Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019

Στη μισοσκότεινη σοφίτα

     


          Μια φορά κι έναν καιρό, κοντινό ή μακρινό, σε μια σοφίτα, ακούστηκε ο ήχος τού κλειδιού να γυρίζει στην κλειδαριά. Η πόρτα μισάνοιξε και δειλά βήματα ακούστηκαν στον μισοσκότεινο χώρο τής σοφίτας.
          Σύρθηκε το καπάκι από ένα μεταλλικό κουτί κι ένας γδούπος ακολούθησε, ενώ το καπάκι γύρισε πάλι στη θέση του.
          Τα βήματα ξεμάκρυναν, η πόρτα έκλεισε και γύρισαν όλα στην πρότερη ηρεμία τους.
-«Ωχ, με σακατέψανε» ακούστηκε μια φωνή.
-«Είσαι καλά;» ρώτησε χαμηλόφωνα και ντροπαλά. «Με λένε Κλημεντίνη» συνέχισε σε φιλικό τόνο ένα μολυβάκι μια σταλιά.
-«Χάρηκα, Κλημεντίνη. Καλά είμαι, δεν χτύπησα» είπε απογοητευμένο το στυλό. «Κοίταξε το σώμα μου... Χρόνια ολόκληρα με είχε η κυρά μου το δεξί της χέρι. Θες απ' τα τόσα χρόνια χρήσης; Θες ότι δεν με προσέχανε κι έπεφτα κάτω; Γέμισα γρατζουνιές» είπε κι έτεινε το κορμί του στο πιο φωτεινό κομμάτι τού κουτιού για να το προσέξει καλύτερα η Κλημεντίνη. «Τόσα χρόνια υπηρεσίας κι αυτό είναι το ευχαριστώ; Να με πετάξουν σε ένα σκονισμένο κουτί και να με ξεχάσουν;» το έπνιξε το παράπονο, το στυλό.
-«Μη στενοχωριέσαι» προσπάθησε να γλυκάνει το στυλό η Κλημεντίνη. «Ωραία περνάμε κι εμείς εδώ, δεν θα είσαι μόνο σου. Η εξωτερική εμφάνιση δεν μετράει, στέκεις ακόμα ευθυτενές κι είσαι ακόμα χρήσιμο» πρόσθεσε με μια φιλική σπρωξιά δείχνοντάς του την στάθμη απ' το μελάνι του.
-«Εδώ τι θα κάνω; Εγώ έστεκα περήφανο στη μολυβοθήκη μου. Ένιωθα χρήσιμο... Έχω χαράξει σειρές ολόκληρες, ωκεανό λέξεων με τόσα συναισθήματα μέσα τους. Λόγια ερωτικά που στάζανε πόθο, λόγια γεμάτα αγάπη για φίλους και μακρυνούς συγγενείς. Ήμουν χρήσιμο για την υπενθύμιση στα ημερήσια ψώνια τού σπιτιού [...]»
-«Κι εδώ χρήσιμος θα είσαι. Δεν είναι χρήσιμη η συντροφιά σου σ' εμάς; Θ' ανταλλάξουμε εμπειρίες ετών, τα όνειρά μας, τ' απωθημένα μας... Άσε που εάν θέλεις μπορείς να γεμίζεις τις εναπομείνασες σελίδες των τετραδίων και των μπλοκ εδώ πάνω» τον διέκοψε με το πιο δελεαστικό της ύφος.
          Το στυλό χαμογέλασε προσπαθώντας να μη δείξει την πικρία μέσα του.
          Έτσι, ο καιρός περνούσε. Όλα τα κλεισμένα αντικείμενα της σοφίτας είχαν αναπτύξει μια σχέση αδελφική μεταξύ τους. Ακόμα και το στυλό ήταν χαρωπό, καίτοι πού και πού το έπιανε το παράπονο αναπολώντας το ένδοξο παρελθόν του, χωρίς να το δείχνει στους υπόλοιπους. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά όποτε άνοιγε η πόρτα τής σοφίτας αλλά κανείς δεν έλεγε να του δώσει σημασία.
         Ένα πρωινό η κλειδαριά έτριξε πάλι. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και παιδικά ποδαράκια προχωρούσαν δειλά δειλά προς τα μέσα. Ένας ήχος όλο θαυμασμό ξεπήδησε απ' τα χείλη του, ενόσω τα παιδικά μάτια γέμιζαν απ' τον άλλοτε θησαυρό που κοιμόταν στα βάθη τής σοφίτας μες στην σκόνη.
         Κούτες αρχίνισαν ν' ανοίγουν, πράγματα χτυπούσαν μεταξύ τους στην προσπάθειά του να δει γρήγορα περί τίνος πρόκειται σε κάθε κούτα.
Το πόδι σκόνταψε σε ένα μεταλλικό κουτί.
-«Πρόσεξε μην χτυπήσεις, Ελενίτσα» ακούστηκε η φωνή τής γιαγιάς που επιτηρούσε αδιαλείπτως την εγγονή της.
-«Τι έχει εδώ μέσα, γιαγιά;" είπε η Ελενίτσα δείχνοντας το μεταλλικό κουτί στα πόδια της.         
          Και, χωρίς να περιμένει, έκανε πιο πέρα το καπάκι του για να αποκαλυφθούν τα τιμαλφή του.
          Το στυλό, αν και γρατζουνισμένο και ταλαιπωρημένο, έλαμψε στις αχτίδες τού ήλιου που έπεσαν πάνω του.
          Η Ελένη το πήρε στα χέρια της και το σήκωσε ψηλά για να το δει καλύτερα.
          Το στυλό άρχισε να ξεφωνίζει ενθουσιασμένα, σαν παιδί σε παιδική χαρά.
-«Κλημεντίνη, αυτή είναι η ευκαιρία μου να φύγω από 'δω μέσα» γύρισε να κοιτάξει με μάτια που έλαμπαν από χαρά την φίλη του.
          Το μικρό κορίτσι στριφογύριζε το στυλό στα χέρια της κοιτώντας το πότε από τη μια και πότε από την άλλη. Τα δάχτυλά της σέρνονταν πάνω του, και μόνο τα δικά της δάχτυλα μπόρεσαν να αισθανθούν το ανάγλυφο όνομα πάνω στο εκτεθειμένο του κορμί. «Airis τ' όνομά του, γιαγιά» είπε με μια ανάσα η μικρή.
-«Τόσα μολύβια, στυλό και μαρκαδόρους έχεις στο δωμάτιό σου, βρε κορίτσι μου. Τι το θες αυτό; Δεν είναι σε καλή κατάσταση, άσ' το πάλι μέσα» την πρόετρψε η γιαγιά της.
-«Όχι, εγώ το θέλω» ανταπάντησε πεισματικά η μικρή Ελένη. «Οι γρατζουνιές είναι που του δίνουν αξία και το θέλω. Σημαίνουν πως κάποτε ήταν χρήσιμο κι εξυπηρετούσε ακούραστα για πολύ καιρό, είχε ιδιαίτερο δέσιμο μ' αυτόν που το είχε, γι' αυτό είναι πολλές κι οι γρατζουνιές".
         Το στυλό έβαλε τα κλάματα. Επιτέλους, κάποιος μπόρεσε να δει τ' όνομά του και ν' αναγνωρίσει την πραγματική του αξία. Κείνη τη στιγμή ξαναένιωσε ευτυχισμένο!

 〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣〣

Αυτό το κειμενάκι γράφτηκε πριν κάμποσες ημέρες και στάλθηκε στην Αριστέα, 
για συγκεκριμένο λόγο, και σήμερα ανασύρεται, στολίζεται με κορδέλα και τοποθετείται
 σε περίοπτη θέση για να κάνουν πιο ιδιαίτερα τα γενέθλιά της. 

Ας ενώσουμε όλοι μαζί τις ευχές μας και την αγάπη μας για εκείνη, 
να της κάνουμε ακόμα ομορφότερη την ημέρα της, λοιπόν. 

Σας την παραδίδω! ღ


Αριστέα, παρασκευάστηκε με αγνά, υγιεινά υλικά. 
Θα το φας! 
Δεν μ' έφαγε τζάμπα η κουζίνα για να σου το ετοιμάσω. 






24 σχόλια:

  1. Λύσιππή μου, η Αριστέα μας θα τρελαθεί από χαρά. Πανέμορφο το κείμενο-δώρο σου για εκείνη. Ευφάνταστη και τρυφερή ιστορία, βγαλμένη σαν από παιδικό παραμύθι. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν την πρώτη ανάγνωση σίγουρα δεν είναι, αλλά ήθελα να την ξαναδιαβάσει, να θυμηθεί τι λέγαμε και πώς είχαμε νιώσει τότε. Αυτό είναι το δώρο μου για εκείνη!

