. 
    Μου αρέσει η σκέψη πως έχουμε γεννηθεί με Την Αρετή στην ψυχή μας. Στο κέρινο εκμαγείο του φιλόσοφου είναι αποτυπωμένη η ανάμνησή της. Κάποιοι στο διάβα τους, με συνετή γνώση και συνείδηση, τη διατηρούν όσο το αντέχουν. Άλλοι την εκμεταλλεύονται για ιδίους λόγους προβολής και καταξίωσης ή για να εφησυχάσουν μια επίπλαστη συνείδηση. Αρκετοί ( πολλοί;) την απορρίπτουν γιατί δεν έχουν κέρδη από αυτήν, κέρδη όπως οι ίδιοι τα ορίζουν.
   Μεγαλώνοντας η καλοσύνη φθίνει και σε βαθιά ψυχικά σκοτάδια θρυμματίζεται ως μη κερδοσκοπική. Λήθη. Παρατηρήσαμε πόσο αθώα γελάει κι ενθουσιάζεται με τα πάντα ένα μωρό; Αυτό που αργότερα θα ξεχάσει και θα αναλωθεί σε φτηνές απολαύσεις, θα κολυμπήσει εκ του ασφαλούς στα  ρηχά νερά και θα τραφεί με δόλο και αχρειότητα. Με ανθρώπινο αίμα. " Η υποβίβασή σου, προβίβασή μου". Πόσο έντεχνα φέρνουμε στα μέτρα μας τον εαυτό που θέλουμε να προβληθεί. Τον συνθέτουμε, τον αποσυνθέτουμε, τον τρομπάρουμε, τον αδειάζουμε, τον τραβάμε, τον λασκάρουμε, τον ξεχειλώνουμε για φτηνή ηδονή, αναγνώριση, πλούτο, ματαιοδοξία. Λες και είμαστε αθάνατοι! Ή από φόβο μήπως περιθωριοποιηθούμε ; Ψυχές εγκλωβισμένες σε σώματα που φθείρονται . Παγιδευμένες στους σωματικούς τους τάφους. ( Σώμα, λέξη που προέρχεται από το σήμα που σημαίνει τάφος.) 
Υποχείρια των αισθήσεών μας με στρεβλή αντίληψη του σωστού και του λάθους. Οι "αλυσοδεμένοι" του σπηλαίου χωρίς κίνητρα να σπάσουμε την αλυσίδα. Άσκοπες περιφορές σωμάτων που αγνοούν την Αλήθεια με την οποία γεννήθηκαν. Αλήθεια είναι η λέξη που προκύπτει από το στερητικό -α- και τη λήθη, η ανάμνηση της Αρετής που είχαμε και ξεχάσαμε.
   Οι ψυχικοί θάνατοι αυτού του ανθρώπινου είδους προηγούνται και πολλές φορές πριν τον έναν, οριστικό και φυσικό.
   Φτύστα όλα αυτά Άνθρωπε. Γέλα, χαμογέλα, ερωτεύσου, εμπιστεύσου, παραδώσου, ζήτησε συγνώμη, αποδέξου, χάρισε, άπλωνε το χέρι, ταξίδεψε, αναζήτησε παρέες , απόλαυσε βουλιμικά το φαγητό σου, πες ευχαριστώ, δώσε-πάρε χάδι, αγκαλιά, τον έρωτα, ένα άδολο φιλί.
   Κάνε την ψυχή σου εκπομπή απεριόριστης εμβέλειας !
Για μια ακόμη φορά Μαρία, συμμετέχοντες και αναγνώστες σας ευχαριστώ.