      Σ' ευχαριστώ πολύ, Μία μου! 😘

      Διαγραφή
  2. Αν κάνω λάθη γράφοντας εσύ θα φταις. Ξαναδιαβάζοντας την ιστοριουλα σου βουρκωσα.
    Πάλι. Και θα βουρκωνω πάντα όταν θα τη θυμάμαι, μαζί με την αφιέρωση, φυσικά.
    Α στο καλό σου. Πρωινιατικα. Να θες να μεγαλώσεις με την ησυχία σου μια φορά και να μην μπορείς.... Άντε , θα σύρω να κάνω τη γενέθλια μου ανάρτηση, αν κι έλεγα φέτος να (σας) ξεφύγω.
    ΣΛ αλεπουδιτσα μου.
    ΣΛ


    Υγ: να πούμε εδώ ότι κάποτε εγώ έγραψα την ιστορία ενός μολυβιού. Η δική σου λοιπόν συμπληρώνει τη δική μου- σαν διδυμακια ένα όραμα.
    Καρδούλα. ( Από το το κινητό δεν μπορώ να βάλω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα ακριβώς επειδή το πήγαινες, με τρόπο, να περάσουν ήσυχα ήσυχα, είπα να σε... καταδώσω. Υπάρχει κάτι καλύτερο από surprise party;;;; 🎉🎉

      ΥΓ. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. 😃Πάντως, κι η Κλημεντίνη, το μολυβάκι, δεν μπήκε τυχαία. Αλλά αυτό το ξέρεις. ΣΛ - μα κι αυτό το ξέρεις αλλά δεν πειράζε, ααυτό θα σου το λέω και θα σου το ξαναλέω! Χρόνια σου πολλά & πάμφωτα, πριγκιπισσούλα μας! 😘🌹

      Διαγραφή
  3. Μα τί ωραία γραφή που έχεις, και πόσο σπιρτόζικα και ιδιαίτερα μας έδωσες στα χέρια τα γενέθλια της Αριστέας. Μας την έδωσες ''σπιουνάκι'' όπως έγραψε και η ίδια, και καλά έκανες, με τέτοιου επιπέδου κείμενα όλα επιτρέπονται..

    Χρόνια της πολλά λοιπόν
    Να την χαιρόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, ψαροματάκι.
      Μερίδιο στην έμπνευση έχει κι η Αριστέα, όμως. Πήρα κάποια αγαπημένα της κι απλά τα έπλασα σε ιστορία, οπότε νομίζω πως το δίκαιο είναι το να μοιραστούμε τα εύσημα. Σ' ευχαριστώ πολύ, όμως, για τα γλυκά σου λόγια και την επίσκεψη. Κάτσε να σου βγάλω κι ένα γλυκό, γιατί το τιμώενο πρόσωπο δεν έφαγε ούτε μία μπουκιά και δεν λέει να τα φάω όλα μόνη μου. :)

      Διαγραφή
  4. Μένω άφωνος!
    Μάλλον θα έλεγα συγκινημένος! Ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη. Συγκινημένος γιατί τιμάς τις ανθρώπινες σχέσεις Αναστασία μου με τη θαλπωρή της καρδιάς σου. Ο τρόπος σου είναι γνωστός. Τον έχουμε πια αγαπήσει εδώ και καιρό. Αλλά να που εδώ γίνεται ένα όμορφο δώρο ψυχής και κατατίθεται σε μια γλυκιά κοινή μας φίλη, την Αριστέα.
    Να την χαιρόμαστε, να την απολαμβάνουμε.
    Αλλά επίσης να χαιρόμαστε και τη δική σου φωτεινή καρδιά Αναστασία μου με τη ζεστασιά που χαρίζει.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν υπάρχουν τόσες πολλές κλωστές που σε ενώνουν με κάποιον, νομίζω πως κάποια πράγματα βγαίνουν κι εκφράζονται από μόνα τους, Γιάννη μου. Το έχουμε δει κι από σένα αυτό, για παράδειγμα. Όταν μιλάμε για κάτι που αγαπάμε πάντα θα υπάρχει φως και ζεστασιά και θα προκαλεί αβίαστο χαμόγελο.

      Να'σαι καλά για τα γλυκά σου λόγια! :)