27 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο άρθρο. Το σπήλαιο με τους αλυσοδεμένους του Πλάτωνα ήταν πάντα το αγαπημένο μου. Οι περιγραφές σου ούτε απογοητεύουν, ούτε δίνουν αισιοδοξια. Δίνουν την αίσθηση πως όλα είναι στο χέρι μας, πώς μόνοι μας μπορούμε να αποφασίσουμε για το αν θα είμαστε δυστυχισμένοι ή ευτυχισμένοι. Δίνει δηλαδή μια αίσθηση ευθύνης. Σε ευχαριστουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι και για εμένα ένας σπουδαίος μύθος αυτός των αλυσοδεμένων του σπηλαίου. Και ακριβώς όπως το λες, είμαστε οι επιλογές μας.
      Καλό Δεκέμβρη να έχουμε φίλη μου, θερμά σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  2. Αννέτα μου καλησπέρα σου.
    Κατ αρχήν και εδώ να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου καθώς η συμμετοχή σου και ο λόγος σου, για δεύτερο συνεχόμενο διαγωνισμό, έτυχε της αποδοχής και της αγάπης μας.
    Η "Αποδόμηση" ήταν ένας φιλολογικός μονόλογος στον οποίον στάθηκα με σεβασμό ώρα πολύ. Και το ότι δεν τον "βαθμολόγησα" (όση σημασία και να έχει αυτό) δεν σημαίνει τίποτα για την αίσθηση που έκανε στον λογισμό μου.
    Ήταν ένας μονόλογος πάνω στον άνθρωπο με δύσκολα νοήματα και βαριά ζητήματα. Ένα δύσκολο μα συνάμα και δυνατό κείμενο.
    Να είσαι πάντα καλά, να γράφεις έτσι και να ξεχωρίζεις με την παρουσία σου στην δικτυακή μας γωνιά.
    Καλό μήνα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν έκανε αίσθηση στο λογισμό μας είναι που μετράει και όχι ο βαθμός. Τους βαθμούς τους αφήσαμε κάπου πίσω σε παρελθόντα χρόνο με πτυχία και λοιπά και λοιπά και λοιπά ! :) Άσε που ούτε εγώ σε ψήφισα οπότε σημειώσατε 1-1 το σκορ!
      Πάντα έχεις μια καλή κουβέντα να πεις κι αυτό , ναι, μετράει φίλε μου. Σε ευχαριστώ κι εγώ για ό,τι είσαι λοιπόν !
      Καλό γιορτινό Δεκέμβρη Γιάννη !

      Διαγραφή
  3. Το ξέχώρισα το κείμενό σου Αννέτα μου, το διάβασα πολλές φορές και κάθε φορά εντρυφούσα όλο και βαθύτερα στα νοήματά του ....σ΄ευχαριστώ πολύ γιά την ευκαιρία που μου έδωσες να σταθώ στο "Φοβάμαι που γερνάω και δεν ξέρω να ζω. Να ζω όπως θέλω.
    (πώς θέλω αλήθεια;)
    Να γίνομαι ό,τι θέλω. Να αγαπάω όποιον θέλω και για όσο έχω. Δεν υπάρχει χρόνος να ξαναγεννηθώ." Καλό μήνα σου εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και οι 23 συμμετοχές είχαν κάτι να πουν, να δώσουν, άρα πέτυχαν το σκοπό τους!
      Με όλο μου το θαυμασμό για το δύσκολο πλην υπέροχο έμμετρό σου, σου εύχομαι κι εγώ καλό μήνα και καλές συμμετοχές :)

      Διαγραφή
  4. "Κάνε την ψυχή σου εκπομπή απεριόριστης εμβέλειας" (!!!)
    Τι έγραψες Αννέτα μου!
    Θεατρικός μονόλογος, σε υποφωτισμένο σκηνικό, με θεατές-μύστες στην τελετουργία σου. Αυτογνωσίας ανάγνωσμα θα το έλεγα. Εξαιρετικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να΄σαι καλά Μαράκι μου για τα ζεστά σου λόγια. Χμ , ναι, θα του πήγαινε ένα υποφωτισμένο σκηνικό με μύστες θεατές ( θαυμάσια φράση αυτή), παμ΄Επίδαυρο; χαχαχα γελάω κι επανέρχομαι σοβαρά. Περί Αρίας* Φυλής ο λόγος με άλλα όμως λόγια. Αν δεν κάνουμε reset σε όλα δεν υπάρχει γιατρειά.
      Σε συγχαίρω ομοίως και σου εύχομαι να έχεις μόνιμη την ικανότητα και τη θέληση της γραφής.
      Φιλιά αληθινά !

      Διαγραφή
  5. Αννετά...κι, αφού σε ευχαριστήσω για τις λέξεις που μας έδωσες να παίξουμε, θα σου πω ότι η συμμετοχή σου ήταν ξεχωριστή και άξιζε τη διάκριση, άσχετα αν εγώ δεν την ψήφισα. Θέλω να ξέρεις ότι καθώς τη διάβαζα ένιωθα ότι απευθυνόταν προσωπικά σε εμένα, και πιστεύω ότι το ίδιο ένιωθε οποιοσδήποτε τη διάβαζε. Πολύ αξιόλογη συμμετοχή, πράγματι, σε ευχαριστώ που μπήκες στο μπλογκοσύμπαν και το πλούτισες με τη ματιά σου.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο σου Pippi που έχεις το θάρρος να λες ότι απευθυνόταν σε εσένα γιατί σε όλους μας απευθυνόταν σε φάσεις, περιόδους που ξεστρατίζουμε και χάνουμε την ουσία. Ουδείς τέλειος! Μα όλοι μας έχουμε και την κριτική σκέψη και την ικανότητα επαναφοράς. Οκ, οκ, ..... σχεδόν όλοι !
      Να΄σαι καλά κοριτσάκι μου, να έχεις έναν ολόφωτο Δεκέμβρη!