      Διαγραφή
  5. Τι ωραίο φρεσκοψημένο και αφράτο δωράκι στο πιο γλυκό κορίτσι της γειτονιάς μας! Να την χαιρόμαστε και χαλάλι της τα "ενημερωτικά σημειώματα" που μας βάζει στο παρμπρίζ του μπλογκ της. Αναστασία μου, την τίμησες δεόντως με την τρυφερή ιστορία σου! Ας πούμε πως την έχουμε κοντά μας και σβήνει το κεράκι της λοιπόν. Σε τούρτα με στέβια βέβαια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τροχονόμος Συμποσίου κανονικότατα, Κανελλένια μου. Αλλά, ναι, την αγαπάμε και της τα συγχωρούμε όλα. Μη σου πω πως θα μας έλειπε κιόλας, εάν σταματούσε τα έκτακτα συμποσιακά ανακοινωθέντα. Όσο για την στεβιάτη τούρτα, κάτσε να σου βγάλω και σένα κομμάτι, καθώς εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να σβήσει το κεράκι. Τζάμπα κλείστηκα για κείνη στην κουζίνα. Κατάλαβες, Μαρία μου; Φταίω εγώ μετά ν' ανοίξω κανένα καλό μπουκάλι κόκκινο κρασί και να τους σερβίρω όλους εκτός την ίδια; Ξέρω το ευαίσθητο σημείο της, κι αυτό είναι μείον της, κι αυτό είναι μείον της. χαχαχαχα

      Φιλιά πολλά και γλυκά (με στέβια κι αυτά).

      Διαγραφή
  6. Τρεις μέρες κρατάνε οι γιορτές, εμπροθεσμες οι ευχές μου λοιπόν:
    Αναστασάκη μου είναι πλούσιοι και τυχεροί όσοι είναι στην ακτίνα βολής της αγάπης σου. Πυροβόλα μας όσο έχεις βόλια, δε θα τα βαρεθουμε ποτέ!! Κάτι τέτοιες στιγμές και με τέτοιες κινήσεις χαμογελάμε ξανα και ξανά!!
    Αριστακι είσαι το πρώτο άτομο που γνώρισα σε αυτό το χώρο. Νιώθω ακόμη το ίδιο τυχερή με τότε που σε γνώρισα. Δεν θα αλλάξει κάτι στο μέλλον που σου εύχομαι να είναι μακρύ, χορτάτο ( ακούγεται πονηρό αλλά δεν είναι ) και γεμάτο όμορφες εκπλήξεις! ❤️❤️❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ τυχερή και πλούσια είμαι, βρε κουτό. Εσείς μου δίνετε τα βόλια για να σας "πυροβολώ". :)

      Διαγραφή
  7. Πολύ τρυφερή ιστορία, Αναστασάκι μας! ❤ Και τόσο τρυφερό δώρο. ❤
    Αγαπώ μολύβια και τα παρόμοια, οπότε τη ρούφηξα την ιστορία και ζήλεψα το δώρο. 😊
    Καλό μήνα (μου έλειψες) κι ένα όμορφο καλοκαίρι εύχομαι. 🍉

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά. :)

      Κι εσύ μου/ας έλειψες, κουμπάκι μου. Πολύ χαίρομαι που σε (ξανα)βλέπω. Καλό κι απολαυστικό καλοκαιράκι και σε σένα, τόσο απολαυστικό όσο το καρπουζάκι σου.

      Διαγραφή
  8. Λυσιππη μου.....
    Σε φιλω!!!
    Πανεμορφη η ιστοριουλα σου κ με συναισθηματικη βαρυτητα απ'ο,τι διαβασα...
    ❤🦄❤🦄❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα χαίρομαι όταν περνάς, Βαϊλάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ! :)

      Διαγραφή
  9. Υπέροχη ιστορία φτιαγμένη για να αγγίξει μία παιδική ψυχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πανεμορφη η ιστορια σου!!!!!Τελεια!!!⛵ Περασα να σου ευχηθω καλο υπόλοιπο καλοκαιριού να περασεις με υγεία και ομορφες στιγμες ⛵

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά, Σκρουτζάκο. Αντεύχομαι για ίδιο και καλύτερο. Να ξεκουραστείς και να περάσεις καλά.

      Διαγραφή
  11. Πέρασα να ευχηθώ καλό φθινόπωρο, κορίτσια!!!! Φιλάκια!!!!!!! Επέστρεψα από τις διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να πέρασες ζούπερ και να γέμισες φουλαριστά τις μπαταρίες σου για τον χειμώνα, Μία μου. Σ' ευχαριστούμε αμφότερες για το πέρασμα στο κονάκι μας. Να δω πότε θα επιστρέψουμε εδώ, που ξεμυαλιστήκαμε όσο δεν πάει. Προσωπικά, είμαι πάλι σε φάση απομάκρυνσης από καθετί μπλογκερικό μέχρι να μου λείψουν και να ξαναπέσω με τα μούτρα (μέχρι να μπουχτίσω και να χαθώ πάλι κλπ κλπ). Να δω πότε θα καταφέρω να επιδείξω ενδιαφέρον σταθερής πορείας. :P

      Διαγραφή