      Διαγραφή
  6. Συγχαρητήρια Αννέτα μου. Ένα κείμενο γροθιά. Φυσικά ξεχνάμε να ζούμε στο δρόμο της αρετής είτε η ψυχή γνωρίζει είτε μαθαίνει στο διάβα του χρόνου. Δικές μας οι επιλογές...και δεν μαθαίνουμε ως το τέλος.
    Πολύ ωραίες σκέψεις, όμορφα δοσμένες
    Καλή σου μέρα και καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχε πολλές γροθιές αυτό το δρώμενο Αννούλα μου, μια από αυτές και το δικό σου κείμενο. Κι εμείς εδώ όλοι μια παρέα, αδιόρθωτα ρομαντικοί. Συγχαρητήρια και σε εσένα και να έχεις σκέψεις κι εμπνεύσεις πάντα δυνατές!

      Διαγραφή
  7. Ένα υπέροχο δυνατά δοσμένο κείμενο Αννέτα μου! Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Υπέροχο το ύφος και το στυλ πολύ συναρπαστικό! Πολλά φιλιά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη μου λες τέτοια και απο- ψωνιστώ εντελώς!! Χαχαχα , προσγειώνομαι στην πλανήτη Γη και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα λόγια σου. Η αγκαλιά σας είναι μεγάλη και φιλόξενη κι αυτό μένει.
      Την αγάπη μου ! :)

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα σας, τέρας πυκνότητας.
    Πού να πρωτοαναφερθεί κάποιος που διάβασε το κείμενο; Μάλλον ΤΑ κείμενα; Σε κάθε τους κομμάτι και σκέψη λες "κάτσε, εδώ θέλει κουβέντα πολλή, ωραίο αυτό!" και όλα θέματα βαθιά ανθρώπινα και υπαρξιακά.

    Στέκομαι λίγο στην πλατωνική περί Αρετής και Αλήθειας αντίληψη. Με την οποία τόσο βαθιά έξυπνα ο Πλάτων δίνει νόημα στον άνθρωπο, ως ον που "άνω θρώσκει", κοιτάει, σημαδεύει ψηλά, ίσως στο άφταστο. Δε θυμάμαι αν και πόσο ασχολήθηκε ο Πλάτωνας με την ψυχική παρενέργεια του ανθρώπου που κοιτώντας το άφταστο πλήττεται από το ανικανοποίητο και το αίσθημα της αποτυχίας.
    Χαίρομαι, όμως, αννετά...κι, την κατάληξη της σκέψης σου (στην τελευταία μεγαλούτσικη παράγραφο του κειμένου σου), καθώς, συνειδητοποιώντας αυτή τη δύσκολη πορεία του ανθρώπου ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το γίγνεσθαι, όπως λες, ανάμεσα στις συμπληγάδες που και μόνος του βάζει (ή, τουλάχιστον, δέχεται να του βάλουν), κάνεις μια ευθεία προτροπή ζωής.
    Δεν το γράφω για κολακεία, αλλά τα δυο σου κείμενά με κάνουν να σκέφτομαι ότι είναι προϊόντα μιας μακράς πορείας ανάλυσης και εμβάθυνσης στη ζωή.

    Κι εδώ σταματάω. Παρασοβαρευτήκαμε σήμερα! :-) (Αν και, για να αποδειχτώ και καλός μαθητής, καλά είναι προτού κλείσω να πω ευχαριστώ, να δώσω και να πάρω χάδι και λοιπά λάφυρα ζωής :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ( αυτό το τέρας πυκνότητας τώρα είναι καλό ή κακό ;)
    Ααα δεν έχω πρόβλημα Διονύση να αναφερθείς και εκτενώς. Καλά κάνεις όμως και το μαζεύεις γιατί θα θέλαμε πολλούς χειμώνες ανάλυσης, τόνους καυσόξυλα και μεγκαλίτρα ρακόμελων για να το αναλύουμε, να το αποδομούμε και να το επανασυνθέτουμε χωρίς να τετραγωνίσουμε τον κύκλο ποτέ.
    Εγώ σε ευχαριστώ για το συναπάντημα, είσαι μόνιμα απολαυστικός. ( Τέτοιο χάδι ούτε η gillette !! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ δυνατή η συμμετοχή σου Αννέτα μου.
    Σηκώνει πολύ συζήτηση.
    Αυτό το τελευταίο, δεν υπάρχει χρόνος να ξαναγεννηθώ, με συγκλόνισε.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα Ρένα μου. Σηκώνει πολλή συζήτηση και μετά πολλών καφέδων , τόσο ώστε να μην ξανακοιμηθούμε το υπόλοιπο της ζωής μας. Δε βαριέσαι, ο καθένας ζει όπως επιλέξει.
      Χίλια ευχαριστώ για την τιμή της επίσκεψης και τα καλά σου λόγια.
      Φιλιά και από εμένα :)

      Διαγραφή
  11. Από πάντα λάτρευα εκείνα τα γραπτά σου που έβρισκαν τον τρόπο να περπατήσουν τους πιο ολόφωτους ανθρώπινους δρόμους, μα και τους "υπονόμους" όπου εκεί κρύβουμε φροντισμένα ό,τι ντρεπόμαστε και φοβόμαστε να φανεί, πεπεισμένοι ότι δεν θα ανακαλυφθούν ποτέ, γιατί δεν θα υπάρξει κανένας πρόθυμος να ψαχουλέψει μες στη βρομιά και την υγρασία τέτοιων αυτοσχέδιων κρυψώνων. Κάτι δύσκολο, αλλά στα δικά σου χέρια φαίνεται τόσο εύκολο. Οι λέξεις κι η ουσία τους, ο τρόπος που θα τις τοποθετήσεις... Καύλα (ένας παρακμασμένος άνθρωπος είμαι κι εγώ, ας μου συγχωρηθεί η αγοραία γλώσσα).

    -Να 'σαι καλά, να γράφεις και να σε ρουφάμε άπληστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες κακιά λέξη αλλά θα σου βάλω ένα μελομακάρονο στο στόμα γιατί με επαινείς και με εμψυχώνεις. Ένας ακόμη λόγος να σε αγαπώ!
      ( Τίποτα εύκολο Λυσιππάκι. Κι ας φαίνεται έτσι)

      Διαγραφή
  12. Αννέτα μου, πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή που ξεχώρισε για την ουσία της, αλλά και για το κείμενο που τη συνοδεύει εδώ και είναι εξίσου δυνατό!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έ, άμα σε παινεύει και η διοργανώτρια τότε τα έχεις όλα ! ( Και εννοώ τη ζεστασιά, την παρότρυνση και κυρίως την αποδοχή).
      Σου εύχομαι ανεξάντλητες δυνάμεις για όσα καλά κάνεις....
      Σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  13. Αννετάκι μου γλυκό! Το λάτρεψα το κείμενό σου!
    Για τον εξαιρετικό του μονόλογο, τον επίλογό του (Δεν υπάρχει χρόνος να ξαναγεννηθώ.)
    για το συγκεκριμένο απόσπασμα (Δεν έχω ευγνωμοσύνη για όσα είχα κι όσα απομένουν γιατί δεν έχω καν γνώμονα. Τυφλά ήρθα, ψηλαφιστά βαδίζω, τοίχο τοίχο προχωράω.
    Φοβάμαι που γερνάω και δεν ξέρω να ζω.) για όλα το λάτρεψα,
    Τώρα αγάπησα και την ανάλυσή σου! Σε αυτόν τον μύθο του σπηλαίου σκοντάφτω συνέχεια, τελευταία όλο και περισσότερο!
    Άργησες να βρεθείς στην παρέα μας, αλλά ήρθες δυναμικά και χαίρομαι πολύ που είσαι ανάμεσά μας!]
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά μου λες Αριστάκι και μπλοκάρω και όλο κάτι ορνιθοσκαλίσματα γράφω για το επερχόμενο Συμπόσιο προσπαθώντας να σταθώ άξια στο ομολογουμένως υψηλό επίπεδο γραφής όλων στην παρέα.
      Δεν το γυρνάς σε " τέτοια μλκ δεν ξαναδιάβασα ποτέ μου, άι πλύνε κανά πιάτο" μπας και μουλαρώσω κι εμπνευστώ;
      Άργησα ναι. Όταν άρχισαν να καληνυχτίζονται τα μέλη ήρθα μάλλον. Δεν πειράζει. Όλα κύκλοι είναι ...
      Φιλιά !

      Διαγραφή
  14. Πολύ δυνατό, πλέον είσαι απαραίτητη στα δρώμενα, ελπίζω να το έχεις καταλάβει και να ξύνεις τα μολύβια σου!
    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για τη συμμετοχή! 😍⛄😍⛄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτά μου λέει και η Αλεξάνδρα και θα ψωνιστώ τελικά. Κι όχι στα κινέζικα ε; Από public και πάνω βεβαίως!
    Δέχομαι τα λόγια σου σαν ζεστό φιλί σε παγωμένο μαγουλάκι και σε ευχαριστώ για πολλά. Να είσαι πάντα δυνατή και δημιουργική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άνετα θα μπορούσες να χτυπήσεις πρωτιά Αννετά...κι, κι απολογούμαι διότι δεν κατάλαβα την πρώτη φορά που το διάβασα ότι ήταν ένα μικρό διαμαντάκι... Την Λυσίππη τι την έχεις είπαμε; (εγώ την έχω κουμπαρόνι!😊), πέρα από το ότι γράφετε κι οι δυο αριστουργηματικά;! Καλό βραδάκι! Petra ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή